Voor de chinezen is het momenteel de belangrijkste vakantie periode van het jaar. Er wordt namelijk Nieuwjaar gevierd (van 2 op 3 februari). Tijdens deze periode vinden er hele volksverhuizingen plaats, de stad loopt letterlijk leeg.

In Wuxi bleven de meeste winkels dicht en was het opvallend rustig op de straat. De mensen die normaal in de stad wonen om er te werken trekken nu terug naar het platteland om Nieuwjaar te vieren met de familie.

Elk jaar heeft in de chinese kalender een bepaald dier, dit gaat in cycli van 12 jaar. Er zijn allerlei dieren zoals hond, varken, muis, tijger, draak…maar dit jaar is het jaar van het konijn.

Omdat er deze week weinig te doen was ben ik nog eens naar Liuzhou getrokken voor daar nog te gaan kijken. “Oudejaarsavond” werd ik vriendelijk ontvangen bij de grootouders van een vriend. Er geraken was weeral een heel avontuur want de grootouders woonden niet echt in het centrum van de stad.

Toen ik er aankwam was iedereen volop bezig met de voorbereidingen: sommigen waren bezig met het kuisen van de groenten aan de pomp, anderen waren nog snel kleren aan het wassen aan de beek! (En dat in deze tijd, ik dacht even dat ik 100 jaar was teruggeflitst in het verleden).

De deur naar de eetkamer werd versierd met rode papieren met daarop chinese tekens die geluk en voorspoed moeten brengen voor het komende jaar. Het eten werd door de vader bereid op een houtvuurtje in het schuurtje ernaast.

Tegen valavond was alles klaar en konden we aan tafel. Het menu bestond voornamelijk uit verschillende soorten vlees (varken, koe, kip) maar wel klaargemaakt op z’n chinees. Het was lekker maar je moet er wel de beentjes, kraakbeen en vet bijnemen. Alles wat echt niet eetbaar was werd door mijn tafelgenoten lustig op de grond gespuwd en de kippen waren er als eerste bij om het op te pikken. Voor drank kwam er een goedje op tafel dat volgens mij geklasseerd moet worden onder ‘Toxic waste’ (het spul waarvoor greenpeace zich vastketend aan de spoorweg). Dus na één vlammend glaasje uit beleefdheid hield ik het voor gezien.

Na het eten werden er onder de familieleden kleine rode envelopjes uitgedeeld met daarin geld.

Ook in Liuzhou waren veel zaken gesloten dus de stalletjes die wel open waren deden gouden zaken. Vermits de temperatuur al aangenaam tegen de 20°c aanliep was het leuk om in dit gewoel en plaatsje te veroveren en nog eens een lekker pikant bordje noedels te eten.

Een populair tijdverdrijf in deze vakantie is natuurlijk het spelen van Mahjong. Dit kan uren doorgaan en wordt gespeeld in een hoog tempo. Een spelletje duurt maar enkele minuten en het is werkelijk fascinerend om te zien hoe snel er gespeeld wordt. Bij het nemen van de volgende steen wordt er gevoeld met hun vingers welke steen het is, zodat zelfs zonder te kijken ze al weten wat ze gekregen hebben. Ik heb geprobeerd om het spelletje te doorgronden maar telkens je denkt dat je het hebt is er toch weer een spelregel die voor dat geval weer iets anders zegt. Afblijven dus of het kost je veel geld (ja er wordt hier altijd voor geld gespeeld).

Gedurende de week hoorde je elk moment van de dag wel vuurwerk, maar het vuurwerk van de stad was gepland voor vrijdag. Dit vuurwerk was weer van een andere orde dan al wat je kan zien in Europa. Tegen 8uur ’s avonds was het donker genoeg en werd een knallend bombardement van vuurwerk in gang geschoten.

We zullen deze week afsluiten met een welgemeende “Xin Nian kuaile!”. (Gelukkig Nieuwjaar in het chinees).