Marleen Adriaens                                                                                           Balen, 7 september 2010

Aan de Voorzitter van het Vlaams Parlement,

Graag had ik een verzoekschrift ingediend om de legaliteit van (interlandelijke?) adopties van baby's, gesproten uit een anonieme bevalling (in Frankrijk/Luxemburg)  in het verleden nader te onderzoeken.

Door onderzoek is gebleken dat in het verleden 'ongewenste' zwangere meisjes door bv. de Zusters Kindsheid Jesu van Tamar (Lommel) naar Frankrijk werden gebracht om daar anoniem te bevallen en hun kind af te staan, zelfs indien deze moeders het kindje absoluut wilden houden.

Een kind, geboren uit een anonieme bevalling in Frankrijk wordt/werd automatisch een 'Pupil d'État' en krijgt/kreeg de Franse nationaliteit. In het verleden had de moeder het recht op een respijttermijn van 3 maanden (heden = 2 maanden) om alsnog de baby te erkennen en volgens de Franse adoptiewetgeving moest de baby voor deze periode ofwel in een tehuis ofwel bij een opvanggezin worden ondergebracht tot het ter adoptie kon worden geplaatst.

Doch uit getuigenissen blijkt dat reeds na enkele dagen moeder en kind, door de zusters in aparte wagens, de grens werden overgebracht. Net over de grens kwam een 'familieraad' samen om toe te stemmen tot adoptie van de baby. Van Zr. Alice Ballet van de congregatie Kindsheid Jesu en vroegere medewerkster aan het opvangtehuis Tamar, heb ik vernomen dat deze familieraad uit familie van de zusters, vrienden of toevallige voorbijgangers bestond. Na de toestemming werd de procedure tot adoptie verder gezet.

De  respijttermijn was helemaal nog niet verstreken en toch werden de baby's naar België overgebracht. Werden deze duizenden baby's ontvoerd uit de materniteit? Werd het personeel aldaar omgekocht om de baby's 'vrij te geven'? In ieder geval werd de adoptiewetgeving in Frankrijk niet gerespecteerd.

Waarom werden talloze adoptiedossiers van Tamar verbrand door de toenmalige directrice, Zr. Marie-Johanne Palmaers? (Dit werd ons door Zr. Alice bevestigd). Dat zullen we helaas nooit weten.

Uit verschillende persartikels vernam ik dat Adoptiedienst Gewenst Kind in een latere periode, ook zwangere meisjes/vrouwen naar Frankrijk begeleidde om anoniem te bevallen en deze dienst bracht de baby's ook na enkele dagen naar België voor adoptie. Men beweert dat dit werd gedaan om later de zoektocht van kind naar moeder en vice versa te vergemakkelijken!  Maar welke Franse instantie gaf hen de schriftelijke toelating om de respijttermijn niet in acht te nemen en om de baby naar België te brengen? Deze adopties werden uitgevoerd onder supervisie van Kind en Gezin.

Ik krijg ook steeds te horen dat de medewerking van adoptiediensten aan anonieme bevallingen gebeurde in het kader van de toen heersende tijdsgeest waarbinnen ongewenste zwangerschappen en het kind daaruit geboren best voor iedereen werden verborgen. Het toedekken van seksueel misbruik door geestelijken heeft men ook altijd in het kader van de toen heersende tijdsgeest bekeken en men heeft de slachtoffers steeds gemanipuleerd en zie hoeveel mensenlevens hiermee kapot zijn gemaakt. Deze moeders en hun kinderen lijden ook en hun leven heeft ook veel aan kwaliteit verloren.

De adopties gebeurden steeds met medeweten van de rechtbanken zegt men mij steeds.  Zelfs het Cassatiearrest van 29/01/1993 maakt het mogelijk om een kind zonder afstamming (uit een anonieme bevalling) te adopteren in België.  Doch een professor Burgerlijk Recht aan UGent  is van mening dat dit arrest in strijd is met de Franse adoptiewetgeving.

Om meer transparantie te krijgen op de adopties van kinderen, geboren uit een anonieme bevalling, en om de legaliteit ervan te toetsen, wil ik u vragen om na te gaan :

1. Welke wegen er werden gevolgd door erkende adoptiediensten om deze adopties tot stand te brengen en;

                a. Welke erkende adoptiediensten  (erkend door Kind en Gezin) begeleidden zwangere
                     vrouwen/meisjes naar het  buitenland om anoniem te bevallen?
                b. Moest de respijttermijn in het geboorteland niet in acht genomen worden?
                c. Welke instantie/persoon gaf toestemming om het kind naar België over te brengen?
                d. Of werd het kind ontvoerd uit zijn geboorteland? Werd er personeel in het ziekenhuis              omgekocht om de baby vrij te geven?
                e. Welke procedure werd gebruikt om de baby te nationaliseren?
                f. Uit welke leden bestond de familieraad voor de adopties uit anonieme bevallingen die
                   behandeld werden door erkende adoptiediensten onder supervisie van Kind en Gezin?
                g. Over hoeveel dossiers spreken we hier? (adoptiedossiers van kinderen, geboren uit een
                    anonieme bevalling).

2. Waarom heeft Kind en Gezin deze adopties van baby's, geboren uit anonieme bevallingen, nooit aangeklaagd terwijl zij toch moesten weten dat de Franse adoptiewetgeving met de voeten werd getreden?

 3. Bestaat er nog steeds de mogelijkheid om een Sous X-kindje, geboren in Frankrijk of elders, hier te adopteren met hulp van Belgische adoptiediensten, zelfs indien de adoptiewetgeving van het land niet wordt gerespecteerd?

In de hoop dat dit verzoekschrift ontvankelijk wordt verklaard, verblijf ik,

hoogachtend,

Door de recente ontwikkelingen over het seksueel misbruik binnen de Kerk zijn ook voor vele geboortemoeders die afstand 'moesten' doen van hun baby, oude en diepe wonden weer  open gereten. Niet alleen het seksueel misbruik wordt de Kerk en andere instanties aangewreven, er bestaat immers een waaier van misbruiken waar zij zich aan hebben bezondigd. Ook deze geboortemoeders  werden door hen misbruikt. Door hun manipulatie, intimidatie, indoctrinatie en onder huichelachtige voorwendsels hebben zij hun baby afgenomen en doorverkocht.

Vele geboortemoeders wilden hun baby houden, maar werden niet gehoord, hoe hard zij ook schreeuwden.

Vele geboortemoeders waren het slachtoffer van seksueel misbruik/geweld en hadden dit trauma helemaal nog niet verwerkt bij de afstand van de baby.

Vele geboortemoeders droegen een liefdeskindje maar moesten dit afstaan omdat de familie en de medewerkers van de Kerk dit zo hadden beslist.

Deze moeders werden door het personeel van de opvangtehuizen omschreven als zondige meisjes, hoeren! Niets is minder waar!

Deze instellingen bezondigden zich, onder het mom van de mantel der liefde, aan verschillende illegale praktijken, waaronder de verkoop van de baby's. Deze instellingen hebben deze moeders misleid en nooit gewag gemaakt dat zij ook rechten hadden. Sommigen zeiden dat ze als ongehuwde moeder in de jaren '60-'70, volgens de wetgeving geen recht hadden op een kind, maar er werd niet bij vermeld dat zij een eenvoudige procedure konden aanspannen om het kind te erkennen. Zij hebben hen nooit in kennis gesteld dat bij een anonieme bevalling in Frankrijk, zij recht hadden op een respijttermijn van 3 maanden. Tijdens deze periode konden zij de afstand ongedaan maken.

Vandaag start de bijzondere commissie betreffende de behandeling van seksueel misbruik en feiten van pedofilie binnen een gezagsrelatie, inzonderheid binnen de Kerk. De commissieleden werden aangeschreven over de problematiek van deze illegale praktijken door geestelijken en leken en laat ons  hopen dat zij ook dit misbruik zullen bespreken en verder onderzoeken.

Ook in een recent verzoekschrift aan het Vlaams Parlement worden onder andere de hieronder vermelde vragen gesteld over de werkwijze bij anonieme bevallingen in Frankrijk vroeger en de weg die gevolgd werd om tot een adoptie in België te komen.

 a. Welke erkende adoptiediensten  (erkend door Kind en Gezin) begeleidden zwangere vrouwen/meisjes naar het  buitenland om anoniem te bevallen?
 b. Moest de respijttermijn in het geboorteland niet in acht genomen worden?
 c. Welke instantie/persoon gaf toestemming om het kind naar België over te brengen?
 d. Of werd het kind ontvoerd uit zijn geboorteland? Werd er personeel in het
      ziekenhuis omgekocht om de baby vrij te geven? 
 e. Welke procedure werd gebruikt om de baby te nationaliseren?
 f. Uit welke leden bestond de familieraad voor de adopties uit anonieme bevallingen 
     die behandeld werden door erkende adoptiediensten onder supervisie van Kind en   
      Gezin?
 g. Over hoeveel dossiers spreken we hier? (adoptiedossiers van kinderen, geboren uit
      een anonieme bevalling).

En ook hier hopen de geboortemoeders dat deze vragen oprecht zullen onderzocht beantwoord worden zodat zij een idee krijgen hoe hun baby hier of elders ter adoptie werd gesteld. Voor velen zal dit het enige nieuws zijn dat zij over haar dochter/zoon te weten komt.

Aan de hand van de antwoorden kunnen zoektochten van moeder naar kind en vice versa voor velen misschien toch een lichtpuntje bekomen.

HErkenningsdag 2 oktober,

Vandaag heb ik de eer gehad om sterke en strijdvaardige mensen te ontmoeten. Moedige overlevers, elk met hun verhaal van misbruik door de Kerk met telkens de wanklank van doofpotterie van de Kerk en het niet bieden van exacte hulp aan de slachtoffers. Niet alleen overlevers waren vertegenwoordigd, ook ouders, broers, zussen, echtgenoten van overlevers en van hen die na hun misbruik uit het leven stapten. Ook zij zijn slachtoffer van de drie kerkelijke aapjes 'horen, zien, zwijgen"!

