28/29/30 – 08

 Na een bezoekje aan het mooie ‘Pink Lake’ met haar honderden bezoekers die meer geïnteresseerd waren in ons dan in het rozige gekleurde meer (lees venijnige kleine vliegjes die bijten en hun vervelende grotere broertjes die niks liever doen dan je mond, oren, neusgaten…te verkennen) zijn we doorgereden naar Kallabari en zijn machtige NP.

Prachtige kliffen met zicht op majesteuze walvissen (wel van ver maar we hebben er toch wel een 2Otal geteld) en een school van wel 40 dolfijnen vlak bij de kustlijn.

En we hebben onze eerste (levende) kangaroe gezien !!!

Alsof dat dat nog niet indrukwekkend genoeg was hebben we vandaag een bezoekje gebracht aan de binnenkant van het park en dat moest niet onderdoen voor zijn kustlijn, integendeel. Een machtig mooie kloof van rode steen en een groene rivier.

We hadden een 9km lange wandeling gepland, maar zijn na iets meer dan 3,5km teruggedraaid wegens te risicovol voor ons Fien (op een zeer smalle rotsrichel vlak naast de rivier omhoogklimmen al bukkend voor een overhangende rots, een situatie dat Fien zelf moest zien te overbruggen omdat het onmogelijk was om haar vast te houden, we wilden het risico absoluut niet nemen).

Het was een prachtig mooie wandeling, regelmatig met zeer ruw terrein en af en toe wat klim en klauterwerk. Fien heeft dat fantastisch gedaan met af en toe een ritje in onze nek om het wat vooruit te doen gaan, maar ze heeft toch zeker wel 4,5 a 5 km zelf gewandeld. Ze was echt superfier op haar zelf en ik had het beloofd om het in de blog te vermelden, dus bij deze J

Minpuntje op deze wandeling waren de supervervelende vliegen die met 30 a 40 rond je  vliegen en op de meest irritante plekken gaan zitten. Fien had er net iets minder last van (al goed) maar het was regelmatig verstand op nul zetten om er niet zot van te worden.

Morgen gaan we de zee op om onze eerste walvissen deze trip van dichtbij te zien.

Het weer is ondertussen een stuk warmer (we zitten ook al een stuk noordelijker) en de avonden en nachten zijn koel en een trui is nog onmisbaar, maar er is al een verschil met de vorige dagen.

31/08

Onze dag begon niet zo fijn met een auto die niet wilde startte. De frustratie was even te voelen, nog maar een week weg en we hadden al problemen. ‘Hebben ze ons liggen gehad ?’spookte toch wel even door ons hoofd moet ik eerlijk bekennen.

Toen we de Australische wegenwacht belde werd ons vermoeden nog even erger omdat ze ons niet direct vonden bij hun leden, iets wat door de autohandelaar beloofd was dat dat inbegrepen was in hun service. Maar de kopzorgen waren voor niets, het bleek allemaal in orde en een uur later stond er iemand van de wegenhulp bij onze auto. Het bleek de batterij te zijn die blijkbaar op mysterieuze wijze deze nacht was leeggelopen.

Travelers Autobarn (onze autodealer) belde ons op, Luc mocht mee met de mechanieker en een half uurtje later hadden we een nieuwe batterij in onze auto (op kosten van travelers autobarn). Van een service gesproken J

We hebben er ook een prachtig tochtje op zee opzitten en we hebben een aantal walvissen van korter bij mogen bewonderen. Enkele waren zeer speels en er werd soms met de staarten en vinnen duchtig op het water geslagen. We mochten helemaal vooraan op de punt van de boot zitten en hadden dus een magistraal zicht. Fien vond het allemaal geweldig en tijdens het zoeken naar de walvissen vulde ze de lege momenten op met het maken van haar eigen verhalen. Als de walvissen in zicht kwamen werden ze mee betrokken in haar verhaal, zeer leuk om te horen.

Morgen trekken we verder richting Shark Bay, met nog een heel aantal stops gepland onderweg. We genieten van het buitenleven, de vriendelijkheid van de aussies en van de vrijheid. Mannekes, dit is het leven !!

31-08-2011 om 15:38 geschreven door Filuti  

27/08

Alles wat we vandaag wilden doen viel een beetje in het water. We wilden een boottochtje naar de zeeleeuwen maken, maar wegens laag seizoen vaarden de boten nog niet uit.

Het NP waar we naar op zoek waren om de ‘wildflowers’ te bewonderen was nergens te vinden…

Maar we hebben de dag wel prachtig afgesloten op een gratis kampeerplekje met zicht op zee. Fien was ontzettend onder de indruk van de ondergaande zon en bij het maken van een lekker maaltje zijn de woorden ‘dit is het leven he’ een paar keer gevallen.

31-08-2011 om 15:37 geschreven door Filuti  

30-08-2011 om 15:10 geschreven door Filuti  

30-08-2011 om 15:07 geschreven door Filuti  

25-26/08

 Het ophalen van de auto en de papieren in orde brengen hebben nog een hele dag in beslag genomen. Blijkbaar klopt er nog iets niet met de registratie, die zou normaal pas in juni moeten verlopen, maar dat bleek in het registratiekantoor al te zijn in december. Gebeld met de autodealer maar die ging dat nog in orde maken.

Laten we het hopen en anders sturen we er een boze Fien op af want als ze wil kan ze enorm van haar oren maken (hebben de fietsers op ons voetpad in het belgenlandje al mogen ondervinden ;-)).

Nog een paar aankopen  gaan doen om onze auto te vervolledigen (zoals een 4x4 survivalkit, klinkt  nogal he) en dan konden we onze eerste kilometerkes gaan vreten richting Nambung NP.

We waren al iets te laat op de baan waardoor we een tussenstop hebben gemaakt in het miniscule dorpje Guilderton waar we onze tent hebben neergezet en waar we in slaap werden gewiegd door het geluid van de golven.

Guilderton bleek in daglicht  te beschikken over een mooi strandje waarin een rivier uitmondde. We waren getuigen van een visser die een visje bovenhaalde en Fien heeft het beestje met veel liefde geaaid (!) waarna het terug in de rivier werd gegooid.

De speeltuin werd ook hier uitgebreid verkend (speeltuinen bij de vleet hier) waarna we dan toch koers zette naar Cervantes, de uitvalsbasis van Nambung NP.

Onderweg zijn de eerste kangaroes gespot, jammer genoeg waren het de slachtoffers van een aanvaring met een voertuig en zat er niet veel leven meer in.

Nambung NP oftewel ‘The pinnacles’ was echt de moeite met zijn uitstekende rotspunten in mooi woestijnzand. Zeker bij ondergaande zon was het toch wel indrukwekkend  mooi te noemen. Fien heeft laten zien dat ze de leiderscapaciteiten van haar papa heeft geërfd want ze heeft ons netjes de weg op het wandelpad gewezen. We hebben het nog lang mogen horen hoe knap ze dat wel niet gedaan heeft ;-).

Het weer is hier overdag aangenaam warm in het zonnetje en vrij koel in de schaduw. De wind maakt alles nog voelbaar frisser en de nachten, net als de ochtenden en de avonden, zijn behoorlijk koud.

Een serieus minpuntje van Australië is het feit dat alles hier zo ontzettend duur is. Met een tripje naar de supermarkt vandaag was bijna heel ons dagbudget er door en dan hebben we echt niet gek gedaan (bijvoorbeeld €3,50 voor een komkommer).

We zullen meer moeten gaan leven op bokes met choco vrees ik.

30-08-2011 om 15:06 geschreven door Filuti