|
Onderstaande bemerkingen werden overgemaakt aan de Heer Minister van Justitie, de Dames en Heren Politici, opstellers van de wetsvoorstellen en de pers.
Discreet bevallen : Halloween- of Kerstverhaal?
Maralina, een belangengroep voor geboortemoeders èn adoptiekinderen heeft drie wetsvoorstellen, die ingediend zijn voor discreet bevallen, onder de loep genomen.
Wetsvoorstel ingediend door Mr. G. Swennen, 4-358/1;
Wetsvoorstel ingediend door Mr. Ph. Monfils, 4-152/1
Wetsvoorstel ingediend door de dames N. Lanjri, S. de Bethune, M. Smet en E. Van Hoof, 4-999.
Deze wetsvoorstellen werden gelezen door zowel geboortemoeders, geadopteerden, psychiatrisch opgeleid personeel en verschillende geïnteresseerden van belangengroepen rond adopties, die ons hun op- en bemerkingen hieromtrent hebben overgemaakt en die wij ingecalculeerd hebben in onderstaande tekst.
Om nu het Franse systeem, dat door Pétain gedurende WO II (1942) werd ingevoerd, in licht gewijzigde vorm in Belgie te introduceren, is een grote stap terug in de tijd. Pétain vaardigde een decreet uit voor les enfants de la honte(de schaamtekinderen) die verwekt werden door de Duitsers tijdens de oorlog. Het gezin werd als enige betrouwbare hoeksteen van de maatschappij gezien en dit moest ten allen koste in stand gehouden worden. Echter deze bodem gaat niet meer op: er zijn nu homohuwelijken, lesbische huwelijken, gemengde huwelijk etc
Er zijn geen Duitsers meer die de contreien bezetten en er is geen oorlog meer. Deze wetgeving zoals ze nu wordt voorgesteld, heeft veel meer te maken met economische redenen en met kerkelijk misplaatste schaamte. Aan die twee oorzaken van afstand voor adoptie is veel te doen. Deze twee argumenten moeten eerst aangepakt worden eer men over adoptie gaat nadenken. Zolang deze niet voldaan zijn, kan er niet aan afstand gedacht worden. Een kind is niet beter dan bij zijn moeder.
En dus lijkt het erop dat men met zo'n nieuwe wet eerder afstaan wil stimuleren, om (hernieuwd) toegang te krijgen tot adoptiekinderen...
Vooreerst willen wij opmerken dat wij opteren voor de volledige vrijgave van de identiteit van de moeder aan het kind, als het kind hier om vraagt en dat verder in dit artikel zal worden toegelicht. Deze regelgeving zou er tenminste voor zorgen dat de rechten van het kind worden erkend!!!
Vooraleer er een wetgeving mag komen is een grondige studie hierover nodig. (Zie voorgaande opmerkingen). Een studie die moet worden verrijkt door ervaringen van geboortemoeders die hun kind al dan niet noodgedwongen hebben afgestaan. Het is alleen deze groep vrouwen die ons kunnen zeggen hoe er moet tewerk gegaan worden. Maar ook aan de kant van de geadopteerden dient dringend een objectieve studie verricht te worden om EERST EN VOORAL de problematiek hieromtrent te begrijpen alvorens men ze in wetten gaat gieten. Er is nooit onderzoek gedaan naar de gevolgen van adoptie voor de geadopteerden. Laat ons eerst statistisch vastleggen hoeveel geadopteerden er goed bij gevaren zijn met hun adoptie, hoeveel er ernstige stoornissen hebben aan overgehouden, hoeveel er zelfmoord hebben gepleegd en hoeveel er in de psychiatrie zijn beland!! Laat ons in die studie ook opnemen hoeveel geadopteerden liever niet geadopteerd hadden geweest en bij hun natuurlijke moeder hadden willen blijven, mochten zij daartoe de keuze hebben gehad. Een derde vergeten groep zijn de adoptanten. Wat willen zij? Hoe zien zij de dingen? Zonder de bevindingen van deze 3 partijen is het onmogelijk een degelijke wetgeving in te voeren!
