Vanmorgen was het al vroeg dag, had wekker om 6u30 gezet want om 7u brachten ze de nieuwe ramen voor de zijgevel en kwamen ze raam in speelkamer plaatsen. (rest wordt zaterdag geplaatst).
Om 7u werden ramen en voordeur geleverd en om 9u vertrokken de mannen terug naar mama om daar verder aan dak te werken.
Kindjes waren ondertussen wakker en flink aan het spelen, dus ik kon beginnen aan de poets.
Half uurtje later belde Maarten om te zeggen dat ik in Hasselt verwacht werd zodat dokter wonde nog een keer kon bekijken. De dokter die vorige week wonde had opengesneden vertrok morgen op verlof en Maarten wou wonde nog even laten controleren.
Snel op oma Niek gebeld, kindjes konden naar daar. En daar gingen we weer naar Hasselt. Rond 11u was ik er. Geen moeite gedaan om parking te zoeken, onmiddellijk bezoekersparking opgereden....
Liet Maarten weten dat ik er was en ging richting borstkliniek. De wondverpleegster zat mij al op te wachten. Was iemand anders, vrouw van Russische afkomst met grappig accent.... Ze maakte de wonde open en belde de dokter.
Even later kwam de dokter binnen, bekeek de wonde en voelde met een pincet in mijn borst. Het kanaaltje naar het gat was nauw geworden. Moest weer opengemaakt worden. Gelukkig vernam ik pas achteraf hoe hij dit gedaan had.... Had de pincet gesloten in kanaaltje gestoken en dan laten openspringen! Aahhh... niks gevoeld.... oef!
Dit was het weer voor vandaag, nog even collega's van Maarten dag zeggen, kindjes ophalen en huiswaarts. Namiddag kreeg ik nog leuk bezoek Ging nog even langs pedicure om voetjes te laten verwennen....
En de dag is weer voorbij, morgen drukke dag voor de boeg. Namiddag naar Hasselt voor oncoloog, eens benieuwd wat deze gaat vertellen....
Maarten was al weer vroeg de deur uit. Vreemde nacht achter de rug. Rond 1u werd ik wakker met het gevoel dat mijn pleister nat was, wekte Maarten, hij voelde en zei dat het niks was, draaide mij dus maar om en sliep verder.... Vanmorgen was er niks te zien of te voelen aan pleister, zou het een droom geweest zijn? Maarten heb ik gewekt dat kon hij bevestigen, de rest is een raadsel.... Een mens doet soms al eens gek hé ;-)
Vanmiddag kindjes weer naar oma en opa gebracht. Daar zijn ondertussen de werken aan het dak begonnen en Mats vond de grote camion wel leuk. Ik vertrok richting Leuven, eens een ander ziekenhuis.... Was eigenlijk al jaren geleden dat ik daar nog was geweest. Maar ja, wat moet een mens in een ziekenhuis gaan doen, je blijft daar beter weg hoor!
Parking gevonden, en dan begon de wandeling! Volgende keer stapschoenen aandoen ipv sandaaltjes... pff... hele afstand tot ingang. Mij aangemeld bij inschrijvingen, adres even aangepast, stond nog bij mijn ouders (zo lang was het dus al geleden!).
Moest de bordeaux pijl volgen, 6de verdiep, afdeling 566. Euh... moet ik dit allemaal onthouden?!
Ok, daar gingen we, op zoek naar bordeaux pijl: gevonden! Begon aan mijn wandeling! Oefeningen voor vandaag ook ineens gedaan, amai, denk dat ik in het verste hoekje van het ziekenhuis zat, ben zelfs voorbij alle kleedruimtes van personeel gepasseerd....
Meldde mij aan en nam plaats in de wachtzaal. Gelukkig niemand voor mij! Na zo'n 10min wachten, kwam de dokter mij persoonlijk roepen.
Héél vriendelijke dame nam mij mee naar haar kantoor. Ik legde haar de zelf getekende stambomen voor en gaf een woordje uitleg. Nadien stelde ze nog enkele vragen en nam een bloedstaal af. Een klein uurtje later wandelde ik weer naar buiten, begon aan mijn wandeling naar de auto en keerde huiswaarts. De dokter beloofde de uitslag te bezorgen voor de chemo op zijn einde loopt, dan kunnen we het verdere verloop van de behandeling plannen. Dus kunnen we nu alleen afwachten en de chemo ondergaan.....
Namiddag reden we nog even naar de Ikea, kochten een kast en bureautje voor de speelkamer en aten natuurlijk een ijsje! Dat hoort zo bij naar de Ikea gaan ;-)
Wonde is ondertussen weer verzorgd en kindjes liggen in bed. Opruimen kan beginnen.... Morgen een rustig dagje, geen ziekenhuis- of doktersbezoeken gepland (laat ons hopen dat het zo blijft!).
Vandaag toch maar wekker gezet, had om 10u30 afspraak in ziekenhuis voor MR. Maarten was al vroeg uit bed, moest werken en kindjes kunnen lang slapen, dus voor alle zekerheid wekker om 8u15 gezet. En gelukkig maar ;-)
Maakten ons klaar, bracht Mats naar oma en reed samen met Noor naar Hasselt. Noor wilde mee naar papa's werk. Een paar jaar geleden moest ze zelf een MR hebben en toen vond ze dat verschrikkelijk eng, en nu, vandaag, moest mama onder dat enge machine.... Dat moest ze zien!
Om 10u waren we op onze afspraak. Maarten stond ons al op te wachten, Noor vond het geweldig om overal rond te kijken en papa in werkoutfit vond ze al even spectaculair
Moest mij uitkleden en kreeg zo'n groene ziekenhuisshort achterstevoren aangedaan. Maarten moest mij nog eerst een infuus prikken om later contrast in te spuiten. Denk dat dit voor Maarten toch ook een beetje spannend was, je eigen vrouw prikken tegen een wildvreemde is toch wel anders. Noor hing er weer met haar neus boven. Denk dat ze later ook verpleegster of dokter gaat worden ;-)
Werd geïnstalleerd op het machine, op buik, borsten in gaten en voorhoofd op een hoofdsteun met een klein spiegeltje in zodat ik naar buiten kon kijken. Buiten was eigenlijk een witte muur, dus veel hielp dit niet... Kreeg ook de noodbel in handen, moest er iets zijn, kon ik bellen en kwam mijne verpleger mij bevrijden. En daar gingen we voor een half uur. Gelukkig kreeg ik hoofdtelefoon op, want zo'n machine maakt eigenlijk veel lawaai. Halfweg kwam Maarten even langs om infuus in te spuiten. Af en toe hoorde ik Noor haar stemmetje dat mij vertelde hoeveel minuutjes het nog waren
Na een half uur kroop ik als een "bomma" uit dat machine.... Lig maar eens een half uur geforceerd op uwe buik met uw hoofd tegen zo'n steun, zonder bewegen! Kleedde mij weer aan en wachtte op de dokter. Goed nieuws, zag er allemaal goed uit. Zagen nog duidelijk letsel op beelden en dokter zei nog even verder te doen met wieken..... Pff, wonde begint al spontaan dicht te groeien, dus Maarten moet die nu elke avond weer een beetje opentrekken om wieken er in te stoppen.
