|
30/09-01/10
Fien was helemaal in haar nopjes, want haar tante Mie was
jarig. Ze heeft heel de dag cadeautjes uitgedeeld, de meeste wel denkbeeldig,
maar dat kon de pret niet drukken. Ze heeft heel de dag al haar verrassingen al
fluisterend met de bijpassende mimiek aangekondigd en vond heel het gebeuren
geweldig, hoewel we bijna heel de dag in de auto hebben doorgebracht. De droge
cakejes (met kaarsjes!!) waren de kers op de taart en het feest werd afgesloten
met een dansje op onze feesttoeters.
We zijn doorgereden naar Windjana Gorge NP gelegen op een
zijweg van de Gibb River Road. Vanaf we de Gibb River Road opreden veranderde
het aangename briesje dat onze auto in blies in net geen haardrogerlucht op de
laagste stand. We waren er aan
begonnen
De weg er naartoe was vreselijk (één en al wasborden om u tegen te
zeggen, er was geen ontkomen aan, we werden serieus door elkaar geschud), maar
het zicht toen we er aankwamen was magistraal. Uit het niets dook er ineens een
indrukwekkende grote rotsmuur op,
we waren gearriveerd.
Toen we hier op de campsite aankwamen werden we zeer
aangenaam verwelkomd door de plaatselijke ranger, een charismatische kerel (in
alle opzichten J)die
ons wist te vertellen dat de temperatuur tegen de middag 40°C werd. Zucht.
We hebben de volgende ochtend een wandeling in de kloof
gedaan en hoewel het nog zeer vroeg was (onze dag begint meestal rond 6u00)
toen we aan de wandeling begon was het al een temperatuurtje om u tegen te
zeggen. De wandeling was indrukwekkend mede door de massaal aanwezige witte
kaketoes die met het nodige kabaal de kloof voor zich innamen. Ook hebben we
onze eerst (zoetwater)krokodillen mogen spotten rustend in het water.
s Middags hebben we verkoeling gezocht in het Tunnel Creek
NP, een tunnel (grot) met poeltjes en vleermuizen. We waren er niet zo goed
voorbereid aan begonnen aangezien we onze pillampen in de tent waren vergeten
40 minuten terugrijden. We hebben dan maar onze puppy oogjes opgezet en andere
mensen aangesproken, met als resultaat 2 lampen die we mochten lenen en 1 lamp
die we gekregen hebben (!!!) van supervriendelijke aussies. We hadden de
lichten echt wel nodig om ons door die donkere tunnel te wagen, het was op
sommige momenten behoorlijk griezelig wadend door water, enkel met een lichtje
voor je neus. Het werd vooral eng
toen we ongeveer 3m lang vel zagen liggen van een slang, die zich dus
ergens bij ons in de grot begaf. Een paar gele oogjes staarde me in de verte in
het water (waarin we stonden) aan, maar ik stak het op mijn op hol geslagen verbeelding
(achteraf wist een koppel ons te vertellen dat ze in die poel vlak langs een
krokodil gepasseerd waren, de verklaring voor de gele oogjes. Naar het schijnt
ongevaarlijk, maar een gerust gevoel gaf het niet).
Maar het was een zeer mooie grot,met een kolonie goed
zichtbare vleerhonden en het was zeer zeker de moeite en spanning waard.
Achteraf wist de ranger ons te vertellen dat er inderdaad
een grote slang in de grot woonde die bovendien gevaarlijk kon zijn, maar dat
die er al een aantal jaren woonde en ze er nog nooit last mee hadden gehad.
02-03-04/10
We zijn ondertussen al een stukje gevorderd op de Gibb en
hebben al weer een aantal kloven (Lennaert Gorge,Bell Gorge, Dimond Gorge en
Sir John Gorge) op ons
palmares staan. De kloven gaan van mooi tot zeer indrukwekkend, met soms leuke
poeltjes (met al dan niet zoetwater krokodillen) om ons even af te koelen.
Eenmaal hebben we ons gewaagd aan een middagwandelingetje
maar de hitte steeg direct naar mijn hoofd, dus proberen we nu onze meer inspannende
activiteiten te doen tijdens de koelere momenten van de dag.
De Gibb River Road zelf is tot nu toe niet direct
spectaculair te noemen en zeker niet de moeilijkste 4x4 weg op deze moment (ik
kan mij wel voorstellen als de creeks, die nu niet vaak meer zijn dan droge
beddingen of plasjes water, vol staan, het een ander paar mouwen is). Buiten
enkele wasbordjes is hij behoorlijk bereidbaar. De zijweggetjes naar de
kloven en campings zijn soms andere koek en we hebben toch al een aantal
redelijk deftige (in onze ogen toch) creek crossings mogen doen.
05-06/10
Het noodlot heeft weer toegeslagen. Na eerst nog een zeer
mooie rit op de terugweg van Mornington naar de Gibb River Road begonnen we een
verdacht benzinegeurtje te ruiken. We dachten eerst dat door de zeer hoge
temperaturen onze benzineflesje van ons kookvuurtje begon te ruiken in de auto,
maar uiteindelijk bleek het een lek van onze benzinetank te zijn. En niet
druppelsgewijs, stromen mag ik het niet noemen, maar het vloeide er toch stevig
uit. We zijn dan in één ruk tot bijna aan het einde van de Gibb River gereden
(al goed dat we onderweg nog getankt hadden, anders hadden we ergens halverwege
aan de kant gestaan), omdat daar een Homestead was waar een mechanical
workshop was. We zijn er nog redelijk vlotjes geraakt, maar hebben niet meer
van de mooie omgeving onderweg kunnen genieten.
Daar vertelden ze ons het goede nieuws dat ze ons niet
konden helpen en dat we nog wel in Kununurra konden geraken, mits met nog
enkele litertjes reservebenzine in onze jerrycan (die we daar zeer duur betaald
hebben). Die bleken we wel nodig te hebben want een 15 km voor de stad vielen
we stil en moesten we bijvullen.
Nu zitten we dus vast in Kununurra, een bloedheet stadje,
waar we zeker tot dinsdag vastzitten om onze tank te laten repareren. Als we
met $1000 toekomen, mogen we content zijn. Een zeer serieuze streep door de
rekening en we zullen moeten gaan besparen op de kleine, leuke dingen des
levens zoals ijsjes, terrasjes,
Al goed dat we nog kunnen afkoelen in het zwembad van onze
camping en staan onze tentjes neergepoot onder de schaduwrijke mangobomen (die
trouwens nu bevolkt worden door vleermuizen en we moeten oppassen voor de
vallende mangos).
De fotos van deze etappe volgen nog.
06-10-2011 om 15:31
geschreven door Filuti 
|
