Het voordeel van een bloedtest op maandag, is dat je op dinsdag, na een gesprek met de dokter, direct aan de chemo kunt. Dat verliep allemaal vlot vandaag. Men heeft de dosis van de chemo aangepast naar 80 procent, omdat men er dan vanuit gaat dat het niveau van de witte bloedcellen beter en sneller weer goed is. Volgende week de tweede ronde van de tweede kuur als het gaat zoals men hoopt.
De oudste was de koning van de dagzaal vandaag. Hij heeft een grote rondleiding gekregen van de sociaal assistente, en de verpleegkundigen hebben hem van alles uitgelegd. Ik vroeg hem of hij tijdens de toer nog over kanker gesproken had. Fluisterend zei hij dat hij dat niet gedaan heeft, omdat hij er dan teveel over na moet denken en dat vindt hij niet leuk. Het heeft allemaal tijd nodig. Hoogtepunt was dat hij de verpleegkundige mocht helpen om de naald uit de poortkatheter te 'trekken'.... ik denk dat dat het juiste woord is! Aiai... We wilden samen nog een broodje eten, maar hij heeft zich naar school gehaast om alles te vertellen aan zijn klasgenoten!
Gek om te zeggen, maar het was een mooie en zinvolle dag.
19-03-2013 om 18:36
geschreven door Simone
18-03-2013
180313 Bloedonderzoek
Vorige week dinsdag belde de dokter nog laat. Vanwege het lage niveau van de witte bloedcellen wilde men graag een extra bloedonderzoek om te zien of ik geen medicijn zou moeten krijgen om het niveau op te krikken. Vanmiddag zijn we naar het ziekenhuis geweest voor de bloedafname... bijna een genot: na 5 minuten stonden we weer buiten! Om 18.30u belde de dokter: het bloed is in orde en hij moest vooral ook melden namens de professor dat de tumormarkers van vorige week dinsdag fors gedaald waren
Dus morgen aan de chemo. De week rust heeft me goed gedaan: de fysieke vermoeidheid is minder geworden. Ik heb gemerkt dat ik een activiteit gedurende een uur goed kan volhouden, daarna is vooral het gebrek aan conditie dat opspeelt. Maar de wandelingen etc. doen me goed en ik krijg ook meer zin om eens wat anders te zien dan onze woonkamer...!
Morgen wordt het een bijzondere dag in het ziekenhuis: onze oudste krijgt een rondleiding over de afdeling, maar mag ook de Spoedafdeling bezoeken. Hij kijkt er naar uit. De jongste interesseert het nu nog niet. Deze week viel tijdens een gesprek met de jongens ineens het Hollandse kwartje bij de oudste. Hij wist dat ik niet te genezen ben, maar door zijn vragen en antwoorden van mij had hij ineens door dat de dood misschien niet heel erg ver is. Hij begon te wenen en wilde het er niet meer over hebben... vanavond aan tafel hebben we dan toch verder kunnen praten. Ik ben supertrots op hem en natuurlijk ook op de jongste die alles op zijn eigen manier verwerkt.
Verder was het weer een mooie week, met onverwachte bezoekjes, gesprekken, kaartjes en telefoontjes. Allen bedankt!
