Ik heb een stalker... echt waar... brrr... ik krijg mailtjes en dergelijk en het stopt dus niet!

Ik weet niet wat ik eraan moet doen.

Het begon allemaal toen ik was aan ’t winkelen.  Een paar dagen nadien... een eerste mailtje.

Ik heb de grote fout gemaakt om er toen op in te gaan.  Wist ik veel!

Maar nu... telkens ik bij Zalando iets bestel vragen ze me opnieuw om een beoordeling te schrijven over de kledij die ik gekocht heb.  Eén keertje heb ik dat dus gedaan en nu hang ik er precies aan vast.

Die mensen begrijpen dus niet dat ik met mijn 1.80m niet bepaald binnen de dames ‘standaarden’ val en dat wat mij mooi past niet opgaat voor 99% van de vrouwelijke bevolking.

Bovendien had ik na de eerste aankoop een bon gekregen... en na de tweede bestelling ook.  Maar nadien... geen bonnen meer.  Klop maar op je kinnebakkes!  Gelukkig vind ik natuurlijk altijd online kortingscodes op de één of andere website (ah ja... ik bestel nooit meer zonder korting!) maar daar gaat het dus niet om.

Geen bons, geen kledingsbeoordeling, nà! 

Die denken zeker dat ik niks anders te doen heb.  Ik moet nog tekenen, gedichten schrijven, bloggen...

21-09-2014 om 18:45 geschreven door Lilly L.  

Neen, ik ben géén keukenprinses.  Bij mij brandt er al gemakkelijk eens iets aan van buiten en is het nog rauw vanbinnen.  De reden?  Ik heb géén geduld om te koken.  Dat is dus een dualiteit in mijn karakter want ik ben een extreem geduldig persoontje met mensen.  Dat is een eigenschap die trouwens heel erg van pas gekomen is toen ik les gaf.  Geloof me, als lerares moet je geduld hebben of je houdt het niet vol. 

Maar als het op koken aankomt...  Het gaat me gewoon allemaal niet rap genoeg.  In plaats van te staan tureluren in de pan draai ik de knop gewoon wat hoger in de hoop dat het dan ook sneller gaat.  Zo werkt dat dus niet!  Ik wéét het wel, maar ik kan het niet laten.

Daar heb ik dus nu iets op gevonden.  De kooktip – voor mensen zoals ik – is ... multitasken. Daarnet heb ik flensjes gebakken.  Normaal gezien mislukt de eerste altijd!  Nu niet... De oorzaak: multitasken! 

Ik maakte de vaatwasser leeg, checkte mijn Facebook account en ondertussen was ik dus pannekoeken aan het bakken.  Ik kwam niet in de verleiding om de knop hoger te zetten omdat ik bezig was met iets anders. Werkt perrrrrrrrfect!  Mijn flensjes zagen er schitterend uit en smaakten nog beter dan dat ze eruit zagen.  Alleen nu...brup... heb ik een beetje een indigestie.  Dat komt ervan hé...7 pannekoeken eten.

21-09-2014 om 14:16 geschreven door Lilly L.  

Mijn brievenbus... ik noem ze ook wel eens smalend de ‘BSN-bus’.  BSN staat voor brol en slecht nieuws. 

Slecht nieuws dat verstaat toch iedereen: facturen, overlijdensberichten, mensen die geld vragen... en brol.  Tja, die reclame van steunkousen kan ik op dit moment nog écht geen plaats geven.  En een rieten dak?  Wie wil er nu een rieten dak leggen op een nieuwbouw appartement met plat dak? 

Enfin, heel sporadisch misschien eens een leuk verjaardagskaartje (één keer per jaar dus!) , een nieuwjaars- of kerstwens of een leuke vakantiekaart van héél lieve mensen die je veel te weinig ziet.  Wat die vakantiekaart betreft:  fijn voor hen dat ze in het zonnige zuiden zitten terwijl jij in een uitgeregend België vertoeft!   En dan wrijven ze het nog eens letterlijk plàt in je gezicht met hun wit-strand-met-palmbomen-kaart met de tekst:  “Zonnige groetjes van de Costa xxxx (en die xxxx kan je dus niet ontcijferen want de schrijver van de kaart hing waarschijnlijk al aan de Sangria!).  Getekend Tam en Frans.  Maar je kent geen Tam en Frans.  En je herleest het nog eens en breekt je hoofd over wie in hemelsnaam Tam en Frans kunnen zijn. Ha, wacht eens even... je kent wel een Tamara en Fons! Dàt zal het dan wel zijn.  “Oh... hoe leuk... een kaartje van Tamara en Fons!” En dan nog drie namen van illustere onbekenden met véél kruisjes.  The kids!  Ja, dat waren schatjes toen je ze twee jaar geleden ontmoette. Hoe heetten ze ook alweer? Neen, nu overdrijf ik natuurlijk wat, ik vind het wel fijn dat die mensen aan  me denken en zo lief zijn om een kaartje te sturen. ’t Is echt een héél lief gebaar!

Enfin, vandaag was het geen BSN-dag en ook geen kaartjes-dag.  Het was puur goednieuws dag in mijn brievenbus.  Eerst begon het met een brief van mijn pensioenfonds.  Daar stond in te lezen dat ik geld ga krijgen.  Als ik het tot mijn pensioen zou uithouden krijg ik een éénmalige storting van €11,06.  Yihaaaaaaaaaaaaaa!  Maar dàt was nog niet alles.  Ik kreeg nog veel spannendere zaken in mijn bus.  Ik zou het bijna een soort van ‘liefdesbetuiging’ kunnen noemen.

“Wij missen u... “ , stond er in grote letters te lezen op romantisch Valentijnsrood papier. Ik kreeg er zowaar een krop in de keel van en toen ik op punt stond een traan weg te pinken een andere mail  “b Happy”.  De wij missen u was van Wijnvoordeel waar ik ooit al wel eens een aantal flessen wijn gekocht heb.  Mijn vriend, die soms zéér negativistisch is ingesteld, beweert nu dat Bauke en Juliette waarschijnlijk lesbisch zijn en mij hélemaal niet missen maar enkel mijn geld missen.  Ik heb hem met zijn neus een keer goed op dat bhappy boekske van bpost gedrukt!  Neen,  mijn dag kon niet meer stuk...

19-09-2014 om 18:00 geschreven door Lilly L.