De kerkelijke oversten werden blind en doof als men misbruik ter sprake bracht. Aan het instituut 'Kerk' mocht  immers niet getornd worden, het werd met man en macht verdedigd. Dit proberen ze nog steeds maar hun slachtoffers van toen worden mondig, hun slachtoffers hebben zich nu verenigd en de kerkelijke pedofielen en hun doofpotmakkers voelen zich niet meer veilig binnen hun vier kerkelijke muren.

Ook vele geboortemoeders zijn slachtoffer geworden van misbruik door geestelijken. Willens nillens moesten zij, door manipulatie van de nonnen van o.a. Kindsheid Jesu, hun baby afstaan na de bevalling. Velen onder hen hadden reeds een trauma opgelopen door brute verkrachting, incest, gedwongen seks en moesten daarenboven het trauma van afstand overleven. De nonnen, en niet alleen nonnen, er zijn ook sporen van leken die dit 'christelijk' werk uitvoerden, verkochten op listige wijze de baby's en verrijkten zichzelf en hun familie met het geld van deze kinderhandel. Naar de moeders werd niet meer omgekeken, zij werden beschouwd als leeggoed zonder statiegeld!!!

Een andere groep wordt nog al eens vergeten maar beginnen zich nu ook te roeren. Geadopteerden, die geboren zijn uit een anonieme bevalling beginnen zich vragen te stellen of zij misschien een biologische 'kerkijke'  vader hebben (of moeder). Ook deze mensen zijn slachtoffer van de wanpraktijken van deze illegale adopties, die vroeger schering en inslag waren.

Daarom moeten we er voor blijven wedijveren dat het misbruik door kerkelijke pedo's bestraft wordt, dat hun pedo's, ongeacht hun huidige leeftijd gestraft worden, dat de rijkelijk bewoorde overlijdensberichten van hun overleden pedo's van het internet verdwijnen, dat de overlevers of hun familie een schadevergoeding wordt toegekend, en er moet nog zoveel anders gebeuren zodat de overlevers in hun recht worden hersteld.

Vandaag heb ik heb enkel mooie mensen leren kennen en deze ontmoeting mag ik bestempelen als een verrijking in mijn leven.

Geachte Heer Minister,

In de krant “ het Belang van Limburg” van 20 juni lazen we bijgevoegd krantenartikel waarvan de titel als volgt luidt : “Baby uit Leopoldsburg verkocht voor 25.000€” !

Met grote verontwaardiging vernamen we dat deze zaak door het Hasselts Parket werd geseponeerd! Wordt kinderhandel vanaf heden gelegaliseerd???

VZW ICMAC houdt zich ruim lange tijd bezig met de rechten van kinderen en tracht misbruiken hiervan te voorkomen.

De wetsvoorstellen, decreten en andere wetgevingsstukken over adopties, discreet bevallen en het draagmoederschap worden door ons gevolgd omdat hier het belang van het kind het meestal moet afleggen tegen de belangen en de wensen van de wensouders.

Het  idee dat volwassenen ‘recht hebben op kinderen’ is in de huidige samenleving sterk ingeburgerd. Het lijkt er op dat, van zodra een ingreep technisch mogelijk is om mensen aan kinderen te helpen, dat dit dan ook maar moet kunnen. En deze kinderwens primeert op het belang van het kind.

Wij respecteren de kinderwens van velen maar willen wel opmerken  dat we in geval van adoptie, discreet bevallen en draagmoederschap niet over dit recht van de ouders moeten oordelen, maar wel het recht en de noden van kinderen moeten overwegen.

Het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind moet gerespecteerd worden en dit verdrag bevat relevante artikelen die op het draagmoederschap van toepassing zijn.

Artikel 3 zegt dat het belang van het kind moet primeren.

In artikel 21, dat spreekt over adopties, wordt dit belang nog doorslaggevender gevat.

Artikel 7 spreekt over de afstamming  :

1. Het kind wordt onmiddellijk na de geboorte ingeschreven en heeft vanaf de geboorte het recht op een naam, het recht een nationaliteit te verwerven en, voor zover mogelijk, het recht zijn of haar ouders te kennen en door hen te worden verzorgd.

2. De Staten die partij zijn, waarborgen de verwezenlijking van deze rechten in overeenstemming met hun nationale recht en hun verplichtingen krachtens de desbetreffende internationale akten op dit gebied, in het bijzonder wanneer het kind anders staatloos zou zijn

Dit recht op informatie over zijn afstamming voor het kind wordt door deze kinderhandel met de voeten getreden!

Wordt binnen de adoptiewetgeving niet aangehaald dat er nooit sprake kan zijn van vooraf geplande adoptie?

Het vermijden van illegale praktijken inzake het “verkopen” van  kinderen zou prioritair moeten behandeld worden en hierbij MOET men de rechten en de belangen van de betrokken kinderen laten primeren op de kinderwens van wensouders, die meestal wel centraal staan.

Mijnheer de Minister, we zien hier met lede ogen dat weer eens de belangen van de wensouders primeren op de rechten van het kind en dat niemand, zelfs Justitie niet, opkomt voor de rechten van deze baby’s. Deze vorm van kinderhandel kan zelfs straffeloos uitgebuit worden.

Hoogachtend,

ICMA²C

Marleen Adriaens

Verantwoordelijke adoptiedossiers

Bron : Het Belang van Limburg 20 juni 2009

Baby uit Leopoldsburg verkocht voor 25.000 euro

07:54 Update Een 39-jarige vrouw uit Leopoldsburg heeft haar baby verkocht aan een koppel uit Noord-Nederland. Ze kreeg 25.000 euro voor de transactie, zo bevestigen bronnen bij het gerecht. Het parket seponeert de zaak.

Het gerecht kwam de vrouw op het spoor na een reportage op tv. Na verhoor bleek dat ze op 27 juli 2007 in het ziekenhuis van Overpelt was bevallen, maar dat haar zoontje niet in haar gezin woonde.

Kort na de geboorte had ze het meegegeven aan een koppel uit Noord-Nederland, dat ze via het internet had leren kennen. Het kind is verwekt met sperma van de Nederlandse vader.

Parket seponeert

Volgens het politie-onderzoek zijn er sterke aanwijzingen dat de baby voor ongeveer 25.000 euro verkocht werd. Het Hasseltse parket liet weten dat het de zaak seponeert. “Verder geven we geen commentaar,” aldus persmagistraat Sofie Delbroek.

“Er is in ons land helaas geen wet die de verkoop van een kind verbiedt,” reageert strafpleiter Jef Vermassen. Hij vindt het vreemd dat draagmoeder en koopouders in deze zaak vrijuit gaan, terwijl zijn cliënt Bart Philtjens, de biologische vader van Baby D., wél vervolgd wordt omdat hij de draagmoeder vermoedelijk een som betaalde.

Kirsten BERTRAND

Geachte Senator,

Marlina, een belangengroep voor geadopteerden en geboortemoeders heeft uw schriftelijke vraag Nr 4-2885 van 28 januari 2009 en waarop antwoord werd gegeven op 22 april 2009, gelezen en bestudeerd. De vraagstelling ging over de ratificatie van een conventie inzake adoptie die tussen Vietnam en de gemeenschappen werd afgesloten.

Het verbaast ons dat u zich niet heeft laten informeren betreffende de toepassing van het Verdrag van Den Haag van 29 mei 1993 in Vietnam . Dit verdrag moet waarborgen bieden opdat interlandelijke adopties plaatsvinden in het belang van het kind, met inachtneming van de in het internationaal recht aan het kind toegekende fundamentele rechten; de inachtneming van de waarborgen om de ontvoering; verkoop en handel in kinderen te voorkomen.

U zetelt tevens als commissielid van de Commissie Welzijn, Volksgezondheid en Gezin van de Vlaamse Gemeenschap en dit verdrag is daar de laatste tijd meermaals aan bod gekomen. U weet dan ook dat de adopties enkel kunnen gerealiseerd worden als dit Verdrag wordt geëerbiedigd.

Daar Vietnam nog steeds niet is toegetreden tot de Conventie van Den Haag, lijkt het ons niet meer dat rechtvaardig en menselijk dat er geen adopties vanuit Vietnam kunnen plaatsvinden.

Mevrouw, u als moeder, zou u ervoor willen pleiten dat er kinderen uit Vietnam worden geadopteerd die uit hun wiegje zijn gekidnapt? Zou u een kindje in België willen laten adopteren dat uit de beschermende armen van de moeder is genomen zonder dat de rechten van de moeder en het kind werden nageleefd? Kunt u het kind verzekeren dat hij/zij ooit zijn geboortefamilie zal terugvinden? Zou u een geadopteerde uit Vietnam in de ogen kunnen kijken en zeggen dat zijn rechten voor 100% werden opgevolgd?

U vraagt de minister om een bijzondere inspanning te doen in dit dossier, gezien de hooggespannen verwachtingen van de ADOPTIEOUDERS en de kandidaat adoptiekinderen???. Spreekt u hier werkelijk in naam van de kandidaat adoptiekinderen, waarvan wij met zekerheid weten dat hun rechten niet gevrijwaard worden in Vietnam???? Of spreekt u enkel uit naam van de lobby van kandidaat adoptiefouders?

Wij zullen met argusogen het vervolg van deze ratificatie volgen en hopen dat de rechten van het kind en de geboortemoeder in het land van herkomst met eerbied zullen worden gerespecteerd en nageleefd.

