Na bijna anderhalf uur wachten mochten we dan uiteindelijk de spreekkamer in. De dokter vertelde dat er een nieuw plekje gevonden is, en dat de andere plekken iets toegenomen waren, maar dat de lever, maag en darmen er goed uitzagen. Een beetje een domper... De professor kwam uiteindelijk na nog eens een half uur binnen en die vertelde dat de gekende plekken in borstbeen en heup juist geen verslechtering laten zien en dat het nieuwe plekje (linkerheup achter) ook ontstaan kan zijn na de eerste scan, maar nog voor de behandeling. Uiteindelijk is het ook nog maar twee maanden dat ik de Nolvadex slik, dus te vroeg om te zeggen dat het niet aan zou slaan. Hij raadde wel aan om een botversterkend middel per infuus te gaan nemen (botversterkend middel, vermindert sterk de kans op uitzaaiingen en recidief bij borstkanker) en dit maandelijks, te beginnen op 19 november as.
Ik begrijp dat men in een universitair ziekenhuis te maken krijgt met beginnende dokters en stagiaires, maar om dan een eigen conclusie aan te kondigen ('ik baseerde me op het rapport van de radioloog, maar de professor heeft daar toch een beter zicht op') is toch wel cru en het versterkt de indruk dat de artsen je toch niet altijd alles vertellen. Je zit daar als leek en na een consult komen er toch van allerlei vragen naar boven.. Daarom is het ook goed dat ik het infuus (30 minuten op de dagzaal) op vrijdagen krijg, want dan loopt de professor daar ook rond.
Het nieuws valt dus eigenlijk goed mee, maar door de eerste tien minuten van het gesprek zit ik een beetje met een kater... Geef me een paar dagen en die zal ook wel weer voorbij gaan!!
