De cijfers inzake te veel aan nitraat in onze oppervlaktewateren waren de voorbije jaren relatief goed. Europa legt de grens op 50 mg nitraat per liter. In 2006 was er volgens metingen in 41% van de gevallen een overschrijding. In 2008 nog maar in 32%. Dat is een positieve evolutie.

Het bemesten van landbouwgronden heeft een directe invloed op dit nitraatgehalte. Om die invloed te beperken, controleert het Vlaams Gewest deze gronden op de aanwezigheid van nitraatresidu. De norm is daar dat de grond niet meer dan 90 kg nitraatstiktof per hectare mag bevatten. In risicogebieden, waar het oppervlaktewater meer dan 50 mg bevat, worden aan het overschrijden van deze norm ook administratieve boetes gekoppeld.

Nu blijkt echter dat de metingen voor het bepalen van het nitraatresidu weinig accuraat zijn. In die mate zelfs dat ze dringend verfijnd moeten worden. Bij steekproeven blijkt immers dat de schommelingen tussen de resultaten voor dezelfde grond kunnen oplopen tot een factor 100. Een perceel kan dus volgens de test bijvoorbeeld 40 kg nitraatresidu bevatten, maar in realiteit net zo goed 80 of 20.

De metingen zouden zelfs dermate onbetrouwbaar zijn, dat de Minister van Landbouw Hilde Crevits (CD&V) meteen alle boetes van 2007 terugbetaalt en die van 2008 niet oplegt. In totaal gaat het in 2007 om 379 boetes, goed voor 166.457 euro.

Dat is wel heel drastisch. Kennelijk wordt er geen onderscheid gemaakt tussen een beetje in overtreding of zwaar in overtreding. Meteen wordt de hele zwik als het ware ongeldig gemaakt. Allereerst wordt er sowieso pas bestraft vanaf 150 kg, terwijl de norm 90 kg is. Bovendien blijkt dat het in 2007 in ongeveer 2/3 van de boetes om percelen ging met een residu van meer dan 180 kg, dus meer dan het dubbel van de toegelaten norm. Zelfs rekening houdend met een foutenmarge met factor 100 waren deze landbouwers dus nog steeds in overtreding.

Waarom dus deze algemene amnestie voor overtreders? Toch niet omdat meer dan de helft van de bestrafte boeren uit West-Vlaanderen komen, net als Minister Crevits? Toch niet om de goeie band tussen Boerenbond en CD&V te bewaren? Daar durven we zelfs niet aan denken…

Hoe dan ook, Minister Crevits geeft wel een heel slecht signaal met deze amnestiemaatregel. De vele goedmenende landbouwers die wel zwaar investeren en wel zware inspanningen doen om hun nitraatresidu naar beneden te halen, worden in hun hemd gezet. En de cowboys die zich van alle normen geen zier aantrekken, krijgen een vrijgeleide. Vlaanderen zit ondertussen nog steeds met te veel vervuilde gronden en vervuild water.

Mooi verkiezingscadeau.

05-03-2009, 14:55 geschreven door Els Van Weert  

Na de moorddadige raid van Hans van Themsche werd de federale wapenwet in allerijl verstrengd. Sinds 8 juni 2006 is het een stuk moeilijker om aan een wapen te geraken. Wie zich een wapen wil aanschaffen moet bij de gouverneur een vergunning aanvragen. Deze verplichting geldt niet voor de houders van een sportschutterslicentie. Zij kunnen bepaalde types wapens zonder vergunning bezitten, aanschaffen, vervoeren en hanteren.

Opvallend is dat sinds de invoering van de nieuwe wapenwet het aantal leden van schietsportfederaties zeer sterk is toegenomen. Dat blijkt alvast uit gegevens die ik heb opgevraagd bij de minister van Sport. Voor drie van de vier erkende federaties beschikken we over cijfers van 2005, 2006 en 2007. Hun gezamenlijk ledenaantal steeg in die jaren van 15.878 leden naar 26.720, ofwel een stijging met 68,28%

Niet elk lid van een erkende schietsportfederatie hanteert vergunningsplichtige wapens. De meesten hanteren luchtdrukwapens waarvoor geen licentie is vereist. Belangrijker zijn de mensen met een sportschutterslicentie, want zij hanteren de gevaarlijke types wapens.

Om zo’n licentie te bekomen, dient men aan een aantal voorwaarden te voldoen. Zo moet men minstens zes maand actief lid zijn en slagen voor een theoretische en praktische proef. Wie een licentie wil bekomen, moet eerst aan de slag met een voorlopige sportschutterslicentie om zich voor te bereiden op die proeven.

Het toekennen, weigeren, schorsen, beperken of intrekken van een (voorlopige) sportschutterslicentie, het noteren van de schietsessies in het sportschuttersboekje, en het afnemen van de theoretische en praktische proeven gebeurt telkens door de federaties zelf. De cijfers tonen alvast aan dat er weinig weigeringen of schorsingen zijn: telkens minder dan 1% van de aanvragen. Een zeer hoog percentage slaagt ook voor de examens, met name 96,28% voor de theoretische proeven en 94,7% voor de praktische proeven.

De cijfers roepen alvast enkele vragen op. Wat is de oorzaak van deze plotse stijging inzake leden? Proberen mensen zo de strenge wapenwet te omzeilen? Zijn de schietstanden wel voorzien op deze enorme stijging van het ledenaantal? Maar vooral ook, gebeurt alles wel zoals het hoort. Kennelijk is het helemaal niet moeilijk om een licentie te bekomen, zo tonen alvast de cijfers aan.

Hoewel er geen enkele aanwijsbare reden is om aan te nemen dat de schietsportfederaties hun taak niet naar behoren zouden vervullen, blijken er weinig controles te zijn en dus weinig garantie dat alle procedures correct verlopen. Uit het antwoord van de minister blijkt bijvoorbeeld dat Bloso (de bevoegde dienst voor de controle op drie van de vier federaties) tot nu toe enkel controles heeft uitgevoerd in geval van beroep tegen een schorsing of intrekking van een licentie. Dat is wat magertjes.

Reden tot paniek is er zeker niet. Maar wel voor enige ongerustheid. Een stijging van het aantal leden met haast 70% kan onmogelijk toeval zijn. De Vlaamse Regering kan dus maar beter snel onderzoeken wat de oorzaak hiervan is. En vooral grondig controleren of alles in veiligheid en volgens de regels verloopt.

Vraag aan de minister en het antwoord :
http://www.vlaamsparlement.be/Proteus5/showSchriftelijkeVraag.action?id=548456

04-03-2009, 16:21 geschreven door Els Van Weert