Noor wou na heel het ziekenhuisverhaal liever bij papa blijven, maar moest toch mee naar huis. Haalde Mats op bij oma en aten snel een patatje mee. Dan naar huis voor een luie zondagnamiddag....
Hield mij nog even bezig met het tekenen van stambomen, want morgen naar Leuven voor genetica. 's Avonds stopten we de kindjes nog in bad. En keken Maarten, ik en een zakje chips nog gezellig naar een film
Afgelopen dagen heeft Maarten met veel liefde mijn wonde verzorgd. Steeds wieken eruit halen, ontsmetten, terug opnieuw vullen met wieken en toe maken met pleisters. Blijf het raar vinden hoe de wieken aan de wonde ingaan en ik er niets van voel. Noor vindt het zeer interessant hoe Maarten dit allemaal doet, ze kijkt geboeid toe en vindt het geweldig om materiaal aan Maarten te geven
En aangezien dit tweemaal per dag moet en mijn echtgenoot vrijdag met de vroege stond (om 7u beginnen), waren we om 5u45 al bezig met de wondverzorging. Toen Maarten klaar was, heb ik mij toch nog even omgedraaid en nog enkele uurtjes proberen verder te slapen...
Vandaag en gisteren voel ik mij weer beter, maar moet bekennen dat ik donderdag toch even een dipje had. Woensdag hele gedoe met wonde weer opensnijden en zo.... Was in mijn ogen een stap achteruit in plaats van vooruit. Maar ja, vocht in borst was natuurlijk ook niet goed hé. Donderdag even een moeilijke zware dag, ook slecht geslapen. Tja, vrees dat dat de komende maanden nog wel eens op het programma zal staan, maar ga deze dagen toch niet te veel toelaten in mijn agenda hoor! Zo'n tijdverlies ;-)
Maarten heeft afgelopen dagen hard gewerkt in de logeer- / speelkamer. Hij wil deze kamer absoluut in orde hebben voor we aan chemo beginnen. Een kamertje waarin ik mij even kan afzonderen op moeilijke momenten, of een kamertje waar ik 's nachts kan slapen als de afstand tot de wc van de slaapkamer te groot wordt.... En aan de kindjes vertellen we dat het een leuke speelkamer wordt, een kamertje waar Noortje rustig kan spelen zonder dat broer haar stiften altijd afpakt, of een kamer om rustig een boekje te lezen, .... Voor de kindjes wordt het een leuke kamer, voor mij daarentegen.... Maar kan moeilijk nu al aan Noor vertellen dat dit een kamer is voor als mama "te ziek" is, of gewoon eventjes alleen wil zijn. Nee toch?
Schoonouders komen geregeld helpen met deze kamer in orde te zetten, maar ook papa staat klaar om na zijn lange werkdagen een handje toe te steken. Oma Niek vertelde mij dat ook zij een kaarsje in Scherpenheuvel zijn gaan branden Binnenkort moeten ze daar bijbouwen voor alle kaarsjes die er voor mij gebrand worden. Dank jullie wel!
Morgen staat er een MR op het programma, afspraak om 10u30, rarara... in het ziekenhuis! Gelukkig is er een sympathieke knappe verpleger van dienst ;-)
Maarten werkt morgen en ga hem dus een bezoekje brengen, mag een half uurtje in dat "machine" gaan liggen.... Kindjes gaan ondertussen weer even naar oma en opa.
Nu nog even wachten tot mijn verpleger weer thuis is (was van wacht en is opgebeld)... dan kunnen we samen kindjes in bed leggen....
Ik herinner mij nog zeer goed de eerste zin van mijn laatste bericht : "Jihaa, pleister-vrij!" Niet meer....
Sinds 2 dagen stond mijn borst 's avonds een beetje gezwollen. Kon goed voelen dat dit vocht was. Na een nachtje platte rust was dit weer weg, maar elke avond kwam het terug. Maarten vond dit toch vreemd en besliste vanmorgen borstverpleegkundige te bellen om afspraak te maken.
Ondertussen reed ik samen met de kindjes even naar school. Had daar afgesproken met juf Myriam, mijn vervangster.
Was met een raar gevoel dat ik haar klasje, mappen, materiaal, ... toonde en een woordje uitleg gaf. Waarom kan ik daar niet staan op 2 september? Ben toch niet ziek? Wat is ook weer het probleem? .... Ah ja, ik heb kanker! Pff.... zou het nog bijna vergeten ;-)
Maar ben blij dat ik beetje uitleg heb kunnen geven, juf Myriam is een toffe juf die goed voor mijn kindjes gaat zorgen, dus kan met een gerust gevoel "ziek" zijn....
Rond de middag keerden we huiswaarts, snel iets eten, kindjes naar oma en richting Hasselt, had om 14u30 afspraak in borstkliniek. Gelukkig stond oma weer paraat om de kindjes op te vangen, dank je wel hiervoor lieve mama
Maarten vertrok ook richting Hasselt, moest namiddag nog gaan werken. Hij reed personeelsparking op, ik zocht parkeerplaats. Maar rond 14u is dit niet evident is Hasselt! Zo veel volk! Besliste dan maar bezoekersparking op te rijden en zou dan straks wel betalen. Na 2x parking te hebben doorkruist, toch parkeerplaats gevonden. Parkeerde de auto met veel "gepiep" van sensors, en merkte dat deze plaats wel zeer smal was toen ik wou uitstappen. Gelukkig snel andere ruimere plaats gespot....
14u20 zaten we weer braaf te wachten in de wachtzaal... Na half uurtje mochten we naar binnen. Verpleegster bekeek mijn borst en riep er gynaecoloog bij. Daar kwam weer een andere gynaecoloog binnen. (hoeveel werken er eigenlijk in Hasselt?). Hij bekeek en onderzocht mijn borst. Jaja, weer vocht! En kende het vervolg van zijn verhaal al. Verpleegster had ondertussen de "gigantische" naald al klaargelegd en hopla, daar gingen we weer. De gynae trok toch weer enkele spuiten vocht uit borst. Vond het leuk om mimiek van verpleegster te bekijken. Zo'n grote naald in borst zien gaan, ziet er pijnlijk uit en dat kon ze niet verbergen in haar mimiek Maar gelukkig was het niet pijnlijk, oef!
Zo vocht eruit, maar toen had gynae nog een ander verhaal voor mij klaar....
Dit is maar weer een tijdelijke oplossing, hij stelde voor om wonde weer open te maken en zo te laten genezen. Wablieft? Wonde openmaken? Ze was nu juist dichtgegroeid.... Wil dit niet, niet weer al die pleisters en toestanden? En dan misschien de belangrijkste vraag: "Hoe?"
Ik vermeldde ook even dat ik niet in ziekenhuis wou blijven, als dit één of andere operatie zou worden, laat maar hé... Gynaecoloog vertelde dat dat hier en nu kon. Euh.... hoezo?
En daar gingen we.... Met een scalpel werd de wonde van mijn borst weer opengesneden. Wanneer ik dergelijke beelden op tv zie, zap ik snel weg, en nu gebeurde dit live onder mijne neus en dan nog wel in mijn eigen borst! Voelde er niks van... littekenweefsel is blijkbaar gevoelloos.