Nadat men het positieve van adoptie afgewogen heeft op het negatieve, kan men pas degelijke wetten opstellen. Je kan geen huis beginnen te bouwen zonder plan en zonder te weten hoeveel en welke materialen je nodig hebt. En dat is juist wat wij in deze voorstellen missen. Men begint hier lukraak te bouwen zonder plan of enige organisatie, laat staan dat men weet met welke materialen men zal bouwen.
In de toelichting bij 2 wetsvoorstellen wordt onder de Franse Wetgeving het volgende vermeld : het Franse systeem van anoniem bevallen, is zwaar onder druk te komen staan door aanhoudend protest van de kinderen in België en Frankrijk, geboren uit anonieme bevallingen (X-kinderen). In het verleden is van het systeem anoniem bevallen immers op grote schaal misbruik gemaakt. Belgische, zwangere vrouwen werden door hulpverleners van erkende opvanghuizen en -adoptiediensten naar Frankrijk gereden om aldaar anoniem te bevallen. Met of tegen hun wil werd hun kind hen ontnomen dat reeds enkele dagen na de geboorte, de grens naar België werd over gesmokkeld om hier ter adoptie te worden afgestaan. In vele gevallen was de baby reeds verkocht alvorens het geboren was. Men kan hier spreken van een bevalling/adoptie op bestelling.
Dit wetsvoorstel mag niet de kans geven tot herhaling van het verleden. Er moet een grondige controle gebeuren op de gehele procedure en deze controle mag zeker niet door personeel of diensten uitgevoerd worden, dat verbonden is of uitstaans heeft met adoptiediensten.
Tevens vermeldt men in de toelichting van enkele wetsvoorstellen het volgende : In het Franse systeem kunnen de geboorteouders nog steeds elke vrijgave weigeren van inlichtingen aan het X-kind aangaande hun identiteit en dergelijke. Het lijkt erop dat het respect voor het privéleven van de geboortemoeder zwaarder doorweegt dan het recht op kennis van de oorspronggegevens van het X-kind. Na grondig onderzoek van de 3 wetsvoorstellen constateren wij dat het respect voor het privéleven van de geboortemoeder /-vader nog steeds primeert op de kennis van afstamming van het kind! Niets is veranderd, zo zal blijken uit onderstaande punten.
Is discreet bevallen een alternatief voor anoniem bevallen?
Volgens het wetsvoorstel van Mr. Swennen wensen de X-kinderen al geruime tijd een wettelijke regeling van de discrete bevalling. Wel, Mr. Swennen, de geadopteerden, waaronder X-kinderen, die wij hebben aangeschreven of mondeling de vraag hebben gesteld of zij dit wensten, waren zonder één uitzondering allemaal tegen dit wetsvoorstel!
En het woord X-kind alleen al, zegt genoeg. X = ongekend, wat volgens ons zoveel betekent dat het X-kind in feite geen of weinig rechten zal toegekend krijgen na zijn geboorte en we zijn hier heel dicht bij de waarheid.
Wat bij de zoektocht van het kind naar de geboortemoeder?
Er wordt, volgens de wetsvoorstellen, een nationaal gesloten register bijgehouden waarin zich twee lijsten bevinden.
Maralina vindt dat dit nationaal gesloten register NOOIT kan bijgehouden worden door een dienst dat ook maar iets met adopties te maken heeft. Wij zien liefst een onafhankelijke dienst los van adoptiediensten. Enerzijds hebben adoptiediensten in het verleden al genoeg bewezen dat het hen vooral om de financiële kant van de zaak gaat, dan wel om het welzijn van moeder, kind en adoptanten. Anderzijds moeten excessen als het aanbieden van babys op internet zwaar bestraft worden. Dat kan alleen als er geen financiële kanten worden gekoppeld aan adoptie. We moeten deze problematiek benaderen zoals de euthanasie wordt benaderd: minstens drie onafhankelijke artsen, psychiaters, psychologen en/of rechters moeten bijeen komen om zich over een te adopteren kind te buigen. Deze moeten de argumentatie van de moeder en de adoptanten bestuderen en naar een oplossing streven waarbij in eerste instantie naar oplossingen gezocht wordt om het kind bij de natuurlijke moeder te houden en indien dit echt niet kan, over te gaan naar een adoptie. het kind later, als het mondig wordt, kan geconsulteerd worden over zijn/haar mening. Een opvolging van elk geadopteerd kind is dus belangrijk in deze.
