Wat het boek betreft: het zou moeten duidelijk zijn dat het een boek is die een les moet zijn voor iedereen. Adoptie ouders moeten weten waar ze aan beginnen en hoe ze het kind moeten opvangen. Dat is heel belangrijk omdat het al met een trauma zijn leven begint. En dat trauma is de scheiding van zijn moeder. Heel vaak weet niemand hoe dat verlopen is en vaak worden er leugens over verteld. Niets is zo helend als de waarheid. Ook van de adoptiefouders naar het geadopteerde kind toe. Om eerlijk tegen kinderen te kunnen zijn, is het dus ook noodzakelijk dat de adoptiefouders eerlijke gegevens krijgen van de adoptiediensten. En daar knelt het schoentje. Er moeten in de jaren zestig en ervoor onvoorstelbaar veel prostituees geweest zijn, want dat is meestal het verhaal die de adoptiefouders meekregen en nog meekrijgen. Dat is heel erg vernuft bedacht want het verhindert dat adoptiefouders die pijnlijke waarheid aan het kind vertellen. Dus vaak komt op die eerste, gemanipuleerde leugen, nog een andere leugen. Deze keer een leugen om bestwil voor het kind, maar desalniettemin weer een leugen.
Het is dus zaak dat de adoptiecentra er ALLES aan doen om de oorspronkelijke waarheid te achterhalen. Met bewijzen. Indien die bewijzen er niet zijn, moeten adoptiediensten afzien om het kind te aanvaarden. Dat zal moeilijk zijn voor de eerste kinderen, maar algauw zullen diegenen die kinderen aanbieden om financiële redenen beseffen dat ze hier niet zo maar meer mee weg raken. De adoptiediensten moeten de gegevens bespreken met de adoptiefouders zodat die geïnformeerd zijn als hun kind erom vraagt. Ook de medische gegevens zijn onvoorstelbaar belangrijk. Zo zijn er veel adoptiekinderen die vaak al heel vroeg in hun leven, lijden aan depressies en soms later aan schizofrenie. Adoptiefouders denken dan soms dat het aan hen ligt en dat ze het niet goed gedaan hebben, terwijl heel veel factoren van schizofrenie te vinden zijn in de genetische achtergrond van het kind.
Een sluitend bewijs in die hele procedure, zou zijn dat er verplicht een DNA staal van de moeder bij is en dat er een DNA staal van het adoptiekind bij gevoegd wordt. Beiden MOETEN matchen. De gegevens hiervan moeten bij onafhankelijke diensten ondergebracht worden, zodat er een totale controle is die niet door politiekers noch andere kanalen kan beïnvloed worden. Het is de enige manier om zoveel mogelijk misbruiken uit te sluiten.
Het boek dat ik zou willen voorbereiden is er dus niet één van alleen maar mislukte adopties. Integendeel. Het is ook belangrijk om de verhalen van gelukte adopties te kennen omdat we daar kunnen achterhalen waarom het bij de ene goed gaat en bij de andere niet. Dus kunnen we er alleen maar uit leren en met ons alle adoptiefouders of would-be-adoptiefouders. Als er een forum wordt gegeven aan kinderen die zich niet goed hebben gevoeld in hun nieuwe gezin en ze kunnen ons vertellen waarom dat zo was, dan schieten we al een heel eind op. Maar hetzelfde geldt voor diegenen die een goede ervaring hebben. Als zij ons kunnen vertellen waarom het voor hen wel goed ging, dan kunnen we die informatie gebruiken voor adoptiefouders die vaak maar in het wilde weg rondzwemmen en nergens informatie kunnen inwinnen.
Hopelijk is het zo wat duidelijker. Ook adoptiefouders mogen reageren en hun verhaal vertellen. Want ook dààr zullen we heel veel kunnen uit leren om het in het vervolg veel beter te doen. Carine Hutsebaut
Als er over de problematiek van adopties wordt gesproken komen de adoptiediensten en adoptieouders meestal aan het woord. Twee partijen worden zelden aan het woord gelaten en dat zijn de geboortemoeders en adoptiekinderen. Zij worden in de meeste gevallen vertegenwoordigd door een therapeut of psychiater.
En daar willen wij iets aan doen. Wij willen jou, het adoptiekind aan het woord laten en dat in de vorm van jouw en andere adoptieverhalen, gebundeld in een boek.