Hoogachtend,

          Marleen Adriaens

marleen.adriaens@gmail.com

Schriftelijke vraag nr. 4-2885

van Margriet Hermans (Open Vld) d.d. 28 januari 2009

aan de vice-eersteminister en minister van Buitenlandse Zaken

Adoptie - Conventie tussen Vietnam en de gemeenschappen - Ratificatie - Juridische impasse

internationale adoptie
adoptie
Vietnam

Chronologie

Vraag nr. 4-2885 d.d. 28 januari 2009 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

Verscheidene adoptieouders die een positief vonnis hebben verkregen van het gerecht, wachten reeds meer dan drie jaar op de ratificatie van een conventie inzake adoptie die tussen Vietnam en de gemeenschappen werd afgesloten. Deze conventie werd ondertekend tijdens een officieel bezoek op 17 maart 2005 ondertekend door de heer Nguyen Van An, voorzitter van de Nationale Assemblee van Vietnam enerzijds en de bevoegde ministers van de Vlaamse, Franstalige en Duitstalige gemeenschappen anderzijds.

Deze conventie diende nog te worden geratificeerd. Vietnam is daartoe reeds overgegaan op 19 mei 2005. In België is de conventie nog niet geratificeerd.

De gemeenschappen hebben immers naar verluidt een verdrag gesloten waarvoor zij slechts ten dele bevoegd zijn. Om die reden werden ze wegens bevoegdheidsoverschrijding terechtgewezen. Om uit de juridische impasse te raken, dienen ze bijgevolg te overleggen met de federale overheid. Dit dossier zit in het Overlegcomité. Men heeft naar verluidt nog geen zicht op de timing, daar de technische werkgroep nog geen besluiten zou hebben ingediend.

Wat de zaak bijzonder dringend maakt, is dat er géén verlenging voor een positief vonnis mogelijk is volgens de nieuwe adoptiewetgeving, waardoor vele kandidaat-adoptieouders in de kou dreigen komen te staan. Heden is dit ook voor de meeste het geval. Deze mensen moeten geholpen worden.

Graag kreeg ik een antwoord op de volgende vragen :

1. Welke is de stand van zaken inzake het adoptieverdrag tussen België en Vietnam ? Hoe schat de geachte minister dit dossier in ?

2. Kan hij aangeven wat hier is fout gelopen, daar Vietnam het verdrag reeds eenzijdig heeft geratificeerd ?

3. Wanneer zal het adoptieverdrag worden besproken in het Overlegcomité en klopt de informatie als zou het verdrag ook in het Federaal Parlement moeten worden goedgekeurd ?

4. Is de geachte minister bereid om een bijzondere inspanning te doen in dit dossier, gezien de hooggespannen verwachtingen van de adoptieouders en de kandidaat adoptiekinderen en zal hij dit verdrag met hoogdringendheid behandelen zowel wat de agendering betreft als het wegwerken van alle hindernissen van communautaire aard ?

5. Welke is de meest realistische timing inzake de inwerkingtreding van dit verdrag en kan de geachte minister de verschillende hindernissen overlopen ?

Antwoord ontvangen op 22 april 2009 :

1.    De materie die in de door de Gemeenschappen met Vietnam ondertekende overeenkomsten wordt behandeld, is « gemengd », dit wil zeggen dat zij tot de bevoegdheden behoort van zowel de Gemeenschappen als de Federale Overheid. Dit wordt bevestigd in het advies van de Raad van State van 3 april 2007.

2.    De kwestie werd besproken in de Werkgroep «  Gemengde Verdragen », werkgroep in het kader van de Interministeriële Conferentie « Buitenlands Beleid » (ICBB). De discussies kunnen als volgt samengevat worden :

a.De door de Gemeenschappen gesloten overeenkomsten kunnen door België niet toegepast worden omdat ze de federale overheid niet binden. Deze laatste is geen partij en kan dit niet worden zonder nieuwe onderhandelingen over een nieuwe tekst.

b.De piste van een nieuwe overeenkomst lijkt niet haalbaar : Vietnam onderhandelde overeenkomsten met de Gemeenschappen op vraag van alle Belgische overheden ; het heeft ze zelfs geratificeerd; het is weinig waarschijnlijk dat het bereid zou zijn om nieuwe onderhandelingen aan te vatten, vooral in de huidige context van wantrouwen tegen het Vietnamese adoptiebeleid : recente opschorting door de Verenigde Staten (VS) en Zweden (en binnenkort waarschijnlijk ook Ierland) van hun bilateraal akkoord met Vietnam wegens sterke vermoedens van kinderhandel en onregelmatigheden ; ook Frankrijk (dat traditioneel veel Vietnamese kinderen adopteert) ziet voor de zelfde redenen een scherpe daling in het aantal adopties (200 in 2007, 740 in 2006, meer dan 800 in 2005).

c.De piste die door de Gemeenschappen en de federale Overheid werd gekozen bestaat er daarom in af te zien van de ratificatie van de Overeenkomsten en te wachten op de inwerkingtreding voor Vietnam van de « Conventie van Den Haag van 1993 betreffende de bescherming van kinderen en samenwerking betreffende interlandelijke adoptie ».

3.    Als gevolg van het publieke rapport van de VS over het adoptiebeleid van Vietnam en om verdere schade aan het internationaal imago van Vietnam te beperken, heeft de Vietnamese regering besloten om een Interministeriële werkgroep op te richten die een voorstel voor toetreding tot de Conventie van Den Haag zou moeten formuleren. De regering zou als gevolg een wetsvoorstel voor toetreding tot de Conventie bij het Parlement indienen. Na goedkeuring zou de Vietnamese ambassadeur in Den Haag de Conventie voor Vietnam ondertekenen. De ratificatie zou dan enige maanden later volgen.Vietnam zal ook (maar ook voor de toepassing van eventuele nieuwe adoptieconventies) haar wetgeving moeten aanpassen. De regering botst hierbij op sterke bezwaren van de provincies die behoorlijk wat bevoegdheden hebben in adoptiedossiers en de financiële stromen die daarmee gepaard gaan.

De inwerkingtreding van een nieuwe wet en de nodige uitvoeringsbesluiten mogen niet verwacht worden voor medio 2010.

Beste geboortemoeders en geadopteerden,

Hieronder vindt u het antwoord van het Vlaams Parlement op het verzoekschrift dat wij hebben ingediend, en dat u reeds eerder hebt kunnen lezen. De heren en dames politici hebben klakkeloos aangenomen wat Mr. Van Ackere, toenmalig Minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin heeft neergeschreven zonder dan één iemand zich vragen heeft gesteld over de illegaliteit van de adopties in het verleden.

Het is droevig te weten hoe laksheid en desinteresse in deze commissie hoogtij viert. Ik kan het weten, ik was er bij! Laptoppen, I-Pod's, een gezellige babbel, een nieuwe GSM activeren of een telefoontje beantwoorden wekten meer interesse bij de commissieleden dan de vragen die er gesteld en beantwoord werden.
Toen ons verzoekschrift ter sprake kwam en het antwoord van de Minister moest gestemd worden, was er zelfs een commissielid die het in Keulen hoorde donderen, ze wist zelfs niet waarover het onderwerp ging, maar ze heeft het antwoord van de Minister wel goedgekeurd!!!!

Laten we in juni, als we de volksvertegenwoordigers van het Vlaams Parlement moeten kiezen, ook dezelfde laksheid en desinteresse vertonen voor onderstaande politici!

Laat jullie zeker niet ontmoedigen door het onderstaande antwoord, wij zijn reeds andere wegen aan het bewandelen en blijven strijden om jullie erkenning en rechten!!!!!

Eén puntje hebben we toch kunnen bereiken, namelijk dat de Vlaamse Centrale Autoriteit EINDELIJK werk heeft gemaakt aangaande de archivering van adoptiedossiers en dat deze nu EINDELIJK centraal zullen gearchiveerd worden!!!

Ik ben eenmaal gecontacteerd geweest door een juriste van de Vlaamse Centrale Autoriteit om een afspraak te maken, ze ging me terug contacteren in januari. We zijn nu maart en nog steeds heb ik niets gehoord!!!! Het laatste zinnetje van de Minister zijn antwoord indachtig, zal ik zelf de mogelijkheden nagaan, want mijn vertrouwen in deze instanties staat op een heel laag pitje.


Marleen
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Stuk 2100 (2008-2009) – Nr. 1 - Zitting 2008-2009 - 11 februari 2009

VERZOEKSCHRIFT

over adopties in het verleden en het archiveren van adoptiedossiers

VERSLAG

namens de Commissie voor Welzijn, Volksgezondheid en Gezin

uitgebracht door mevrouw Vera Jans

Stuk 2100 (2008-2009) – Nr. 1 2

Samenstelling van de commissie:

Voorzitter: de heer Luc Martens.                       

Vaste leden:

mevrouw Marijke Dillen, de heren Felix Strackx, Erik Tack, de dames Greet Van Linter, Gerda Van Steenberge;

mevrouw Sonja Claes, de heer Tom Dehaene, mevrouw Vera Jans, de heer Luc Martens;

de dames Margriet Hermans, Anne Marie Hoebeke, Vera Van der Borght;

de heer Bart Caron, mevrouw Elke Roex, de heer Bart Van Malderen.

Plaatsvervangers:                                                                                  

de heer Erik Arckens, mevrouw Agnes Bruyninckx, de heer Johan Deckmyn, mevrouw An Michiels, de heer Leo Pieters;              

de heer Paul Delva, de dames Cindy Franssen, Kathleen  Helsen, Tinne Rombouts;       

 de dames Hilde Eeckhout, Fientje Moerman, de heer Bob Verstraete;                                                                                               

de dames Else De Wachter, Michèle Hostekint, de heer Flor Koninckx.                                                                                                 

Toegevoegde leden:

mevrouw Mieke Vogels;                                                                       

mevrouw Helga Stevens.

3 Stuk 2100 (2008-2009) – Nr. 1

DAMES EN HEREN,

I. PROCEDURE

Op 14 juli 2008 werd bij de voorzitter van het Vlaams Parlement een verzoekschrift ingediend over adopties in het verleden en het archiveren van de adoptiedossiers

(verzoekschrift nr. 18 (2007-2008)).

