De afgelopen dagen heb ik mij goed gevoeld. Die Medrol doet toch wonderen hoor. Geen kwaaltjes, geen last, niet moe, ... Voelde mij prima! Fysiek dan toch, mentaal is het beetje minder de laatste tijd. Heb ondertussen al aan aantal mensen ons verhaal gedaan, en vrienden vragen ook naar resultaten van genetisch onderzoek. Eigenlijk doet het wel deugd dat mensen er naar vragen, bewijst dat ze ermee bezig zijn en toch wel benieuwd zijn naar situatie. Meeste mensen reageren heel begripvol en bieden onmiddellijk steun aan. Sommige mensen weten niet hoe ze moeten reageren, soms wel vreemd om te zien hoe mensen zich in bochten kunnen wringen om van onderwerp te veranderen.... 

Gisterenavond oudercontact gehad voor ons Noor. Was eigenlijk wel benieuwd hoe ze het in de klas doet. Ze is de laatste maanden veranderd, van een verlegen stil meisje naar een actievere mondige kleuter Vinden het leuker zo hoor! Juf vertelde ons dat ze in de klas flink haar best doet en goed werkt. Blijkbaar vindt ze rekenen leuker dan taal. Dat heeft ze dan toch niet van mij ;-) En soms neemt ze de taak van juf op haar, juf zei dat het al duidelijk is wat ze later zal worden.... Tja, de appel valt niet ver van de boom zeker.... 

Heb ook aan juf gevraagd of ze iets aan Noor merkt ivm de situatie thuis, vertelt ze iets over mij... Stelde de vraag met een klein hartje, maar wilden dit toch weten. Thuis wordt er eigenlijk heel weinig over mij gepraat, ben dan ook niet vaak ziek (zoals iedereen buikgriep, verkoudheid, ...), dus proberen ons leven zo normaal mogelijk te leiden. Er is eigenlijk niks drastisch veranderd sinds "mijn ziek zijn". Maar sommige kinderen kroppen thuis alles op en vertellen liever hun verhaal op school, aan hun juf. En Noor kijkt enorm op naar haar juf, dus zou mij niet verwonderen moest ze aan haar iets vertellen. Gelukkig kregen we als antwoord dat ze niks merkt aan Noor, Noortje is nog steeds dezelfde En moet bekennen dat dat toch deugd deed om te horen. 

Vandaag beetje last van bijwerkingen van chemo, spierpijn Heb gevoel dat ik marathon heb gelopen... Overal spierpijn, heel raar, geen constante pijn, maar steken, soms in rug, dan in benen, ... over heel lichaam. Niet zo leuk... Maar is de laatste keer, dus hopelijk morgen beter....

Ook Maarten heeft last van rugpijn, lieve schat zijne rug zit helemaal vast, waarschijnlijk ergens geforceerd. Enkele dagen rustig aan, en dan komt dat wel weer in orde. Maar rustig aan met een actieve kleuter en zéér actieve peuter in huis is niet altijd evident ;-)

Dat ik mij zo goed voel, komt ook grotendeels door medicatie denk ik. Moet tot woensdag Medrol nemen, vrij zware medicatie waarvan je je "happy" gaat voelen....en waarvan ik "vapeurkes" krijg. Sta 's morgens op met een hoofd a ls een tomaat, pff... zo warm dat ik het daarvan krijg. Maar zijn de laatste! Woensdagochtend is het gedaan met al dat vergif

Vandaag is opa geopereerd in Leuven, operatie aan de rug. Zal nacht doorbrengen op intensieve afdeling om zijn hart in gaten te houden. Duimen dat het allemaal goed afloopt.... Maar komt goed, het moet gewoon!

Noortje is weer flink naar school geweest vandaag, ze gaat echt graag en kijkt enorm uit naar het kerstfeestje in haar klasje Mats even actief als altijd, en nog steeds verkouden. Weet niet vanwaar al die snottebellen blijven komen hoor.... 

Heb het de laatste dagen moeilijk als ik naar onze kids kijk, denk vaak aan hun toekomst en wat deze toekomst zal brengen. Moet dat uit mijn hoofd zetten, maar is echt niet makkelijk. Laat ze maar eerst goed genieten van een zorgeloze jeugd en daarna staan er zware gesprekken op het programma. Maar sommige gesprekken zullen ook al eerder gevoerd moeten worden. Zo mag ik binnenkort aan mijn dochter vertellen dat de dokter mama haar borsten gaat wegdoen en dat ik er nieuwe krijg.... Hoe gaan we dat weer uitleggen aan een kleuter van 5 jaar, in wiens hoofdje zich op dat moment weer 100den vragen gaan afspelen.... Hoe leg je aan een kleuter uit dat mama nieuwe borsten nodig heeft om gezond te blijven? En dat mama weer naar het ziekenhuis moet voor operaties, ..... Pff, leven is soms echt niet eerlijk! Gelukkig is Mats nog te klein om er iets van te begrijpen, ventje is blij als hij bij oma kan gaan spelen en op tijd eten, drinken en een propere pamper krijgt Hoop dat ze er zich binnen paar jaar niet al te veel meer van herinneren. Blijven zo'n jeugdherinneringen hangen of vervagen deze tussen al de rest?? Want moet eerlijk bekennen dat ik niet meer veel weet van mijn kindertijd... Maar kan je vergeten dat je mama kanker gehad heeft, kaal geweest is en haar borsten heeft laten amputeren, ..... ??

