Wat een romantische rustige week zonder de twee jongens (op vakantie bij opa en oma) werd effectief een rustige week. Ik had al regelmatig last van buikpijn, maar in het begin van de week nog in staat tot kleine uitstappen.
Vanaf donderdag heb ik een opgezwollen buik alsof ik een paar maanden zwanger ben... dus vanaf toen de hele dag op de zetel, ook gevolg van slapeloosheid... ik heb vrijdag contact gezocht met de dagszaal en de dokter zei dat er weinig is wat ze konden doen, wetende dat ik op dinsdag een afspraak had, maar als het onhoudbaar werd ik me op de Spoedafdeling moest melden. Na weer een slapeloze nacht en een nog dikkere buik, zijn we dan maar vertrokken.
We werden snel geholpen. De arts vermoedde een 'leverkapselpijn': er zijn letsels (zoals de tumoren mooi genoemd worden) die tegen de rand van de lever duwen en die deze pijn veroorzaken. Een echografie en een radio van de buik bevestigden dit beeld. Het vocht in de buik was niet voldoende (!) om een punctie te doen...
Er werd meteen bij gemeld dat ik inhet ziekenhuis moet blijven, normaal gesproken tot maandag. Ik heb nog maar een keer in het ziekenhuis geslapen, maar toen kwam ik er wel met een dunnere buik en een mooie zoon uit!
De medicatie die ik nu krijg, heb ik eigenlijk ook thuis: cortizone en contramal (sterker dan paracetamol), maar de pijn wordt hier nu goed in de gaten gehouden. Als alles ok is, kan ik dan op maandag mijn chemo krijgen in plaats van dinsdag. Ik lig nu alleen in een tweepersoonskamer en de verzorging is uitstekend. Natuurlijk hoop ik wel dat ik morgen naar huis mag!
