13-10-2011 om 03:46 geschreven door Filuti  

10/09

We hebben vandaag dan toch nog wat mogen beleven. Deze namiddag zaten we gezellig met z’n allen aan het zwembad net zoals alle voorbije middagen hier in Kununurra.

Op een gegeven moment, er waren wat wolkjes te bespeuren, gaf ik de opmerking regen te ruiken. Dit werd een beetje weggelachen door mijn medereizigers, met een volledige ontkenning  door Annemie, aangezien ze het niet aan haar elleboog voelde (naar het schijnt heeft ze een gevoelig elleboogje en had ze al regen voorspeld enkele dagen voordien,  blijkbaar toch een beetje verkeerd afgesteld). Enkele minuten later volgde er een verre donderslag maar we bleven rustig aan ons tafeltje zitten aangezien Luc met  zijn Australisch weerkundige kennis op de proppen kwam: ‘Wisten jullie dat nu de periode begint van het onweer met donder en bliksem maar zonder regen? Blijkbaar is dit iets wat regelmatig voorkomt in deze regio.’ Nee, dat wisten we niet.

De wolken trokken dicht en enkele zware donderslagen en bliksemflitsen volgden, maar we bleven rustig zitten.

Mensen vertrokken haastig uit het zwembad, kinderen werden binnengeroepen, maar wij bleven rustig zitten. Ah ja, het is hier onweer zonder regen he.

Maar, je voelt het al aankomen zeker, het begonnen te regenen. En niet zomaar wat regen, nee het viel met bakken uit de hemel. Toch niet zo erg hoor ik jullie al zeggen, met die temperaturen, kan een verfrissende bui toch deugd doen?  Dat is waar, maar je moet onze situatie eens voorstellen: we hadden enkel onze binnentent opstaan, de koelst mogelijke manier om te slapen, maar verre van waterdicht (en wil je de buitentent erover doen, moet je eerst de stokken en de piketten uit de binnentent doen, een heel gedoe met andere woorden), er lag nog een dekentje buiten met kleurboekjes en spulletjes van Fien, de speelgoedbak van Fien stond open, Annemie haar gsm hing nog  aan het stopcontact buiten en nog veel meer gerief stond nog lekker gezellig buiten.

Om een lang verhaal kort te maken, we zijn als de bliksem (let op de woordspeling J)naar de tent gerend, hebben Fien onder een afdakje geplaatst en dan proberen om de schade zo beperkt mogelijk te houden. Alles werd in de auto gesmeten (en dan vergeten de koffer dicht te doen, echt waar) om dan onze tent te redden. We kregen hulp van medekampeerders en redelijk snel stond de buitentent over ons binnententje. Maar niet snel genoeg dus want al de inhoud was behoorlijk nat.

En dan ben je dankbaar voor de warme temperaturen (en voor de droogkasten) want tegen de tijd dat het bedtijd voor Fien was, was nagenoeg alles weer droog en bleef de schade beperkt. Fien is het grootste slachtoffer want een heel aantal boekjes van haar zijn gesneuveld. We hebben het haar nog  niet verteld, maar zeker weten dat er morgen een klein drama zal volgen.

Maar goed, we hebben er ons lesje uit geleerd, hoe goed het weer ook mag lijken, hoe goed de weersvoorspellingen zijn, direct reageren als er een verandering in het weer lijkt en altijd alles opruimen !

11-10-2011 om 02:35 geschreven door Filuti  

08-09-10/10

Australië heeft ons al veel prachtige dingen laten zien en we hebben al van ontzettend mooie en leuke dingen kunnen genieten. Maar we worden wel op proef gesteld. De dingen die stuk gaan deze reis zijn niet ontelbaar, maar zijn wel op weg om dat te worden. Op onze eerste avond in Australië kwamen we al tot ontdekking dat onze rits van de binnentent het ons moeilijk ging maken deze reis (hoewel hij perfect werkte toen we thuis vertrokken) en dat doet hij dus nu nog steeds. Onze opblaasbare kussentjes begaven het één voor één tijdens de eerste week en bij het begin van de tweede week begaf onze radiator van de auto het (wat wel op een fijne manier opgelost is zoals jullie al kunnen lezen hebben).

We hebben onze reis dan even verder kunnen zetten zonder problemen, om dan ongeveer 3 weken later geconfronteerd te worden met een kapotte stuurstang die ons financieel even serieus deed slikken. Enkele dagen later komt Luc tot de ontdekking dat zijn zoomlens rammelde (iets wat voor alle duidelijkheid niet normaal is) en dat zijn foto’s die met deze lens getrokken worden grotendeels onscherp zijn.

En nu is het afwachten hoe het met onze benzinetank gaat verlopen (morgen weten we meer, maar dat het een dure affaire gaat worden, dat weten we al) dus zitten we ondertussen op een heet plekje (min27°C (nacht) – max 41°C(dag) met als voorspelling morgen en overmorgen 43°C) wachtend op het verdict. En door die behoorlijk hoge temperaturen hebben 2 van de 3 slaapmattekes  het ook nog begeven. Het zijn van die zelfopblaasbare die zich nu meer hebben opgeblazen dan gebruikelijk. Elk matje is nu voorzien van een zeer dikke bult wat het slaapcomfort niet echt bevordert.

Even slikken dus want het wordt een beetje veel van het goede.

Maar we laten ons koppeke niet hangen en Fien vindt het hier geweldig! Elke dag van ’s morgensvroeg tot ‘avonds in het zwembad. Ze is er niet uit weg te slaan. Met als resultaat dat ze haar watervrees aan het overwinnen is en dat ze nu in volle enthousiasme van de kant het water in springt (met bandjes wetteverstaan), koppeke onder is geen enkel probleem meer.  

10-10-2011 om 05:19 geschreven door Filuti