voor de zoveelste nacht op rij. en grieperig en hooikoorts. catalogus van het mas uitgelezen. mooi uitgegeven, interessante info die me doet watertanden naar meer. meer moet dat voorlopig niet zijn. en boven mij barst een onweer los. dat ik dit nog mag meemaken ;-)
heb griep. alle spieren doen pijn, kan zelfs mijn armen niet meer strekken. kan ik dus ook geen verdachte bewegingen maken. bof ik even. ik las ooit een boek (het ligt ergens op zolder) over de laatste maanden van napoleon op sint-helena. hij sleet er zijn leven als een sikkeneur. ontevreden over alles en nog wat. vergeten de honderdduizenden doden. daar was hij weer le petit napoleon. vergeten zijn liederlijk liefdesleven. klein, letterlijk en figuurlijk. zijn lijf zat vol arsenicum. ofwel werd hij vermoord, ofwel was het een middel tegen zijn maagkanker.
een geniaal regisseur en een brave charmezanger. allebei uit de bocht gegaan; de eerste een provocateur, de tweede een brave charmeur. ocharme paul severs. de hitlergroet is nog steeds not done. ik vraag me af of het in de eerste decennia na napoleon ook verboden was om je hand horizontaal in je jas te verbergen. tuurlijk, er waren nog geen lars von trier of paul severs. ik moet hier oppassen wat ik zeg. 'alles wat je zegt, kan tegen jou gebruikt worden'. verba volant, scripta manent. en neen, ik ken geen enkele goede eigenschap van hitler. tenzij je het feit dat hij jongetjes van de hitlerjugend over hun bolleke wrijft, beschouwt als een daad van naastenliefde. ach, hij aaide hun kopke omdat die op het kapblok moest gaan liggen. is dat dan een uiting van medeleven? ik denk het niet. de hitlergroet zal pas dan weer salonfähig zijn als er over enkele decennia geen overlevenden van wo II meer zijn. als hitler klinkt zoals napoleon. ach, napoleon klinkt zachter dan hitler. op zijn frans is zoveel mooier dan op zijn duits. duits is hard. en oostenrijkers spreken een verbasterd janettenduits. zo ook hitler. luister maar 's naar oostenrijkers: janettenduits! trouwens, hitler had dikwijls ook zo'n slap armpje en handje. von trier is dus een provocateur. maar neem die brave polleke severs toch niks kwalijk. als van gheluwe het heeft over 'een spelleke, een relatietje', dan mag paul severs in deze ook vrijuit gaan. godweet hoe die brave zanger er wakker van ligt. straks verwijt men hem nog een collaborateur te zijn. ik heb compassie met hem. in de jaren '70 zongen wij als kind zijn 'ik ben verliefd op jou' mee. waren wij daarom hitlerjugendjeugd? mo neen gij! wisten wij toen veel dat de pol in 2011 de hitlergroet zou brengen. je bent best voorzichtig met een gestrekte arm. liever een slap armpje met dito handje. het ergste is dat de pol nog ambras kan krijgen met zijn arm. geef hem volgend optreden 2 micro's, in elke hand één. een gestrekte arm met micro is geen statement. het is een gestrekte arm met micro. ocharme paul severs.
ziek dus. het enige dat ik vandaag gelezen heb is de 'standaard der letteren', een volledig katern gewijd aan leven en werk van annie mg schmidt. het boeide me. ik ben niet opgegroeid met annie mg schmidt, wel met o.m. pietje puk van henri arnoldus (zouden er nog liggen op zolder thuis?). wel ken ik haar werk uit de tv-serie 'ja zuster, nee zuster'. nu uitzieken in bed. maar eerst in bad.
en geen zin om te slapen. en evenmin zin om te lezen. te moe. niet moe genoeg. wie zal het zeggen? het werk stopt nooit. nooit kan ik zeggen: 't is nu allemaal in orde, er moet 's een dag niets gedaan worden. hebben jullie dat ook? altijd in het achterhoofd: dit en dat nog... slopend soms. slaapwel.