Jouw ervaring. Ben je tevreden met je adoptie? Voel je al je hele leven een leegte? Voel je de roep van de natuurlijke moeder en heb jij je nooit thuis gevoeld in je adoptiegezin?
Hoe kijk je zelf tegen adoptie aan? Wat zou je laten en wat zou je willen veranderen uit jouw standpunt bekeken? Hoe kijk jij tegen je natuurlijke moeder aan? Je natuurlijke vader? Je adoptiefamilie? Zou jij zelf ooit een kind willen adopteren? En waar zou je dan rekening mee houden?
Allemaal interessante vragen die jij kunt invullen om iedereen te laten zien dat er zoveel misverstanden en pijn kunnen vermeden worden in de toekomst en wie kan dit beter verwoorden dan jij?
Wil je meewerken aan dit boek dan mag je me jouw verhaal doorsturen op het emailadres, hieronder vermeld. Indien je wenst dat je naam niet wordt gebruikt, mag je dit vermelden en wij respecteren dit.
De commissie van het Vlaams Parlement heeft besloten om ons verzoekschrift ten gronde te behandelen!
Wat houdt zo'n onderzoek ten gronde in ? De Commissie wijst 1 of meerdere verslaggevers aan. Het verzoekschrift wordt grondig onderzocht. Hiervoor kan de Commissie de verzoeker horen of andere personen horen, die betrokken zijn bij het probleem van het verzoekschrift of die deskundig zijn in de aangekaarte problematiek. De Commissie kan ook advies inwinnen bij bestaande adviesorganen en kan de verslaggevers opdracht geven om ter plaatse de feiten vast te stellen. Daarna stelt de Commissie haar conclussie op. De verslaggevers stellen een verslag op van de commissiebesprekingen en dit verslag wordt gepubliceerd.
Het verzoekschrift wordt op de agenda van de plenaire vergadering geplaatst die zich uitspreekt over de conclussie van de commissie. Men heeft ons beloofd dat het verzoek nog vòòr het reces van december (eindejaarsverlof) bij de Minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin zal voorgelegd worden en dat dit in januari 2009 verder zal behandeld worden! Dus allen duimen dat het streepje zonneschijn dat nu het leven van de geboortemoeders en adoptiekinderen binnenglipt hen in januari warmte en licht mag geven bij een positieve conclussie van de Commissie!!
Zij, die ons verzoekschrift willen steunen aangaande een duidelijke archivering van de adoptiedossiers en de vraag hoe het mogelijk was dat erkende adoptiediensten toch illegale adopties tot stand konden brengen, kunnen ons donderdag 6 november vergezellen naar het Vlaams Parlement. Hoe meer zielen er verschijnen, hoe meer de overheid zal inzien dat het eindelijk tijd wordt dat de geboortemoeders en de adoptiekinderen eindelijk de erkenning verdienen die hen toekomt en dat de archivering van de adoptiedossiers in Vlaanderen een lachertje is. Þ KOM EN STEUN ZO DE GEBOORTEMOEDERS EN DE ADOPTIEKINDEREN DIE OP ZOEK ZIJN NAAR ELKAAR Ü
De commissie gaat door in zaal Hans Memling om 10.00 u. (er zijn nog twee agendapunten voor ons verzoek). Je moet de ingang aan de Leuvense weg nemen.
Hieronder vind je de agenda van 6 november 2008 van het Vlaams Parlement. Wij hadden uitleg gevraagd omtrent de archivering van de adoptiedossiers en over de illegale handelingen van de baby's die anoniem in Frankrijk waren geboren en terug naar België werden gesmokkeld om hier de Belgische nationaliteit te krijgen en zo ter adoptie konden afgestaan worden. De zitting van de Commissie is toegankelijk voor iedereen. Ik ga er alvast naar toe en hoop jullie in Brussel ook te mogen ontmoeten.
