- Alle lopende en afgehandelde adoptiedossiers dienen te worden overgemaakt aan Kind en Gezin indien een erkende adoptiedienst ophoudt te bestaan of indien de erkenning wordt ingetrokken.
- Vijftig jaar lang worden deze adoptiedossiers bewaard. Indien na deze tijd niets met het dossier gebeurde kan het uit het archief worden verwijderd.
- Geen dossier of elementen uit het dossier kan zonder toestemming van de betrokkene(n) overgemaakt worden of meegedeeld worden aan een andere adoptiedienst of hulpverlenende instantie.
- Indien een adoptiedienst stopt en een akkoord heeft gesloten met een andere erkende adoptiedienst, èn met toestemming van de betrokkenen, kan een nog in behandeling zijnde dossier worden overgedragen, mits toestemming van Kind en Gezin.
-Bij interlandelijke adoptie wordt het volledige gezinsdossier bewaard bij de adoptiedienst. Bij opheffing of intrekking van de erkenning worden de afgehandelde dossiers en de nog in behandeling zijnde dossiers overgedragen aan de Vlaamse Centrale Autoriteit - Hallepoort 27 te 1060 Brussel. Email : info@kindengezin.be
- Voor de adopties die gebeurden voor het decreet, houdende de erkenning van adoptiediensten van 3 mei 1989, werden vele adopties uitgevoerd door niet-erkende instanties en deze adoptiedossiers zijn niet altijd terug te vinden. De geboorteakte waarop het adoptievonnis wordt ingeschreven wordt bewaard op de rechtbank van eerste aanleg.
-Overeenkomstig de wet van 8 december 1992 op de bescherming van de persoonlijke levenssfeer, heeft iedereen toegang tot de persoonsgegevens die op hem betrekking hebben. Een adoptiedienst kan een geadopteerde dus geen inzage in zijn adoptiedossier weigeren. De dossiers zijn toegankelijk via de leidinggevende persoon van de adoptiedienst.
- In gevallen dat er misbruik wordt gemaakt van de machtspositie bij inzage van hun adoptiedossier is het de taak van de Centrale Autoriteit om in te grijpen.
Omdat de moeders op afstand veelal een slachtoffer waren van incest of verkrachting volgt hier een impressie van een incestslachtoffer.
Stil, verstijfd en angstig lag ik in het grote bed, jij kroop naast me, zoals je had gezegd. Je smerige, eeltige handen dwaalden over mij, knepen in mijn borsten, streelden mijn zij. Maar ik wilde dit helemaal niet! Was enkel zo breekbaar als riet.
Het voelde niet goed aan, het was niet juist! Maar ik was bang van je vuist. Jaren heb je me misbruikt onder het mom van eenzaamheid. Jarenlang leverde ik telkens weer een emotionele strijd.
Maar jij was enkel uit op sexuele genoegens, zonder rekening te houden met je dochters diepste gevoelens. Want dit was immers een geheimpje tussen jou en mij, dat moest ik toch plechtig beloven, en toen nam je mij.
Decennia lang dacht ik dat niemand dit smerig vehaal kende, totdat op een dag en iemand uit de familiekring bekende : "Ik heb altijd gedacht dat er hier iets niet pluis was"! en dat was alsof die mij een harde klap in mijn gezicht gaf.
Al die tijd was er iemand hiervan min of meer op de hoogte geweest, maar heeft nooit hulp geboden; onze goede naam kwam eerst!! Neen, pa, ik zal dit nooit kunnen vergeten, laat staan je vergeven, IK ben IK en moet nu verder met MIJN leven!
Vele adoptiekinderen ontwikkelen zich normaal en vertonen niet meer probleemgedrag dan andere kinderen en vinden gewoonlijk hun weg door het leven. Toch zijn er adoptiekinderen die gedragsstoornissen vertonen. "En waarom?", zou je hier denken. "Ze hebben het toch goed". Deze adoptiekinderen hebben op de basisschool en zeker tijdens de puberteit meer problemen dan eigen kinderen. Ze moeten de onzekere en nieuwe weg van de puberteit proberen te volgen en komen in een dubbele identiteitscrisis terecht. En tijdens deze zoektocht kunnen zij op een zijspoor stoten en dan komt het tot problemen die soms ernstige gevolgen kunnen aannemen.. Het is een fabeltje dat enkel geadopteerde pubers beginnen te zoeken naar hun roots. Het begint reeds vroeger. Op de leeftijd van zes, zeven jaar begint een kind al na te denken over : "Iemand heeft me afgestaan". "Waarom"? En dat besef dat ze ooit werden afgestaan, loopt als een rode draad door hun leven, zelfs met de beste zorgen van de adoptieouders kan men dit niet verloochenen. Ze hebben veelal het gevoel dat ze iets missen. Dit gemis schrijft men toe aan de band met de biologische moeder. Een band die nooit verbroken kan worden alleen ontkend. En in verschillende levensfases komt dit gemis tot uiting. Vb : Een zwangere, geadopteerde vrouw wordt opnieuw geconfronteerd met het afgestaan zijn. Ze voelt nu zelf de band met haar ongeboren kind en vraagt zich af waarom zij werd afgestaan. Het verlangen om te weten waar je vandaan komt blijft aan hen knagen en kan hun hele leven bederven. Het zijn kinderen van niemand en dat geheim, vreet soms al hun energie op. Telkens opnieuw dezelfde vragen, die naar boven komen. En liefde alleen is niet genoeg om deze kinderen te helpen!
Sorry, we zijn er even uit geweest. Maar we staan hier terug om jullie op de hoogte te houden. Zoals jullie reeds wisten is Maralina nu echt van start gegaan. Omdat we ondervinden dat de problematiek van deze gedwongen afstandmoeders bij velen nog in een taboesfeer hangt en er niet makkelijk over gepraat wordt moeten wij er met zijn allen iets aan doen. Haal het onderwerp aan in je vriendenkring, praat erover met jan en alleman, maak het bespreekbaar. Wij doen ook nog een oproep aan alle verenigingen, van welke aard ook, boek ons!!! Wat brengen wij u? Wij voeren een halfuur durend monoloog op, dat het waar gebeurde verhaal vertelt van een moeder die haar kind, dat haar ontnomen werd bij de bevalling, 26 jaar lang gezocht heeft. Ze beschrijft voor u haar gevoelens, haar verdriet maar ook haar hoop in deze lange zoektocht. Met deze monoloog zijn we in Limburg geselecteerd door Open Doek - Amateurtheater Vlaanderen om deel te nemen aan de grote Toneelhappening te Bornem om 4 mei. Wie ons daar al eens wilt zien, is altijd welkom. De monoloog is schrijnend en pakkend, en neemt je mee in het stille verdriet van onze gedwongen afstandsmoeder. Na de monoloog wordt uit de doeken gedaan wat ons project inhoudt. Het geheel neemt een klein uurtje in beslag waarna natuurlijk nog vragen kunnen gesteld worden of contacten worden gelegd. Voorlopig treden we gratis op, enkel onze vervoerskosten vragen wij terug en een drankje tijdens het optreden. Aarzel niet, hebben jullie met je vereniging een avondje voor je leden in het verschiet, contacteer ons!! Maak deze problematiek terug tot een nieuwsfeit! Geef deze moeders een kans!