Dit verzoekschrift werd op 17 september 2008 ontvankelijk verklaard door de voorzitter van het Vlaams Parlement en voor verdere behandeling verwezen

naar de Commissie voor Welzijn, Volksgezondheid

en Gezin. Het verzoekschrift werd naar de commissieleden verstuurd.

De Commissie voor Welzijn, Volksgezondheid en Gezin besprak het verzoekschrift een eerste maal op dinsdag 4 november 2008 en besliste de heer Steven

Vanackere, Vlaams minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin, om uitleg te vragen over dit verzoekschrift.

Op 3 februari 2009 werd het verzoekschrift voor de tweede maal aan de agenda van de Commissie voor Welzijn, Volksgezondheid en Gezin toegevoegd. De

commissie had inmiddels op 15 januari 2009 van het kabinet een elektronisch antwoord ontvangen op dit verzoekschrift.

II. INHOUD VAN HET VERZOEKSCHRIFT

De verzoeker vraagt dat de archieven van de erkende adoptiediensten in kaart gebracht worden, inclusief de dossiers van niet meer bestaande adoptiediensten die aan die archieven werden overgedragen. In tegenstelling tot wat wordt gesteld werden niet alle dossiers van erkende adoptiediensten die ophielden te bestaan, aan de Vlaamse Centrale Autoriteit overgedragen.

De verzoeker begrijpt niet waarom de archivering zo verspreid gebeurt.

Voorts wenst de verzoeker meer uitleg over de mogelijkheid destijds van onwettige adopties (anonieme bevallingen) door erkende adoptiediensten. Gevolg is dat adoptiekinderen hun geboortemoeder nauwelijks kunnen terugvinden.

III. BESPREKING

Mevrouw Vera Jans verklaart zich akkoord met het antwoord van de minister, en stelt voor het antwoord aan de indiener van het verzoekschrift te bezorgen.

Mevrouw Vera Van der Borght, waarnemend voorzitter, verklaart zich akkoord met het uitvoerige antwoord van de minister. Dankzij het decreet van

15 juli 2005 tot regeling van de interlandelijke adoptie van kinderen wordt deze problematiek opgelost. Dossiers van voor dit decreet blijven een heikel punt.

De spreekster verwijst naar haar schriftelijke vraag nr. 190 van 25 april 2008 over ‘Interlandelijke adoptie – Maatschappelijk onderzoek’. Uit het antwoord

blijkt dat de Vlaamse Centrale Autoriteit geen kopies van oude dossiers meer krijgt sedert de inwerkingtreding van het decreet van 15 juli 2005.

IV. CONCLUSIE

De aanwezige leden zijn het unaniem eens met de conclusie van de minister en met het voorstel van de waarnemend voorzitter om het antwoord van de

minister aan de indiener van het verzoekschrift te bezorgen.

De verslaggever, De waarnemend voorzitter,

Vera JANS Vera VAN DER BORGHT

_______________

Stuk 2100 (2008-2009) – Nr. 1 4

5 Stuk 2100 (2008-2009) – Nr. 1

BIJLAGE:

Antwoord van de heer Steven Vanackere,

Vlaams minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin

Stuk 2100 (2008-2009) – Nr. 1 6

Betreft: verzoekschrift van 14 juli 2008 over adopties in het verleden en het

archiveren van die adoptiedossiers

Bij verzoekschrift dd. 14 juli 2008 diende de verzoeker twee verzoeken in.

Een eerste verzoek betreft het verzoek om de archieven van de verschillende erkende adoptiediensten in kaart te brengen met de vermelding welke overige archieven van niet meer bestaande adoptiediensten zij ook beheren met als doel de zoekacties van de afstandsmoeders en adoptiekinderen te vergemakkelijken.

Het tweede verzoek betreft de vraag naar uitleg over hoe het mogelijk is geweest dat toenmalige erkende diensten die voor adopties instonden anonieme bevallingen in Frankrijk konden laten gebeuren met de daarbij behorende onwettelijke adopties tot gevolg.

Archivering van de adoptiedossiers:

De verzoeker geeft aan dat voor het zoeken in de archieven van Kind & Gezin de naam van de afstandsmoeder én het kind vereist is. Om in de gearchiveerde dossiers te kunnen zoeken is of de naam van het geadopteerde kind vereist, ofwel de naam van de adoptanten.

Hoewel het verzoekschrift enkel refereert naar binnenlandse adopties, lijkt het aangewezen de wettelijke regeling voor archivering bij zowel de binnenlandse zowel als bij interlandelijke adoptie na te gaan.

Binnenlandse adoptie:

Voor de binnenlandse adopties wordt de regelgeving betreffende de dossiers weergegeven in het besluit van de Vlaamse Regering van 19 april 2002 betreffende adoptiediensten die bemiddelen voor binnenlandse kinderen.

Het besluit van 19 april 2002 geeft in de artikelen 27 tot en met 28 weer dat de dossiers behandeld en bewaard worden door de adoptiediensten en enkel toegankelijk zijn via de coördinator. Betrokkenen kunnen toegang krijgen tot het dossier rekening houdend met de bescherming van de privacy.

Er mag niet uit het oog verloren worden dat de geadopteerde zelf steeds zijn afkomst kan achterhalen door een uittreksel van zijn/haar geboorteakte op te vragen. Voor binnenlandse adoptie werd nog geen regeling uitgevaardigd betreffende het

inzagerecht van de geadopteerde.
Interlandelijke adoptie:

Overeenkomstig artikel 30 van het Verdrag inzake de bescherming van kinderen en de samenwerking op het gebied van de interlandelijke adoptie (het verdrag van Den Haag) moeten de bevoegde autoriteiten van de verdragsluitende staat zorg dragen voor de bewaring van de in hun bezit zijnde gegevens omtrent de afkomst van het kind, met name de gegevens betreffende de identiteit van zijn ouders, alsmede de gegevens
 7 Stuk 2100 (2008-2009) – Nr. 1

betreffende het medische verleden van het kind en zijn familie. De staat moet tevens - voor zover de wetgeving het toelaat - het kind of zijn vertegenwoordiger onder passende begeleiding, toegang verschaffen tot deze gegevens.

Deze verdragsrechtelijke verplichting is opgenomen in het interne recht in artikel 368-6 B.W. dat voorziet dat de bevoegde autoriteiten zorgen voor de bewaring van de gegevens waarover zij beschikken in verband met de herkomst van de geadopteerde, in het bijzonder deze betreffende de identiteit van zijn moeder en vader, en ook van de gegevens die nodig zijn voor het volgen van zijn gezondheidstoestand, over het medisch verleden van de geadopteerde en zijn familie, met het oog op de totstandkoming van de adoptie en teneinde de geadopteerde, indien hij dit wenst, later mogelijk te maken zijn herkomst te achterhalen.

De bevoegde autoriteiten moeten aan de geadopteerde of aan zijn vertegenwoordiger de toegang tot de gegevens verstrekken in de mate dat dit door de Belgische wet is toegestaan en er wordt een passende begeleiding verstrekt.

Het verzamelen, bewaren en de toegang tot deze gegevens zou worden geregeld bij een koninklijk besluit vastgesteld na overleg in de Ministerraad. Dit KB is er nog niet.

Er mag niet uit het oog verloren worden dat de geadopteerde zelf steeds zijn afkomst kan achterhalen door een uittreksel van zijn/haar geboorteakte op te vragen.

Het is tevens van belang te verwijzen naar de wet van 8 december 1992 betreffende de bescherming van de privacy van personen. Op basis van deze wet heeft de geadopteerde het recht zijn adoptiedossier te consulteren en zijn herkomst te kennen.

Overeenkomstig artikel 25 van het decreet dd. 15 juli 2005 tot regeling van de interlandelijke adoptie van kinderen is eenieder die in het bezit is van een adoptiedossier van een derde verplicht een kopie van dat dossier te bezorgen aan de

Vlaamse adoptieambtenaar binnen vier maanden na de inwerkingtreding van het decreet. Hetzelfde decreet voorziet ook een inzageregeling in de artikelen 20 (taak adoptieambtenaar) en 26 waarbij het recht op inzage door de geadopteerde

gewaarborgd wordt vanaf de leeftijd van twaalf jaar. De adoptieambtenaar kan deze inzage op gemotiveerde wijze weigeren.

Het is de taak van de adoptiediensten volledige dossiers samen te stellen en er een kopie van over te maken aan de adoptieambtenaar.

Artikel 14 § 5 van het Decreet dd. 15 juli 2005 tot regeling van de interlandelijke adoptie van kinderen voorziet dat de adoptiediensten binnen de 4 maanden na het afsluiten van een dossier een kopie van dit dossier moeten overmaken aan de

adoptieambtenaar.

In artikel 28, § 3 en 4 van het Decreet dd. 15 juli 2005 tot regeling van de interlandelijke adoptie van kinderen is de adoptant in het kader van een zelfstandige adoptie én iedereen die in het bezit is van een adoptiedossier en dit niet overhandigde mogelijk

strafbaar.

Stuk 2100 (2008-2009) – Nr. 1 8

M.b.t. het verzoekschrift De verzoeker heeft gegevens opgevraagd bij de Vlaamse Centrale Autoriteit betreffende de archivering van de binnenlandse adoptiedossiers.

De gegevens van de gearchiveerde dossiers van de niet-erkende en gestopte adoptiediensten voor binnenlandse adoptie die zich in het archief van Kind & Gezin bevinden, werden opgespoord en meegedeeld aan de verzoeker. Verder werd tevens meegedeeld hoe de gearchiveerde dossiers over de jaren verspreid zijn in het archief van Kind & Gezin.

Bij e-mail dd. 11 augustus 2008 werden aan de verzoeker door de Vlaamse Centrale Autoriteit beide voormelde documenten overgemaakt.