- Gedachtewisseling over het actieplan Middelengebruik van een verslaggever - Gedachtewisseling over het actieplan en beweging Benoeming van een verslaggever Verzoekschrift over adopties in het verleden en het archiveren van die adoptiedossiers Art 86,4 van het Reglement - Verzoekschrift ovr de klachtenprocedure betreffende voorzieningen in de gehandicaptensector Art86,4 van het Reglement
·
··Regeling van de werkzaamheden (besloten vergadering)
Het doek is gevallen over de musical Martha. Dè musical die het aandurfde om het onderwerp geboortemoeders naar voren te brengen. Niet het gemakkelijkste onderwerp voor een musical. Maar de crew van Musivo2000 heeft dit schitterend ten tonele gebracht. De emotioneel geladen scenes tussen de geboortemoeder en haar moeder, alsook het gevecht dat de geboortemoeder met zichzelf streed werden afgewisseld door luchtige en kleurrijke passages door de jongeren die Peter Pan door het stuk weefden.
Het zoeken van de geboortemoeder naar haar dochter en de ontmoeting van beiden liet menig traantje naar beneden rollen. Zeker bij de de geboortemoeders, waarvan er enkelen aanwezig waren op de opvoering. Moedig van hen!
Achteraf waren de meningen van de geboortemoeders een beetje verdeeld. De één vond dat het happy-end een vals beeld gaf aan de realiteit, de ander had het emotioneel moeilijk gehad tijdens de voorstelling, nog een ander vond dat een musical niet het ideale concept was om deze problematiek naar voren te brengen. Maar allen waren ze over eens dat het eindelijk tijd werd dat er over hen iets naar het publiek toe werd gebracht. En dat was, denk ik, de bedoeling ook van deze musical. het publiek laten kennis maken met de problematiek van de geboortemoeders en de adoptiekinderen. Het publiek laten voelen hoe deze mensen en kinderen in stilte lijden. En hier zijn ze in alle glorie in geslaagd.
Proficiat aan de voltallige crew van Musivo2000. Dit initiatief mag geprezen worden en hopelijk nemen anderen ook een dergelijk initiatief om deze problematiek aan te kaarten, zodat de geboortemoeders erkenning krijgen, de adoptiekinderen begrepen worden, en de adoptiefouders beseffen dat deze adoptiekinderen ooit op een spagaatkruispunt komen en zij hen ten allen tijde moeten steunen.
Op 14 juli 08 hebben we een verzoekschrift ingediend bij het Vlaams Parlement dat opheldering vraagt over enkele knellende punten aangaande adoptiedossiers en de adopties in het verleden. Dit verzoekschrift werd op 17 september 2008 ontvankelijk verklaard. Dit betekent dat het voldoet aan de vormvereisten en dat het Vlaams Parlement bevoegd is om ons verzoek te behandelen.
De commissie van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin beslist hoe het verzoekschrift verder zal behandeld worden. Het handelt hier over het inhoudelijk onderzoek. Van het moment dat ons verzoekschrift op de agenda van de Commissies van het Vlaams Parlement wordt bekend gemaakt, zal het integraal op deze weblog worden weergegeven. Wij houden je op de hoogte!!!
Stichting Musivo presenteert de musical: "Martha".
Martha is echtgenote, huisvrouw, receptioniste en regisseuse van een amateur musical groep. Bovenal echter is ze een moeder met het alles overheersende verlangen om haar , bij de geboorte afgestane , dochter terug te vinden. Een musical dus met een serieus onderwerp, maar ook aan de vrolijke noot wordt gedacht! De diverse scènes met kinderen, maken deze musical ook bijzonder goed geschikt voor kinderen vanaf 8 jaar.
Kaartverkoop: Kaarten voor de musical "Martha" zijn vanaf heden te bestellen bij: Cultuurcentrum Tiliander Spoorlaan 82c 5061 HD, Oisterwijk (Tilburg) via het internet: http://www.tiliander.com
Prijs: Kosten van de kaarten bedragen 14,00 per stuk. Inclusief één gratis parkeerkaart per besteladres.
Datum en tijd: Data: 2, 3, 4 oktober 2008 - Aanvang: 20.00 uur en 5 oktober 2008 - Aanvang: 14.30 uur Rolstoelplaatsen graag apart vermelden bij het bestellen!
Stilaan wordt de weblog van Maralina te compact en hebben we besloten om uit te breiden. Dat vraagt ook om een professionele site en de wonderen zijn de wereld niet uit, want Marijke stelde voor om dit voor ons aan te maken. Waarvoor onze dank.
Iedereen die begaan is met de problematiek geboortemoeders (afstandmoeders) en adoptiekinderen is welkom op deze site en kan hier zijn verhaal, reactie of zoekertje kwijt. Onze site staat nog maar in zijn kinderschoentjes en wij vragen ook jullie actieve medewerking om deze site te laten uitgroeien.
