Bloeiende narcissen alom,
tulpenbladeren die boven de grond komen loeren, de roze bloesem van
de abrikozenbomen......en amper 3 weken geleden ploeterden we nog
door bijna anderhalve meter sneeuw.
De voorbode van een koude winter
maakten mijn nichtje en ik al mee tijdens onze citytrip in Amsterdam.
Een toffe logeerplek in hartje Amsterdam bij Petra, een nicht van
Erik , vormde ons dagelijkse vertrekpunt . Met mijn 10-jarige nichtje
op stap gaan ,betekende een programma op zijn Amerikaans of op zijn
Japans.: het Van Gogh museum, het Rijksmuseum, Het historisch museum,
het huis van Anne frank, de poezenboot en nog veel meer bezochten we
op 3 dagen tijd. Dit bij een ijzige koude noordenwind, die mijn
Siberië reis meteen opriep. We maakten nog de laatste grachtentocht
mee, want de volgende dag sloten alle grachten om ijsvorming te
bevorderen voor het schaatsen. Brussel bereikten we per Thalys ook
net voordat vele wissels begonnen te vriezen en we landden ook met
één van de laatste vliegtuigen op Ancona. Er lag nl. al een mooi
sneeuwtapijt, die de komende dagen dikker en dikker zou worden,
waardoor de luchthaven bijna een week gesloten werd. Mijn nichtje
geraakte ook nog net op het nippertje terug thuis in Umbrië, net
voor de serieuze sneeuwval.
2 weken lang zou het sneeuwen,
waarbij het dagelijkse verkeer vooral te voet gebeurde. De scholen
bleven 2 weken lang toe, waardoor de leerlingen dit jaar 2 weken
minder zomervakantie zouden hebben. (niet een al te grote ramp gezien
de 3 maanden lange vakantie) Lege winkelrekken en het leger dat
overal kwam meehelpen met extra vrachtwagens en baggers om die tonnen
sneeuw weg te ruimen.
Tijdens mijn 50-jarige Sarah
verjaardag was de sneeuw gelukkig aan het smelten, doch het feest
kon toch pas de week erna plaatsvinden, want sommigen konden zich nog
niet goed verplaatsen. Die dag wees de thermometer al meteen 20
graden aan ! Mijn zus uit België stuurde me een nieuwe outfit op,
want ze vond dat met 50 jaar men zich toch anders moest kleden !
Uit eten gebeurde in een nieuw
ontdekt restaurant in Jesi, (restaurant Vincanto) waar men kon kiezen
tussen speciale vis- of vleesgerechten. Het dessert, een ware creatie
met chocolademousse kon zelf wedijveren met de beste Belgische
chocomousse !
Het feest zelf was een
teatime-champagne festa met allerlei dolce, ik had natuurlijk weer
gebakken voor een heel legerregiment...Onze vriend David bracht zijn
gitaar mee .Hij had de Engelse charts en Amerikaanse charts van
februari 1962 nagekeken. Een van de liedjes die toen in de hitparade
stonden zou hij voorspelen, geassisteerd door een koor . Heel leuk
!!!
En ik zou dan eindelijk op mijn 50
ste een scooter krijgen.
Zoals reeds vermeld aan het begin
van de brief staat de lente voor de deur en natuurlijk ook weer het
begin van ons toeristisch seizoen, dit jaar bijten we de spits af met
een groep italianen.
De tuin maken we ook langzaam weer
gereed, ik zal nog snoeicursussen gaan volgen. Doch 8 mei zal de
grote datum worden , want dan zijn we precies 10 jaar met onze B&B
gestart. Wie die dag bij ons logeert krijgt de overnachting gratis
(min. 3 nachten) en kan meefeesten !
Maar dat is voor de toekomst
tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS tijdens de eerste week van de
sneeuw wandelden we naar Cupramontana om even een frisse neus op te
halen. Hier lag nog meer sneeuw dan bij ons. In de bar Ruggero werd
dan ook over niets anders gesproken. Bij het verlaten kreeg ik nog
een mooi theekopje cadeau met allerlei soorten thee. Voor de moeite
dat we gedaan hadden om even naar het dorp te gaan.
PPS een vriendin van ons kon tijdens
de sneeuw niet eens met haar auto tot haar huis geraken, tot de
hoofdweg vergde een wandeling van 20 minuten, bergop wel te verstaan.