Wat betreft deze twee lijsten : Eén lijst bevat algemene informatie over de moeder (fysische kenmerken, profielschets, noodzakelijke (erfelijke) gegevens, eventuele persoonlijke boodschap van de moeder of de ouders, eventueel de reden van afstand, enz..). Nergens wordt gewag gemaakt of deze lijst verplicht moet bijgevoegd worden. Indien dit niet het geval is, heeft het kind geen voet om op te staan en zal geen algemene gegevens vinden over zijn afstamming, wat toch zeer noodzakelijk is!!
Een heel belangrijk punt voor een X-kind is te weten waarom de geboortemoeder hem heeft afgestaan. Dit zou verplicht in deze lijst moeten vermeld worden door middel van een handgeschreven document van de moeder en door een beëdigd persoon geconfirmeerd. Dit om te voorkomen dat de geschiedenis zich herhaalt. Zo hebben verschillende getuigen kasten vol aandenkens, lades propvol met kleine prulletjes gezien, bij de adoptiedienst lOeuvre de tous Petits in Lille, die de geboortemoeders voor hun babys hadden achtergelaten. Gouden arm- en halsbandjes, knuffels, een briefje met uitleg
. De adoptiediensten vonden het niet nodig om dit mee te geven met het kind. Deze prulletjes liggen er nog steeds, aandenkens van duizenden moeders aan hun kindjes. Die prulletjes alleen al zijn van cruciaal belang voor het kind. Het is een teken van liefde, van spijt, van onmacht, van wanhoop van de geboortemoeder. Niemand heeft het recht dit het kind of de moeder te ontzeggen. Als er geen algemene informatie over zijn roots worden gevoegd in de eerste lijst, staat het kind dan bijna niet even ver als dat het anoniem in Frankrijk geboren was?? Heeft men dan nog steeds niets geleerd uit de ervaringen (traumas)die de geboortemoeders, die anoniem bevallen zijn, hebben opgedaan en de traumas die de X-kinderen met zich mee moeten slepen?
Een tweede lijst bevat dezelfde gegevens samen met de identiteit van de moeder. Deze mag enkel aan het kind kenbaar gemaakt worden indien de geboortemoeder hiermee instemt!!! Zoals reeds gezegd, opteren wij voor een volledige vrijgave van de identiteit van de moeder aan het kind als het op een bepaalde leeftijd gekomen is en hierom vraagt! Doch dit mes snijdt aan twee kanten. Men moet ook rekening houden met de geboortemoeder die een nieuw leven heeft opgebouwd en waarschijnlijk haar geheim nooit naar buiten heeft gebracht. Een andere oplossing zou zijn, om met de geboortemoeder op dat moment een discrete afspraak te maken en haar in te lichten over haar kind door middel van een dossier, dat samen met het kind samengesteld werd. Hierin kunnen fotos zitten van het opgroeiende kind, zijn/haar verhaal, de motivatie om de natuurlijke moeder te leren kennen, of een vragenlijst die aan de moeder kan gesteld worden en die uitgaat van het kind. Als de moeder het kind op die manier, niet rechtstreeks moet leren kennen, zal ook haar interesse en nieuwsgierigheid gewekt worden om dat kind beter te leren kennen. Er moet eerst een onrechtstreekse band tussen moeder en kind worden gevormd alvorens men eventueel tot een samenkomen kan overgegaan. Dit in het belang van beide partijen. Dit moet natuurlijk gebeuren, en daar drukken wij op, door professionele begeleiding buiten de adoptiediensten om.