gekregen als geschenk van mijn dochter. bedankt! het eerste boek van llosa dat ik zal lezen. verhaal over kolonisatie, uitbuiting, congo, ierland en de strijd tegen de engelse bezetter. zoveel thema's in één roman, mmm! ik lees hem op vakantie, al zal het moeilijk zijn om hem zolang te laten liggen. heb al enkele regels gelezen...
het gebouw is aantrekkelijk. langs de buitenkant, want ons worstenpaar was er op bezoek en niemand mocht er in. schande! dat ze 's nachts komen kijken hé! in elk geval, binnenkort wil ik er naartoe. en de opgewaardeerde buurt exploreren. even wat verder gewandeld naar 't eilandje en er de foeilelijke peperdure appartementen gezien. wat hebben ze zich in 't hoofd gehaald? 2 blokken, da's alles. afbreken die boel!
wakker om 4 uur. alweer slapeloos. komt goed uit; zo kan ik mijn administratie bijwerken. altijd wel iets te doen. het heeft vanmorgen al hard geregend. gelukkig heb ik slakkenkorrels gestrooid, anders heb ik gruyèregroenten in de moestuin. het is jaren geleden dat ik nog het gevoel van caoutchouc in mijn mond had. ik ga wat lezen. uit de kast neem ik straks blindelings een boek. benieuwd wat het wordt.
beagle dagboek (dirk draulans) en zoveel andere dingen
draulans schrijft vlot over unieke reiservaringen. hij vertelt evenzeer over darwins' reis, boeken, ideeën en leven. het boek is vlot leesbaar. ik ben nu halverwege het boek. soms duurt een boek te lang en begin ik in een ander boek. en als ook dat boek te lang duurt, neem ik nog een ander en... het boek verveelt nooit, maar het gaat telkens over hetzelfde en dan verlang ik wel 's naar iets anders. verandering van spijs doet eten. als ik na enkele weken opnieuw in een deels gelezen boek wil beginnen, wil ik opnieuw in de sfeer komen. dan lees ik hier en daar enkele bladzijden en dan ben ik weer mee. soms vraag ik me af wat ik van een boek onthouden heb. weinig, zo blijkt. maar als het dan in gesprekken over bijvoorbeeld darwin gaat, dan schieten me allerlei dingen te binnen. darwin kende ik al als elfjarige. toen kreeg ik voor verjaardagen en andere feestelijke aangelegenheden steevast boeken over de 'wonderen van de natuur' van life-time. ze liggen ergens op... zolder ;-) ik weet nog hoe ik gefascineerd werd door een boek over de noord- en zuidpool. die landschappen... je moet weten dat er toen wel al televisie was, maar de programma's begonnen rond 6 of 7 uur en om 10 uur kon het al afgelopen zijn. het was toen ook nog in zwartwit. dat waren nog 's heroïsche tijden. als het slecht weer was buiten, moest iemand naar de zolder de antenne beter richten. en dan werd beneden en boven heen en weer geroepen: nog slechter, is 't nu schoon beeld, terug, bijna goed of 't kan ni beter! tv kijken was toen nog een avontuur. iets zoals darwin met zijn beagle. die was ook heel onderhevig aan weersveranderingen. nu hoor je steeds dat 'er niks op tv is'. in onze kindertijd keken we, ongeacht of er 'iets' of 'niks' was. het was tv en het was een mirakel. onze tv was een precisia, gekocht in 1956. en toen de precisia versleten was, kochten ze een itt schaub-lorenz, een kleurentv. velen keken toen naar 'olland'. de mies bouwmanshow, de berend boudewijnkwis. en af en toe zag je zelfs al een blote borst. de kans dat je toen een kameel op straat zag lopen, was groter dan de kans dat je in de media een blote tiet zag. begin de jaren 70 kon je op olland de barend servetshow zien, een programma van de vpro. en de vpro stond toen garant voor bloot, vulgariteiten en humor. ik herinner me een uitzending waarin een blote dame op een vespa in