We hopen jullie binnenkort op deze site te mogen verwelkomen en jullie reacties te kunnen lezen.
Kind en Gezin heeft antwoord gegeven op onze vraag "hoeveel adoptiedossiers archiveert u". Hieronder vinden jullie het cijfermateriaal. Wij hebben het aantal adoptiedossiers van De Mutsaard en het Stedelijk Ziekenhuis Roeselare ernaast geplakt. Het totaal adoptiedossiers dat zich ind e archieven bevindt is niet volledig omdat niet alle adoptiecentra hebben geantwoord :
Hoeveel adoptiedossiers bevinden zich in de archieven van K&G
Als woordvoerster van een belangengroep die nauw samenwerkt met Carine Hutsebaut, auteur van het boek Kleine Zondaars Kerk en kinderhandel wens ik je in te lichten over onze doelstelling. We hebben de handen in elkaar geslagen en ons verenigd om de zoektocht van geboortemoeder naar kind en omgekeerd te vergemakkelijken.
De meeste jonge vrouwen die destijds in Frankrijk zijn bevallen werden begeleid door personeel van erkende Belgische diensten, gesubsidieerd door de Staat. Deze verantwoordelijken hebben gebruik gemaakt van de weerloosheid van deze jonge vrouwen en hebben hun kinderen na de bevalling ontvoerd en somsvoor veel geld ter adoptie aangeboden op de zwarte markt. Daar zij beseften dat zij illegale wegen bewandelden hebben zij de geboorteaktes van deze kinderen opzettelijk vervalst en hebben ze nadien vele adoptiedossiers vernietigd.
Daardoor is het voor velen bijna onmogelijk om een match te vinden die moeder en kind bij elkaar kan brengen.
Wij trachten daar iets aan te verhelpen. Want er blijft maar één manier over om elkaar terug te vinden, namelijk door een DNA-match. Ja, dat is wat wij trachten op te richten, een DNA-databank voor hen die anders nooit de mogelijkheid zien om hun verwant te vinden.
We staan in contact met enkele DNA-databanken om een goede prijs te kunnen bekomen die voor ieders portemonnee bereikbaar is. En de test is simpel. Er wordt je enkel een speekselstaaltje gevraagd.
Uiteraard is je privacy verzekerd en je gegevens worden in alle discretie opgeslagen op een VEILIGE plaats zodat NIETS kan uitlekken dat men in verband kan brengen met je zoektocht.
Indien men een match vindt tussen twee personen, dan staan wij natuurlijk in voor de bemiddeling tussen beide partijen en indien één van de zoekenden dit wenst kan de ontmoeting onder de grootste geheimhouding plaats vinden.
Hoe en wanneer de ontmoeting moet plaats grijpen, of u het nodig acht om ons daarbij in te schakelen, bepaalt de geboortemoeder zelf. Wij passen ons aan hun behoeften aan.
Wij willen hiermee geen potten breken in jullie huishoudens, maar wensen enkel de leegte op te vullen die er momenteel bestaat bij de geboortemoeders die niet hebben kunnen rouwen om het verlies van hun kind en voor de geadopteerden die in de onwetendheid leven van de kennis van hun roots.
Indien je belangstelling mocht hebben om je in de toekomst aan te sluiten om een DNA-staal te laten opslaan, vraag ik je om me te contacteren op onderstaande contactgegevens. Hier hangt absoluut geen verplichting aan vast. Maar als we je adresgegevens hebben kunnen we je sito presto contacteren over het verloop van deze procedure en kostprijs als onze onderhandelingen zijn afgelopen.
Ook vragen we je, indien dit in je mogelijkheid ligt, om ons je verhaal te vertellen en ons zoveel mogelijk inlichtingen over te maken, die nodig zijn om je zoektocht te vergemakkelijken. Jullie staan er niet meer alleen voor. Wij, en ik verzeker je dat onze belangengroep nu reeds uitgegroeid is met een honderdtal actieve leden, willen ons inzetten om de hindernissen in jouw zoektocht definitief tot het verleden te bannen!
MARALINA is met verlof tot en met 24 augustus 2008. Vanaf 25 augustus lichten we jullie verder in over wat er allemaal staat te gebeuren voor onze moeders op afstand en de adoptiekinderen.
