05-01-2012 om 06:28 geschreven door Filuti  

03-04/01

Na Springbrook NP zijn we verder door gereden naar Girraween NP, een rit van om en bij de 300 km. Bij een korte tussenstop wilde ik Fien haar deur openen toen de klink afbrak. Djuuu toch he, die auto begint stilletjes aan echt uit elkaar te vallen.  En daar bleef het niet bij want het kinderslot stond op waardoor we de deur ook niet meer van binnenuit konden openen. Probleem.

We hebben dus een extra tussenstop ingelast om er iets aan proberen te doen en al een geluk dat er al snel hulp kwam van een mechanieker op vakantie. De deur kregen we terug open en nu is het een kwestie van een nieuwe (of 2^de hands) klink te vinden.

Girraween NP, bekend voor zijn balancerende rotsen, was weer een aangename verrassing, hoewel onze wandeling naar de hoogste balancerende rots even iets steviger was dan verwacht. Na een gestadig maar stevig klimmetje kwamen we aan het echte werk en moesten we een zéér steile vlakke rotswand opklauteren. Halverwege ben ik met Fien achter een grote rots gaan zitten en is Luc alleen verder gegaan want het werd echt wel te stevig.  De balancerende rots was trouwens de moeite wel waard (volgens Luc), maar ik heb het er maar bij gelaten.

De afdaling was een avontuur op zich. Mijn sjaaltje rond Fien haar middel gebonden als extra veiligheid en dan schuifel schuifel, stapje voor stapje op ons hurken naar beneden.

Toen we bijna terug aan de, trouwens veel te drukke , campsite waren werden we aangenaam verrast door een 20-tal grazende kangoeroe’s die zich niet stoorde aan ons en zich rustig lieten fotograferen. Echt schitterend om te zien. We hebben dan uiteindelijk het aangename aan het nuttige gekoppeld en hebben op die plek ons dineetje in elkaar geflansd terwijl we konden genieten van de kangoeroe’s om ons heen. Zalig !!

De dag er na hebben we nog twee kleine Nationale Parkjes bezocht, het ene al wat indrukwekkender dan het andere. Het eerste was Bald Rock NP, de tweede grootste monoliet, na Uluru, van Australië. Jammer genoeg konden we hem niet van onderuit bewonderen wegens de omgevende bossen maar het zicht er bovenop was fenomenaal!!

De klim was vergelijkbaar met die van gisteren maar net iets minder grelig waardoor we met z’n drietjes moeiteloos de top gehaald hebben.

Het tweede NP, Boonoo Boonoo NP, genoemd naar de ‘trekpleister’ van het park de Boonoo Boonoo Falls, was een kleine tegenvaller. Niet dat de 200m hoge waterval niet spectaculair leek, maar je kreeg er gewoon geen fatsoenlijk zicht op waardoor je je het alleen maar kon inbeelden dat die waterval echt wel indrukwekkend mooi was.

We zijn nu op weg naar Gunnedah, de koala hoofdstad van Australië naar het schijnt. We zijn benieuwd.

05/01

Even snel toevoegen: Gunnedah is niet wat we er van gehoopt hebben. Uren wandelen in de brandende zon en een pijnlijke nek als bonus hebben we alle mogelijke aangeduide bomen langs gewandeld en het heeft ons niks opgeleverd. Jammer dat ze dan zo’n reclame maken dat zij dé koalastad zijn en dat je maar in de visitorcenter moest gaan vragen waar ze gespot zijn. Niet dus, ze werden nog amper op de hoogte gehouden door de lokalen waardoor het zoeken naar een speld in een hooiberg is. Jammer !

05-01-2012 om 06:26 geschreven door Filuti  

03-01-2012 om 01:58 geschreven door Filuti  

03-01-2012 om 01:58 geschreven door Filuti  

29-31/12

Door naar Moreton Island te gaan hadden we het centrum van Brisbane doorkruist aangezien de ferry van hieruit vertrok. We waren over de Story Bridge gereden en waren danig onder de indruk van deze brug met zicht op de wolkenkrabbers van Brisbane.

