de controversiële gerechtspsychiater geeft de leek een kijkje in een halve eeuw gerechtspsychiatrie. hij was/is een autoriteit, wat niet wegneemt dat ook hij waarschijnlijk af en toe 's in ed tijd is blijven stilstaan. ik vraag me af of een man van 85 nog mee is met de recente denkbeelden en ontwikkelingen.
niettemin schrijft hij populariserend en geeft wel een goed inzicht in heel wat terminologie die 'gemeengoed' is, maar toch enige verheldering vraagt.
de papegaai van de paus (mens en dier in de middeleeuwen) - raymond van uytven
de prof em. geschiedenis ging op zoek naar de relatie tussen mens en dier in de middeleeuwse leefwereld en verbeelding. hij trof dieren aan op tafel, maar ook in bestiaria, in spreekwoorden en namen, in schilden, helmen en zegels, in dierenfabels en satires.
een boek dat in 2009 werd uitgegeven, maar blijkbaar toen aan mijn aandacht is ontsnapt. gelukkig heb ik het nu gekregen als nieuwjaarsgeschenk.
leopold II had -als kroonprins- al megalomane plannen met belgië. al zijn reizen -hij gaf meestal aan dat het voor zijn gezondheid was- hadden tot doel het koninkrijk belgië uit te breiden met overzeese gebieden: 'op een dag moet de belgische vlag op alle vijf continenten wapperen. belgië moet de hoofdstad worden van het keizerrijk belgië, dat met de hulp van god zal bestaan uit borneo, een aantal eilanden in de stille oceaan, enkele plaatsen in afrika en amerika, en eveneens gebieden van china en japan.' (leopold II, 1861)
clerckx heeft de lang verborgen dagboeken van leopold II bestudeerd en trof een vorst met een complexe persoonlijkheid: koning, megalomaan, bedrieger, vrouwenversierder,...
dit is geschiedenis zoals ik ze graag lees. het boek mocht gerust dikker zijn. anderzijds: het zet aan tot verder zoeken (andere boeken, internet) en laat dat nou net één van de doelen van lezen zijn: je geest verruimen. in mijn geval: mijn honger naar geschiedenis.
jammer echter dat de extra's bij het boek niet uitgewerkt zijn op de site. en ik veronderstel dat het er 2 jaar na verschijnen van het boek niet meer van komt.
eindelijk nog 's boeken gekocht. ik ben naar de (commercieel veel geplaagde) stationsstraat in sint niklaas gereden en heb de boekenwinkels bezocht. een gevarieerd aanbod in 't oneindige verhaal (nogal wat aanlokkelijker dan de standaard boekhandel).
heb 4 titels uit de kunstbibliotheek van ludion aangeschaft.
net zoals de '1001'-reeks van librero bestaat de reeks uit bondige naslagwerken met de belangrijkste info.
de ludion kunstboeken zijn als volgt te gebruiken:
-in de marge van de eerste pagina worden kort enkele gegevens vermeld over het onderwerp, zoals de kenmerken, de symboliek en aanverwante voorbeelden;
-aan het begin van elk lemma wordt een korte omschrijving van het onderwerp gegeven, enkele karakteristieken of een relevant citaat;
-boven elke ingang staat een kleine afbeelding die als logo van het hoofdstuk functioneert;
-één of meer reproducties over de volle pagina illustreren het onderwerp;
-de inleidende tekst geeft bondige informatie over het onderwerp;
-korte teksten verklaren details in de illustraties;
-bij elke afbeelding staat een bijschrift met de naam van de kunstenaar, de titel van het kunstwerk, de datering en de collectie;
-het aanhangsel van het boek bevat een algemene index, een register van kunstenaars en een bibliografie.
maczak is een prof geschiedenis aan de univ van warschau. geniet internationale faam als kenner van de vroeg-moderne tijd.
de auteur schrijft over reizen in het europa van de 16de en 17de eeuw. het zijn vooral authentieke reisverslagen van geleerden, pelgrims, vorsten en kunstenaars die hij raadpleegt.
een greep uit de inhoud: moppen over herbergen, reizigers en bankiers, vuil en ongedierte, rovers en bandieten, vrouwelijke exotica, relikwieën, courtisanes,...