In mijn mail van 19 juni jl. had ik enkele bemerkingen en vragen aangaande de archieven van de adoptiedossiers. Ik wil gewoon cijfermateriaal verzamelen dat ooit moet dienen om het dossier aangaande de lange zoektochten die de afstandmoeders/adoptiekinderen moeten ondergaan en waarbij maar een enkeling resultaat krijgt, op te stellen.
Daar ik hierop nog geen antwoord heb gekregen, neem ik aan dat mijn vraagstelling u nogal onduidelijk moet zijn overgekomen. Daarom wil ik u bij deze duidelijke vragen stellen waar ik, hoop ik, antwoord op zal krijgen, zodat deze problematiek bij de overheid aangekaart kan worden. Ik zal niets vragen wat de wet op de privacy zal schenden.
Mijn vragen zijn de volgende : 1. Hoeveel adoptiedossiers archiveert u in de archieven van Kind en Gezin? 2. Hoeveel adoptiedossiers bevinden er zich nog in de archieven van de erkende adoptiediensten en andere diensten? 3. Hoeveel adoptiedossiers, waarvan de geboorte in Frankrijk plaatsvond, bevinden er zich in deze archieven? 4. Hoeveel niet-erkende adoptiediensten kunt u in kaart brengen in Vlaanderen?
Wij hopen op een antwoord van uwentwege en danken u reeds bij voorbaat.
Ook op deze mail hebben we nooit antwoord gekregen. Kind en Gezin is niet alleen stokdoof voor de problematiek van de afstandmoeders en adoptiekinderen die naar hereniging snakken, ze is ook nog stekeblind. Zo kan jij je ook eens inleven in iemand die op zoek is en die ofwel gewoon geen antwoord krijgt of gewoon van het kastje naar de muur wordt gestuurd. Lieve afstandmoeder en adoptiekind. Het is niet omdat we geen antwoord krijgen van Kind en Gezin, dat wij u in de steek zullen laten. Integendeel! Wij zullen ijveren voor antwoorden, ijveren dat jullie erkenning krijgen en ijveren dat jullie zoektocht makkelijker kan verlopen. (wordt vervolgd) Tot binnenkort.
Maralina is een belangengroep die zich wilt inzetten voor afstandmoeders, die al dan niet vrijwillig hun kind hebben afgestaan en die hiernaar op zoek zijn, alsook voor de adoptiekinderen die op zoek zijn naar hun roots. Op 17 april 2008 zijn we van start gegaan te Leopoldsburg, maar we hebben nog veel opzoekingswerk voor de boeg vooraleer we deze mensen daadwerkelijk kunnen helpen. In Vlaanderen hebben we één zoekregister bij Gewenst Kind, waar deze mensen kunnen aankloppen, maar als we een blik werpen naar onze Waalse vrienden bij "Retrouvons-nous", zien we dat één enkel zoekregister niet voldoende is om de grote vraag opzoekingen te kunnen behartigen. Maralina wilt daarom een aanvulling worden en degenen begeleiden die de grote stap naar een bestuurlijke instantie niet alleen durven zetten. Wij bestaan uitsluitend uit vrijwilligers die zich deze problematiek aantrekken en ons motto luidt dat de privacy van de zoekende moeders/kinderen in eerste instantie gerespecteerd wordt.
Momenteel zijn we op zoek naar gegevens en cijfermateriaal aangaande de archieven van adoptiecentra in het verleden om onszelf te informeren en om nog een andere reden, die we hieronder verder uiteenzetten.
We hebben besloten om stap voor stap te beginnen en hebben het dichtsbijzijnde opvangtehuis onder de loep genomen, namelijk Tamar te Lommel. Na rondvraag bij Gewenst Kind en het huidige Tamar hebben we vernomen dat de archieven van Tamar aangaande de adoptiedossiers die niet door het NWK of K&G werden behandeld, zich bij adoptiecentrum De Mutsaard te Antwerpen bevond.