Dit deed ons besluiten dat deze stad toch meer waard was dan gewoon een doorgangsweg op on onze route en dus nu zitten we hier. Maar de stad zelf heeft spijtig genoeg nog maar weinig van zijn geheimen prijs gegeven want ons bezoekje aan het centrum bleek toch beetje een tegenvaller. Eens een beetje wegwijs uit het gecompliceerde openbaar vervoer (als bewoner zal dit allemaal nog wel meevallen maar als buitenstaander was dit toch geen evidentie), stonden we terug op de plek waar we voorheen met de auto geweest waren. De brug bleek nog altijd wel indrukwekkend, maar als voetganger wandelde je eigenlijk op een laan naast de indrukwekkende constructie waardoor de sfeer er toch voor een deel van verloren gingen. Buiten enkele uitzonderingen waren de gebouwen die we passeerden toch niet wat we er in eerste instantie van verwacht hadden. De gezellige promenade naast de Brisbane River beloofde dan toch weer wat goeds, maar eens we meer de straatjes indoken was het toch meer een rommeltje en een allegaartje van gebouwen waardoor we wat op onze honger bleven zitten.

De veel bestoefte Queen Mall, een winkelpromenade met veel straatanimatie, gaf ons het gevoel dat we op de Meir aan het wandelen waren, wat wel tof was natuurlijk (niks verkeerd over onze Meir) maar niet echt wat we er van verwacht hadden.

Kortom, het heeft onze verwachtingen niet ingelost.

Op oudejaarsdag zijn we in de late namiddag naar de South Bank, aan de andere kant van de rivier van het centrum van Brisbane (de Linkeroever met andere woorden), gegaan na weer het nodige gesukkel met het openbaar vervoer.

We installeerden ons met ons dekentje aan de kant van de rivier tussen honderden andere ‘feestvierders’. We haalden ons een fish en chips en genoten van de sfeer die er hing. Ons wachten werd beloond met een een fantastisch, spetterend vuurwerk dat vlak voor ons werd afgeschoten. Het was echt schitterend!!!!

Fien was zodanig onder de indruk dat de tranen over haar wangen rolde wat in combinatie met de vermoeidheid uiteindelijk eindigde in een fikse huilbui toen het vuurwerk gedaan was. Het had wat emoties losgemaakt bij haar !

We hebben ook weer een financiële kater te slikken gekregen na een bezoekje aan een garage vvor de vervanging van onze remblokken. Wat een rekening van maximum $200 zou worden, werd bijna verdubbeld doordat er toch nog wat meer met de remmen aan de hand was dan ze in het vorige onderhoud gezegd hadden (en als ze bij de vorige onderhoudsbeurt(en) beter hun job hadden gedaan dan hadden ze gezien dat er een verkeerde slijtage van de remblokken waren en had het ons een stuk minder geld gekost). Was weer serieus even slikken, maar om de bittere pil wat te verzachten zijn we die middag, hoewel de sfeer toch wel eventjes onder nul zat, naar Lone Pine Sanctuary gereden, een soort dierentuintje met als basis de opvang van verweesde en/zieke dieren (met de nadruk op koala’s).

Deze plek heeft ons op sommige manieren zeer aangenaam verrast, anderzijds waren sommige kooien niet echt om over naar huis te schrijven en wel zielig te noemen.

Er was een zeer indrukwekkende roofvogelshow, de beesten scheerden soms gewoon rakelings over het publiek en er was een zeer leuke presentatie over de koala’s met op het einde het aaien van zo’n superschattig beestje. Tegen betaling mocht je er dan ook even mee knuffelen voor de foto en dat wilden we Fien niet echt ontzeggen, zeker niet toen we zagen dat het allemaal op een zeer diervriendelijke manier gebeurde (de koala’s zaten trouwens niet in gesloten kooien, ze zaten semi-vrij).

Het hoogtepunt echter voor haar waren de kangoeroe’s waar je gewoon kon tussen lopen, aaien en eten kon geven. Je had haar moeten zien stralen.

