15 mei 2008 om 20.00 u. C.C. LEOPOLDSBURG Gespreksavond CONTEXTUELE BENADERING door Danny Van Baekel
De bestaande band tussen moeder en kind is onverbreekbaar. Dit is geen norm of gebod, maar een feit.
Door het feit dat een kind het leven krijgt van zijn moeder (natuurlijke ouders), onstaat er tussen hen een omkeerbare band. Deze kan niet verbroken worden, zelfs niet wanneer het kindje onmiddellijk na de geboorte van zijn natuurlijke moeder (ouders) gescheiden werd. Deze band kan enkel ontkend worden.
Als afstandmoeder draag je reeds een verleden mee en dit kan zowel een positieve als negatieve dimensie aan je leven geven. De leegte die achter bleef toen de band tussen jou en je kind werd verbroken heb je steeds diep in je eigen hart verborgen gehouden.
De lezing zal aantonen dat je als afstandmoeder (ouders) niet alleen op de wereld staat. Dat er hulpverlening bestaat om uit je ivoren torentje te ontsnappen.
Iedereen, zowel afstandmoeders, -ouders, pleegouders, adoptiekinderen en eenieder die dit onderwerp interesseert is welkom op deze gespreksavond. Gelieve wel op voorhand telefonisch in te schrijven op GSM / 0476/710452.
Hier onder vinden jullie de mail die we vandaag verstuurd hebben naar de pers van TV - kranten en tijdschriften.
Beste Persmensen,
Medio maart hebben we jullie een uitnodiging gestuurd voor de persvoorstelling van 17 april 08 in Leopoldsburg, aangaande het opstarten van Maralina. Maar jullie hebben, op één krant na, allemaal forfait gegeven.
Maralina bekommert zich over de problematiek van de afstandmoeders, die vroeger hun baby hebben MOETEN afstaan en sindsdien op zoek zijn naar hereniging met hun kind. Ook vele adoptiekinderen zoeken al jarenlang naar hun moeder. Wij proberen deze mensen terug in de belangstelling te brengen omdat, sinds het verschijnen van het boek "Kleine Zondaars - Kerk - en kinderhandel", van Carine Hutsebaut, veel commotie was ontstaan voor het boek maar er niets werd ondernomen om deze moeders te helpen. Niet op het vlak van begeleiding, niet op vlak van hulp bij hun zoektocht.
Het is waar, wij hebben geen sensationele verhalen om in jullie krant of tijdschrift te plaatsen, omdat we de sereniteit en de anonimiteit van deze moeders niet willen beschamen. Wij brengen enkel een monoloog die het schrijnende verhaal vertelt van een moeder waarvan haar kind gestolen werd door de nonnen waarna wij uitleg geven over onze doelstelling en een resem van hulpverleners paraat hebben staan om deze mensen te begeleiden.
We hadden ook politici uitgenodigd maar wisten wel dat zij niet zouden opdagen omdat dit een onderwerp is waar zij hun handen niet graag willen aan vuil maken. maar van jullie hadden we anders verwacht! zonder dat er bekendheid wordt gemaakt over dit project, blijven deze moeders in de kou staan. Wij wilden jullie enkel vertellen dat het oprichten van een DNA-databank het laatste redmiddel was voor deze moeders en kinderen om elkaar terug te vinden. maar ook zonder jullie belangstelling blijven we doorzetten en zullen deze moeders en kinderen niet in de steek laten. Zij hebben al zoveel "njet's" gekregen in hun leven. Wij zullen blijven strijden voor hun recht op waarheid, het recht op juiste antwoorden, het recht op gratis hulpverlening, het recht op erkenning, waar zij al die jaren naar snakken. Wij kunnen alleen maar hopen dat jullie het hart op de goede plaats dragen en deze moeders verder willen helpen.
Wij hadden al een mooi kaartje in afwachting gezet om jullie te bedanken voor jullie aandacht, maar we zullen dit zeker nog niet in de prullenbak werpen, hopende dat jullie toch belangstelling mochten hebben om dit onderwerp terug op te nemen in jullie krant/tijdschrift.
Zoals ik al geschreven heb, wij gaan ervoor! Ook zonder jullie belangstelling, ook zonder hulp van buiten uit. Deze moeders moeten geholpen worden, nu zijn er nog enkele daders die weet hebben over de verborgen archieven. Binnen enkele jaren zijn de meeste helpers aan die illegale kinderhandel in "alle rust" overleden en dan staan we nog dieper in de put. Wij laten deze moeders niet in de steek. En u?
Vandaag nog steeds niets gehoord van onze drukker. Wel hij mag deze brochures boven zijn bed hangen. Wij zijn ondertussen niet bij de pakken blijven zitten en hebben een andere drukker gecontacteerd. Maar met het gevolg dat onze brochures niet klaar zijn voor de persvoorstelling. Maar zoals ik al heb gezegd, er moet meer gebeuren om ons van de wijs te brengen. We hebben nog een kleurenprinter en die zal morgen op volle toeren draaien. En onze drukker die niet drukte, zal een aangetekend schrijven van ons ontvangen met de vraag om schadevergoeding.
