mijn blog is 1 jaar oud. het is al veel dat ik het volhoud. al had ik veel meer willen schrijven. ook over het leven an sich. maar internet is publiek en ik vrees. graag zou ik covers van boeken plaatsen, maar ik ben te lui om op te zoeken hoe het moet. straks alweer naar de boekhandel. even snuisteren, vastnemen, covers lezen. ik ga steevast naar de afdeling 'geschiedenis'. ooit, als er een tweede leven is en iemand is mij barmhartig, volg ik geschiedenis. ik ben een lezer, maar ik ben een veelvraat. dat betekent dat ik steeds in enkele boeken tegelijk bezig ben. ik wil uitdaging. en soms heb ik die na enkele tientallen bladzijden wel gehad. en dan wil ik een nieuw boek. soms vraag ik me af wat ik onthoud van een boek. hoe diep de informatie in mijn hersenen opgeslagen ligt en wanneer het er nog 's uitkomt. en of het er uitkomt op het moment dat ik het kan gebruiken. en nog steeds droom ik van frankrijk. ergens een huisje, tuintje, velden om me heen en een landwegeltje om te komen en te gaan. en eenvoudig leven. wel met modern comfort, maar eenvoudig. tuinieren, lezen, rusten, mensen ontvangen voor enkele dagen en praten en gezellig bij elkaar zijn. en hoe ouder ik word, hoe minder het moet. misschien (n)ooit. ik zie wel. (n)ooit...
belgië een geschiedenis zonder land - rolf falter
een turf van meer dan 400 bladzijden. 1/4 is al gelezen en het smaakt naar meer. falter begint bij caesar (de eerste geschreven bronnen over onze streken). hij schrijft vlot, legt verbanden, schrijft ook over de kleine man. vernieuwend ook, in deze zin dat hij nieuwe inzichten brengt. leuk, ook al omdat ik al heel veel gelezen heb over caesar en de karolingers. dit boek daagt uit om verder te lezen. het is voor het eerst dat ik een verklaring lees voor het verdwijnen van de middeleeuwse feodaliteit. eindelijk! bovendien geeft hij ook antwoord op de populatie in de oudheid en de middeleeuwen. zoiets lees je zelden. het geeft antwoord op een vraag die mij al lang bezighoudt. nu verderlezen, want dit boek boeit mij mateloos!
uitgelezen. heb passages soms vluchtig gelezen. zal ooit wel 's de tijd nemen om alles rustig te lezen en aantekeningen te schrijven. zo overdonderend, zoveel stof voor dialoog en discussie. ik vermoed wel dat hesse bij het schrijven hallucinerende middelen heeft gebruikt. kan moeilijk anders als je zoveel filosofische overpeinzingen neerpent. die komen er niet vanzelf, denk ik. ik heb veel gedachten van 'de steppewolf' in mezelf herkend. ook ik ben een peinzer (een 'denker' is iets wat ik exclusief toedicht aan mensen zoals hesse). ik heb het boek gelezen toen ik 18 was en op zoek naar mijn plaats in de wereld. ik weet nu meer en toch weet ik minder. steeds weer komen nieuwe levensvragen in me op. of vroegere levensvragen in een nieuw kleedje of in een andere dimensie. hesse is een genie. getormenteerd of niet? nu is het tijd voor iets lichters.