En nog een nieuwtje… blijkbaar zijn wij illegalen !!

Toen we van Moreton terugkwamen en onze mailbox opendeden, kregen we een zeer vreemd bericht van de dienst vreemdelingenzaken. Dat we, aangezien we al een tijdje zonder geldig visum in het land zijn, met hen contact moeten opnemen om een regeling te treffen.

Dat moeten wij weer voor hebben he ! Brengen wij in België alles perfect in orde, betalen we netjes de 80$ per visum geldig voor 6 maanden en dan krijgen we zoiets. Al goed dat we alle documenten bij hebben, dus deze direct naar hen doorgestturd, in de hoop dat alles terug in orde was. En dan krijg je een mail terug dat we inderdaad een 6 maanden visum hebben maar of dat de datum van het land binnen te komen wel klopte. Of we gelieve ons de volgende dag naar hun kantoor in Perth  (aan de andere kant van Australië!!!!)konden komen met onze paspoorten en papieren. Ja, niet dus.

Een beleefd mailtje teruggeschreven dat dit echt wel onmogelijk was en dat we wel op de correcte datum in hun gegevens zijn aangekomen en dat ons visum 6 maanden geldig is zodat we niet echt een probleem zagen. Wordt vervolgd !

01-02/01

We hebben onze eerste dag in het nieuwe jaar prachtig ingezet met een bezoekje aan het supermooie Springbrook NP met zijn prachtige watervallen gelegen in een regenwoud.

Hoe mooi en tof we onze dag begonnen en gevuld hadden hoe gefrustreerd en gestresseerd we onze dag moesten eindigen aangezien we geen plek vonden in de buurt om te overnachten. We hadden uiteindelijk nog enkele adresjes gevonden in een telefoonboek waarvan er 3 volzet waren en er één niet afnam. Bij de 5^de hadden we meer ‘geluk’ want daar konden we nog terecht. We reden er naartoe maar het werd ons al snel duidelijk dat dit niet de plek was waar we wilden overnachten.

Hun uithangbord beloofde om te beginnen al niet veel goeds. Verschenen, scheef en bespoten met grafitti gaf dit bord al geen uitnodigend gevoel. Enkele blikken verder was ik er al snel zeker van, hier wil ik niet slapen. Caravans die gerecupereerd van het stort leken te zijn, een cabin met kapotte ruiten, gammele en kapotte wagens, afval op de grond en vol onkruid en gras dat dringend afgereden moest worden. Het plekje waar we onze tent zouden kunnen zetten stond dan ook nog onder water. Moet ik er nog bij zeggen dat we hier uiteindelijk niet gebleven zijn ?

We hadden nog maar weinig opties; ons langs de kant van de weg zetten (of op een parking van het NP, wat niet mag), bij iemand aan bellen om te vragen of we in hun tuin onze tent mochten opzetten of op hun oprit mochten parkeren en als laatste rijden naar de camping die niet afnam in de hoop we daar nog terecht konden. Wehebben gekozen voor het laatste met de twee andere opties als noodplan.

Daar aangekomen, heb ik mijn puppy oogjes opgzet, onze situatie uitgelegd (en zeker niet te vergeten het vermelden van een arm klein kindje dat we bij hadden J) en we mochten onze tent bij hun caravans op een graspleintje zetten. De opluchting ws groot, we hadden een deftige slaapplek !!

Voor de tweede nacht konden we alle geluk nog wel op de campsite van het NP terecht en met eeen gerust gevoel hebben we de tweede nieuwjaarsdag al wandelend en genietend in dit magnifiek park kunnen doorbrengen.

Onze volgende nacht hebben we alvast geboekt, dus voor morgenavond moeten we ons ook geen zorgn te maken. We trekken weer iets verder het binnenland in een poging om de ‘extreme’ vakantiedrukte wat te ontlopen, aangzien de meeste Aussies aan het strand willen zitten. 

03-01-2012 om 01:55 geschreven door Filuti