Deze morgen heb ik een nota van het Vlaams Parlement ontvangen waarvan u de inhoud hieronder kunt lezen. Het verzoekschrift over de adopties in het verleden en het archiveren van adoptiedossiers is nog steeds in behandeling maar hun antwoordtermijn is verlengd tot 14 april 2009.

Aan : mevrouw Marleen Adriaens

Datum : 7 januari 2009

Betreft : uw verzoekschrift van 14 juli 2008 over adopties in het verleden en het archiveren van adoptiedossiers

Geachte mevrouw Adriaens,

In een brief van 17 september 2008 deelde de voorzitter van het Vlaams Parlement u mede dat u een definitief antwoord op uw verzoekschrift over adopties in het verleden en het archiveren van adoptiedossiers mocht verwachten tegen 14 januari 2009 op zijn laatst.

De Commissie voor Welzijn, Volksgezondheid en Gezin heeft de behandeling van uw verzoekschrift evenwel niet binnen de aangekondigde termijn definitief kunnen afronden wegens de complexe aard van dit dossier;

De Commissie wenst daarom de antwoordtermijn te verlengen tot uiterlijk 14 april 2009.

Indien u hierover bijkomende inlichtingen…….

Ik hoop dat u begrip kunt opbrengen voor deze verlenging, die een grondiger behandeling van uw verzoekschrift mogelijk moet maken,

Hoogachtend,

Getekend

Luc MARTENS
Voorzitter van de Commissie voor Welzijn, Volksgezondheid en Gezin

Geloof in jezelf,

in de kracht die je hebt
de kracht die jou door het leven leidt
door goede en slechte tijden.

Geloof in de verborgen kwaliteiten

die iedereen bezit en die je
de juiste weg zullen wijzen.

Geloof in jezelf,

In de wetenschap die je kent,
die je laat beseffen
dat je IEMAND bent.

Maralina wenst je een hoopvol en gelukkig 2009

Onderstaande bemerkingen werden overgemaakt aan de Heer Minister van Justitie, de Dames en Heren Politici, opstellers van de wetsvoorstellen en de pers.

Discreet bevallen : Halloween- of Kerstverhaal?

Maralina, een belangengroep voor geboortemoeders èn adoptiekinderen heeft drie wetsvoorstellen, die ingediend zijn voor discreet bevallen, onder de loep genomen.
Wetsvoorstel ingediend door Mr. G. Swennen, 4-358/1;
Wetsvoorstel ingediend door Mr. Ph.  Monfils, 4-152/1
Wetsvoorstel ingediend door de dames N. Lanjri, S. de Bethune, M. Smet en E. Van Hoof, 4-999.

Deze wetsvoorstellen werden gelezen door zowel geboortemoeders, geadopteerden, psychiatrisch opgeleid personeel en verschillende geïnteresseerden van belangengroepen rond adopties, die ons hun op- en bemerkingen hieromtrent hebben overgemaakt en die wij ingecalculeerd hebben in onderstaande tekst.

Om nu het Franse systeem, dat door Pétain  gedurende WO II (1942) werd ingevoerd, in licht gewijzigde vorm in Belgie te introduceren, is een grote stap terug in de tijd. Pétain vaardigde een decreet uit voor ‘les enfants de la honte’(de ‘schaamtekinderen) die verwekt werden door de Duitsers tijdens de oorlog. Het gezin werd als enige betrouwbare hoeksteen van de maatschappij gezien en dit moest ten allen koste in stand gehouden worden. Echter deze ‘bodem’ gaat niet meer op: er zijn nu homohuwelijken, lesbische huwelijken, gemengde huwelijk etc… Er zijn geen Duitsers meer die de contreien bezetten en er is geen oorlog meer. Deze wetgeving zoals ze nu wordt voorgesteld, heeft veel meer te maken met economische redenen en met ‘kerkelijk misplaatste schaamte’. Aan die twee oorzaken van afstand voor adoptie is veel te doen. Deze twee ‘argumenten’ moeten eerst aangepakt worden eer men over adoptie gaat nadenken. Zolang deze niet voldaan zijn, kan er niet aan afstand gedacht worden. Een kind is niet beter dan bij zijn moeder.

En dus lijkt het erop dat men met zo'n nieuwe wet eerder afstaan wil stimuleren, om (hernieuwd) toegang te krijgen tot adoptiekinderen...

Vooreerst willen wij opmerken dat wij opteren voor de volledige vrijgave van de identiteit van de moeder aan het kind, als het kind hier om vraagt en dat verder in dit artikel zal worden toegelicht. Deze regelgeving zou er tenminste voor zorgen  dat de rechten van het kind worden erkend!!!

Vooraleer er een wetgeving mag komen is een grondige studie hierover nodig. (Zie voorgaande opmerkingen). Een studie die moet worden verrijkt door ervaringen van geboortemoeders die hun kind al dan niet noodgedwongen hebben afgestaan. Het is alleen deze groep vrouwen die ons kunnen zeggen hoe er moet tewerk gegaan worden. Maar ook aan de kant van de geadopteerden dient dringend een objectieve studie verricht te worden om EERST EN VOORAL de problematiek hieromtrent te begrijpen alvorens men ze in wetten gaat gieten. Er is nooit onderzoek gedaan naar de gevolgen van adoptie voor de geadopteerden.  Laat ons eerst statistisch vastleggen hoeveel geadopteerden er goed bij gevaren zijn met hun adoptie, hoeveel er ernstige stoornissen hebben aan overgehouden, hoeveel er zelfmoord hebben gepleegd en hoeveel er in de psychiatrie zijn beland!! Laat ons in die studie ook opnemen hoeveel geadopteerden liever niet geadopteerd hadden geweest en bij hun natuurlijke moeder hadden willen blijven, mochten zij daartoe de keuze hebben gehad. Een derde vergeten groep zijn de adoptanten. Wat willen zij? Hoe zien zij de dingen? Zonder de bevindingen van deze 3 partijen is het onmogelijk een degelijke wetgeving in te voeren!

Nadat men het positieve van adoptie afgewogen heeft op het negatieve, kan men pas degelijke wetten opstellen. Je kan geen huis beginnen te bouwen zonder plan en zonder te weten hoeveel en welke materialen je nodig hebt. En dat is juist wat wij in deze voorstellen missen. Men begint hier lukraak te bouwen zonder plan of enige organisatie, laat staan dat men weet met welke materialen men zal bouwen.

In de toelichting bij 2 wetsvoorstellen wordt onder de Franse Wetgeving  het volgende vermeld : het Franse systeem van anoniem bevallen, is zwaar onder druk te komen staan door aanhoudend protest van de kinderen in België en Frankrijk, geboren uit anonieme bevallingen (X-kinderen). In het verleden is van het systeem “anoniem bevallen” immers op grote schaal misbruik gemaakt. Belgische, zwangere vrouwen werden door “hulpverleners” van erkende opvanghuizen en -adoptiediensten naar Frankrijk gereden om aldaar anoniem te bevallen. Met of tegen hun wil werd hun kind hen ontnomen dat reeds enkele dagen na de geboorte, de grens naar België werd  over gesmokkeld om hier ter adoptie te worden afgestaan. In vele gevallen was de baby reeds “verkocht” alvorens het geboren was. Men kan hier spreken van een bevalling/adoptie op bestelling.

Dit wetsvoorstel mag niet de kans geven tot herhaling van het verleden. Er moet een grondige controle gebeuren op de gehele procedure en deze controle mag zeker niet door personeel of diensten uitgevoerd worden, dat verbonden is of uitstaans heeft met adoptiediensten.

Tevens vermeldt men in de toelichting van enkele wetsvoorstellen het volgende : “In het Franse systeem kunnen de geboorteouders nog steeds elke vrijgave weigeren van inlichtingen aan het X-kind aangaande hun identiteit en dergelijke. Het lijkt erop dat het respect voor het privéleven van de geboortemoeder zwaarder doorweegt dan het recht op kennis van de oorspronggegevens van het X-kind.“ Na grondig onderzoek van de 3 wetsvoorstellen constateren wij dat het respect voor het privéleven van de geboortemoeder /-vader nog steeds primeert op de kennis van afstamming van het kind! Niets is veranderd, zo zal blijken uit onderstaande punten.

Is discreet bevallen een alternatief voor anoniem bevallen?

Volgens het wetsvoorstel van Mr. Swennen wensen de X-kinderen al geruime tijd een wettelijke regeling van de discrete bevalling. Wel, Mr. Swennen, de geadopteerden, waaronder X-kinderen, die wij hebben aangeschreven of mondeling de vraag hebben gesteld of zij dit wensten, waren zonder één uitzondering allemaal tegen dit wetsvoorstel!

En het woord “X-kind “alleen al, zegt genoeg. X = ongekend, wat volgens ons zoveel betekent dat het X-kind in feite geen of weinig rechten zal toegekend krijgen na zijn geboorte en we zijn hier heel dicht bij de waarheid.

Wat bij de zoektocht van het kind naar de geboortemoeder?

Er wordt, volgens de wetsvoorstellen, een nationaal gesloten register bijgehouden waarin zich twee lijsten bevinden.

Maralina vindt dat dit nationaal gesloten register NOOIT kan bijgehouden worden door een dienst dat ook maar iets met adopties te maken heeft. Wij zien liefst een onafhankelijke dienst los van adoptiediensten. Enerzijds hebben adoptiediensten in het verleden al genoeg bewezen dat het hen vooral om de financiële kant van de zaak gaat, dan wel om het welzijn van moeder, kind en adoptanten. Anderzijds moeten excessen als het aanbieden van baby’s op internet zwaar bestraft worden. Dat kan alleen als er geen financiële kanten worden gekoppeld aan adoptie. We moeten deze problematiek benaderen zoals de euthanasie wordt benaderd: minstens drie onafhankelijke artsen, psychiaters, psychologen en/of rechters moeten bijeen komen om zich over een te adopteren kind te buigen. Deze moeten de argumentatie van de moeder en de adoptanten bestuderen en naar een oplossing streven waarbij in eerste instantie naar oplossingen gezocht wordt om het kind bij de natuurlijke moeder te houden en indien dit echt niet kan, over te gaan naar een adoptie. het kind later, als het mondig wordt, kan geconsulteerd worden over zijn/haar mening. Een opvolging van elk geadopteerd kind is dus belangrijk in deze.