de studio zat. man, dagenlang werd daarover gepraat. bloot? dat was beneden alle peil! dat was vulgair, taboe! maar blijkbaar hadden velen toch weer gekeken... later verscheen sjef van oekel in de serie. kent u deze nog van hem: verdomd interessant... maar gaat u verder! en neen, ik mocht geen bloot kijken. maar soms zijn ouders weg, of ik keek van in de gang door het sleutelgat naar de tv. deur en tv stonden in elkaars verlengde. het enige vervelende was dat er een stoel tussenstond waarvan de sporten in de rugleuning al 's een stukje bloot verborgen. ik zei het al: dat waren heroïsche tijden! op zaterdag werd er in de namiddag een speelfilm vertoond: een dansfilm met fred astaire en ginger rogers, een tarzanfilm, den dikken en den dunnen (ze werden nooit laurel en hardy genoemd), daktari en de vlaamse jeugdseries (keromar, de kat, het zwaard van ardoewaan, fabian van fallada, axel nort, johan en de alverman, kapitein zeppos,...). het zit allemaal nog fris in mijn geheugen. toen werd er voor en na de uitzendingen een testbeeld uitgezonden. zie het nog zo voor me. zappen konden we niet, want er bestonden nog geen kanaalzwemmers (afstandsbedieningen). je moest dus telkens uit je zetel om de kanaalkiezer te bedienen. elke keer dat je aan die knop draaide, hoorde je 'tek'. nu gaat kanaalzwemmen geluidloos. regelmatig hoorde je bij mensen met een kleurentelevisie zeggen: de kleuren staan niet goed! en dan werden de kleuren aangepast. al vond de ene het dan te veel groen en een ander te veel rood. kleuren op tv: nu pas zagen we de echte wereld. ik herinner me trouwens nog perfect de twee nieuwsuitzendingen over de moord op kennedy en martin luther king. natuurdocumentaires werden heel druk bekeken, omwille van de kleuren. ik herinner me ook nog beelden van amerikaanse soldaten in viëtnam. en de documentaires over wereldoorlog I. als kind was ik ervan overtuigd dat de mensen toen rapper stapten en dat onze tred gewoon een volgende schakel in de evolutie van de menselijke voortbeweging was. ik denk nu ook aan nonkel bob. voor ons was dat toen een allesweter en een alleskunner. en ik denk aan otorongo, de indiaan uit 'johan en de alverman'. wij waren er dus van overtuigd dat hij een échte indiaan was. en die sprak tot de verbeelding, ook al door de vele westernseries op tv en de boeken van karl may die ik las. maar otorongo bleek een doodgewone belg en had een café in wetteren, waar hij rondliep als otorongo. hij mompelde ook zoals in de serie. indianen spraken toen nog niet hé. de karl mayboeken werden ook verfilmd. old shatterhand en winnetou sloten een bloedbroederschap. wij speelden toen ook 'cowboy en indiaan', op de speelplaats en thuis. de indiaan werd altijd gemarteld en vastgebonden in ons spel. de indiaan was de slechte. de indiaan was de underdog waarvoor wij toch sympathie voelden. op zolder liggen nog boeken over de indianen.
't zijn nog steeds dezelfde als in het begin van de week. tja, ik zou elke week wel nieuwe boeken willen in de boekhandel. volgende week misschien toch 's naar een 'goeie' boekhandel. niet zo één waar je bij het binnenkomen op wenskaarten en kookboeken stoot. ik wil andere boeken zien. en kunstboeken. en boeken over vuurtorens. in de boekhandel die ik beoog, vraag je even info en de verkoper gaat met je mee en vertelt, ook over andere boeken. het lijkt of ie een neus heeft voor de boeken waarvoor ik interesse heb. het is ook een mooi pand, geen standaardwinkel ;-) straks naar 'lewis' kijken, één van de weinige dingen waarvoor ik nog 's wil binnenzitten als het goed weer is.