Een volgend punt, dat wij willen aangepast zien is de leeftijd van de kinderen waarop de lijsten mogen geconsulteerd worden. Mr Swennen schrijft in zijn wetsvoorstel De lijst met algemene informatie zou door het kind ingezien mogen worden op de leeftijd van 16 jaar. Op elke leeftijd van het kind kunnen de wettelijke voogden al inzage vragen. Bij navraag aan adoptiekinderen, blijkt dat de meeste kinderen vragen over hun roots beginnen te stellen rond de leeftijd van 11 à 12 jaar. Moeten zij dan nog 4 traumatische jaren wachten vooraleer zij ook maar iets van hun roots kunnen vernemen, zeker als de adoptieouders geen gewag maken om deze inlichtingen op te vragen??!!
De afstammingslijst die de identiteit van de moeder bevat kan door het kind van 16 ingezien worden als het daarvoor een verzoek indient mits tussenkomst van professionele begeleidingsdiensten en mits de geboortemoeder hiervoor toestemming heeft gegeven. Mr. Monfils en de dames politici opteren voor de leeftijd van 18 jaar en deze leeftijd wordt door de adoptiekinderen ook verworpen. Doch indien de geboortemoeder weigert om de vrijgave van haar identiteit, mag men deze niet kenbaar maken en blijft het kind achter met de gemengde gevoelens dat het voor een tweede maal wordt verstoten! Toch zouden er al heel veel psychologische problemen voor het adoptiekind opgelost zijn als er een goed gedocumenteerd en gemotiveerd rapport, door de moeder opgesteld, ter beschikking zou zijn. Vaak is het voor een adoptiekind voldoende om te weten waarom en hoe de afstand tot stand is gekomen.
In de VS is een gedeeltelijke opheffing van de afkomst toegestaan als het om medische redenen gaat. Er worden van de natuurlijke moeder gegevens verzameld over haar medische achtergronden. Als later blijkt dat het adoptiekind deze gegevens nodig heeft, kunnen deze vrijgegeven worden, zonder de naam van de geboortemoeder/-vader vrij te geven. Zeker als het om geestesziekte gaat in de familie, daar vele vormen van psychiatrische problemen erfelijk zijn.
Het zou ook mogelijk moeten gemaakt worden dat een DNA-staal van de moeder wordt bewaard. Dit omdat we uit ervaring weten dat de adoptiediensten met de waarheid kunnen spelen en moeders aan X-kinderen presenteren die hun moeder helemaal niet is!! Indien een kind op zoek is naar zijn geboortemoeder, is het dan ook nodig om het DNA van de aanvrager op te vragen en in een databank, waar het DNA van de moeder bewaard wordt, naar een match te zoeken. Dan is er alvast geen discussie meer mogelijk!!!! Het presenteren van valse afstandsmoeders moet strafbaar gesteld worden. Anders blijven deze praktijken zich voordoen.
Hoe en door wie wordt het kind ingelicht dat het de lijst(en) kan inzien??
Wij opteren een grondige professionele en periodieke begeleiding voor, met de nodige opvolging van het kind. Het gebeurt dat de adoptieouders het kind niet of te laat inlichten dat het geadopteerd is. Dit kan grote traumatische gevolgen hebben voor het kind. De opvolging van het kind kan deze traumatische ervaring aan banden leggen door het adoptiekind als de leeftijd van bv. zes jaar heeft bereikt en eventueel de adoptieouders op te roepen voor een afzonderlijk, begeleidend gesprek en zorgen voor begeleiding achteraf als dit nodig blijkt. Idem op de leeftijd van 12 jaar en ook voor het de leeftijd van 18 jaar heeft bereikt. Met de nodige professionele begeleiding zouden deze kinderen, indien ze erom verzoeken, de lijst met de algemene info reeds kunnen inzien op 12-jarige leeftijd. Idem voor een 16-jarige als deze verzoekt om de afstamming van zijn geboortemoeder te kennen.
Mr. Swennen schrijft zelf in zijn wetsvoorstel dat de invloed van het niet-kennen van zijn roots niet mag worden onderschat. Een afstandskind, (ook alweer een woord om kippenvel van te krijgen), leeft hiermee dag in dag uit, hetgeen vaak ontaardt in hopeloze zoektochten. Bovendien zal de wetenschap te zijn afgestaan, geen goede invloed hebben op de ontwikkeling van het kind. Het kan ontaarden in depressies en het vluchten in slechte relaties. Wij voegen daar nog aan toe dat de psychologische gevolgen zelfs kunnen leiden tot zelfverminking en zelfmoord!!! En met deze wetenschap in het achterhoofd dient men toch een wetsvoorstel in waarvan men weet dat het nadelig zal zijn voor het kind!
