17-19/12

We zijn 3 dagen in Tin Can Bay gebleven hoewel er buiten de dolfijnen weinig te beleven viel. De dolfijntjes stalen natuurlijk weer de show, met vooral de toeristen als topattractie, ja, ja. Toch wel vreemd dat een normaal beschaafd persoon soms veranderd in een onbeschaafde circusaap als hij geconfronteerd wordt met iets zeer bijzonders als dolfijnen die vlakbij de kant komen gezwommen en zich rustig langs alle kanten laten bewonderen.

In plek van gewoon te genieten, wordt er gewriemeld en geduwd en wringen ze zich in alle bochten om in de meest vreemde posities met de dolfijnen te poseren. Er is een ‘no touch policy’ (verboden de dieren aan te raken) maar toch slagen steeds een aantal paljassen er in om de beesten toch aan te raken en hoewel er gedreigd wordt met boetes, kunnen ze het toch niet laten (daar gaat de organisatie dan ook in fout want het blijft bij dreigen). Daarnaast heb je dan ook nog ouders die het normaal vinden dat hun kinderen de aalschovers (vogels die massaal aanwezig zijn in de hoop om een visje te kunnen stelen) bekogelen met modder en op hun staarten proberen te trappen,…. Kortom, het was er soms een gezellige boel  met de nodige ergernissen als gevolg. Maar we zijn geen opgevers en derde keer goede keer zeggen ze toch altijd, want onze laatste keer was ook de beste. De mensen waren meer gedisciplineerd waardoor iedereen de kans kreeg om eens goed naar de beestjes te kijken en eens op een deftige manier er bij te poseren.

Nu we het toch over mensen hebben, ik ben trouwens tot een zeer spijtige vaststelling gekomen dat de Australische mannen uiteindelijk niet zijn wat ik dacht dat ze zouden zijn.

Iemand ooit ‘Outback Luke’ gezien ? Een niet al te geslaagd datingprogramma met een echt knappe charismatische Australische man in de hoofdrol. Ik was dit programma eigenlijk al vergeten tot we op een gegeven moment geconfronteerd werden met een bijna lookalike in de vorm van een ranger in Windjana Gorge NP, ergens in de outback. Een man waar veel vrouwen spontaan voor in zwijm vallen; zeer knap, stoer, charismatisch, zeer vriendelijk én met de nodige dosis humor.

Alles kwam weer terug en tuurlijk dacht ik dat dit het begin was van een zeer leuk onderdeel van reizen in Australië: regelmatig een blik mogen werpen op zo ne echte stoere outback vent !

Maar illusies zijn er om ontnomen te worden want enkele maanden verder ben ik nog geen stap verder waardoor ik uiteindelijk tot de conclusie ben gekomen dat ne echte Australische vent ne dikke buik heeft met een pint in de ene hand en een vishengel in de andere en dat de andere versie de uitzondering op de regel is. Djuuu toch he!!   

Maar goed, ik heb eigenlijk geen enkele reden tot klagen met mijn eigen outback Luke aan mijn zijde J.

De derde dag zijn we doorgereden naar Rainbow Beach die zijn naam niet gestolen heeft, want wat was weeral een prachtig staaltje natuur. Veelkleurige rotsen en duinen langs  een zeer uitgestrekt strand. Met laag tij kun je het strand bijna helemaal afrijden, het werd een magistraal mooie rit met als eindpunt (ongeveer dan toch) Noosa, een plek waar je kans hebt om koala’s te zien.

Aankomend in Noosa werden we geconfronteerd met een wriemelende toeristenmassa en een benauwd gevoel kwam al snel de kop opsteken. Zijn we aan de zo gevreesde vakantie-massatoerisme, waar de oostkust blijkbaar voor bekend staat, begonnen ?

We werden er niet echt gelukkig van en toen we het nieuws te horen kregen dat de koala’s voor een groot stuk uit Noosa waren weggetrokken (tja wat wil je met zo’n mensenmassa aan je voordeur) en dat je wel heel veel geluk moest hebben om er eentje te spotten. We hebben dan toch nog even ons geluk beproefd maar het mocht niet wezen. We zijn dan maar ineens verder gereden om wat van de natuur te geniet in het Glasshouse Mountains NP om dan uiteindelijk te belanden in een marginale caravanpark, bewoond door de armere medemens en massa's muggen, waar we een lekker gezellig plekje kregen toegewezen vlaknaast een stinkende rivier en de autostrade. Super !

20-12-2011 om 01:16 geschreven door Filuti