Door de recente ontwikkelingen over het seksueel misbruik binnen de Kerk zijn ook voor vele geboortemoeders die afstand 'moesten' doen van hun baby, oude en diepe wonden weer  open gereten. Niet alleen het seksueel misbruik wordt de Kerk en andere instanties aangewreven, er bestaat immers een waaier van misbruiken waar zij zich aan hebben bezondigd. Ook deze geboortemoeders  werden door hen misbruikt. Door hun manipulatie, intimidatie, indoctrinatie en onder huichelachtige voorwendsels hebben zij hun baby afgenomen en doorverkocht.

Vele geboortemoeders wilden hun baby houden, maar werden niet gehoord, hoe hard zij ook schreeuwden.

Vele geboortemoeders waren het slachtoffer van seksueel misbruik/geweld en hadden dit trauma helemaal nog niet verwerkt bij de afstand van de baby.

Vele geboortemoeders droegen een liefdeskindje maar moesten dit afstaan omdat de familie en de medewerkers van de Kerk dit zo hadden beslist.

Deze moeders werden door het personeel van de opvangtehuizen omschreven als zondige meisjes, hoeren! Niets is minder waar!

Deze instellingen bezondigden zich, onder het mom van de mantel der liefde, aan verschillende illegale praktijken, waaronder de verkoop van de baby's. Deze instellingen hebben deze moeders misleid en nooit gewag gemaakt dat zij ook rechten hadden. Sommigen zeiden dat ze als ongehuwde moeder in de jaren '60-'70, volgens de wetgeving geen recht hadden op een kind, maar er werd niet bij vermeld dat zij een eenvoudige procedure konden aanspannen om het kind te erkennen. Zij hebben hen nooit in kennis gesteld dat bij een anonieme bevalling in Frankrijk, zij recht hadden op een respijttermijn van 3 maanden. Tijdens deze periode konden zij de afstand ongedaan maken.

Vandaag start de bijzondere commissie betreffende de behandeling van seksueel misbruik en feiten van pedofilie binnen een gezagsrelatie, inzonderheid binnen de Kerk. De commissieleden werden aangeschreven over de problematiek van deze illegale praktijken door geestelijken en leken en laat ons  hopen dat zij ook dit misbruik zullen bespreken en verder onderzoeken.

Ook in een recent verzoekschrift aan het Vlaams Parlement worden onder andere de hieronder vermelde vragen gesteld over de werkwijze bij anonieme bevallingen in Frankrijk vroeger en de weg die gevolgd werd om tot een adoptie in België te komen.

 a. Welke erkende adoptiediensten  (erkend door Kind en Gezin) begeleidden zwangere vrouwen/meisjes naar het  buitenland om anoniem te bevallen?
 b. Moest de respijttermijn in het geboorteland niet in acht genomen worden?
 c. Welke instantie/persoon gaf toestemming om het kind naar België over te brengen?
 d. Of werd het kind ontvoerd uit zijn geboorteland? Werd er personeel in het
      ziekenhuis omgekocht om de baby vrij te geven? 
 e. Welke procedure werd gebruikt om de baby te nationaliseren?
 f. Uit welke leden bestond de familieraad voor de adopties uit anonieme bevallingen 
     die behandeld werden door erkende adoptiediensten onder supervisie van Kind en   
      Gezin?
 g. Over hoeveel dossiers spreken we hier? (adoptiedossiers van kinderen, geboren uit
      een anonieme bevalling).

En ook hier hopen de geboortemoeders dat deze vragen oprecht zullen onderzocht beantwoord worden zodat zij een idee krijgen hoe hun baby hier of elders ter adoptie werd gesteld. Voor velen zal dit het enige nieuws zijn dat zij over haar dochter/zoon te weten komt.

Aan de hand van de antwoorden kunnen zoektochten van moeder naar kind en vice versa voor velen misschien toch een lichtpuntje bekomen.