Zag alleen bloed! Verpleegster verzorgde de wonde en toonde aan Maarten hoe hij deze moest verzorgen de komende weken. Wonde werd opgevuld met wieken. Raar hoor, gat in borst waar allerlei stofjes worden ingeduwd... brr....
Vroeg aan verpleegster hoelang dit zou duren, kreeg als antwoord een paar weken. **** daar gaan we weer met de stomme pleisters....
Maarten belde nog even naar oncoloog om te vragen of chemo kan starten omdat wonde nu weer opengemaakt is. Kregen een afspraak volgende week en zouden het dan bekijken.
Keerde huiswaarts, langs oma, kindjes wilden nog blijven spelen. Dus alleen naar huis.... En hier zit ik dan met een mega pleister op mijn gat in mijn borst-die-eindelijk-dichtgegroeid-was!!!
Juist mijn agenda aangevuld: zondag MR, maandag genetica, donderdag oncoloog, .... Wanneer ik mijn agenda bekijk, zie ik vooral het woordje "ziekenhuis" staan, en vrees dat dat de komende maanden niet zal veranderen....
Even melden dat ik sinds gisterenavond officieel pleister-vrij ben! Jihaa!!!
Doordat er meerdere malen vocht is uitgetrokken, kreeg ik steeds weer een mega-pleister op mijn borst... Maar sinds gisterenavond is de wonde volledig dicht en moet er niks meer op! Weet dat dit vrij belachelijk klinkt, maar voor iemand met een pleisterallergie is dit een hele verademing
Vrijdagavond hadden we hier voor de eerste maal een straatbbq, was superleuk! Ook de steun van "vreemde" mensen deed enorm deugd. En natuurlijk was deze avond een fijne afleiding....
Zaterdagnamiddag Noor naar verjaardagsfeestje gebracht, ook hier was de steun van de andere ouders leuk om te horen. Ze staan allemaal voor ons klaar, klaar om de kindjes op te vangen, of gewoon voor een gezellige babbel. Blijft dit aanbod nog geldig als alles achter de rug is? ;-)
Gisteren ging Noor met oma en opa een dagje naar Planckendael. Blijf het toch raar vinden als één van de kindjes er niet is, lijkt hier dan zo leeg en stil. Ben altijd terug blij als ons gezinnetjes weer compleet is.
En vandaag kreeg ik 2 leuke collega's op bezoek! Het was weer een leuke namiddag
Vanmorgen was pleister onder oksel weer los voor de tweede dag op rij... Pff..., denk dat ik weet hoe het komt. Smeer elke avond Nivea op mijn rode (geïrriteerd door pleisters) huid en daardoor kleeft pleister niet zo goed. Dus opnieuw naar mama gebeld, want slaag er niet in deze zelf te vervangen. Probeer maar eens een pleister op je oksel te kleven.... en dan nog zeer nauwkeurig op een wonde hé.... Succes!
Mama kwam snel de pleister vervangen en daarna gingen we even naar de markt in Landen. Tussen de oudjes wandelden we even rond en belandden tenslotte op een terrasje met een tasje koffie en een warme chocomelk. Noor profiteerde om een broodje te eten .
Rond de middag kwam mama de kindjes ophalen, moest namiddag naar borstkliniek voor wondzorg. Rond 13u vertrok ik richting Hasselt, parkeerde de auto aan cultureel centrum en maakte een wandelingetje naar ziekenhuis.
Maarten was aan het werk en kwam ook naar borstkliniek zodra ik in wachtzaal iets liet weten. Secretaresse stuurde mij dadelijk door naar wondverpleegkundige, even naar Maarten gebeld die in looppas naar daar kwam.
Verpleegster was superlief, ze bekeek de wonden en zei dat het er goed uitzag. Ze riep gynaecoloog er even bij. Deze kwam binnen, weer gevolgd door assistente... voelde aan borst en zei dat er nog vocht in zat. Voor ik het wist had hij zo een grootste naald vast.... aaahhhh..... Ik word toch liever voorbereid op dergelijke prikken. Dokter zei nog: "U zal hier niets van voelen, hoor!" Waarom klonk dit niet geloofwaardig.... Paar seconden later zat naald in mijn borst, en moest de dokter nu toch gelijk geven, had nauwelijks iets gevoeld. Gynae keek verbaasd toen er geen vocht uitkwam, maar lucht! Er zat lucht in mijn borst, dus trok hij deze er maar uit.... Raar hé!
Maar had er gelukkig niks van gevoeld
Iedereen was vandaag super vriendelijk, zou dit te maken gehad hebben met Maarten die in werkuniform langs mij stond? .... Moet bekennen dat meeste mensen in de borstkliniek wel vriendelijk zijn hoor...
Half uurtje later was ik weer buiten, was nog nooit zo snel weer buiten geweest, had vandaag de wachtzaal nog eens niet gezien
Wonde was goedgekeurd en moet niet meer terug. Volgende keer is het voor de chemo.
Pikte de kindjes op bij oma en genoot nog even van het zalige weer in de tuin.
Wat vanmorgen nog een rustig dagje leek te worden...., draaide toch weer net iets anders uit.
Had vanmorgen om 10u een afspraak op de raadpleging gynaecologie in Hasselt omdat mijn wonde nogal rood en gezwollen zag. Had ook sinds enkele dagen een lichte temperatuursverhoging, schommelde rond de 37.5°. Maar ja, met deze tropische temperaturen krijgt ene mens het al wat warmer hé!
Kindjes mochten even naar oma Niek. Reeds langs Alken, bracht de kindjes binnen en vertrok op tijd aangezien het welbekende parkeerprobleem in Hasselt. Had geluk, plaatsje voor de deur. Moest wel schijf leggen, maar ja, geen probleem, zou toch niet lang weg zijn. Even wonde laten bekijken en klaar
Na een half uurtje wachten in de wachtzaal was het aan mij, mevrouw Vanaeken. Toch raar hoor, ben nog nooit zoveel "mevrouw Vanaeken" genoemd als de laatste weken. Stond recht en voelde dat mijn t-shirt onder mijn borsten nat aanvoelde. Was daar toch niet zo warm, had ik nu echt zo gezweet? Raar... Ging naar binnen, legde mijn situatie uit aan weer een andere assistente. Is precies het moment van de assistenten....
Mocht mij uitkleden en op tafel gaan liggen... Trok mijn bloes uit en merkte dat de natte vlekken eerder rood/bruin zagen, vreemd.... Trok bh uit, ook kletsnat en bekeek mijn borst. Het vocht liep er uit! Wonde op borst was deze keer beetje opgegaan en het vocht liep er uit! De assistente was geschrokken en duwde mij zakdoekjes in de hand terwijl zij verder zocht naar compressen. Tip voor de assistenten: verken eerst uw werkruimte voor je patiënten ontvangt! ;-)
Natuurlijk moest de assistente een gynaecoloog gaan halen om haar diagnose te bevestigen. Weer andere dokter... Heb mijn borsten nog nooit zoveel laten zien als de laatste weken (en telkens weer aan vreemde mensen...). Gynae besloot dat het wondvocht eruit moest. Hij stuurde mij door naar spoed met een verwijsbrief, aanvraag voor echo en bloedname. Ik naar buiten, besloot mijn schijf al maar wat door te draaien, want zo snel zou ik niet weer buiten zijn....
