Stilletjesaan verdwijnen de buitenlanders en word ik verplicht om me te integreren. Ik ben al een keer gaan voetballen op zandveldje met ploegjes van 5 tegen 5. Voor de aftrap werd het veldje helemaal nat gemaakt om het stof een beetje temperen. De ploegjes bestaan uit groepjes van verschillende bedrijven die mekaar wekelijks uitdagen. Iedereen die mijn voetbal kwaliteiten kent kan de uitslag van deze week wel raden. Juist, compleet afgedroogd zo'n beetje echt belgisch voetbal dus. Wat me beter afgaat, geloof het of niet, is badmingtonnen. Als je eens deftig wil zweten dan is het klimaat hier wel juist, na zo'n voetbal matchke of badmington spel dan loopt het water gewoon van je lijf. Vorige zondag ben ik in de rivier gaan zwemmen met een chinees. In m'n enthousiasme sprong ik in het water met m'n bril.Bye bye bril, deze ligt nu ergens op de bodem van de Li. Gelukking dat dit in China gebeurt want op een zondagavond een bril kwijtraken in België wil zeggen dat je minstens tot maandag moet wachten in het beste geval. Niet zo hier, even naar de optieker (om 20.30u); montuurke kiezen, ogen testen op de oude manier met letterkes lezen en een uurke later is uwe nieuwen bril klaar. En dit voor de schappelijke prijs van 19 EUR. Een andere vorm van integratie is natuurlijk het eten en de plaatselijke gebruiken. Deze week nog 2 dagen naar Guangzhou geweest. Dat is een mega stad (15 miljoen chinezen) in het zuiden aan de zee. Daar heb ik de next level van eten bereikt: krokodil met vel en al en koppen van kleine kreeftjes (hetgeen wat wij dus weggooien). Ik was daar voor het werk om machines bij klanten te gaan bekijken. Voor er over het werk gesproken kon worden eerst thee. Deze wordt via een vast ritueel opgediend en al naar gelang wie het doet kan het een boeiende belevenis zijn om naar te kijken. De gedroogde theeblaadjes worden overgoten met kokend water en onmiddelijk wordt dit water terug afgegoten in de kleine kopjes. Dit is om de blaadjes te spoelen, de kopjes worden dan één voor één in elkaar gewassen terwijl ze worden vastgenomen met een groot metalen pincet. Als de kopjes zijn uitgewassen wordt al dit theewater gewoon weggegoten in de speciale plateau. Pas hierna kan het uiteindelijke theedrinken beginnen. Na een vermoeiende dag van hier naar ginder rijden in Guangzhou lag ik 's avond met opengesperde ogen in bed van al die liters thee. China heeft ook z'n eigen fast food keten: Kung Fu; nee geen hamburgers maar rijst en libbetjes in zoetzure saus. Er was niet veel volk maar er werd toch duchtig geslurpt en gesmakt. De laatste foto heb ik er even opgezet om de Frans jaloers te maken: in Guangzhou op bezoek op een scheepswerf waar ze veel compressoren hadden staan voor zandstralen en schilderen. Ik moet zeggen dit is wel indrukwekkend. Verspreid over een terrein van verschillende vierkante kilometer liggen overal stukken van een boot die uiteindelijk in elkaar gezet worden tot een vrachtschip. Er lag er net eentje klaar van 280m lang van 78000 ton (als ik ze goed verstaan heb). Ondertussen ben ik ook al een fiets rijker. Het is een Giant met sportief mandje aan het stuur. Dit weekend ga ik vast en zeker op fietstocht dus verslag volgt