Wat betreft deze twee lijsten : Eén lijst bevat algemene informatie over de moeder (fysische kenmerken, profielschets, noodzakelijke (erfelijke) gegevens, eventuele persoonlijke boodschap van de moeder of de ouders, eventueel de reden van afstand, enz..). Nergens wordt gewag gemaakt of deze lijst verplicht moet bijgevoegd worden. Indien dit niet het geval is, heeft het kind geen voet om op te staan en zal geen algemene gegevens vinden over zijn afstamming, wat toch zeer noodzakelijk is!!

Een heel belangrijk punt voor een X-kind is te weten waarom de geboortemoeder hem heeft afgestaan. Dit zou verplicht in deze lijst moeten vermeld worden door middel van een handgeschreven document van de moeder en door een beëdigd persoon geconfirmeerd. Dit om te voorkomen dat de geschiedenis zich herhaalt. Zo hebben verschillende getuigen kasten vol aandenkens, lades propvol met kleine prulletjes gezien, bij de adoptiedienst “l’Oeuvre de tous Petits” in Lille, die de geboortemoeders voor hun baby’s hadden achtergelaten. Gouden arm- en halsbandjes, knuffels, een briefje met uitleg…. De adoptiediensten vonden het niet nodig om dit mee te geven met het kind. Deze prulletjes liggen er nog steeds, aandenkens van duizenden moeders aan hun kindjes. Die prulletjes alleen al zijn van cruciaal belang voor het kind. Het is een teken van liefde, van spijt, van onmacht, van wanhoop van de geboortemoeder. Niemand heeft het recht dit het kind of de moeder te ontzeggen. Als er geen algemene informatie over zijn roots worden gevoegd in de eerste lijst, staat het kind dan bijna niet even ver als dat het anoniem in Frankrijk geboren was?? Heeft men dan nog steeds niets geleerd uit de ervaringen (trauma’s)die de geboortemoeders, die anoniem bevallen zijn,  hebben opgedaan en de trauma’s die de X-kinderen met zich mee moeten slepen?

Een tweede lijst bevat dezelfde gegevens samen met de identiteit van de moeder. Deze mag enkel aan het kind kenbaar gemaakt worden indien de geboortemoeder hiermee instemt!!! Zoals reeds gezegd, opteren wij voor een volledige vrijgave van de identiteit van de moeder aan het kind als het op een bepaalde leeftijd gekomen is en hierom vraagt! Doch dit mes snijdt aan twee kanten. Men moet ook rekening houden met de geboortemoeder die een nieuw leven heeft opgebouwd en waarschijnlijk haar geheim nooit naar buiten heeft gebracht. Een andere oplossing zou zijn, om met de geboortemoeder op dat moment een discrete afspraak te maken en haar in te lichten over haar kind door middel van een dossier, dat samen met het kind samengesteld werd. Hierin kunnen foto’s zitten van het opgroeiende kind, zijn/haar verhaal, de motivatie om de natuurlijke moeder te leren kennen, of een vragenlijst die aan de moeder kan gesteld worden en die uitgaat van het kind. Als de moeder het kind op die manier, niet rechtstreeks moet leren kennen, zal ook haar interesse en nieuwsgierigheid gewekt worden om dat kind beter te leren kennen. Er moet eerst een onrechtstreekse band tussen moeder en kind worden gevormd alvorens men eventueel tot een samenkomen kan overgegaan. Dit in het belang van beide partijen. Dit moet natuurlijk gebeuren, en daar drukken wij op, door professionele begeleiding buiten de adoptiediensten om.

Een volgend punt, dat wij willen aangepast zien is de leeftijd van de kinderen waarop de lijsten mogen geconsulteerd worden. Mr Swennen schrijft in zijn wetsvoorstel “De lijst met algemene informatie zou door het kind ingezien mogen worden op de leeftijd van 16 jaar. Op elke leeftijd van het kind kunnen de wettelijke voogden al inzage vragen.” Bij navraag aan adoptiekinderen, blijkt dat de meeste kinderen vragen over hun roots beginnen te stellen rond de leeftijd van 11 à 12 jaar. Moeten zij dan nog 4 traumatische jaren wachten vooraleer zij ook maar iets van hun roots kunnen vernemen, zeker als de adoptieouders geen gewag maken om deze inlichtingen op te vragen??!!

De afstammingslijst die de identiteit van de moeder bevat kan door het kind van 16 ingezien worden als het daarvoor een verzoek indient mits tussenkomst van professionele begeleidingsdiensten en mits de geboortemoeder hiervoor toestemming heeft gegeven. Mr. Monfils en de dames politici opteren voor de leeftijd van 18 jaar en deze leeftijd wordt door de adoptiekinderen ook verworpen. Doch indien de geboortemoeder weigert om de vrijgave van haar identiteit, mag men deze niet kenbaar maken en blijft het kind achter met de gemengde gevoelens dat het voor een tweede maal wordt verstoten! Toch zouden er al heel veel psychologische problemen voor het adoptiekind opgelost zijn als er een goed gedocumenteerd en gemotiveerd rapport, door de moeder opgesteld, ter beschikking zou zijn. Vaak is het voor een adoptiekind voldoende om te weten waarom en hoe de afstand tot stand is gekomen.

In de VS is een gedeeltelijke opheffing van de afkomst toegestaan als het om medische redenen gaat. Er worden van de natuurlijke moeder gegevens verzameld over haar medische achtergronden. Als later blijkt dat het adoptiekind deze gegevens nodig heeft, kunnen deze vrijgegeven worden, zonder de naam van de geboortemoeder/-vader vrij te geven. Zeker als het om geestesziekte gaat in de familie, daar vele vormen van psychiatrische problemen erfelijk zijn.

Het zou ook mogelijk moeten gemaakt worden dat een DNA-staal van de moeder wordt bewaard. Dit omdat we uit ervaring weten dat de adoptiediensten met de waarheid kunnen spelen en “moeders” aan  X-kinderen presenteren die hun moeder helemaal niet is!! Indien een kind op zoek is naar zijn geboortemoeder, is het dan ook nodig om het DNA van de aanvrager op te vragen en in een databank, waar het DNA van de moeder bewaard wordt, naar een match te zoeken. Dan is er alvast geen discussie meer mogelijk!!!! Het presenteren van ‘valse’ afstandsmoeders moet strafbaar gesteld worden. Anders blijven deze praktijken zich voordoen.

Hoe en door wie wordt het kind ingelicht dat het de lijst(en) kan inzien??

Wij opteren een grondige  professionele en periodieke begeleiding voor, met de nodige opvolging van het kind. Het gebeurt dat de adoptieouders het kind niet of te laat inlichten dat het geadopteerd is. Dit kan grote traumatische gevolgen hebben voor het kind. De opvolging van het kind kan deze traumatische ervaring aan banden leggen door het adoptiekind als de leeftijd van bv. zes jaar heeft bereikt en eventueel de adoptieouders op te roepen  voor een afzonderlijk, begeleidend gesprek en zorgen voor begeleiding achteraf als dit nodig blijkt. Idem op de leeftijd van 12 jaar en ook voor het de leeftijd van 18 jaar heeft bereikt. Met de nodige professionele begeleiding zouden deze kinderen, indien ze erom verzoeken, de lijst met de algemene info reeds kunnen inzien op 12-jarige leeftijd.  Idem voor een 16-jarige als deze verzoekt om de afstamming van zijn geboortemoeder te kennen.

Mr. Swennen schrijft zelf in zijn wetsvoorstel dat de invloed van het niet-kennen van zijn “roots” niet mag worden onderschat. Een afstandskind, (ook alweer een woord om kippenvel van te krijgen), leeft hiermee dag in dag uit, hetgeen vaak ontaardt in hopeloze zoektochten. Bovendien zal de wetenschap te zijn “afgestaan”, geen goede invloed hebben op de ontwikkeling van het kind. Het kan ontaarden in depressies en het vluchten in slechte relaties.  Wij voegen daar nog aan toe dat de psychologische gevolgen zelfs kunnen leiden tot zelfverminking en zelfmoord!!! En met deze wetenschap in het achterhoofd dient men toch een wetsvoorstel in waarvan men weet dat het nadelig zal zijn voor het kind!

En de geboortemoeder?

Mevr. Lanjri zegt in een interview met het Nieuwsblad op 10/11/2008 dat er behoorlijk wat zwangere meisjes gaan bevallen in Frankrijk omdat ze dat ginder wèl discreet en veilig kunnen. Dan stellen we een concrete vraag. Hoeveel zwangere meisjes? Is er hier ooit onderzoek naar gedaan of “denkt” men alleen dat het er behoorlijk veel zijn?
Soms wordt er een onderzoekscommissie opgericht voor een wetsvoorstel waarvoor degelijk onderzoek werd gedaan. Maar voor rechten van een moeder en kind te vrijwaren, is dat misschien te veel gevraagd.

Het wetsvoorstel van Mr. Monfils stelt dat wat de redenen ook mogen zijn om anoniem te bevallen (hij spreekt steeds over anoniem bevallen)  die zeer verscheiden kunnen zijn (JONGE meisjes die ontdekken dat ze zwanger zijn en hun familie daar niet mee willen confronteren….) Wie bedoelt Mr. Monfils met “jonge meisjes”? Minderjarigen??? Kunnen zij discreet bevallen? Mogen zij dat zomaar beslissen? Zijn ze daarvoor bevoegd? En als het daadwerkelijk over minderjarigen gaat, wat doet men dan met het strafrechtelijke luik van dit gegeven? Wordt de dader/vader dan gestraft of gaat die weer vrijuit? (Seksuele omgang met een minderjarige!!)