ik moet een begin maken met aantekeningen in een boek of op fiches. want (leuke) anekdotes gaan verloren. ik had het al veel langer moeten doen, maar een boek met aantekeningen... da's zo 'vies' ;-)
soit, ik moet er werk van maken. maar waarmee? met een potlood, een balpen...?
of moet ik met fiches werken of kleine schriftjes die in de binnenzak van een jas passen? wreeë problemen! ;-)
over de indianen van noord-amerika - george catlin
catlin, beroepsavonturier en schilder, reisde als een van de weinigen rond 1835 onder de indianen van de noord-amerikaanse prairie rond. hij legde gebruiken en leefwijzen van heel wat indianenstammen vast, zowel in woorden als in schilderijen (portretten, landschappen).
zijn verslag verscheen in 1841 en vormt een volledige documentatie van de noord-amerikaanse indianen.
de oorlogen tegen de indianen duurden nog tot het einde van de 19de eeuw, toen catlin al zo'n 30 jaar overleden was.
ook nu weer wil ik weten, inzichten krijgen en verbanden kunnen leggen.
als kind al vond ik het raar dat in westerns indianen steevast als slecht en blanken als goed werden voorgesteld. de amerikaanse propaganda heeft decennialang een verwrongen beeld van de indianen verkondigd.
gelukkig was er dus catlin, die -vaak als eerste blanke- de stammen opzocht en ons zo een prachtig tijdsbeeld levert.
bernlef is overleden. ik heb van hem 'hersenschimmen' en lees het nu voor de tweede keer. aangrijpend hoe de auteur zich inleeft in maarten, een dementerende man die van zichzelf, zijn vrouw, familie en de wereld om hem heen vervreemdt en verdwaalt in zijn geest. prachtig gewoon. ik lees het in turbo, omdat ik wil weten hoe het eindigt.
dé dag. alhoewel. heb wel zin om balorig te zijn en dat formuliertje ostentatief te verscheuren. moet toch kunnen, of niet? als burger heb je de plicht om te stemmen, maar je hebt ook het recht om dat papiertje te verfrommelen. of zie ik het verkeerd? als ik lees dat elke burger van een gemiddelde gemeente heel wat geld naar de stadskas laat afvloeien... we betalen in 6 jaar een pak geld, waarmee het bestuur dikwijls naar eigen goeddunken projecten opstart. ach, misschien is de weg van de democratie nog de minst slechte.
kannibalisme en mensenoffers - daniël vangroenweghe
alweer een boek dat ik niet kon laten liggen. over antropofagie had ik nog niks in mijn bib.
de auteur is bekend van 'rood rubber'. en net zoals voor dit boek heeft hij jarenlang opzoek- en leeswerk moeten verrichten, want het is goed gedocumenteerd. voor midden-amerika refereert hij naar spaanse ooggetuigen (zowel het verhaal van een gewone soldaat -zeldzaam!- als dat van een chroniqueur).
bovendien heb ik heel wat bijgeleerd over de sitz im leben van de midden-amerikaanse indianen. vangroenweghe heeft het ook over de voedselteelten, de organisatie van de maatschappij, het leven met naburige volkeren, hun gebruiken en de confrontatie met de spanjaarden.
nu lees ik in het deel over kannibalisme in centraal-afrika, dat meer veel meer culinair kannibalisme was dan bij de mexicanen.
voortdurend citeert de auteur verslagen van europese controleurs, blanken in dienst van het kroondomein en mondelinge getuigenissen van zwarten.
het lezen voert me regelmatig terug naar boeken over de exploraties in congo.
ook hier valt het opportunisme van de blanken op; kannibalen werden soms ongemoeid gelaten als deze de blanken van dienst konden zijn.
regelmatig valt de auteur in herhaling. echter: repetitio est mater studiorum!
de auteur is hoogleraar griekse literatuur en cultuur aan de univ in cambridge.
hij heeft het in zijn boek over de griekse en romeinse invloeden op ons leven, zowel in onze relaties, onze religie en onze politiek en meer. goldhill voert ons mee door de sociale, intellectuele, psychologische en artistieke erfenis van de klassieken.
het boek boeit me, al ben ik pas aan bladzijde 50.