Belde ondertussen naar Maarten (was aan het werk), hij kwam mij al snel tegemoet. Heb ik mijne man nog eens gezien in zijne werkoutfit
Wij naar spoed, melden dat we eerst voor echo en bloedname zouden gaan. Echo was op paar minuten geregeld, was inderdaad wondvocht en bloed wat de wonde had doen opengaan. En vocht moest eruit door middel van prikken.... De radioloog stelde voor om dit onder echo te doen zo kon hij nauwkeuriger prikken. Daarna bloedname en terug naar spoed. Daar kregen we zo'n box toegewezen en moesten we wachten op de assistent met het oost-vlaamse accent, hij zou beslissen wie er zou prikken.
Hij besliste dat radioloog onder echo mocht prikken. Terug naar radiologie. Daar konden we nog snel terecht bij een radioloog die net aan zijn middagpauze wou beginnen. Ik vroeg vriendelijk om mijn huid te verdoven zoals bij de biopsie. Maar dit was blijkbaar geen optie.... Dus, voila, borst werd ontsmet en daar ging de grote naald mijn borst in. Radioloog trok en zo'n 280ml vocht uit.(veel hé!). De prik viel héél goed mee, bijna niks gevoeld. Achteraf vertelde Maarten wij doodleuk dat dit gedaan was met de grootste naald die ze hebben.... aaaahhhhh..... Kregen een spuit mee naar spoed, want daar moest de assistent beslissen of het wondvocht etter was of niet. Indien het etter was, moest ik opgenomen worden en antibiotica via infuus krijgen. Euh, daar moesten we het dan toch nog even over hebben, hoor! Een mama van 2 kleine kinderen kan niet zomaar opgenomen worden! In mijn hoofd was dit geen optie, ik ga naar huis! Voila!
Ondertussen was het middag, en alle dokters nemen dan een uitgebreide pauze...., niet alleen de dokters, ook de assistenten! Dus gingen wij ook maar even broodje halen. Na klein uurtje wachten keerden we terug naar spoed en kwam de assistent juist toe. Hij bekeek de spuitjes en besliste dat ik naar huis mocht! Joepie! (en anders hadden we nog wel even gediscussieerd...). Kreeg wel een voorschrift mee voor antibiotica, lichte infectie van de huid. Maar ja, wat wil je, allergisch aan pleisters, tropische temperaturen, .... huid ziet er mooi uit!
Maarten zijn dagje zat er ondertussen ook op, ik keerde huiswaarts, sprong even bij mama binnen, ze was weer doodongerust, ocharme...., en passeerde nog langs apotheek voor medicijnen. Maarten reed langs Alken om de kindjes op te halen. Ondertussen nog leuke telefoontjes om mij te steunen gekregen. Dank jullie wel!
Vanavond kwamen mijn ouders nog even langs. Even op terras gezeten en daarna gezellig staan kletsen met de buren De "voorbereidingen" voor onze straatbbq van vrijdag ;-)
Weekend is weer voorbij, tijd vliegt snel... Leuk weekend achter de rug, zaterdagavond lekkere bbq bij schoonfamilie, mijn ouders weer met de fiets naar Scherpenheuvel, kaarsje branden.... en zondag gezellig thuis gebleven, een "luie-zondag". Dit kan ook eens leuk zijn, zeker met deze temperaturen.... Veel inspanning is tegenwoordig niet nodig om het warm te hebben. Hier in huis is het ondertussen ook lekker warm, thermometer in de living flirt toch met temperaturen rond de 30°C. En heb het gevoel dat het boven nog enkele graden warmer is.
Dus elke dag douchen, een moment om naar uit te kijken Maar daarna een marteling voor mij! Doordat wonde onder oksel terug opgegaan is en Maarten deze weer heeft dichtgeplakt, moet er telkens een waterdichte pleister op. Mijn huid rond de wonde is door al die pleisters hypergevoelig geworden, tot kloofjes toe! Maarten kleeft elke avond voor het douche zo'n speciale pleister, maar aangezien ik nogal reageer op deze pleister, moet die er na het douchen weer af.... Mijn lieve schat doet echt zijn best, maar heb telkens het gevoel dat mijn vel er wordt afgetrokken...ai...ai....ai.... Overdag loop ik rond met een gewone pleister en deze valt goed mee. Kijk elke avond uit naar een frisse douche, maar....
Vandaag is Maarten weer werken, kindjes slapen nog. Vandaag toch nog beetje rustig aandoen.... wel makkelijker gezegd dan gedaan met twee actieve kapoenen in huis Doe mijn best!
Vannacht niet zo goed geslapen, het gesprek met de oncoloog spookte nog door mijn hoofd en het woord "amputatie" bleef hangen. De kamertemperatuur was ook niet mijn beste vriend, is hier in huis toch serieus warm geworden afgelopen dagen en dit helpt niet om rustig in slaap te vallen.
Vanmorgen werden we rond 8u wakker, had het gevoel dat de temperatuur vannacht niet echt gedaald was, pff!!!
Stond op, maakte het bed, rolluik omhoog en liep terug door de kamer. Stapte voorbij de spiegel en iets rood trok mijn aandacht. Keek nogmaals en zag dat mijn bh onder mijn rechteroksel rood was, bloed. Ging naar de badkamer, deed de spots boven lavabo aan en lichtte mij arm op. De wonde onder mijn oksel stond ongeveer 1cm open en deze had deze nacht blijkbaar gebloed. (niks van gemerkt) Ook nu deed het geen pijn, maar wonde stond open, dus kon zo niet blijven. Beneden toonde ik dit aan Maarten, hij ontsmette de wonde en plakte ze weer dicht met steri-strips. Mijn persoonlijke verpleger . Belde toch maar even naar borstkliniek om te vragen wat ik nog moest of kon doen. Kreeg assistente aan de lijn en met een oost-vlaams accent vertelde hij met dat strips goed waren. Moet nu wel opletten voor infecties.
Dus gisteren dacht ik eindelijk van de pleisters en jeuk verlost te zijn, maar kunnen herbeginnen. Wonde op mijn borst is wel mooi dicht
Dus, loop nu weer rond met een pleister onder de oksel. Daar gaan we weer voor een week.... Maar ja, was al blij dat het geen pijn deed, want schrok toch wel even toen ik die wonde zag openstaan vanmorgen.
Temperatuur is nog enkele graden gestegen ten opzichte van gisterenavond, dus dat wordt weer een leuke warme nacht. Slaapwel iedereen!
Eerste dag van een nieuwe maand, wanneer ik terugkijk naar de maand juli, is dit toch met zeer gemengde gevoelens hoor. Emotioneel toch wel één van de zwaarste maanden van mijn leven. Maar ook een maand waarin ik de steun van mijn lieve schat, kids, familie en vrienden gevoeld heb. Ik weet ondertussen dat niet iedereen het even makkelijk heeft om te praten over kanker, ik weet op wie ik echt kan rekenen en wie veel blablabla verkoopt....
