van küssnacht naar argenteuil - leo van audenhaege
tja, ik had al enige argwaan (intuïtie?) tegenover dit boek. zelf zou ik zoiets nooit kopen, maar dit boek heb ik dus wel in de bek gekeken. de schrijfstijl is nogal amateuristisch/ wat me vooral stoort, is het feit dat de auteur korte woordgroepen inlast die alles en niets zeggen en dus heel storend zijn. van enige objectiviteit heeft hij geen kaas gegeten. de schrijver is een echte leopoldist. voor het eerst lees ik dat leopold door de nazi's uitgenodigd werd voor een gesprek over de toekomst van het land. terwijl het algemeen bekend is dat leopold zelf om een onderhoud vroeg. puur uit opportunisme. de vele buitenechtelijke verhoudingen van onze koningen -boudewijn uitgezonderd- interesseren mij in feite geen zier. het is non-geschiedenis. het komt mij voor dat de auteur dit boek geschreven heeft om nog 's in de verf te zetten dat hij een 'bevoorrechte getuige' was tijdens het bewind van leopold III. wel, hij had het beter daarbij gelaten. hij is weinig kritisch voor leopold, die voor hem eerder een slachtoffer dan een dader is van 'collaboratie'. dit boek hoort thuis op de brandstapel.