ergens tussen de 2700e en 2800e zaterdag in mijn leven. elke dag is uniek. elke dag een kans om opnieuw proberen gelukkig te maken en gelukkig te zijn. met mijn mogelijkheden en mijn beperkingen. zou het vandaag een mooie dag zijn om alweer wat boeken te kopen? ik zie wel.
er zijn zoveel dingen die ik niet snap. soms eenvoudige dingen, soms dingen des levens (en die zijn niet eenvoudig). maar ik lees en ik probeer te doorgronden, te be-grijp-en. vandaag heb ik niet intentioneel gelezen en ik begrijp dus niet. misschien brengt elke letter me dichter bij het be-grijp-en. misschien brengt elke letter me verder van het be-grijp-en. tussenin is er niks, 't is alles of niets. of het in het leven ook zo is? ik weet het niet. ik ben ervaringsdeskundige en ik weet het niet. soms is niet weten beter dan weten; comfortabeler, rustgevender. ik zoek straks de rust op. in mijn hoofd. in mijne kop.
ik ben al lang op zoek naar een boek over vuurtorens. geen gewone, zoals aan de kusten van de lage landen. het moeten bijzondere vuurtorens met een verhaal zijn. ooit zag ik een franse documentaire over een vuurtoren, op een rots ver van de kust. wanneer het stormde, was die vuurtoren soms weken na elkaar niet bereikbaar, noch met de boot, noch met de helikopter. de vuurtorenwachter bleef dan tot men hem kon vervangen. graag zou ik 's alleen in zo'n vuurtoren een dag en een nacht doorbrengen. 8 of 9 beaufort op zee lijkt me ideaal als eerste kennismaking. welk boek zou ik meenemen? een thriller! iets over zee en vuurtorens. alhoewel ik nooit thrillers lees, maak ik voor die ene keer een uitzondering. net zoals bij mijn luchtdoop: toen las ik een thriller over een voedselvergiftiging aan boord van een vliegtuig tijdens een transatlantische vlucht. passagiers stierven, een deel van de bemanning... misschien was het een ritueel om het potentiële gevaar af te wenden. een vuurtoren dus. en bang zijn en tegelijk overweldigd door de natuurkrachten. of in een huisje annex vuurtoren (of is het net andersom) wonen hoog op een klif in ierland. ik zag ooit posters van vuurtorens in een shop. maar een vuurtoren zoals in mijn fantasie, was er niet bij. het was te braaf. vuurtoren. metafoor.
vandaag alleen de krant gelezen. of toch enkele artikels. te weinig tijd en moe. te veel werk na de uren. toch even bloggen. dit was het voor vandaag. over naar het werk.
ik heb gezwommen! voel me zo fris als een hoentje. heb energie te veel. ff gebeld naar vriendin. resultaat: vanavond laat bbq! mmm! zo dadelijk beginnen aan de voorbereidingen. me niet storen hé!
geloof het of niet, maar van zwemmen is nog niks in de tuin gekomen. ik kan moeilijk 'in huis gekomen' schrijven, want het is geen binnenzwembad en dan zou ik me bezondigen aan foute informatie. en op deze blog wordt noch gelogen, noch foute informatie geschreven. al kan ik soms vergeten wat ik beloof, maar da's dan weer een ander paar mouwen. da's dan te catalogiseren als temporaire psychische incontinentie (tpi-syndroom). hoe het komt dat ik nog niet gezwommen heb? tja, ik moest: het gras maaien, enkele telefoontjes plegen, boodschappen doen, koken, ander werk. ne man kan dat allemaal. het mannelijke ras is zo geboren, mevrouw. is uw mannelijke partner anders? tja, dan ligt het helemaal aan u, want wij zijn heel makkelijk opvoedbaar. is uw man of vriend niet multi-inzetbaar, dan heeft u verzuimd hem te sensibiliseren en te motiveren. mannen zijn namelijker makkelijker op te voeden dan pups. en dat laatste is gezegd door een vrouw hé! dus ik heb nog steeds niet gezwommen. straks misschien. de eerste duik van het jaar in het pas gevulde zwembad. 't zal 3 cm koud zijn, maar da's beter dan 3°C koud, want dan zou het nog kouder zijn. even ernstig nu: de watert° bedraagt 14°C en da's zalig! bij de eerste sprong schrikt je lijf, maar dan past het zich aan en als je uit het water stapt, voel je je bloed stromen. heerlijk. en vervolgens doe ik wat stoer en loop met natte zwemshort in de tuin, alsof ik net uit de sauna kom. en nu ga ik zwemmen!