'in europa' heb ik in enkele dagen uitgelezen. mak schrijft prachtig en vertelt zowel de geschiedenis van de groten der aarde als van de kleine man. zeker van dat ik het ooit herlees en aantekeningen maak.
zijn nieuwe boek 'reizen zonder john' heb ik bij het verschijnen direct aangekocht. ook dit boek leest heel vlot en boeit me vanaf de eerste bladzijde. ook nu lardeert mak zijn verhaal met legio anekdotes.
de titel verwijst naar de grote john steinbeck, wiens reis dwars door amerika ('reizen met charley') geert mak nu herhaalt. mooi hoe mak leven en werk van steinbeck integreert in zijn verhaal. aldus is dit boek ook een biografie van steinbeck.
mak onderzoekt wat er overgebleven is van het 'beloofde land'. ik ben benieuwd naar zijn analyses!
ook dit jaar het mas bezocht. het blijft een prachtig staaltje van hedendaagse architectuur. prachtig ook hoe de omgeving heropgewaardeerd wordt. in vijftien jaar tijd heeft 'het eilandje' een ware metamorfose ondergaan en die is nog niet ten einde.
ik blijf me echter ergeren aan de soms donkere tentoonstellingsruimtes.
snackje gegeten in de batavier (bataven waren een germaanse volksstam; het verband is me niet duidelijk): heel vriendelijk personeel!
dan te voet naar de markt, de kathedraal en de steen voor nello en patrasche (en alweer japanners!).
minpunt: parkeergeld betaald via sms. blijkt achteraf dat je eerst moest registreren, wat nergens vermeld was op de parkeerpyloon.
toen we ons vertrek wilden registreren, merkten we dat er een sms gestuurd was met de melding van een registratie. tof!
dus: boete ten bedrage van 23 euro! niet bepaald goedkoop, zo'n dagje antwerpen...
de jonge miljonair bliss belandt bij een beroemde arts. bliss is ziek van verveling. de arts echter weigert hem te onderzoeken en raadt hem aan zijn huidige luxeleventje in de steek te laten en het over een andere boeg te gooien; bliss moet verzaken aan zijn leventje en werk zoeken, waarbij hij gedurende 1 jaar moet leven van 2 pond in de week (het boek werd uitgegeven in 1959).
indien hij de weddenschap verliest, moet hij aan de arts 25 000 euro schenken voor het ziekenhuis. in het andere geval krijgt hij van de arts een handdruk en een verontschuldiging. uitgedaagd door de arts gaat bliss de weddenschap aan. bij zijn eerste job moet hij grote fornuizen verkopen, iets wat hem pas op het einde van zijn proeftijd lukt. de auteur gebruikt telkens originele vondsten en maakt de lezer regelmatig aan het lachen.
leuk om te lezen! soms wel oubollige taal.
oppenheim (1866-1946) heeft meer dan honderd boeken geschreven, waarvan de meeste opgewekte ontspanningslectuur zijn.
regelmatig grasduin ik op de website van 'the irish times'. vandaag een artikel over de redding van drie duitsers die het meer overstaken met een boot en strandden op priests island. de derde bleek lange tijd spoorloos, omdat hij in een dinghy op zoek was gegaan naar hulp (slim!). het meer is 30 km lang en het 2de grootste van ierland (op de shannon).
meer dan 20 jaar geleden vaarden we het meer over. je wordt ervoor gewaarschuwd (via borden) het meer niet over te steken bij slecht weer. met de trage boot die we toen hadden (cruising stond toen nog in zijn kinderschoenen in ierland; bij onze tweede cruising hadden we in alle opzichten een topboot!) duurde het meer dan tien uur om het meer over te steken. het begon al te schemeren toen we athlone bereikten. en op de golven verschenen witte schuimkoppen. over de hele lengte van het meer zijn er 9 boeien en aan boord was een verrekijker om de boeien op te sporen. want als je verdwaalt op het meer, ben je overal en nergens! bovendien beschikte je toen nog niet over een boordgsm, wel over een vuurpijl en een noodvlag.
bij de terugkeer moesten we dus alweer het meer over. het was zo mistig dat we geen hand voor ogen zagen en een eerste poging om ons op het meer te begeven, mislukte. we moesten terugkeren naar de haven en wachten tot de mist optrok.
