Ierland, Spanje, Argentinië, Nieuw-Zeeland, Australië. Hier werden in het verleden moeders gedwongen om afstand te doen van hun baby. Eerst werden deze moeders niet gehoord. Doch deze landen hebben na jaren van aanhoudelijk vragen, een onderzoek ingesteld naar deze malafide adoptiepraktijken en gedwongen afstand. Daders werden/worden berecht. Officiële excuses werden aangeboden aan geboortemoeders en geadopteerden, die dusdanig erkenning kregen.

In België kent men enkel:

- legendes over gedwongen afstand van baby's in het verleden;

- fabels over gekochte adopties;

- mythes over nonnen die baby's verhandelden;

- sprookjes over onderschuivingen van baby's...

Zijn deze duizenden vrouwen, die beweren dat hun baby werd afgenomen, mythomanen of zijn ze daadwerkelijk slachtoffers van goed georganiseerde kinderhandelaars?

Tijdens de jaren '60 t.e.m. '90 werden duizenden 'ongewenst zwangere' vrouwen/meisjes in België zo onder emotionele en fysieke druk gezet dat zij hun kind moesten afstaan.

Geestelijken, leken, ziekenhuizen, dokters... oefenden de job van adoptiebemiddelaar uit en baby's werden zo snel mogelijk aan wensouders overgedragen. Of de geboortemoeder hiermee akkoord ging, werd meestal niet gevraagd.

Zwangere vrouwen/meisjes werden naar Frankrijk gebracht om daar anoniem te bevallen in privéklinieken. De baby's werden bij de burgerlijke stand aangegeven als een “Sous-X” (een baby geboren uit een anonieme bevalling). Volgens de Franse wetgeving werd een “Sous-X” automatisch 'un pupil d'Etat' en bezat het de Franse nationaliteit. Wat gebeurde er met de baby's die uit Belgische moeders anoniem werden geboren? De adoptiediensten namen het kind, enkele dagen na de geboorte (of zelfs onmiddellijk na de geboorte) illegaal en meestal ‘s nachts mee de grens over naar België om het hier of in het buitenland ter adoptie ter stellen of het door onderschuiving aan de wensouders te geven.

Ook vele moeders die in België het leven schonken aan een kindje werden gedwongen om afstand te doen van hun kind. Het financiële luik hiervan bestond uit grote sommen geld die moesten neergelegd worden door de adoptieouders en soms door de familie van de zwangere vrouw.

Illegale adoptiedossiers werden straffeloos vernietigd door de verantwoordelijken, de adoptiearchieven werden niet accuraat bijgehouden, geboorteakten vervalst.

Twee verzoekschriften werden de laatste jaren aan het Vlaams Parlement gericht, vragende om onderzoek, telkens met een eenzijdig advies en een negatief antwoord. Geen enkele geboortemoeder en/of geadopteerde werd ooit gehoord in deze onderzoeken. Met het advies van de Kinderrechtencommissaris werd gewoon geen rekening gehouden. Geen woorden van excuses of erkenning.

Hoeveel moeders lijden sinds decennia onder dit verlies/afstand van hun baby? Hoeveel geadopteerden kunnen hun eigen identiteit niet invullen en vinden nooit echt rust? Hoeveel geboortemoeders en geadopteerden belandden in de psychiatrie? Hoeveel zijn nog steeds op zoek naar elkaar? Het niet weten is verschrikkelijk en het onbegrip van de beslissingsnemers daaromtrent is ongehoord en beledigend.

Mestieskinderen uit de Belgische kolonies werden uit hun habitat geplukt om in België ter adoptie te worden gesteld. Ook deze mensen vinden meestal hun biologische families niet meer terug omdat alles werd witgewassen door staatsbeambten en religieuzen, en dit alles om de blanke man buiten schot te plaatsen.

Wetsvoorstellen om discreet bevallen legaal te maken, worden herhaaldelijk ingediend door politici van verschillende partijen. Maken de geboortemoeders en geadopteerden, slachtoffers van de adoptiepraktijken uit het verleden, geen deel uit van de geschiedenis van het afstaan van baby's? Zijn zij niet de echte ervaringsdeskundigen op dit gebied? Tot op heden worden zij niet erkend, noch gehoord in deze. Indien men dit stukje van gedwongen adopties uit de Belgische adoptiegeschiedenis niet erkent zal men nooit de essentie van het discreet bevallen begrijpen.

Wordt het niet tijd dat België de oogkleppen afdoet en haar verantwoordelijkheden opneemt?

Het leed en verdriet van geboortemoeders en geadopteerden is rauwe realiteit! Het krijgen van erkenning en het in ontvangst nemen van excuses, een perspectief!! Daarom vragen we de goodwill van politici en controleorganismen om een onderzoek op te starten naar deze gedwongen adopties uit het verleden.