En de geboortemoeder?
Mevr. Lanjri zegt in een interview met het Nieuwsblad op 10/11/2008 dat er behoorlijk wat zwangere meisjes gaan bevallen in Frankrijk omdat ze dat ginder wèl discreet en veilig kunnen. Dan stellen we een concrete vraag. Hoeveel zwangere meisjes? Is er hier ooit onderzoek naar gedaan of denkt men alleen dat het er behoorlijk veel zijn?
Soms wordt er een onderzoekscommissie opgericht voor een wetsvoorstel waarvoor degelijk onderzoek werd gedaan. Maar voor rechten van een moeder en kind te vrijwaren, is dat misschien te veel gevraagd.
Het wetsvoorstel van Mr. Monfils stelt dat wat de redenen ook mogen zijn om anoniem te bevallen (hij spreekt steeds over anoniem bevallen) die zeer verscheiden kunnen zijn (JONGE meisjes die ontdekken dat ze zwanger zijn en hun familie daar niet mee willen confronteren
.) Wie bedoelt Mr. Monfils met jonge meisjes? Minderjarigen??? Kunnen zij discreet bevallen? Mogen zij dat zomaar beslissen? Zijn ze daarvoor bevoegd? En als het daadwerkelijk over minderjarigen gaat, wat doet men dan met het strafrechtelijke luik van dit gegeven? Wordt de dader/vader dan gestraft of gaat die weer vrijuit? (Seksuele omgang met een minderjarige!!)
Met het gesloten register (waarin zich de 2 lijsten bevinden) kan een afstandsmoeder opzoeken hoe het met het kind gaat. Ook de (vermoedelijke) vader kan toegang krijgen tot het register. Kan een geboortemoeder bij een volle adoptie van het kind, toegang krijgen tot gegevens van het kind? Lijkt me onwaarschijnlijk toch? Een volle adoptie snijdt alle banden met de geboortemoeder af. Of opteert men hier dat voor X-kinderen enkel een gewone of open adoptie kan ingeroepen worden? Wat wij natuurlijk toejuichen. Maar waarom geen systeem zoals bij Foster Parents? Waarbij de mensen die een financiële bijdrage leveren voor de opvoeding van een kind, fotos krijgen toegestuurd, berichten over de ontwikkeling van het kind en dergelijke? Waarom kan een dergelijke werkwijze niet overwogen worden in deze problematiek? Of ooit over pleegvoogdij gehoord?
De dames politici vermelden in hun wetsvoorstel dat bij een geschiedenis van geweldpleging het bijvoorbeeld kan zijn dat de vrouw oordeelt dat het beter is voor haar eigen veiligheid en dat van haar ongeboren kindje dat ze kiest voor een discrete bevalling. Dames, moet men eerst niet proberen om aan dat probleem van geweldpleging een oplossing te bieden? Anger management bijvoorbeeld? Waarom heeft een man het recht gewelddadig te blijven zonder sancties, terwijl de vrouw zich hierdoor gedwongen ziet om haar kind af te staan?
Men mag zeker niet uit het oog verliezen dat de hulp naar de geboortemoeder toe niet op normale psychologische verschijnselen mag gericht worden. Deze problematiek ligt veel dieper en emotioneler dan men soms denkt. Alle geboortemoeders moeten zowel vooraf als na de geboorte professioneel worden begeleid en moeten een begeleide bedenktijd krijgen van tenminste ZES maanden! Dit in tegenstelling met de wetsvoorstellen van Mr. Monfils en de dames politici die opteren voor 2 maanden bedenktijd!!! De bevalling en de afstand is voor de geboortemoeder zo ingrijpend en mentaal en emotioneel zeer zwaar. Daarom moet ze de kans krijgen om dit op een aan haar aangepast tempo te kunnen verwerken. Bij een post-natale depressie rekent men minstens één tot anderhalf jaar voor gedeeltelijke verwerking. De bevalling met nadien de afstand van het kind kan men vergelijken met PTSS (post-traumatisch stressyndroom) en zelfs met degelijke, professionele begeleiding heeft men meer dan twee maanden nodig om genezing te bevorderen.