“Met het gesloten register (waarin zich de 2 lijsten bevinden) kan een afstandsmoeder opzoeken hoe het met het kind gaat. Ook de (vermoedelijke) vader kan toegang krijgen tot het register.” Kan een geboortemoeder bij een volle adoptie van het kind, toegang krijgen tot gegevens van het kind? Lijkt me onwaarschijnlijk toch? Een volle adoptie snijdt alle banden met de geboortemoeder af. Of opteert men hier dat voor X-kinderen enkel een gewone of open adoptie kan ingeroepen worden? Wat wij natuurlijk toejuichen. Maar waarom geen systeem zoals bij Foster Parents? Waarbij de mensen die een financiële bijdrage leveren voor de opvoeding van een kind, foto’s krijgen toegestuurd, berichten over de ontwikkeling van het kind en dergelijke? Waarom kan een dergelijke werkwijze niet overwogen worden in deze problematiek? Of ooit over pleegvoogdij gehoord?

De dames politici vermelden in hun wetsvoorstel dat bij een geschiedenis van geweldpleging het bijvoorbeeld kan zijn dat de vrouw oordeelt dat het beter is voor haar eigen veiligheid en dat van haar ongeboren kindje dat ze kiest voor een discrete bevalling. Dames, moet men eerst niet proberen om aan dat probleem van geweldpleging een oplossing te bieden? Anger management bijvoorbeeld? Waarom heeft een man het recht gewelddadig te blijven zonder sancties, terwijl de vrouw zich hierdoor gedwongen ziet om haar kind af te staan?

Men mag zeker niet uit het oog verliezen dat de hulp naar de geboortemoeder toe niet op normale psychologische verschijnselen mag gericht worden. Deze problematiek ligt veel dieper en emotioneler dan men soms denkt. Alle geboortemoeders moeten zowel vooraf als na de geboorte professioneel worden begeleid en moeten een begeleide bedenktijd krijgen van tenminste ZES maanden! Dit in tegenstelling met de wetsvoorstellen van Mr. Monfils en de dames politici die opteren voor 2 maanden bedenktijd!!!  De bevalling en de afstand is voor de geboortemoeder zo ingrijpend en  mentaal en emotioneel zeer zwaar. Daarom moet ze de kans krijgen om dit op een aan haar aangepast tempo te kunnen verwerken. Bij een post-natale depressie rekent men minstens één tot anderhalf jaar voor gedeeltelijke verwerking. De bevalling met nadien de afstand van het kind kan men vergelijken met PTSS (post-traumatisch stressyndroom) en zelfs met degelijke, professionele begeleiding heeft men meer dan twee maanden nodig om genezing te bevorderen.

Een humane en goed opgeleide dienst, kan hierbij de begeleiding doen voor het kind èn de geboortemoeder. Als de moeder veel later opteert om haar kind alsnog te behouden dat zij door omstandigheden, buiten haar wil heeft moeten afstaan, moet deze dienst haar en het kind professioneel kunnen begeleiden en op een getrainde manier de familie helpen inlichten over het bestaan van een kind waarvan niemand weet heeft. De adoptanten moeten over al deze zaken ingelicht worden. Men kan ze moeilijk in de waan laten dat ze een kind adopteren om het na twee jaar weer te moeten afstaan. Met een kind mag niet geleurd worden. Maar niets staat een driehoeksverbinding in de weg. Als de adoptanten contact kunnen houden met de natuurlijke moeder onder begeleiding, zou dit al een oplossing kunnen bieden.

Discreet bevallen zou in het leven worden geroepen om de moorden op pasgeboren baby’s te voorkomen. Men kan dit ook voorkomen met andere middelen, zoals preventie, goede en begeleide opvang door professioneel personeel… Heeft men ook maar één moment overwogen dat discreet bevallen een gevolg kan zijn van minder goede preventie? Is het niet zo dat door het afschaffen van bepaalde lesuren moraal in scholen, er minder aandacht kan besteed worden aan preventie en degelijke informatie? Heeft de school dan geen opvoedend karakter meer? Moet men hier de wortels niet gaan zoeken van de latere gevolgen tot discreet bevallen? Kan men niet beter voorkomen dan genezen?

Wie betaalt de medische kosten?

Enkel Mr. Monfils heeft aan de medische kosten gedacht in zijn wetsvoorstel. Hij opteert dat de kosten van de discrete bevalling ten laste zijn van het Bijzonder solidariteitsfonds, dat is opgericht bij de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen. Als de moeder na de bevalling het kind erkent, is de bevalling niet meer anoniem en wordt de tegemoetkoming uitgekeerd volgens de voor een gewone bevalling geldende regeling.

Indien de wetsvoorstellen toch doorgang vinden, vragen wij zeker rekening te houden met volgende aandachtspunten :

Het belang en de rechten van het adoptiekind en geboortemoeder moeten gerespecteerd worden.

We drukken er nogmaals op dat de wetgeving er moet voor zorgen dat er objectieve controle gevoerd zal worden, dat deze controle door onafhankelijke diensten moet gebeuren, los van de adoptiediensten.

De moeder moet schriftelijk op de hoogte worden gebracht van de wet en haar rechten en dit in begrijpbare taal.

De leeftijdsvoorwaarden om de lijsten van het gesloten register te mogen inzien moeten herzien worden.

En moet een degelijke, professionele, periodieke begeleiding mogelijk gemaakt wordt voor moeder en kind, dat losstaat van de adoptiediensten. Deze begeleiding moet ook mogelijk zijn indien de geadopteerde en/of geboortemoeder er jaren later nood aan heeft.

Enkele vragen blijven nog open :

Zou de wet op discreet bevallen enkel van toepassing zijn op zwangere vrouwen die in België wonen? Of wordt ons land ook opengesteld voor buitenlandse vrouwen die discreet wensen te bevallen? Hoe gebeurt de controle hierop? Hoe kan men verzekeren dat het kind dan ooit zijn geboortemoeder kan vinden? Is het toelaten van discreet bevallen voor buitenlandse vrouwen geen open weg voor mogelijke malafide praktijken? Wie betaalt de bevallingskosten van deze buitenlandse vrouwen?

Kan de geboortemoeder/ geadopteerde steeds terugvallen op een begeleidende dienst als dit jaren later nodig zou blijken?

Getekend,

Carine Hutsebaut

Elise Vandevenne

Marleen Adriaens
www.bloggen.be/maralina
 http://adoptie.mijnwp.be/
marleen.adriaens@gmail.com

 0477 / 21.34.93

Momenteel zijn er drie wetsvoorstellen ingediend aangaande discreet bevallen :

Wetsvoorstel ingediend door Mr. G. Swennen, 4-358/1;
Wetsvoorstel ingediend door Mr. Ph.  Monfils, 4-152/1
Wetsvoorstel ingediend door de dames N. Lanjri, S. de Bethune, M. Smet en E. Van Hoof, 4-999.

”Ik begrijp de onrust van sommige mensen in verband met opnieuw een boek over die problematiek. Aan de ene kant denk ik dan: er kunnen er niet genoeg zijn. Elke betrokken partij verdient eigenlijk zijn/haar eigen boek met zijn/haar eigen verhaal. Of het nu een tragisch verhaal is of een vrolijk, heerlijk romantisch stuk. Aan de andere kant stel ik vast dat de mensen die zich schijnbaar zorgen maken, nog niet veel van mijn boeken hebben gelezen. Want dan zouden zij weten dat ik nooit zomaar een verhaal schrijf. Ik maak statements. Ik doe voorstellen. Ik eis verandering.

Mijn boeken zijn met liefde geschreven. Liefde voor de mens en zijn kunnen. Maar ook aanklachten en verwijten naar al diegenen die misbruik maken van anderen. Ik schop mensen een geweten. Of ze dat nu graag hebben of niet.  Of het nu de buurvrouw is die niet ingegrepen heeft bij het zien van het leed van een kind, of de grote politieker die in het parlement liever over bananen discuteert dan over kinderen, of de politieman die niet de fijngevoeligheid heeft om zich in te leven in de pijn van een slachtoffer… eender welk slachtoffer.
Het is mijn uitdrukkelijke overtuiging dat wij allen op zich, een maatschappij op zich vertegenwoordigen. Met in onszelf een eigen arbiter (scheidsrechter), een rechter, een politieman, een slachtoffer, een dader, een hulpverlener, een geweten dus…  Als al degenen die met een versmachtende kinderwens, heel even die wens opzij zetten en in eerste instantie aan het kind denken, als zij de eisenden zouden zijn om een maximum aan informatie te verzamelen over dat kind en het waarom van de afstand, dan zou er al heel veel veranderen. Dergelijke mensen hebben het hart voor een kind op de juiste plaats zitten. Als zij later hun kind kunnen informeren over waarom het werd afgestaan, wie zijn/haar ouders waren, waar ze geboren is en wanneer en alles wat een kind dat zijn roots niet kent wil weten, kan informeren… er zouden een pak minder ongelukkige mensen zijn.
Dit boek gaat niet alleen gaan over adoptiekinderen, maar over Kinderen. Ook de kinderen die in alle volwassenen huizen en nog steeds schreeuwen om aandacht en rechtvaardigheid. Want al diegenen die nu op dit forum schrijven, zijn volwassenen die het beschadigde kind in zich willen herstellen. En dat geldt niet alleen voor adoptiemensen. Dat geldt voor ALLE mensen. In ALLE mensen zit een kind.
Ik heb een studie gemaakt over het aantal slachtoffers in Europa. Het oude Europa nog. Met niet zoveel lidstaten als nu. In dat oude Europa houden zich 182.000.000 zwaar beschadigde kinderen  schuil. U leest het goed: 182.000.000. Kan u nagaan hoeveel er dat zijn als we Letland, Polen, Bulgarije en al die andere landen erbij tellen? Ik durf er niet aan denken. Ik durf wel denken aan hoe die wereld er had uitgezien als iedereen een hart voor kinderen zou gehad hebben en die 182 miljoen slachtoffers er NIET waren geweest.
En met slachtoffers bedoel ik ook zij die psychologisch mishandeld zijn: je kan niets, je bent lelijk, niemand zal van je houden… Zij die emotioneel mishandeld werden en opgesloten werden in donkere kelders zonder eten of drinken, dood van angst om wat komen gaat…. Zij die fysiek mishandeld werden en worden, geschopt, geslagen, verbrand…
Zij die dagelijks seksueel worden mishandeld, tentoongesteld op internet, hun integriteit totaal vernietigd, de tijdbommen van morgen… En ik wil al diegenen niet vergeten die een kindertijd hebben moeten doorbrengen in de nabijheid van ouders of opvoeders die verslaafd waren aan alcohol en/of drugs. Die groep wordt ook vaak onterecht vergeten terwijl de gevolgen daarvan ook desastreus zijn.