Vandaag, 1 augustus, 9 dagen na mijn operatie, op na-controle. 14u30 hadden we afspraak in de borstkliniek. Mama kwam de kindjes voormiddag al ophalen zo kan Mats daar zijn middagdutje doen. Maarten en ik vertrokken beetje vroeger richting Hasselt. Eerst naar De Molder, maar daar viel het tegen, hadden maar 3 hoedjes; nam een simpel zwart mee. Daarna richting ziekenhuis, hadden nog even tijd en wandelden langs Veritas in stad. Daar nog 2 leuke hoedjes gekocht, bruin en turqooise. Nu ben ik voorbereid als mijn haar begint uit te vallen! Wacht maar, ga er nog goed uitzien met mijn hoedjes ;-)
Wandeling terug naar ziekenhuis, pff...pfff...warm....warm.....
Iets na 14u zaten we al in de wachtzaal (naast de airco!). Rond 14u30 kwam een assistente van de gynae ons roepen. Pleisters af, strips weg en onderhuidse hechting eruit! Ben al tevreden over litteken op mijn borst, is al mooi genezen en de pleister mocht weg.... bye bye jeuk!
Daarna zelfde scenario onder mijn oksel. Lag daar mooi met mijn half geschoren oksel.... beetje genant, maar kon er niks aan doen, haartjes groeien blijkbaar ook onder pleister....
Na de vragenronde van Maarten, kregen we enkele positieve antwoorden van de assistente die niet erg zelfzeker overkwam... Lymfeklieren waren niet aangetast en de snijrand rond de tumor was ook in orde. Jihaaa!!!
Terug naar wachtzaal, nu was oncoloog aan de beurt. Tien minuutjes later mochten we binnen. Daar lang en spannend verhaal...
Hij vertelde hetzelfde als assistente, de lymfeklieren en snijranden waren ok. Na verder onderzoek bleek het een zeer agressieve vorm van kanker te zijn, was op paar maanden tijd snel gegroeid. Hij vertelde ook dat kanker niet hormoongevoelig was. (tijdens biopsie wel, maar blijkbaar kan dat veranderen)
En toen was ik blij dat ik zat, toen hij de rest van het verhaal vertelde.... Temperatuur buiten was rond de 30°, maar in het bureau van de oncoloog was het minstens even warm geworden....
Binnen 4 weken beginnen we sowieso met chemo. 6 sessies met telkens 3 weken tussen. (dit wisten we al, niks nieuws). Maar moest nu ook genetisch onderzocht worden. Onderzoek zelf is niet erg, bloedname en gesprek, maar resultaat daarentegen... In de meeste geval is dergelijke tumor voor 75% genetisch.... Voor dat genetisch onderzoek moeten we naar Leuven, in Hasselt was geen plaats meer tot eind december (zelfs niet toen we weer even lieten vallen dat Maarten in ziekenhuis werkt). Resultaat zou dan nog zo'n 4 maand op zich laten wachten en dan zijn er 2 mogelijkheden:
- Kanker is genetisch bepaald (erfelijk dus): dan wordt mijn rechterborst volledig geamputeerd en nadien bestraald.
- Kanker is niet genetisch bepaald: keuze voor ons: bestralingen en vanaf dan elke 3 maanden op controle omdat de kans op herval vrij groot is, ofwel volledig amputatie met bestralingen.
Aaaahhh.... daar stopte mijn wereld weer even met draaien! En dacht vooral aan Noor! Erfelijk? Dan maakt ook Noor grote kans op borstkanker, dit wil ik mijn dochter niet aandoen, dit is niet eerlijk, waarom? waarom? waarom? .... Indien het erfelijk zou zijn, zal het kleine meisje vanaf haar 20ste jaarlijks op controle moeten om eventuele kanker snel op te sporen.... (Noor wordt dan wel eerst getest, en dit kan ook negatief zijn, dan blijft ze gespaard van onderzoeken).
Kon met moeite mijn tranen bedwingen daar in dat warme kamertje, maar probeerde mij sterk te houden, zal straks mijn tranen wel weer de vrije loop laten....
Samen met de oncoloog liepen we nog even naar secretaresse, zij regelde mijn opname voor chemo. Eerste keer moet er een poortkatheter gestoken worden onder narcose en moet ik nachtje daar blijven. We legden dit vast op dinsdag 27 augustus.
Terug naar wachtzaal, moesten borstverpleegkundige nog zien. Op dat moment wou ik het liefst gewoon naar huis, naar buiten, wou wenen! Namen toch maar plaats in de gang en traantjes kwamen toch hoor. Ok, hadden goed nieuws gekregen, alle kanker was weg, maar "amputatie", daar had ik mij totaal niet aan verwacht! Een dikke week geleden lag ik op operatietafel voor stuk van mijn borst weg te nemen en nu spraken ze over volledige amputatie... Kon dit dan vorige keer al niet?! In de gang praatten Maarten en ik over gesprek bij oncoloog. Zo lief hoe hij mij steunt!
Werden goed opgevangen door verpleegkundige, ze gaf ons extra uitleg over chemo en luisterde naar ons verhaal.Voelde mij terug sterker toen ik naar buiten wandelde, babbelen had deugd gedaan.
We passeerden nog even op collega's van Maarten en even later wandelden we ziekenhuis uit. Zo, mijn gewone leven kon verder tot 27 augustus! Toch wel raar hoor... De auto gaf een buitentemperatuur van maar liefst 39°C, pff....
's Avonds kwamen mama, papa en pa nog even langs en schoonfamilie belde even. Iedereen moest weer even slikken bij woord "amputatie". Maar zo ver zijn we nog niet hé! Eerst erfelijkheidsonderzoek afwachten en dan beslissing nemen.... Leuk dat iedereen ons zo steunt! Dank jullie wel!
Vanavond speelden kindjes nog even buiten en ik genoot van ernaar te kijken! Dit is mijn doel voor de komende weken: genieten van mijn gezinnetje! En daarna vol goede moed beginnen aan de chemo! (mijn hoedjes heb ik alvast ;-) )
Woensdag 31 juli, normaal gezien zou ik vandaag vaststellen en aan iedereen vertellen dat mijn vakantie alweer half is. Tijd vliegt snel.... Dit jaar is dit toch heel anders. Vakantie? Kan niet zeggen dat ik al een ontspannende vakantie gehad heb, eerder zeer stressvol....
Maar moet ook bekennen dat ik de laatste weken enorm van mijn gezinnetje heb genoten. Noor is superlief voor mij ze probeert mij goed te verzorgen! Mats heeft het de laatste tijd beetje moeilijk, gaat moeilijk slapen, lastig van de warmte (denk ik). Het ventje is helemaal gehecht aan zijne papa. Laatste week geen pampertjes meer ververst, want mag hem niet op verzorgingstafel leggen, niet meer in bad gestopt, mag hem zelf niet in zijn eetstoel zetten. Dus, is papa zijn held... Hoop dat ik binnenkort toch weer wat taakjes op mijn kan nemen hoor...