We hebben vandaag nog iets bijgeleerd. Niet alle medewerkers van opvangtehuizen waren vroeger uit op winstbejag. Er waren ook nog enkele medewerkers die het goed meenden met de zwangere meisjes, medewerkers die een hart hadden. Zij hadden wel een vaag vermoeden dat er soms iets niet in de haak was, maar daar zij geen inzicht hadden in de dossiers moesten ze er achter raden. Deze medewerkers werden ook ge- en misbruikt door degenen die grof geld hadden geroken. Ze wilden deze zwangere meisjes niet in de steek laten, en als zij het zich te erg aantrokken werden ze met verlof gezonden, omdat ze "overspannen" waren. Ze konden deze mistoestanden toch naar buiten brengen, door de pers in te lichten, zou je zeggen. Ja, misschien hebben je wel gelijk, maar het naar buiten brengen hield voor hen ook een risico in, trouwens alles gebeurde in een gesloten gemeenschap! Deze medewerkers waren dikwijls het enige lichtpuntje in de donkere dagen van deze meisjes. Ze hebben gewoon in hun naïeviteit onbewust meegewerkt aan illegale adopties. En als zij nu konden, zouden ze er alles aan doen om moeder en kind terug te verenigen. Maar ook zij weten niet hoe zij kunnen helpen, daar zij over geen info meer beschikken. Vergeef het hen, ze deden om goed te doen.
Vandaag is het me wel een dagje geweest. Ik heb jullie al verteld dat ik zaterdag nog naar drukker Vandendries geweest was om onze brochures af te halen en dat de zaak al twee dagen gesloten was. Welnu, vandaag, maandag om half tien stond ik terug in de zaak te Leopoldsburg. Wat bleek? De brochures waren nog steeds NIET klaar! Mij was beloofd dat het twee dagen zou duren voordat het drukwerk kon afgeleverd worden en nu zijn we al bijna veertien dagen later en de brochures zijn nog steeds NIET klaar!! En donderdag hebben we persvoorstelling! Dat moet een druk drukkertje zijn! Maar de echtgenote van de drukker, beloofde dat zij de brochures ONMIDDELLIJK ging afhalen te Scherpenheuvel. Ja, ik kan ook niet meer volgen. Scherpenheuvel???? Ze zou me bellen als de brochures er waren, maar om vier uur had ik nog steeds geen telefoontje gekregen. Angelina , mijn collega, en ik zijn toen maar in de wagen gestapt en naar de Lommelsesteenweg gereden en zie daar, daar lagen onze brochures op de toonbank! Maar...... het leek me zo'n dun pakje. En ja, ze hadden maar honderd exemplaren kunnen drukken, de rest zouden ze, indien er nog tijd overschoot, 's avonds gaan halen. Wij stonden erop dat wij de brochures vanavond nog konden afhalen. Wij terug in de auto om naar huis te rijden en we bekijken de brochures. De helft van pakket was in kleur gedrukt, zoals wij hadden gevraagd, de andere helft in zwrt/wit!!! Vooruit terug naar de zaak aan de Lommelsesteenweg. De zwart/wit brochures kregen we er gratis bij en de prijs van het drukwerk zou gehalveerd worden. Zeven uur 's avonds, ik bel hen op. Bezettoon. Half acht. Bezettoon. Half negen. Bezettoon. Ja, dan weten we genoeg. We zullen wel naar onze brochures kunnen fluiten. Maar we laten ons niet tegenhouden door zulke tegenslag. Integendeel. We zullen een andere drukker zoeken, die het werk wel kan afleveren op twee dagen! En de vorige drukker zal nog wel van ons horen, daar mag hij zeker van zijn. Tja, dit heeft niet veel met onze moeders op afstand te maken. Alhoewel, we hebben die brochures nodig. Maar we laten ons niet van de wijs brengen en blijven optimistisch. We hebben beloofd om ervoor te gaan en een tegenslag meer of minder kan ons niet tegenhouden!
Vandaag is het me wel een dagje geweest. Ik heb jullie al verteld dat ik zaterdag nog naar drukker Vandendries geweest was om onze brochures af te halen en dat de zaak al twee dagen gesloten was. Welnu, vandaag, maandag om half tien stond ik terug in de zaak te Leopoldsburg. Wat bleek? De brochures waren nog steeds NIET klaar! Mij was beloofd dat het twee dagen zou duren voordat het drukwerk kon afgeleverd worden en nu zijn we al bijna veertien dagen later en de brochures zijn nog steeds NIET klaar!! En donderdag hebben we persvoorstelling! Dat moet een druk drukkertje zijn! Maar de echtgenote van de drukker, beloofde dat zij de brochures ONMIDDELLIJK ging afhalen te Scherpenheuvel. Ja, ik kan ook niet meer volgen. Scherpenheuvel???? Ze zou me bellen als de brochures er waren, maar om vier uur had ik nog steeds geen telefoontje gekregen. Angelina , mijn collega, en ik zijn toen maar in de wagen gestapt en naar de Lommelsesteenweg gereden en zie daar, daar lagen onze brochures op de toonbank! Maar...... het leek me zo'n dun pakje. En ja, ze hadden maar honderd exemplaren kunnen drukken, de rest zouden ze, indien er nog tijd overschoot, 's avonds gaan halen. Wij stonden erop dat wij de brochures vanavond nog konden afhalen. Wij terug in de auto om naar huis te rijden en we bekijken de brochures. De helft van pakket was in kleur gedrukt, zoals wij hadden gevraagd, de andere helft in zwrt/wit!!! Vooruit terug naar de zaak aan de Lommelsesteenweg. De zwart/wit brochures kregen we er gratis bij en de prijs van het drukwerk zou gehalveerd worden. Zeven uur 's avonds, ik bel hen op. Bezettoon. Half acht. Bezettoon. Half negen. Bezettoon. Ja, dan weten we genoeg. We zullen wel naar onze brochures kunnen fluiten.