Want: Elk kind dat vernietigd wordt, is een wereld die vernietigd is.”

Carine Hutsebaut

Wat het boek betreft: het zou moeten duidelijk zijn dat het een boek is die een les moet zijn voor iedereen. Adoptie ouders moeten weten waar ze aan beginnen en hoe ze het kind moeten opvangen. Dat is heel belangrijk omdat het al met een trauma zijn leven begint. En dat trauma is de scheiding van zijn moeder. Heel vaak weet niemand hoe dat verlopen is en vaak worden er leugens over verteld. Niets is zo helend als de waarheid. Ook van de adoptiefouders naar het geadopteerde kind toe. Om eerlijk tegen kinderen te kunnen zijn, is het dus ook noodzakelijk dat de adoptiefouders eerlijke gegevens krijgen van de adoptiediensten. En daar knelt het schoentje. Er moeten in de jaren zestig en ervoor onvoorstelbaar veel prostituees geweest zijn, want dat is meestal het verhaal die de adoptiefouders meekregen en nog meekrijgen. Dat is heel erg vernuft bedacht want het verhindert dat adoptiefouders ‘die pijnlijke waarheid’ aan het kind vertellen. Dus vaak komt op die eerste, gemanipuleerde leugen, nog een andere leugen. Deze keer een leugen om bestwil voor het kind, maar desalniettemin weer een leugen.

Het is dus zaak dat de adoptiecentra er ALLES aan doen om de oorspronkelijke waarheid te achterhalen. Met bewijzen. Indien die bewijzen er niet zijn, moeten adoptiediensten afzien om het kind te aanvaarden. Dat zal moeilijk zijn voor de eerste kinderen, maar algauw zullen diegenen die kinderen aanbieden om financiële redenen beseffen dat ze hier niet zo maar meer mee weg raken. De adoptiediensten moeten de gegevens bespreken met de adoptiefouders zodat die geïnformeerd zijn als hun kind erom vraagt. Ook de medische gegevens zijn onvoorstelbaar belangrijk. Zo zijn er veel adoptiekinderen die vaak al heel vroeg in hun leven, lijden aan depressies en soms later aan schizofrenie. Adoptiefouders denken dan soms dat het aan hen ligt en dat ze het niet goed gedaan hebben, terwijl heel veel factoren van schizofrenie te vinden zijn in de genetische achtergrond van het kind.

Een sluitend bewijs in die hele procedure, zou zijn dat er verplicht een DNA staal van de moeder bij is en dat er een DNA staal van het adoptiekind bij gevoegd wordt. Beiden MOETEN matchen. De gegevens hiervan moeten bij onafhankelijke diensten ondergebracht worden, zodat er een totale controle is die niet door politiekers noch andere kanalen kan beïnvloed worden. Het is de enige manier om zoveel mogelijk misbruiken uit te sluiten.

Het boek dat ik zou willen voorbereiden is er dus niet één van alleen maar ‘mislukte’ adopties. Integendeel. Het is ook belangrijk om de verhalen van ‘gelukte’ adopties te kennen omdat we daar kunnen achterhalen waarom het bij de ene goed gaat en bij de andere niet. Dus kunnen we er alleen maar uit leren en met ons alle adoptiefouders of would-be-adoptiefouders.
Als er een forum wordt gegeven aan kinderen die zich niet goed hebben gevoeld in hun nieuwe gezin en ze kunnen ons vertellen waarom dat zo was, dan schieten we al een heel eind op. Maar hetzelfde geldt voor diegenen die een goede ervaring hebben. Als zij ons kunnen vertellen waarom het voor hen wel goed ging, dan kunnen we die informatie gebruiken voor adoptiefouders die vaak maar in het wilde weg rondzwemmen en nergens informatie kunnen inwinnen.

Hopelijk is het zo wat duidelijker. Ook adoptiefouders mogen reageren en hun verhaal vertellen. Want ook dààr zullen we heel veel kunnen uit leren om het in het vervolg veel beter te doen.

Carine Hutsebaut

Hallo,

Als er over de problematiek van adopties wordt gesproken komen de adoptiediensten en adoptieouders meestal aan het woord. Twee partijen worden zelden aan het woord gelaten en dat zijn de geboortemoeders en adoptiekinderen. Zij worden in de meeste gevallen vertegenwoordigd door een therapeut of psychiater.

En daar willen wij iets aan doen. Wij willen jou, “het adoptiekind” aan het woord laten en dat in de vorm van jouw en andere adoptieverhalen, gebundeld in een boek.

Jouw ervaring. Ben je tevreden met je adoptie? Voel je al je hele leven een leegte? Voel je de roep van de natuurlijke moeder en heb jij je nooit thuis gevoeld in je adoptiegezin?…

Hoe kijk je zelf tegen adoptie aan? Wat zou je laten en wat zou je willen veranderen uit jouw standpunt bekeken? Hoe kijk jij tegen je natuurlijke moeder aan? Je natuurlijke vader? Je adoptiefamilie? Zou jij zelf ooit een kind willen adopteren? En waar zou je dan rekening mee houden?

Allemaal interessante vragen die jij kunt invullen om iedereen te laten zien dat er zoveel misverstanden en pijn kunnen vermeden worden in de toekomst en wie kan dit beter verwoorden dan jij?

Wil je meewerken aan dit boek dan mag je me jouw verhaal doorsturen op het emailadres, hieronder vermeld. Indien je wenst dat je naam niet wordt gebruikt, mag je dit vermelden en wij respecteren dit.

Marleen Adriaens

marleen.adriaens@gmail.com

Eindelijk!

Hieronder vind je de agenda van 6 november 2008 van het Vlaams Parlement.
Wij hadden uitleg gevraagd omtrent de archivering van de adoptiedossiers en over de illegale handelingen van de baby's die anoniem in Frankrijk waren geboren en terug naar België werden gesmokkeld om hier de Belgische nationaliteit te krijgen en zo ter adoptie konden afgestaan worden.
De zitting van de Commissie is toegankelijk voor iedereen. Ik ga er alvast naar toe en hoop jullie in Brussel ook te mogen ontmoeten.

Marleen
***********************************************************************************************************

Commissie voor Welzijn, Volksgezondheid en Gezin

 Agenda : donderdag 06 november 2008 : 10.00 u.

- Gedachtewisseling over het actieplan Middelengebruik van een verslaggever
- Gedachtewisseling over het actieplan en beweging Benoeming van een verslaggever
 Verzoekschrift over adopties in het verleden en het archiveren van die adoptiedossiers Art 86,4 van het Reglement
- Verzoekschrift ovr de klachtenprocedure betreffende voorzieningen in de gehandicaptensector Art86,4 van het Reglement

·        

·       ·         Regeling van de werkzaamheden (besloten vergadering)

musical “Martha”

Het doek is gevallen over de musical “Martha”.  Dè musical die het aandurfde om het onderwerp “geboortemoeders” naar voren te brengen. Niet het gemakkelijkste onderwerp voor een musical. Maar de crew van Musivo2000 heeft dit schitterend ten tonele gebracht. De emotioneel geladen scenes tussen de geboortemoeder en haar moeder, alsook het gevecht dat de geboortemoeder met zichzelf streed werden afgewisseld door luchtige en kleurrijke passages door de jongeren die Peter Pan door het stuk weefden.

Het zoeken van de geboortemoeder naar haar dochter en de ontmoeting van beiden liet menig traantje naar beneden rollen. Zeker bij de de geboortemoeders, waarvan er enkelen aanwezig waren op de opvoering. Moedig van hen!

Achteraf waren de meningen van de geboortemoeders een beetje verdeeld. De één vond dat het happy-end een vals beeld gaf aan de realiteit, de ander had het emotioneel moeilijk gehad tijdens de voorstelling, nog een ander vond dat een musical niet het ideale concept was om deze problematiek naar voren te brengen. Maar allen waren ze over eens dat het eindelijk tijd werd dat er over “hen” iets naar het publiek toe werd gebracht. En dat was, denk ik, de bedoeling ook van deze musical. het publiek laten kennis maken met de problematiek van de geboortemoeders en de adoptiekinderen. Het publiek laten voelen hoe deze mensen en kinderen in stilte lijden. En hier zijn ze in alle glorie in geslaagd.

Proficiat aan de voltallige crew van Musivo2000. Dit initiatief mag geprezen worden en hopelijk nemen anderen ook een dergelijk initiatief om deze problematiek aan te kaarten, zodat de geboortemoeders erkenning krijgen, de adoptiekinderen begrepen worden, en de adoptiefouders beseffen dat deze adoptiekinderen ooit op een spagaatkruispunt komen en zij hen ten allen tijde moeten steunen.