Gisteren weer naar huisarts voor wondverzorging. Ze zei dat het goed geneest (dat horen we graag). Gisterenavond verjaardagsfeestje met schoonfamilie gehad, lekkere ijsjes gegeten, mmm.... Dank jullie wel voor de leuke cadeautjes en de mooie tekeningen! Kan weer verder voor menig uren leesplezier! Opa had ook kippetjes bij. Tijdje geleden besliste Maarten kippen te houden, maar die kippen werden hanen... en hanen leggen geen eieren..., dus had opa 2 nieuwe kippetjes bij (poging 2).
Morgen op na-controle, hoop dat alle resultaten in orde zijn, toch wel spannend. Heb toch wel aantal vragen die ik morgen wil stellen:
- data chemo?
- haaruitval na chemo?
- heffen?
- porta-cath?
-....?
Morgennamiddag als we kindjes hebben afgezet bij oma ook even langs De Molder in Hasselt rijden. Aantal hoedjes, mutsjes, sjaaltjes, .... kopen voor als mijn haar uitvalt na chemo. Dan ligt dat hier en moet ik er nadien niet meer achter zoeken. Hoop dat ze enkele leuke exemplaartjes hebben ;-)
Hoop dat morgen die pleister van mijn borst mag, ik word gek van de jeuk! Is zo'n speciale pleister waar ik mee mag douchen, maar ben het beu!
Zo, nu nog ijsjes, schoonfamilie heeft gisteren nog iets overgelaten voor ons (mensen die deze blog volgen, weten ondertussen wel dat ik graag ijsjes eet )
Gisteren en vandaag gewone dagen gehad. Geen pijn, wonde trekt nog een beetje en probeer mij te houden aan de voorgeschreven rust. Zeg wel "probeer", pff, niet makkelijk stil te zitten hoor... Maarten neemt mij veel uit handen, maar kan geen rommel of vuil zien liggen, dus hou mij dan maar eens tegen Heffen mag ook niet, en daar hou ik mij wel aan, Mats wordt doorverwezen naar papa. Doet toch wel pijn aan een moederhart hoor, als zo een klein ventje aan mijn been hangt, op iemand te moeten roepen om hem te pakken. Maar ja, nog even doorbijten. Binnen weekje zal dat wel weer mogen (hoop ik toch). Donderdag op na-controle eens vragen.
Gisteren wandelingetje gaan maken, deed deugd....
Morgenvoormiddag weer naar dokter voor wondverzorging, morgennamiddag bezoek en morgenavond verjaardagsfeestje voor schoonfamilie!
Nu kindjes in bed leggen en genieten van een gezellig tv-avondje.
Was een verjaardag met toch een zeer dubbel gevoel. Is natuurlijk altijd leuk om te verjaren: kaartjes, berichtjes, cadeautjes, ..... Een dagje om verwend te worden... En zeker dit jaar, 30 worden is toch een beetje speciaal! Enkele weken geleden had ik het mij wel anders voorgesteld. In gedachten zou het toen een mooie dag worden, vieren met familie, lekker eten en vooral veel plezier...
Realiteit was vandaag toch anders. Toen ik vanmorgen wakker werd en mijn lieve schat mij proficiat wenste, kreeg ik een krop in de keel. Traantjes kon ik niet bedwingen. 30 jaar en al geopereerd van kanker, en de behandelingen zullen ook snel starten. Pff, kreeg weer zo een "dit is niet eerlijk-gevoel", ben hier veel te jong voor.... Zoveel "waarom-vragen" waar niemand kan op antwoorden.... Maar goed, kindjes werden wakker en kwamen mij een dikke knuffel geven, traantjes weg
Schoonouders kwamen langs, opa Jef zou met Maarten in de tuin werken, maar door de hevige regenbuien werden deze plannen snel verplaatst naar andere dag. 's Middags kreeg ik nog een leuk cadeautje van mijn schat! Enkele dagen geleden vroeg hij wat ik wou voor verjaardag, antwoordde toen "niks", we slaan dit jaar mijn verjaardag wel over. Maar moet toegeven dat ik toch wel super blij was met pakje. Namiddag kwam mijn familie langs om verjaardag te vieren, van mijn ouders kreeg ik een prachtig cadeau (wist dit wel, was het zelf gaan kiezen...), maar opnieuw werd ik emotioneel van dit cadeau..., een cadeau met een grote emotionele waarde voor mij! Iets om te koesteren, de rest van mijn leven! (en ik hoop dat dat nog heel lang mag duren....) Dus, dank jullie wel, lieve mama en papa! Ook van pa en peter kreeg ik natuurlijk cadeautjes. Dank u wel! Maar door "ziek" te zijn, besef ik steeds meer en meer dat cadeautjes leuk zijn, maar mensen rondom me hebben die me graag zien en enorm steunen is het mooiste cadeau dat er is....
Vanavond aten we frietjes van de frituur, maar krijg de laatste dagen niet veel eten naar binnen. Heb wel honger, maar na een paar happen is het gedaan en zegt mijn lichaam: "stop!". Maar ik eet en drink voldoende, voel mij niet ziek, dus zal wel beteren....
Zo, vanaf vandaag behoor ik officieel tot het clubje van de dertigers... En dertiger die die stomme kanker gaat overwinnen! Voila!!!
Vandaag mijn laatste dag als jonge twintiger, vanaf morgen ben ik een dertiger... Dat klinkt toch helemaal anders hé... Morgen dus mijn verjaardag, paar weken geleden had ik deze wel anders gepland. Laatste weken heeft mijn wereld op zijn kop gestaan, werd geleefd. Maar laatste dagen is het beter. Ben echt blij dat operatie achter de rug is en sentinelklier in orde was. Voor mij zijn we al een grote stap vooruit, voel mij opgelucht dat kanker weg is...., dus gaan we toch een beetje vieren horen ;-)
Vanmorgen wakker geworden in mijn eigen bedje, zalig! Gisterenavond nog douche genomen. Hadden van het ziekenhuis nog speciale pleisters meegekregen waarmee ik kan douchen, en na enkele warme dagen in het ziekenhuis, deed die douche echt wel deugd. Noortje vond het gisterenavond allemaal spannend toen Maarten de pleisters verving. Hebben hier in huis nooit schaamte getoond naar "bloot". Kinderen en Maarten lopen badkamer in en uit als ik douche of mij aankleed (en omgekeerd), geen probleem. Dus ging nu niet opeens anders doen, mijn borsten verbergen zou Noor nogal verdacht vinden, dus keek ze rustig toe toen Maarten pleisters verving. Ook wou ze even kijken of die pleisters echt wel waterdicht waren, en keek ze even mee in de douche. Maar geen vragen, ze vond de pleisters leuker... (maar borst ziet er eigenlijk nog vrij normaal uit, nog wat gezwollen, maar valt goed mee).
Vanmorgen verplichte rust, moest in zetel blijven zitten van mijn wederhelft. Namiddag nog wat bezoek van familie en schoonouders kwamen ook langs na hun vakantie aan zee. Iedereen zei dat ik er goed uitzie, doet deugd! (hoop natuurlijk wel dat ze het ook menen....)
