Na de dosis Zometa kon ik direct naar Radiologie voor de CT Scan. Daarna was het wachten geblazen, zonde van deze mooie dag.. Om kwart voor 4 heb ik twee dokters gesproken, de professor was er niet. Helaas geen goed nieuws. Er zijn miniscule 'letsels' zoals ze het mooi noemen op de lever geconstateerd. Boem... Dag hormoontherapie, hallo chemotherapie.
De dokters blijven er nog steeds van overtuigd dat het echt wachten is op het vinden van de juiste therapie die de tumoren gedurende lange tijd stabiel houdt. Ik hoop het met ze mee.
A.s. maandag krijg ik 's middags een poortkatheter geplaatst en wordt er een hartecho gemaakt, om te zien of mijn hart goed werkt om de chemo te verdragen. A.s. dinsdag moet ik om 8 uur in het ziekenhuis zijn voor de chemotherapie. Welke en hoe, dat hoop ik op dat moment te horen van de professor.
Mijn vrouwelijke intuitie heeft op volle kracht gewerkt; de shock is nu niet al te groot. Natuurlijk had ik gehoopt dat ik tot het einde van het jaar rustig door kon gaan met deze hormoontherapie, maar het is helaas niet zo. Diep zuchten, er tegenaan en vooral na dinsdag als een gek gaan plannen hoe de vakantie er uit gaat zien voor de jongens!