Een humane en goed opgeleide dienst, kan hierbij de begeleiding doen voor het kind èn de geboortemoeder. Als de moeder veel later opteert om haar kind alsnog te behouden dat zij door omstandigheden, buiten haar wil heeft moeten afstaan, moet deze dienst haar en het kind professioneel kunnen begeleiden en op een getrainde manier de familie helpen inlichten over het bestaan van een kind waarvan niemand weet heeft. De adoptanten moeten over al deze zaken ingelicht worden. Men kan ze moeilijk in de waan laten dat ze een kind adopteren om het na twee jaar weer te moeten afstaan. Met een kind mag niet geleurd worden. Maar niets staat een driehoeksverbinding in de weg. Als de adoptanten contact kunnen houden met de natuurlijke moeder onder begeleiding, zou dit al een oplossing kunnen bieden.
Discreet bevallen zou in het leven worden geroepen om de moorden op pasgeboren babys te voorkomen. Men kan dit ook voorkomen met andere middelen, zoals preventie, goede en begeleide opvang door professioneel personeel
Heeft men ook maar één moment overwogen dat discreet bevallen een gevolg kan zijn van minder goede preventie? Is het niet zo dat door het afschaffen van bepaalde lesuren moraal in scholen, er minder aandacht kan besteed worden aan preventie en degelijke informatie? Heeft de school dan geen opvoedend karakter meer? Moet men hier de wortels niet gaan zoeken van de latere gevolgen tot discreet bevallen? Kan men niet beter voorkomen dan genezen?
Wie betaalt de medische kosten?
Enkel Mr. Monfils heeft aan de medische kosten gedacht in zijn wetsvoorstel. Hij opteert dat de kosten van de discrete bevalling ten laste zijn van het Bijzonder solidariteitsfonds, dat is opgericht bij de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen. Als de moeder na de bevalling het kind erkent, is de bevalling niet meer anoniem en wordt de tegemoetkoming uitgekeerd volgens de voor een gewone bevalling geldende regeling.
Indien de wetsvoorstellen toch doorgang vinden, vragen wij zeker rekening te houden met volgende aandachtspunten :
Het belang en de rechten van het adoptiekind en geboortemoeder moeten gerespecteerd worden.
We drukken er nogmaals op dat de wetgeving er moet voor zorgen dat er objectieve controle gevoerd zal worden, dat deze controle door onafhankelijke diensten moet gebeuren, los van de adoptiediensten.
De moeder moet schriftelijk op de hoogte worden gebracht van de wet en haar rechten en dit in begrijpbare taal.
De leeftijdsvoorwaarden om de lijsten van het gesloten register te mogen inzien moeten herzien worden.
En moet een degelijke, professionele, periodieke begeleiding mogelijk gemaakt wordt voor moeder en kind, dat losstaat van de adoptiediensten. Deze begeleiding moet ook mogelijk zijn indien de geadopteerde en/of geboortemoeder er jaren later nood aan heeft.
Enkele vragen blijven nog open :
Zou de wet op discreet bevallen enkel van toepassing zijn op zwangere vrouwen die in België wonen? Of wordt ons land ook opengesteld voor buitenlandse vrouwen die discreet wensen te bevallen? Hoe gebeurt de controle hierop? Hoe kan men verzekeren dat het kind dan ooit zijn geboortemoeder kan vinden? Is het toelaten van discreet bevallen voor buitenlandse vrouwen geen open weg voor mogelijke malafide praktijken? Wie betaalt de bevallingskosten van deze buitenlandse vrouwen?
Kan de geboortemoeder/ geadopteerde steeds terugvallen op een begeleidende dienst als dit jaren later nodig zou blijken?
Getekend,
Carine Hutsebaut
Elise Vandevenne
Marleen Adriaens
www.bloggen.be/maralina
http://adoptie.mijnwp.be/
marleen.adriaens@gmail.com
0477 / 21.34.93
|