Gisteren hadden wij een afspraak met de directrice en Mevr. ....................... van de Mutsaard. Op voorhand hadden we hen een paar vragen voorgelegd waarop we, desondanks zij onderbezet zijn, antwoord hebben verkregen. We weten dat er vele dossiers van Tamar moedwillig zijn vernietigd, om de illegaliteit ervan te verdoezelen. Dat heeft een medewerkster van het toenmalige Tamar ons nog eens persoonlijk bevestigd. Maar toch waren we onthutst van de cijfers die we van Mevr. .................... hebben gekregen.
Zij hebben in totaal 100 dossiers van Tamar ontvangen!! (en dit handelt over een periode van 20 jaar!) Voor de periode 1970 - 1972 hebben zij GEEN enkel dossier ontvangen ?????? Voor de periode 1973 - 1982 hebben zij 82 dossiers ontvangen Voor de periode 1983 - 1990 hebben ze 18 dossiers ontvangen
Geen enkel adoptiedossier was er te vinden waarvan de bevalling in Frankrijk had plaats gevonden!! Alhoewel we met zekerheid weten dat vele vrouwen die opgenomen waren bij Tamar in Frankrijk bevallen zijn!! De medewerkster die wij hebben gesproken heeft zelf deelgenomen aan de clandestiene overbrenging van hoogzwangere meisjes, naar Frankrijk. Volgens haar hadden de zusters zelfs een appartement aan zee ter beschikking gekregen van adoptieouders, zodat zij niet zo ver meer moesten rijden bij hoogdringendheid!! Zij vertelde ook dat er dagelijks een sociaal verpleegster van Kind en Gezin (of het toenmalige NWK) in het opvangtehuis aanwezig was, waar de meisjes naar toe konden gaan met hun problemen. Heeft deze verpleegster dan nooit onregelmatigheden aangekaart? Werd de boekhouding van deze instellingen dan niet gecontroleerd? Waar is het geld gebleven van de illegale adopties? Overgedragen aan aan de congregatie? Aan de Kerk? Of blijven plakken aan de handen van de "verantwoordelijken"? Allemaal vragen waar we nooit waarheidsgetrouw antwoord over zullen krijgen.
Omdat we beseffen dat vele vrouwen die via Tamar (en andere adoptiecentra) in Frankrijk zijn bevallen, nooit of te nimmer hun kind zullen vinden (ook de adoptiekinderen zullen altijd in de onwetendheid van hun afstamming blijven leven) willen wij u vragen of het mogelijk is om na te gaan hoeveel adoptiedossiers van Tamar zich bij uw dienst bevinden en hoeveel dossiers er zijn waarvan de bevalling in Frankrijk plaats vond. In de toekomst willen we u ook vragen, indien mogelijk, om cijfermateriaal van huidige adoptiediensten die archieven bewaren van ontbonden adoptiediensten.
Deze cijfers willen wij gebruiken om de overheid opmerkzaam te maken dat het meestal een jarenlange calvarie is om moeder en kind terug te herenigen, als iedereen tenminste wilt meewerken. Dat er in vele gevallen nooit een happy end aan gekoppeld kan worden en dat de zoektoch van vele afstandmoeders en adoptiekinderen omschreven kan worden als het zoeken naar een naald in een torenhoge hooiberg. Wel, Mevrouw Chamon, u weet net als wij dat dit een waarheid is als een koe. Vele moeders en kinderen zullen nooit herenigd kunnen worden en dit niet alleen omdat de dossiers verdwenen zijn, maar ook omdat vele adoptiedocumenten en geboorteaktes valse gegevens bevatten.
Doch denken we dat er nog een opmerkelijk grote kans bestaat dat zij elkaar zouden kunnen terug vinden, mits er een DNA-databank voor hen zou worden opgericht. Dit klinkt misschien als een utopie in uw oren, maar voor ons is dit ook nog toekomstmuziek, doch hopen wij dat, eenmaal wij voldoende cijfermateriaal kunnen voorleggen aan de overheid, dat deze toekomstmuziek, reële waarheid wordt, maar dat kan enkel indien we steun krijgen van IEDEREEN! Daarom willen we informatie vergaren van elk erkend adoptiebureau dat nog archieven van toenmalige adoptiecentra beheren. En we hopen dat we hiervoor ook uw steun kunnen ontvangen.
