alweer in boek over de meso-amerikaanse over hun religieus balspel (in het spaans: pelote of tlachtli bij de azteken en pokatok bij de maya) gekeken en gelezen. boeiend. hoe in ploegen of onder individuen deze wrede sport beoefend werd. in een door muren en talluds omgeven plein spelen zij op leven en dood met een rubberen bal van 5 kg. deze mag alleen worden aangeraakt met heupen en bovenlijf. de verliezer werd geofferd aan de goden. ik had het willen meemaken, als toeschouwer weliswaar. of als toeschouwende hoogwaardigheidsbekleder. en ja, ik wil in mijn tuin nog steeds zo'n precolumbiaans bouwwerk. alles kan.
soms heb ik van die rare buien. de ene keer zet ik rock&roll op, de andere keer chanson, dan weer folk. alles eigenlijk; het kan zelfs gebeuren dat ik van die onvervalste vlaamse levensliederen opzet. als ik 'de allereerste keer' van rita deneve hoor, brul ik steeds mee. of met 'diep in mijn hart kan ik niet boos zijn op jou' van jo leemans. ik vind dat best te pruimen. 't moeten niet altijd engelanders of amerikaanders zijn hé. nog zo enkele favorieten: will tura - eenzaam zonder jou ronny temmer: de ranke roos john terra: is er een ander ann christy: iemand heeft je pijn gedaan jimmy frey: rozen voor sandra
schoon, toch? puur vlaams. we zijn allemaal zo graag vlaming, maar we zijn verangelsakste vlamingen. en als de rode duivels (help, ik schrijf over voetbal! shame on me!) spelen, zijn we belg. rare jongens, die vlamingen. ach, die vlaamse liedjes behoren tot ons cultuurpatrimonium. en niemand wil die liedjes gekend hebben, maar op feesten zijn ze plots wel populair.
ach, ik heb vanalles. een greep in mijn muziekgeheugen: the rolling stones mumford & sons abba heavy metal bach (tientallen cd's met cantates) luka bloom nick cave leonard cohen bob marley massive attack blue blot jazz blues toots thielemans frans chanson kleinkunst the scene the lau de kreuners gorki studio brussel josh rouse filmmuziek jame staylor rammstein donna summer johnny cash anouk anastacia billy joel kate bush santana the buena vista social club jj cale
maya's, paleizen en piramiden in het oerwoud (henri stierlin, taschen)
jep, ik ben precolumbianofiel. of hoe zeg je dit anders? alles wat met oude culturen te maken heeft, interesseert me. ik was aan het boekenruglezen, toen ik het boek opmerkte. lang geleden dat ik het doorbladerd heb. goh, ik zou het wel willen: een toegankelijke mayapiramide in mijn tuin. deels overwoekerd door struiken en klimplanten. met kamertjes. en een kamertje met al mijn boeken over die precolumbiaanse culturen en alles wat ermee gerelateerd is. ik zeg nooit dat iets onmogelijk is. een oude treinwagon in de tuin zou ook fantastisch zijn. allez... straks kan ik er hier al een themapark van maken. een wagon dus op echte sporen, met een klein perronnetje. en met een krantenkiosk met mijn favoriete krant. dat kioskske baat ik zelf uit. ik ben ook treinbegeleider. ik wil houten banken en deuren tussen de banken. direct in en uit. geen geklooi. en op het raam van zo'n deur het ijzeren plaatje met: 'ne pas se déclencher dehors'. echt zoals vroeger. en dan een stoomfluit en mijn geliefde die in een witte dikke rook met kartonnen valies naar mij op zoek is. ik hang uit het raam, berustend dat het lief niet meer komt. maar zie, daar hoor ik het geluid van haar schoenen, het is haar stap en van niemand anders. nog enkele meter. haalt ze het? ze vertraagt. en als zij niet bij mij kan komen, ga ik naar haar toe. (omhelzing)
goh, stationsromantiek. en poëzie. want terwijl ik daarnet aan het boekensurfen was, zag ik poëzie. enkele gedichten gelezen van: claus, de coninck, lorca, pessoa, baudelaire, de coninck, neruda. en ondertussen luisterde ik naar 'la forza del destino' van verdi. uit de film 'jean de florette/manon des sources'. en die film brengt me bij isabelle huppert in 'l' été meurtrier'. prachtfilm met een bloedmooie huppert.
en ergens heb ik nog een boek van maarten 't hart liggen over bach. ergens op zolder. één van mijn eerste elpees waren de brandenburgse concerten. bloedmooi. maar welke muziek zou nu best passen bij het zojuist beschreven perrongeluk? ff denken: eentje van trenet of iets van rachmaninoff? aznavour? brel? moet iets frans zijn of klassiek. daarover ben ik het al eens met mezelf.
alweer in boek over de meso-amerikaanse over hun religieus balspel (in het spaans: pelote of tlachtli bij de azteken en pokatok bij de maya) gekeken en gelezen. boeiend. hoe in ploegen of onder individuen deze wrede sport beoefend werd. in een door muren en talluds omgeven plein spelen zij op leven en dood met een rubberen bal van 5 kg. deze mag alleen worden aangeraakt met heupen en bovenlijf. de verliezer werd geofferd aan de goden.
jep, ik ben precolumbianofiel. of hoe zeg je dit anders?