Vanavond naar dokter geweest voor wondverzorging. Heb dan wel verpleger in huis, maar gynae had dit voorgeschreven, dus zullen we maar flink luisteren. Dokter zei dat wonde er heel goed uitzag, was mooi gedaan en litteken zou waarschijnlijk wel meevallen aangezien het onderhuids genaaid is. Na dokter gingen we ijsje uithalen voordat we kindjes bij oma en opa gingen ophalen. We trakteerden oma en opa ook op ijsje om hun te bedanken om zo goed te zorgen voor onze kleine schatten. Dank jullie wel!
Vanavond nog even op terras buiten gezeten, kindjes in bed gelegd en nu verder naar "The Killing" kijken. Spannend....
Vanmorgen werd ik in mijn ziekenhuisbedje, had vrij goed
geslapen. Rond 7u30 werd ik wakker van het lawaai op de gang. De verpleging was
al druk bezig en het heen en weer rijden van verzorgingskarren maakte het
nodige lawaai. Kroop snel uit bed, gordijnen open en ramen open, laat de frisse
lucht maar binnen komen.
Ontbijt werd snel gebracht, at mijn boterhammetjes flink op J
Daarna naar badkamer, met enige moeite kreeg ik mijn pyjama uit, bewegingen met rechterarm zijn
nog beetje beperkt, maar wilde dit alleen doen, duurde iets langer, maar
lukte.... Verlangde naar een douche, maar ging nog niet met buisje en
verbanden, dus dan maar wassen aan lavabo.... En toen kwam probleem: bh
dichtdoen met die rechterarm lukte niet. Probeerde met één arm, lukte niet, en
bovendien zat dat stomme buisje nog in de weg... Dan toch maar bellen....
Verpleegster deed gewillig bh dicht en vroeg of ik nog hulp nodig had. Neen,
hoor, lukt wel. Met het nodig geklungel kreeg ik mijn bloes aan... Gelukt!
Voormiddag kreeg ik weer enkele lieve telefoontjes, het
thuisfront was benieuwd naar mijn situatie. Ook kwam de kinesist langs om mij
enkele oefeningen aan te leren om mijn schouder soepel te houden. En toen de
verzorging, eerste verpleegster wou mijn buisje niet uit trekken, op papier
stond immers tot morgen.... Maar buisje niet uit, is niet naar huis. Een half
uurtje later kwam een andere verpleegster binnen en waagde opnieuw mijn
kans.... Ze bestuurde mijn dossier en bekeek flesje: Dat ziet er goed uit,
komt bijna geen vocht meer uit, dus mag weg! Woehoe!!! Tegelijkertijd kreeg ik
ook schrik, buisje zat onder oksel, gynae had verteld dat dit tot in midden van
borst zat en moest er nu uit getrokken worden... ai... ai.... ai.....
Verband werd losgemaakt, draadjes losgeknipt en toen vroeg
verpleegster mij uit te blazen op mijn hand.... (toen ik gisteren aan andere
verpleegster vertelde dat ik daar beetje bang voor was, grapte ze met Maarten
even over de truc van het in- en uitblazen), dus antwoordde haar dat dat maar
een trucje was... Maar deed het toch maar, en voor ik het wist was buisje weg,
niks gevoeld!
Ik voelde mij goed, geen pijn, buisje weg, .... mocht ik nu
naar huis???? Wachten op dokter....
Rond de middag kwamen Maarten en Noor toe, Noor wou graag
meekomen naar ziekenhuis. Vertelde haar aan de telefoon dat ze dan misschien
wel lang zou moeten blijven, maar dat vond de kleine schat niet erg, ze wou bij
mama zijn. (en ze vindt zon groot ziekenhuis waar papa werkt ook wel
spannend...) En kreeg nog andere aangenaam bezoek, collega van vroeger. Was
leuk hem te zien, hadden een goed gesprek, deed deugd!
En daar was de dokter.... Mag ik naar huis? Indien u zich
goed voelt, natuurlijk! Daar moest ik niet over twijfelen, huiswaarts! Maarten
ging doos zoeken om bloemen te vervoeren, ik pakte ondertussen beetje in. Noor
bracht snoepjes naar verpleegsters om ze te bedanken voor de goede zorgen en
weg waren we.... joepie!!!
Thuis kwamen oma en opa, pa en de buurvrouw nog langs. Ons
huisje staat ondertussen mooi vol bloempjes en plantjes! Dank jullie wel voor
de leuke attenties!
Vanavond terug in mijn eigen zetel, eigen bed, terug
douchen.... J
En vooral kindjes zelf weer in bed leggen!
Maar betrap mezelf er al op dat rusten niet mijn sterke kant
is, stilzitten is moeilijk! Vrees dat Maarten mij zal moeten vastbinden in de
zetel.... Maar bekijk het positief, heb geen pijn en voel mij goed! De kanker
is uit mijn lichaam! Nu snel herstellen van operatie en dan naar volgende stap!
Vannacht goede nacht gehad, waarschijnlijk met dank aan de narcose! Wel geregeld wakker geweest, kamer ligt boven spoedafdeling en daar is toch de hele nacht activiteit en dus ook lawaai....
In de voormiddag al enkele telefoontjes gehad, leuk te horen dat familie met mij inzit
Mama belde ook, kindjes hadden goed geslapen bij oma en opa. Maarten ruimde thuis beetje op, maaide gras en kwam naar ziekenhuis met een doosje pralines, de lieve schat!
In de voormiddag kwam borstverpleegkundige, dokter en psycholoog langs, maar voelde mij goed.... geen problemen of vragen.
Mijn verband mocht er ook af, had hier wel schrik voor, wat zou ik te zien krijgen, hoe zou mijn borst eruit zien,.... Toen ik mezelf in de spiegel zag, terwijjl verpleegster mij hielp met wassen, schrok ik toch wel... Maar was ook tevreden. Borst zag er nog zelfde uit, alleen kleiner en nu nog gezwollen.
Gewassen en kleren aan en voelde ik mij een ander mens, geen pijn, enkel nog drain uit mijn borst, voor de rest liep ik rond en werd gek in mijn kamertje...
Namiddag bezoek, pa kwam langs en was verwonderd om mij rechtop te zien. Even later oma en opa met onze kleine schatten, Noor kwam even kijken naar mijn pleister en zag dat het ok was, Mats hevig als altijd... Oma had ze beiden een roosje in de hand gegeven om aan mij te geven, superlief!Maarten nam de kindjes even mee naar zijn collega's, fiere papa met dochter en zoon op stap. Mama en papa zagen er moe uit, afgelopen weken waren enorm zwaar voor hun, want je kind zien lijden is verschrikkelijk. Dat de operatie goed gelukt was, was ook voor hen een grote opluchting! En bovendien zorgen ze hele week voor kindjes, dank jullie wel!!!!
Vanavond kwamen broers van Maarten en schoonzusjes langs, bedankt voor de babbel en bloempjes.
Maar word hier gek, vier muren die op mij afkomen.... ik voel mij goed en wil naar buiten, frisse lucht!!!
Misschien mag ik morgen naar huis, afhankelijk van hoeveelheid wondvocht er morgenvroeg in flesje zit.... spannend.....
Voel mij goed vandaag, kanker is uit mijn lichaam, pijnloos, lieve mensen rond mij, een schat van een man, super kids, fantastische ouders, steunende familie, .... De laatste weken ben ik meer en meer gaan besefffen wat belangrijk is in het leven, en daar ga ik in de toekomst volop van genieten!
