Ik ben ondertussen weeral een week terug in China. Dit weekend gaan we een trip naspelen uit de Lonely Planet, het scenario is dat we een voettocht gaan maken van Ping'an naar Dazai in de Longji terras rijstvelden en dit zonder gebruik te maken van één of andere chinees. Drie vlamingen gewapend met een woordenboek en het nodige lef. 
Om terplaatse te geraken vertrekken we vrijdag avond met de bus naar Guilin waar we overnachten. 's morgens vertrekken we met een andere bus naar Ping'an. De weg kronkelt gestaag omhoog naar de rijstvelden. Door de overvloedige regens van de voorbije weken zijn er op verschillende plaatsen aardverschuivingen geweest die nog steeds een gedeelte van de rijbaan blokkeren of gewoon een stuk rijbaan dat in de dieperik is verdwenen. Gelukkige rijden de chinezen als zotten maar nooit snel.
Ping'an is de plaats waar alle toeristen met bussen toekomen om naar enkele viewpoints in de rijstvelden te wandelen. Hier zoals verwacht weer veel volk en het gevoel van "daar gaat mijn unieke ervaring". Dit zou snel beteren, we lieten het dorp achter ons en enkel op de beschrijving uit de Lonely Planet en enkele wegwijzers zouden we deze velden doorkruisen naar het volgende dorp dat bereikbaar was met auto of bus. Eerst was alles OK want het met platte stenen geplaveide pad was duidelijk te volgen maar we werden ondertussen wel geschaduwd door een plaatselijke rijstchinees (v). Halverwege kwamen we in een dorpje met het aanzien van een sloppenwijk, het was een wirwar van kleine paadjes tussen de huizen. Vanuit dit doolhof leidde verschillende paadjes naar de rijstvelden, maar wat was nu het goede? Telkens als we het vroegen aan een 'local' zei die van niks te weten maar we zouden die 'bergbitch' moeten volgen en dan kwamen we er wel.
Dit lag ons niet maar na 7 keer terug op hetzelfde punt te zijn weergekeerd moesten we wel buigen voor dit komplot. Tegen onze zin begonnen we onze nieuwe gids te volgen richting Dazai. Ze deed onderweg nog enkele slinkse pogingen om ons af te leiden van  ons doel recht in de armen van een bevriende hotelbaas maar we hielden voet bij stuk en een enkele wegwijzer gaf ons hernieuwde kracht om in de tegenaanval te gaan.
Na een speedmars van 2uur kwamen eindelijk in Dazai en stuurden we onze gids wandelen met 20yuan. Het hotel die avond was helemaal van ons zoals ook bijna de rest vh dorp. Dit was echt een boerengat. Over de prijs van de kamer konden we ook niet klagen: 80yuan voor ons drie (2,6 euro/man voor een hotelkamer !!).

De zondag werd gevuld met terugrijden met de bus