Met nog enkele stopplekjes in Kalbari hebben we afscheid genomen van deze zeer mooie plek. Tijdens het nuttigen van onze lunch hebben we kunnen genieten, behalve van een mooi uitzicht, van 2 busladingen australische gepensioneerden die zich graag ontfermden (met de overschot van hun lunchpakket) over het ?jonge gezin? en de 2 moedige fietsers die Australi aan het doorfietsen zijn. Het was een hele rit richting Shark Bay maar met aangename meezingmuziek en het gesnurk van ons Fien als achtergrondgeluid ging het snel vooruit. We hebben ons een magnifiek kampeerplaatske veroverd op een groot en prachtig verlaten strand. Wat een zalig gevoel? je tentje opzetten en een lekker maaltje koken bij ondergaande zon met een vrolijk meisje dat het strand veroverde. Om daarna te kunnen nagenieten onder een van de mooiste sterrenhemels die je je kan voorstellen. De nacht bracht wel wat regenwolken mee maar daar werd de ochtend niet minder mooi op. De dramatische lucht, het witte strand, de schuimkopjes op zee, het was een mooie combinatie. We hebben onze richting dan verder gezet naar Denham (de ?hoofdstad? van Shark Bay) om van daaruit verder te trekken naar Francois Peron NP, een park dat bekend staat voor zijn rood zand, azuurblauwe zee en zijn dolfijnen, dugons (soort zeekoeien), zeeschildpadden, manta?s en haaien. He feit dat je er alleen maar geraakt met een 4x4 maakt het allemaal nog boeiender. Dit zou onze eerste rit zijn op een 4x4 weg en bij Luc was er toch wel wat spanning te voelen. De bandenspanning moest daarentegen serieus geminderd worden om niet vast te komen zitten in het mulle zand. Om een lang verhaal kort te maken: Luc amuseert zich geweldig op de zanderige baantjes (ik moet er nog wat vertrouwen in krijgen, Fien blijft onverstoorbaar doorkleuren), het kampeerplekje is mooi en rustig met zicht op zee en de natuur is op enkele plaatsen overdonderend mooi met inderdaad rood zand, rode rotsen en een azuurblauwe zee. Vanuit een magnifieke lookout hebben we onze eerste manta?s en dugons kunnen spotten en toen we aan het spelen waren op het strand hebben we enkele dolfijnen (wel van ver) hoog in de lucht zien springen. En? vlak voor ons auto hebben we een kangaroe over de weg zien springen !! Kortom? zalig! Morgen rijden we terug naar Denham, gaan we wat inkopen doen om dan richting Monkey Mia te rijden (ook gelegen in Shark Bay) waar de dolfijnen blijkbaar dagelijks tot aan het strand komen.
4-5/09
Bij het uitrijden van het Francois Peron NP zijn we nog bij 2 lookouts gestopt. De eerste was vooral een spannende en de tweede een subliem mooie. De eerste was eigenlijk gewoon een strand maar wel n met ongelooflijk mul zand waar we met onze auto moesten doorworstelen. Het doorploeteren van het zand was n ding maar toen Luc het er niet beter op vond om op n van de mulste plekken te parkeren werd het toch wel wat spannend naar mijn bescheiden mening. Maar blijkbaar toch Luc zijn rijvaardigheden wat onderschat want zonder noemenswaardige problemen konden we onze weg verder zetten. Onze tweede stopplek was bij de ?Big Lagoon?, een adembenemende mooie plek van azuurblauw water in wel 5 schakeringen. Dat dan in combinatie met wit zand en rode duinen? we werden er gewoon stil van (Fien niet meegerekend :)). Nu zitten we in Monkey Mia, een verzamelplek voor toeristen blijkbaar. Gedaan met de rust en het genieten van de stilte. Welkom luidruchtige backpackers (bijna constant lurkend aan een pint of iets stijlvoller aan een constante toestroom glazen wijn) pochend over hun avonturen die iedereen in de omgeving van een kilometer moet mee horen, oude dametjes duwend met hun ellebogen voor het beste plekje, busladingen aziaten die de keuken vettig en vuil achterlaten en jonge gezinnen (niks slechts over dat :)). Maar? we hebben het er aboluut voor over. Ze hebben hier een voederprogramma voor dolfijnen (allemaal ecologisch en ethisch verantwoord) waardoor de dolfijnen als ze er zin in hebben in de voormiddag tot aan het strand komen en je ze soms vanop een meter in het heldere water kan bewonderen. De dolfijnen krijgen een hapje vis (van de gelukkige toerist die uitgekozen wordt) en komen de rij toeristen van dichtbij inspecteren. Een prachtig en fascinerende ervaring die we nog wel enkele keren gaan overdoen. Nu is het wachten op Annemie onze reisgenoot voor de komende 2 maanden. Normaal gezien arriveert ze morgen en nemen we ze direct mee op sleeptouw op een zeiltocht.
6-7-8/09
Ondertussen heeft Annemie zich bij ons gevoegd en reizen we met ons 4-tjes verder. We hebben nog 2 dagen in Monkey Mia doorgebracht, want we kregen niet genoeg van de dolfijntjes. We hebben ook het geluk gehad dat we allemaal aan de beurt zijn geweest om een dolfijn een visje te mogen geven. Vooral Fien vond dit natuurlijk helemaal geweldig. We hebben ook 2 zeilboottochtjes achter de rug op zoek naar de dugons en de dolfijnen. De dugons zijn niet de gemakkelijkste beesten om goed te zien laat staan een foto te trekken aangezien ze enkel even bovenkomen voor een korte ademteug om daarna terug in de diepte te verdwijnen. Deze ochtend nog voor de laatste keer met onze voeten in het ijskoude water om afscheid te nemen van onze ?dolfijne? vrienden en dan richting Coral Bay. We staan nu met ons tentje op een strandje een 30km van Carnavorn. Heerlijk rustig, weinig wind (in tegenstelling tot Monkey Mia waar de wind het bijna onmoglijk maakte om overdag in t-shirt te lopen en ?s nachts om te slapen door de de zr luidruchtige ruisende ritselpalmbomen boven onze tent) n in de hoop dat het opkomende water tijdig voor onze tent stopt. Enig vreselijke hier: de vliegen!!! Man,man, echt om gek van te worden, morgen een van onze eerste aankopen worden van die ongelooflijk belachelijk uitziende netjes voor op uw hoofd te zetten. Maar liever dat dan zot te worden van die beesten.