Geboortemoeders en geadopteerden, doen een oproep aan ALLE geboortemoeders en geadopteerden, slachtoffer van deze illegale adopties uit het verleden, om zich te verenigen en op te komen voor hun erkenning, dit in samenwerking met ICMA²C en Maralina.

Marleen Adriaens

ICMA²C - Beheer adoptiedossiers

marleen.adriaens@gmail.com
0477/213493

MARALINA

www.bloggen.be/maralina

Oproep

Maralina zoekt getuigenissen van moeders die in een opvanghuis voor zwangere vrouwen verbleven en die na hun bevalling hun kindje niet mochten behouden.

Zij zoekt specifiek naar moeders die hun kindje moesten afstaan en die tijdens hun zwangerschap :

- in Tamar te Lommel verbleven

- in een opvanghuis te Klemskerke, Turnhout, Kasterlee verbleven

- in een opvanghuis van Thérèse Wante verbleven

- in het moederhuis of rusthuis van Assenede verbleven

- in een opvanggezin verbleven of op een andere locatie

Dit alles kadert in een onderzoek om na te gaan hoe de moeders werden gedwongen om documenten te tekenen waarin zij verklaarden om afstand te doen van hun baby.

Maralina verzekert dat de gegevens die men haar verstrekt niet zal gebruikt worden voor andere doeleinden en dat zij nooit namen zal vrijgeven van getuigen zonder hun uitdrukkelijke toestemming.

Maralina en ICMA²Cvzw (International Center for Molested, Abducted and Adopted Children) slaan de handen in elkaar!

De reportage in Koppen op 6 september jl. en de diverse krantenartikels met verhalen van geboortemoeders en geadopteerden, die daarop volgden hebben vele wonden opengereten.
Ongeneesbare wonden die door de gedwongen afstand zijn aangebracht. Vele moeders en geadopteerden hebben mij de laatste dagen gecontacteerd. Moeders die woedend zijn om het onrecht dat hen werd aangedaan. Geadopteerden die na zovele jaren nog steeds op zoek zijn naar hun geboortefamilie. Moeders die na deze woelige dagen volledig zijn ingestort.

Ditmaal willen we niet dat het terug windstil wordt rond deze problematiek omdat er zoveel onrecht is aangedaan en de verantwoordelijken hiervoor hun handen wassen in onschuld. De verantwoordelijken beweren nog steeds bij hoog en laag dat hen geen enkele schuld treft voor de tragedies die door hun toedoen tot stand zijn gekomen. Zij vertellen iedereen die het horen wil dat zij geen enkel financieel voordeel hebben gedaan aan de adopties die zij bewerkstelligd hebben.

ICMA²C en Maralina hebben met de verantwoordelijke zusters gepraat, maar hebben ook naar de verhalen van de geboortemoeders en geadopteerden geluisterd. Alhoewel de geboortemoeders elkaar niet kenden, vertelden ze ons in grote lijnen dezelfde verhalen over de begeleiding van nonnen en de gedwongen afstand van hun baby. De verhalen van de geboortemoeders botsen frontaal met de beweringen van de zusters.

Omdat er verder niets beweegt om deze belangrijke groep mensen hulp aan te bieden doen wij een oproep aan alle geboortemoeders en geadopteerden, slachtoffers  van een gedwongen afstand door zusters alsook door leken, om hun verhaal te doen. Deze verhalen (anoniem of niet) zullen we bundelen en overdragen aan de verantwoordelijke overheidsinstanties en politici met de vraag voor verder onderzoek.

Een tweede en tevens belangrijk aspect dat we willen aanhalen is om nog meer geboortemoeders en geadopteerden te verenigen om als slachtoffers van deze kinderhandel gezamenlijk gerechtelijke stappen te ondernemen. Hiervoor hebben we reeds juridisch advies ingewonnen en een advocaat onder de armen genomen die de geboortemoeders en geadopteerden zal bijstaan bij deze gerechtelijke stappen, zoals momenteel gebeurt met de slachtoffers van seksueel misbruik binnen de Kerk.

Contact via deze blog of telefonisch op 0477/213 493. Anonimiteit is verzekerd wanneer geboortemoeder of geadopteerde dit vraagt.

Voorstelling en uiteenzetting van het boek

'Het verdriet van adoptieland'

van Marleen Adriaens

 

Bestel nu Het verdriet van adoptieland Verschijningsdatum: begin juni Verkoopprijs: € 16,95 (exclusief verzendkosten)

Als vervolg op de pakkende documentaire 'Buiten de Lente' van filmproducente en adoptiemoeder Arielle Sleutel (werd vertoond op CANVAS in de reeks 'Taboes') tekende Kathleen Vereecken parallel daarmee de verhalen op van vijf vrouwen en een man die hetzelfde hebben ervaren bij 'afstand' in het boek 'Schaduwmoeder'.
Schaduwmoeder wordt uitgebracht door Uitgeverij Van Halewijck
ISBN 978-94-6131-041-5