op het meer zijn er enkele eilandjes, die tot 1950 bewoond waren. het moet een hels overleven geweest zijn, zeker zonder de moderne communicatiemedia van nu. ik probeer me het leven van de afgezonderde eilandbewoners voor te stellen.
volgend jaar wil ik voor de vijfde keer naar ierland! als god het wil!
een verjaardagscadeautje van mijn vriendin! cohen volg ik al sinds mijn zestiende en de laatste jaren groeide de intentie om hem live aan het werk te zien, temeer omdat de canadees dit jaar 78 wordt!
met 9 zijn we in gent. eerst eten in 'faits divers', daarna te voet naar het sint pietersplein. om 20 uur stipt huppelt de singer/songwriter het podium op: hij krijgt zijn eerste staande ovatie.
cohen heeft -geïmpressioneerd door de locatie bij zijn vorige tournee in 2010- deze keer gent gekozen als start van zijn wereldtournee. 5 keer speelt hij hier. prachtig decor en een goed geluid. het publiek is in de ban van cohen. veel jonge mensen ook onder het publiek.
de begeleidingsgroep is super, o.m. met de spaanse luitist javier mas en de moldavische violist alexandru bublitchi . de backing vocals: de webb sisters (doen heel iers aan in hun muziek) en sharon robinson.
het is een gedisciplineerd publiek op het plein, dat wel enkele keren rechtveert of uitgelaten applaudiseert. en cohen blijft een gentleman: neemt zijn hoed af, wanneer zijn begeleiders een solomoment brengen en telkens als hij een song beëindigt.
zelf was ik zo in de ban van deze levende legende dat ik achteraf het gevoel heb dat sommige nummers mij ontgaan zijn
4 keer brengt cohen bisnummers (9 in totaal), o.m. 'I tried to leave you' ;-) en 'save the last dance for me' (origineel van the drifters?).
zelfs spaanse en canadese kranten brengen verslag uit van het concert. de canadese 'la presse': une soirée impeccable!
het is middernacht als cohen afsluit.
ik geniet nog na van een prachtige avond. met dank aan anne!
bezig aan koele berging. door wegsmijten van onnodige dingen en reorganiseren (ne man hé!) heb ik een kast over. bovendien is het ruimer in de berging. dus verhuist de overtollige kast naar mijn bureau en kunnen alweer een hoop boeken van de zolder.
ik las het boek in mijn humanioratijd in het engels. of tenminste: delen ervan. 'verplichte lectuur', weet je wel.
echter: het boek is me altijd bijgebleven.
het verhaal: een troep schooljongens strandt -na een vliegtuigcrash- op een onbewoond eiland. de strijd om het bestaan en het overleven dringt zich op en een leidersfiguur is onontbeerlijk. de strijd tussen twee jongens om het leiderschap wordt hard gespeeld. de scheidslijn tussen 'goed' en 'kwaad' en 'beschaving' en 'barbaarsheid' is dun...
bernlef is overleden. ik heb van hem 'hersenschimmen' en lees het nu voor de tweede keer. aangrijpend hoe de auteur zich inleeft in maarten, een dementerende man die van zichzelf, zijn vrouw, familie en de wereld om hem heen vervreemdt en verdwaalt in zijn geest. prachtig gewoon. ik lees het in turbo, omdat ik wil weten hoe het eindigt.
ook dit jaar het mas bezocht. het blijft een prachtig staaltje van hedendaagse architectuur. prachtig ook hoe de omgeving heropgewaardeerd wordt. in vijftien jaar tijd heeft 'het eilandje' een ware metamorfose ondergaan en die is nog niet ten einde.
regelmatig grasduin ik op de website van 'the irish times'. vandaag een artikel over de redding van drie duitsers die het meer overstaken met een boot en strandden op priests island. de derde bleek lange tijd spoorloos, omdat hij in een dinghy op zoek was gegaan naar hulp (slim!). het meer is 30 km lang en het 2de grootste van ierland (op de shannon).
een verjaardagscadeautje van mijn vriendin! cohen volg ik al sinds mijn zestiende en de laatste jaren groeide de intentie om hem live aan het werk te zien, temeer omdat de canadees dit jaar 78 wordt!
