http://en.wikipedia.org/wiki/Grand_Buddha_at_Ling_Shan

Vorige week zijn we naar één van de grootste Buddha’s ter wereld gaan (88m hoog) kijken; dus gelukkig nog altijd kleiner dan ons aller cathedraal van A. Normaal als je naar zo’n een site gaat dan denk je dat daar minstens duizend jaar geschiedenis aan vooraf gaat, in China is niks minder waar. Al de paleizen en tempels en de Buddha zelf natuurlijk zijn minder oud dan ikzelf.

Ze hadden hier gewoon een mooi stukje grond waar ze een thema-park van maken, zoiets als Plopsaland hé. Geen railways maar mooi aangelegde paadjes tussen gevaarlijk diepe vijvers (zie bordje), paleizen waar je geld kan achterlaten bij beeldjes of gewoon in het restaurant of de giftshop.

Elk Buddha beeldje in het park (en dat zijn er veel), daarvan wil men de handen, voeten of het hoofd aanraken (dat brengt geluk, gezondheid, geld en geweldige sex (om met een g- te beginnen hé)). De bronzen beelden blinken dan ook enorm op sommige plaatsen. De grote Buddha heeft zeker geen last van tenenkaas want dat is zowat het enige stukje dat je kan aanraken en dat blinkt bijgevolg als een spiegel.

Het voordeel van geen chinees te kunnen lezen is natuurlijk ook dat je niet kan lezen wanneer je ergens niet mag komen. Zo belanden we na een kriskras wandeling bij de slaap plaatsen van de thema park figuranten (de Boeddhistische monniken). Dit was een rustgevend plekje waar de indian summer prachtige kleuren had getoverd op de bomen.

Ter afsluiting van deze dag nog snel even langs de gebedsmolens wandelen om enkele boodschappen de ruimte in te sturen naar de allerhoogste tegen 45 toeren per minuut. In elk geval sneller en gemakkelijker dan een hoop Weesgegroetjes.