Voila, het zit er weer in... na twee weken genieten van een zonnige paasvakantie, back to reality. Het infuus zat er in een recordtempo in, waarna we drie kwartier konden wachten op de dokter...Tijd genoeg om eens goed bij te kletsen met A.!
Het bloedonderzoek van vandaag liet nog niets afwijkends zien, wat goed is, maar de tumormarkers van de afgelopen twee maanden (tijdens het infuus van februari en maart) laten nog geen daling zien. Voor februari verontrust me dat niet zo, aangezien ik toen pas met de Femara begonnen was, maar dat maart ook gestegen is, vind ik heel wat minder. Er is geen reden tot nader onderzoek, dat zou pas komen als er echt extreme waarden gemeten worden tijdens het maandelijkse bloedonderzoek, maar het gaat weer lang duren tot juni... zucht. Het volgende infuus staat op 24 mei gepland.
Op zich voel ik me lichamelijk nog steeds bijzonder goed, afgezien van moeheid en stijve gewrichten. Nu de periode er aan komt dat ik bijna een jaar geleden de diagnose kreeg, leef ik weer een beetje in het verleden. In juni 2010 nog volledig onbezorgd op vakantie, om daarna met dit monster om te moeten gaan. Ik denk vaak 'Ok, nu weten we het wel, genoeg ziek geweest, ik wil gewoon weer beter zijn', beseffende dat dit niet meer gaat gebeuren en toch vol vertrouwen blijven dat ik dit nog 50 jaar ga volhouden!
Dank aan iedereen die me blijft steunen door kaartjes, sms-jes, uitstappen etc!
Update 5 minuten nadat ik dit geschreven heb: de dokter belde om te zeggen dat de tumormarker deze maand stabiel is, dus geen verhoging laat zien. Pffffff