Dit zijn zo van die ***momenten die niemand zou moeten meemaken. Stomme kanker! 

Vandaag was het dus zover, de laatste chemo. Afgelopen nacht toch niet zo goed geslapen. Denk dat ik alle uren gezien heb. Rond 4u vanochtend eindelijk goed in slaap gevallen, dus wekker om 6u45 klonk pijnlijk.... Stond op met een dubbel gevoel. Was héél tevreden dat het vandaag laatste chemo was, maar was ook beetje bang. Ik weet ondertussen wat de chemo inhoudt en wa t het allemaal doet met mijn lichaam. Chemo was ondertussen iets bekends geworden. Als dit hoofdstuk gedaan is, komt er weer iets nieuws... En wie mij een beetje kent weet dat ik niet hou van nieuwe dingen. Geef mij maar routine, de gekende dingen en dagelijkse gewoonten. Dus ja, een dubbel gevoel vandaag!

Aangekomen in Hasselt stonden vriendelijke verpleegster snel klaar om mij aan te prikken. Ik zocht mij vertrouwde zetel weer op. Zes keer zelfde plaats en zes keer niet al te veel bijwerkingen van chemo. Dus toch beetje bijgeloof. Hadden ook kleine attentie meegenomen voor dagziekenhuis. Ze stonden daar immers elke keer klaar met de glimlach om chemo toe te dienen. Ze deden mij vergeten dat ik voor iets slecht kwam door de sfeer die er hing. Dus een kleine dank je wel was wel op zijn plaats. 

Uurtje later afspraak bij oncoloog. Ook voor hem hadden we fles bier meegenomen. Hij had ook altijd tijd voor ons gemaakt en steeds grondige uitleg gegeven. Dus ook voor hem een welgemeende dank je wel Mijn bloedwaarden waren zeer goed. Witte bloedcellen stonden zeer hoog Dus laatste chemo kon zeker doorgaan, geen probleem. 

We hadden het ook even over de uitslag van het genetisch onderzoek. Oncoloog was eigenlijk tevreden met dit resultaat en hij probeerde ons dan ook te laten inzien dat het goed nieuws is dat 'de fout" gevonden is. Nu weten we waar het probleem zit en kunnen we naar de toekomst toe preventief stappen ondernemen en niet zomaar afwachten. Voor mij raadde ook hij een volledige amputatie aan van beide borsten, de kans om opnieuw kanker te krijgen is te groot, zeker voor een jonge vrouw. Dat risico mogen we niet nemen. Deze keer waren we er vroeg bij en loopt alles goed af, maar dat kan hij niet garanderen voor een eventuele volgende keer. 

Ik kan er momenteel goed over praten, over de operaties die gaan volgen. Maar ben toch ook bang als ik er aan denk. Een deel van mijn lichaam zal ik verliezen.... En nadien natuurlijk gereconstrueerd worden, maar zal nooit hetzelfde zijn... Maar als ik eerlijk ben, moet dit ook niet. Als ik binnen paar weken dan toch mijn borsten kan kiezen, zullen het een paar maatje kleiner zijn

Secretaresse maakte mij nadien afspraak met mijn gynaecoloog. Donderdag 2 januari moet ik naar borstkliniek. Zij zal dan (hopelijk) meer informatie vertellen over operaties en volgende stappen. Waarschijnlijk in samenspraak met plastisch chirurg. Had op voorhand gezegd dat ik na laatste chemo een rustpauze wil, de maand januari moet iedereen mij gerust laten! Tja, daar komt dus niks van in huis. Begin januari beginnen we weer opnieuw.... pff..... Maar eerst genieten van de feestdagen! Leuke gezellige dagen met mijn gezinnetje en familie

Rond 13u zat chemo erop. Mochten naar huis, vaarwel dagziekenhuis! Maarten en ik gingen nog iets lekkers eten in Labierint in Wellen. Was superlekker en deed deugd om eens met ons tweetjes te zijn. Gewoon genieten van elkaar gezelschap en lekker eten....

We gingen ook nog even langs schoonouders. Hadden aan oncoloog gevraagd hoe ik conditie weer kan opbouwen, want kan u verzekeren, na chemo blijft er niet veel meer over van mijn conditie. Ok, daarvoor was die ook niet zo schitterend, dus is het nu moment om daar veranderen in te brengen. Kregen als antwoord: elke dag half uur wandelen, fietsen of zwemmen. Bij schoonouders staat nog hometrainer op zolder, dus deze gingen we uithalen, zo kan ik binnenkort beginnen aan het beklimmen van de Mont Ventoux ;-)

Daarna richting Landen, kindjes uithalen en huiswaarts....