We beseffen maar al te goed dat we tegen benen gaan schoppen van velen die liever het dekseltje op dit illegale adoptiepotje willen dichthouden, zodat hun "goede" naam of die van hun familie niet bezoedeld kan worden. Maar wat gebeurd is, is gebeurd. Dat kunnen we toch nooit meer goedmaken. Maar moeten de afstandmoeders en hun kinderen de dupe blijven van die misstap? Zij zijn niet uit op wraak, ze willen enkel weten. Weten dat hun kind gelukkig is, weten waar hun roots ligt, weten waarom zij ter adoptie zijn "afgestaan"!!! Gewoon die grote leegte invullen die al jaren bezit van hen genomen heeft.
We hopen ook steun te krijgen van politici. Als het via politieke weg niet haalbaar is, zullen we het langs juridische weg proberen. Hiervoor zijn we aan het overleggen met een advocatenbureau om te achterhalen of er toch mogelijkheden bestaan dat de afstanmoeders hun gelijk kunnen halen om zo toch nog iets te kunnen forceren. Er zijn al positieve tonen gezet, maar als we deze weg aan bewandelen zal het dekseltje van het illegale adoptiepotje daadwerkelijk geopend worden!
Dit klinkt of we jullie in een slecht daglicht willen plaatsen, maar dat is onze bedoeling in het geheel niet. We weten dat er vroeger andere zeden een rol speelden, maar dat neemt niet weg dat de onregelmatigheden en de illegale handelingen nooit of slecht gecontroleerd werden. Dat mag toch gezegd worden. Daarom is het nu onze, alsook uw taak en de taak van de overheid om deze moeders en hun kinderen te steunen en hen te helpen met alle mogelijke middelen om hen te kunnen herenigen.
Wij hopen op uw steun en wachten uw antwoord af.
Met vriendelijke groeten,
Deze mail werd verstuurd op 18 juni. Op 19 juni heb ik een erratum verstuurd omdat ik de cijfers van de adoptiedossiers had verwisseld. Tot op heden hebben we nog steeds geen antwoord op deze mail. Kind en Gezin blijkt stokdoof voor de problematiek van de afstandmoeders en adoptiekinderen. Maar wij geven niet op! Wij doen verder. Morgen lees je hier meer over.
Wat bezielt ons om ons de problematiek van de afstandmoeders aan te trekken? Wat bezielt ons om ons in te zetten voor hen? Wat bezielt ons om elke dag mails aan de lopende meter te versturen?
De drang naar RECHTVAARDIGHEID! Het gevecht tussen David en Goliath leek ook onrechtvaardig en toch.............
Deze moeders zijn al jaren op zoek naar hun kind. Een zoektocht die meestal eindigt op een dood spoor. Het jarenlange zoeken maakt hen moe, wanhopig. En niemand die hen een helpende hand toereikt of toch....?
Maralina zal samen met anderen proberen om de weg van hun zoektocht zo goed als mogelijk te effenen. Wij willen hun begeleiden naar hun hereniging. Geen wonder noch mirakel, kunnen we uit onze hoge hoed toveren, enkel een luisterend oor en hulp kunnen we hen bieden.
Rechtvaardigheid en erkenning, daar gaan wij voor. En ik zeg het nogmaals, als je niets van ons leest of niets van ons hoort is dit een teken dat we hard aan het werken zijn om die jarenlange zoektocht in te korten.
Op 19 juni jl. hebben we volgende erkende adoptiediensten aangeschreven en deze mail ter info ook doorgestuurd naar Kind en Gezin en Gewenst Kind :
Adoptiedienst Stedelijk Ziekenhuis Roeselare Adoptiedienst Sociaal Centrum De Visserij Gents Adoptiecentrum
Wij hadden hen volgende vragen gesteld :
1. Herbergt u archieven van ontbonden adoptiediensten? zo ja, welke?
2. Hoeveel adoptiedossiers bevinden er zich in uw archief : voor de periode 1960 -1969 voor de periode 1970 -1979 voor de periode 1980 -1990
3. Hoeveel dossiers, waarvan de bevalling in Frankrijk plaats vond, bevinden er zich in uw archieven?
Enkel Adoptiedienst Stedelijk Ziekenhuis Roeselare heeft hierop gereageerd en gaf ons het volgend antwoord :
1. Wij bezitten GEEN archieven van ontbonden adoptiediensten 2. Wij beschikken Niet over dossiers voor de periode 1960 - 1969 en 1970 - 1979 wij beschikken over 2 dossiers uit 1989 en 2 uit 1990 3. Wij beschikken NIET over dossiers van bevallingen in Frankrijk
Het is verbazend dat er zo weinig adoptiedossiers in de archieven bevinden. Is de grote meerderheid van deze dossiers dan gewoon verdwenen? Hoe kon dit gebeuren? Wie is hieraan schuldig?
