Even een update van "mijn haar"....

Volgens de oncoloog zou ik twee weken na eerste chemo volledig kaal zijn. Ikke niet Zal ook maar niet te hard roepen, of morgenvroeg heb ik prijs.... Wist al wel dat ik een "speciaal geval" ben, maar wordt toch weer even bevestigd. Zo blijven ook bij het merendeel van de vrouwen de regels uit tijdens chemo, rarara, bij wie niet? Heb nog nooit zoveel last ervan gehad. Was vergeten hoeveel pijn menstruatiepijn kan doen...

Zijn vandaag 2 weken en 2 dagen na eerste chemo en heb nog geen enkele haar verloren. Hopen dat het zo nog een beetje blijft. Ben de laatste tijd toch wel zeer gehecht aan mijn haartjes... Moet bekennen dat ik dagelijks nog altijd meerdere malen voel aan mijn haar, maar het blijft goed vastzitten. 

Maar elke ochtend blijft toch spannend, altijd die schrik of er 's nachts iets gebeurd is of niet... Ligt er haar op mijn hoofdkussen of niet? That's the question ;-) Voor mij dan toch, elke ochtend opnieuw... 

Voel mij al beter dan begin van de week, toen had ik echt schrik om mijn haar te verliezen, kan er ondertussen al beter over praten (heb geen zakdoek meer nodig als ik erover praat!), maar zal sowieso hard zijn. Hoop mijn haartjes nog enkele dagen, weken, ... te houden en de mutsjes mooi in de kast te laten liggen. Maar we zien wel, wat komt komt (maar blijf hopen).

Woensdag staat chemo 2 op het programma. Moeten om 9u15 in het ziekenhuis zijn. Dan wordt er weer bloed genomen, uur wachten op uitslag, chemo bestellen bij oncoloog, chemo krijgen en naar huis. Hoop in de late namiddag thuis te zijn en vooral hoop dat het even goed verloopt als vorige keer... Dus bij deze, iedereen duimen omhoog en vingers kruisen op woensdag 25/09 ;-)

Morgen Noor naar school brengen, Mats naar tante Rita en ik ga op mijn gemak eens naar Sint-Truiden, kijken wat er in de winkels ligt. Kijken hé ;-) (ah ja, mijne lieve echtgenoot volgt namelijk ook mijne blog)

Vandaag 10 dagen na eerste chemo, dus bijna 2 weken na eerste chemo. De oncoloog had mij gezegd dat ik ongeveer 2 weken na eerste chemo haar zou verliezen.... Heb hier altijd vrij goed over kunnen praten en heb nodige voorbereidingen getroffen (mutsjes en zo liggen klaar), maar nu die 2 weken dichterbij komen, krijg ik toch schrik hoor... Haar verliezen zal geen fysieke pijn doen, maar vind dit mentaal een enorm zware stap. Had dit op voorhand onderschat.... Ben bang voor het verliezen van mijn haar, wil dit niet!!!

Maar het zal gebeuren. En ik weet niet exact wanneer of hoe.... pff! Betrap mezelf erop dat ik geregeld voel aan mijn haar, ok, het hangt nog vast.... Ben bang voor het moment dat het niet meer vasthangt, en dat ik mijn haar in mijn handen heb. Ik wil niet kaal worden! 

Ik heb er nooit bij stilgestaan welke impact dit zou hebben, maar kan u verzekeren, een grote! Vroeger zei ik bij de kapper altijd "doe maar goed kort, het groeit toch veel te snel terug". Nu mag het van mij nog lang zo blijven! Het uitvallen van mijn haar geeft mij zo een stempel, vind ik. Dan ziet echt iedereen dat ik kanker heb. Ah ja, want mensen met doekjes en sjaaltjes of een kale kop hebben kanker en worden vol medelijden aangekeken. Dat wil ik dus niet! Hoop dat we snel een paar maanden verder zijn, dan ga ik weer voor lang haar! 

Heb Noor immers beloofd dat ze mij nadien, als mama weer haar heeft, vlechtjes en staartjes mag maken. Heb vandaag met haar gepraat over het feit dat mijn haar gaat uitvallen. Een heel verhaal voorbereid over de medicamentjes en zo en kreeg als reactie: "Groeit het terug?" Waarop ik "ja" antwoordde, en zei totaal geen probleem meer zag De kleine schat! Wilde haar voorbereiden op het feit dat ik mss einde van de week kaal ben, dat ik op een dag haar ga verliezen. Maar ze neemt het precies goed op, mijn kleine meid. Ze gaat dan wel een leuke muts van K3 kopen voor mij en dan kan ik zo naar buiten. 

Hoop dat ze er binnenkort even goed mee om gaat. Ga haar zoveel mogelijk proberen te betrekken met sjaaltjes knopen en mutsen zoeken. Pff, dit zijn zo momenten dat ik eens goed wil vloeken of roepen! Maar meestal eindigen deze momenten stilletjes met een zakdoek in een hoekje....