Nu hopelijk goede nachtrust en morgen naar huis......?????
Operatie-dag!
Na een slapeloze warme nacht, was het dan toch eindelijk tijd om op te staan. Nog snel douchen en dan richting ziekenhuis. Onderweg kwamen de tranen weer naar boven en de vraag: Waarom ik, ben hier nog veel te jong voor!
Om 7u schreven we ons in aan de balie en werden we doorverwezen naar dienst. Ging mij aanmelden en werd in wachtzaal geplaatst! Aaaahhhh, moesten maar even wachten, had geen tijd om te wachten..... Na een half uur dan toch naar kamer. Ondertussen was het tijd voor scan, wij naar nucleaire dienst, wachten, .... Op die twee weken tijd heb ik toch ook al geleerd geduld te hebben... Maar ja mag niet klagen, dankzij mijn lieve schat is alles al veel sneller gegaan.
In mijn oksel werd sentinelklier aangeduid, die moet er straks tijdens operatie uit om te testen of lymfeklieren zijn aangetast. Terug naar kamer, stond pas om 12u40 op lijst, dus wachten en stressen......
Na wat geduld kwamen ze mij halen rond half twee. Mijn bed werd in soort wachtzaal gezet en daar stond ik weer, deed dan maar babbeltje met mijn buurvrouw. Na twintig minuten werd ik operatiekwartier binnengereden. Dokter kwam al snel bij mij om mij gerust te stellen. Operatietafel werd ondertussen verbouwd, want ik was te groot. Super vriendelijke dokter liet mij snel slapen.... en operatie kon beginnen!
Toen ik weer wakker werd, lag ik opnieuw in soort wachtzaal waar heel veel verpleegkundigen rond liepen. Zodra iemand opmerkte dat ik wakker was, werd er naar dienst gebeld en een kwartiertje later lag in mijn kamertje. Misselijk, ziek, .... Pff! Kreeg gelukkig snel iets tegen misselijkheid en beterde snel, handdoek en overgeefbakje konden weer weg. Even later kwam doktersassistente langs, operatie was goed verlopen, sentinelklier was op eerste zicht niet aangetast, dus lymfeklieren zaten er nog. Goed nieuws!
Oma en opa kwamen nog even langs met de kindjes. Noor had mooie tekeningen gemaakt, zo lief. Toen ze vertrokken, kwamen mijn traantjes weer... Amai, zoveel geween!
Maarten bleef nog tot een uur of negen en ging ook naar huis. Mijn oogjes vielen snel dicht, denk nog door de narcose. Werd 's nachts toch aantal keer wakker, vrij veel lawaai buiten en nachtverpleegster die paar keer kwam kijken.
Maar belangrijkste, operatie was geslaagd!
Voormiddag ging het goed, maakten uitstapje naar Ikea en tijd vloog voorbij.
Namiddag daarentegen, pff.....
Rond de middag legde ik Mats in bed voor zijn dutje, ventje wilde niet slapen, hij heeft ook last van de warmte en was waarschijnlijk nog niet moe genoeg (had tot 9u geslapen).
Maar om 15u30 moesten we in ziekenhuis zijn voor injecties in borst, dus hij moest toch een beetje slapen. Lukte niet, na een half uurtje hem terug opgehaald en naar oma gebeld om te vragen of de kindjes iets vroeger mochten komen, zo kon hij (hopelijk) daar nog een dutje doen.
Ondertussen "valies" van de kindjes klaargemaakt om een weekje bij oma en opa te gaan logeren. Ik weet dat ze graag bij oma en opa zijn en dat ze daar extra verwend worden, maar deze keer was het anders, ze "moesten" gaan logeren hé! Dus dat valiesje klaarmaken, gebeurde met een heel klein hartje. Rond 13u30 brachten we ze naar oma. Ik zag aan oma haar ogen dat ook zij het vandaag moeilijk had, er hadden al heel wat traantjes gevloeid. Na een half uurtje nam ik afscheid van de kindjes, ik kon mijn tranen niet bedwingen. Noortje gaf mij nog een dikke knuffel en Mats zwaaide enthousiast In de auto hadden zowel Maarten en ik het toch moeilijk hoor. Thuiskomen in een leeg huis, zonder kindjes, blijft raar....
Even later vertrokken we naar Hasselt. Weer inschrijven aan de balie. Ondertussen ook ingeschreven voor opname van morgen. Mijn kamer was al aagevraagd, éénpersoonskamer aan de noorderkant (rarara, wie zou dat weer geregeld hebben? ;-) ) Werken in het ziekenhuis heeft nu toch echt zijn voordelen .
Was eigenlijk toch een beetje bang voor die injecties in mijn borst... We werden heel snel binnengeroepen, moest op tafel gaan liggen en daar kwam de dokter weer aangewandeld met een koffertje in de hand. Vier kleine prikjes in mijn borst met telkens nucleaire vloeistof erin. Viel heel goed mee, haast niks gevoeld. Oef! Terwijl de dokter naar buiten ging, zei hij dat hij verpleegster zou sturen. Na 10min wachten nog steeds niemand te zien. Dus gingen we zelf maar de gang op. Daar zag Maarten een verpleger die hij kende, gaf de papieren af en regelde snel dat we morgenvroeg zouden langskomen voor de scan rond 7u30 - 8u. Zo moeten we morgen niet wachten tot iemand mij komt halen.... (dat was weer goed geregeld!) Nu nog hopen dat ik dan even snel naar operatiekwartier zal worden gebracht....
Zo, vanavond nog mijn valiesje maken en beetje opruimen, dan hopen op een beetje nachtrust en morgenvroeg om 6u30 richting Hasselt.
Op deze zeer warme dag kreeg ons België-landje een nieuwe koning, won Froome de 100st editie van de Tour de France en ging hier het leven zijn gewone gangetje...
Voormiddag gingen we even naar het domein van Hélécine. Noor was hier op schoolreis geweest en kwam toen zeer enthousiast thuis, dus besloten we er ook eens een kijkje te gaan nemen. Leuk domein, toffe speeltuin, .... we gaan zeker nog eens terug.
Rond de middag keerden we terug huiswaarts, aten een boterham, Mats in bed voor middagdutje, Noor in zwembadje voor afkoeling.
Voelde mij vrij goed vandaag, heb genoten van de kindjes.
Vanavond stopte we ze allebei in bad en ik begon al enkele kleertjes van Mats klaar te leggen voor de logeerpartij bij oma. Pff, dan doet mijn hartje toch even pijn.... Morgennamiddag brengen we de kindjes naar oma en opa, ze gaan daar hele week logeren. Kindjes kijken er naar uit, maar voor ons is dit toch hard hoor. Hoop dat ik snel terug thuis ben....
Morgennamiddag naar nog langs nucleaire afdeling voor enkele injecties in mijn borst... ai ai ai.... En dinsdag is het zover....
Pa kwam ook nog even langs, hij is deze week al meermaals langsgekomen in deze hitte. Denk dat hij het er toch ook moeilijk mee heeft. Maar komt goed
Ging nog even langs pedicure om voetjes te laten verwennen....