Op 29 juni hebben we Kind en Gezin nogmaals aangeschreven om duidelijkheid te scheppen in het aantal dossiers dat nog voorhanden is in de archieven van de Centrale Autoriteit en in de archieven van de erkende adoptiedossiers.
Op 31 augustus heeft de cultuurmarkt 2008 plaats in Antwerpen. Her en der in het centrum worden er GRATIS optredens opgevoerd (of fragmenten van de nieuwe voorstellingen). Ook Maralina zal hier aanwezig zijn met de monoloog "Hilde's Zoon". Wij treden op in het Noordteater, Sint Nicolaasplaats en dit om 14 uur. Het Noordteater is gevestigd in een gezellig zaaltje in een historisch pand. Er zijn 88 zitplaatsten, dus wees op tijd! In augustus komt het volledige programma uit. Meer nieuws hierover zal ook op de weblog verschijnen. We hopen je daar te mogen begroeten!!
De afkorting DNA is afkomstig van het Engelse DeoxyriboNuclein Acid. In het Nederlands wordt dit vertaald met "desoxyribonucleïnezuur". DNA werd in 1869 ontdekt door de Zwitserse biochemicus JOHAN FRIEDRICH MIESCHER.
DNA is de drager van erfelijke informatie. Omdat geslachtscellen, als ze versmelten, ook hun DNA samenvoegen, zijn de eigenschappen van het nieuwe organisme op deze wijze van beide ouders afkomstig. Er bestaan twee verschillende types paterniteits- en materniteitstesten (vader- moederschapstesten) :
a. de PERSOONLIJKE test b. de RECHTSGELDIGE test
De persoonlijke test is niet rechtsgeldig en kan dus niet in rechtsprocedures gebruikt worden. Deze is enkel bedoeld om de familie te informeren. Bij een rechtsgeldige test moeten de identiteit van de personen die de stalen voor analyse afstaan door een officiële instantie geïdentificeerd worden. Er moet ook een kopie van de identiteitskaart gemaakt worden; deze officiële instanties kan een arts zijn die de stalen afneemt of een advocaat. De DNA-analyse is voor de beide testen dezelfde; enkel de procedure van de staalafname en de kostprijs is verschillend. In de meeste gevallen wordt geopteerd voor de persoonlijke test die makkelijk thuis kan gebeuren en goedkoper is, tenzij men de test in een rechtsprocedure wilt gebruiken.
Een DNA-staat kan worden afgenomen ofwel door een speekselstaaltje ofwel door een bloedstaal. Een speekselstaal is gemakkelijk en kan door uzelf thuis worden genomen. Een bloedstaal moet worden afgenomen door een arts, verpleegster of laborant.
Vandaag hebben we van Adoptiedienst De Mutsaard onthutsende cijfers gekregen over het archiefmateriaal van het voormalige Opvangtehuis Tamar, cijfers om van te huilen :
Tamar heeft in totaal 100 adoptiedossiers overgemaakt aan De Mutsaard!!
Voor de periode van 1970 - 1972 is er GEEN enkel adoptiedossier overgemaakt Voor de periode van 1973 - 1982 zijn er 82 dossiers overgemaakt Voor de periode van 1983 - 1990 zijn er 18 dossiers overgemaakt
Tot en met 1982 zwaaide Zr Marie-Johanne de scepter in Tamar. Bekijk de cijfers en woorden zijn hierbij overbodig.
Tot onze grote onstentenis blijkt dat er geen enkel adoptiedossier aanwezig is waarvan de bevalling in Frankrijk gebeurde!!!!
Toch weten we met zekerheid dat er VELE moeders bevallen zijn in Frankrijk. Zijn enkel hun dossiers vernietigd door een brandje of overstroming? Het natuurgeweld gaat wel zeer selectief te werk. Of zijn het mensenhanden geweest die deze dossiers "per ongeluk" in een vuurtje hebben laten vallen?????
Verzoekschrift over adopties in het verleden en het archiveren van die adoptiedossiers Art 86,4 van het Reglement