stel dat de mensen in de oertijd (of schrijf ik nu beter: uit de oertijd?) al konden lezen, zouden wij hier dan nog gazetten hebben en ne laptop enzo? zie hé, dat is een vraag waarvan ik wakker lig. want denkend, kan ik niet slapen en slapend, kan ik niet denken. 't zijn lappen.
is flamboyante kunst op zich. we ontmoetten hem ooit in het smak in gent. dagje kunst met de kinderen. hij verscheen ten tonele. anders kan ik het niet noemen. over jan hoet zeg je niet: 'hij stond er ineens'. 'kinderen, kinderen, ik moet u ne keer iets fantastisch laten zien'. en hij trok met ons door een deur met 'toegang verboden' en trok een roodwit lint in twee. naar het werk van een conceptuele kunstenaar uit polen. het werk was nog in opbouw. iets met treinen en perrons. de kinderen verstonden wellicht weinig van zijn uitleg. maar geboeid waren ze wel. toen we later in de foyer nog wat dronken, was hij er opnieuw. ofwel was hij opgedoken vanachter de bar of hij had zich laten upbeamen of iets anders onaards, maar hij stond er. het waren de laatste weken van de belgische frank. op een briefje van 100 vroeg ik hem om zijn handtekening en datum te schrijven. 'oei, een zwarte vitlstift', riep jan en weg was hij. en alweer kwam ie terug. met stiftje. en ineens vroeg hij: 'hoehetegij?' en hij vervolgde: 'x jong, vannacht hebben ze hier proberen in te breken, stel u voor, jong (en hij klopte me kameraadschappelijk op de schouder), in een museum over kunst! barbaren zijn het!' en weg was jan. dat briefje van 100 ligt ergens op -samen!- de zolder!
treinen. ik heb er altijd al iets mee gehad. perrons, treinen, mensen, houten banken, loketten, zwart-wit, rook, amour, een kartonnen valies, vochtige ogen, opengeslagen kranten, film, melancholie, een achtergelaten koffer, dampende koffie, een stationsbuffet met die typische stationsbuffetmensen, een fluitsignaal, vertrekken en aankomen en alles daartussenin.
dat mijn stadje een cultuurmekka wordt. met muurgedichten, beeldende kunst, muziek en zoveel meer. waar je om de zoveel vierkante meter even kunt stilstaan bij kunst in al haar facetten. kunst kan de wereld niet redden, maar kan hem wel aangenamer maken. kunst daagt mensen uit, vraagt om introspectie, doet mijmeren, brengt rust, roept op tot communicatie. ik zie het al in gedachten: een muurgedicht van kopland, een gigantische waterfontein, verwijzingen naar de legende van onze stad, een park met bonsais, een muurgevel met boekenillustraties, een pleintje waar kunstenaars kunnen schilderen en kappen en laten zien hoe hun werk tot stand komt, conceptuele kunst,...
draulans schrijft vlot over unieke reiservaringen. hij vertelt evenzeer over darwins' reis, boeken, ideeën en leven. het boek is vlot leesbaar. ik ben nu halverwege het boek. 