Doch boodschappen moesten er wel gedaan worden. Bovenaan gekomen
stopte een tandeloze opa voor haar. Of ze aan het wandelen was. Nee
zei ze, boodschappen doen. Stap maar in. Opa die een Fiat 500 reed,
zonder kettingen en zonder sneeuwbanden geraakte toch ondanks alles
tot aan de 1ste supermarkt. Hier kon ze haar inkopen doen en
ontmoette andere vrienden. Hiermee kreeg ze weer een lift tot aan de
bar tabacchi van Poggio cupro, waar ze sigaretten haalde. Maar
opnieuw moest ze niet te voet... want opa stond er weer, dus kon ze
weer mooi mee.
Deze brief kon een kopie zijn van
het jaar 2005, l'annata della grande nevicata, of het jaar van de
grote sneeuw. Toen was het 40 jaar geleden, nu amper 7 jaren na de
fameuze sneeuwbuien. We zitten nu met een meter sneeuw, Cupra meet
al bijna anderhalf en de neerslag blijft maar duren!!!
Tot nu toe bleef Koning Winter
tijdens december en januari gewoon afwezig , maar verstopte zich
waarschijnlijk op een heel goede plek om dan onverwachts toen
iedereen al de lente zag, meedogenloos toe te slaan.
Gelukkig genoten we de voorbije
maanden van ononderbroken zonnige dagen met cielo azzurro zoals we
dat in la Bella Italia gewend waren. De wekelijkse wandelingen
overtroffen zichzelf dan ook. Zo wandelden we met Dante , een gids
die normaliter wandelingen leidt in Patagonië, op de Kilimanjaro
e.d. ,naar de Monte Conero, onze prachtige kliffenkust. We zouden
op zeeniveua vertrekken om dan de 500 meter hoge klif te beklimmen.
Weliswaar langs de paden met niet al te moeilijke hellingsgraad,
want zijn dagelijkse training bestond eruit om van een buurdorp hier
in de buurt naar de top van de Monte San Vicino te lopen (1500m
hoog) en terug. We kozen bovendien een stralende winterdag uit en
genoten zo van prachtige panorama's op de blauwe Adriatische kust.
Januari waren we gesloten en om ons
toch bezig te houden organiseerde ik samen met een Duitse collega een
baknamiddag Duitse taarten. Het werd een internationale samenkomst
met o.a. een Finse vrouw, Nederlandse, Engelse, en natuurlijk ook
Italiaanse vrouwen. Zelfs 2 mannen waren van de partij. De gebakken
taarten konden we dan met zijn allen lekker oppeuzelen.
Het jaar startten we tevens met een
belangrijke aankoop ; een minibus met 9 plaatsen. We kregen nl. meer
en meer aanvragen om tours te organiseren. Tot nu toe huurde Erik
altijd een bus , doch daar men die ruim van tevoren moest reserveren,
konden we niet altijd flexibel zijn. We ontdekten een goede
tweedehands Fiat Ducato in Fabriano die we onmiddellijk kochten..
Een week later maakte ik al met enkele vriendinnen een surprise
bezoek bij een vriendin die jarig was. Samen reden we dan verder om
heerlijk te aperitieven; in het busje groeide al snel het
schoolreisgevoel. Voortaan konden we ook onze gasten dagtours
aanbieden.
Eind januari vertrokken mijn moeder
, ik, mijn zus uit Umbrië en haar 2 kinderen naar België voor een
surpriseparty voor mijn zus in België die 40 jaar jong werd. De hele
organisatie verliep in het grootste geheim met mijn schoonbroer in
het complot. We arriveerden 's avonds laat in Charleroi waar we in
een hotel overnachtten. S 'anderendaags haalde onze schoonbroer ons
op , om dan hun huis , meer bepaald de living in een discotent te
veranderen, compleet met discobal. (voor dat laatste attribuut hadden
we wel een extra bagage moeten inchecken ) We verkleedden ons ,
verstopten ons en dan was het wachten geblazen op mijn zus die niets
vermoedend haar huis zou binnen stappen met de 2 zoons na een
werkdag. De verrassing was compleet, ze merkten niet meteen iets op
totdat ze verklede figuren zagen die een dansje opvoerden op Dancing
Queen !!!! Daarna deden we ons tegoed aan het buffet !
Wij vertelden haar dat wij de
babysitters waren die onze zwager had besteld voor een etentje in een
restaurant morgen avond. Natuurlijk weer een smoes, want
morgennamiddag was een verrassingsfeest gepland met allerlei
vrienden. We moesten haar wel eerst het huis uitkrijgen, maar ze
stelde plots voor om een kinderfilm te gaan bekijken. Zo gezegd zo
gedaan, mijn 2 zussen en de kinderen de deur uit, zodat mijn
schoonbroer, mijn moeder en ik het huis konden klaarmaken. Een
traiteur was ook besteld, dus die kwam ook alles versieren e.d. De
vrienden kwamen stilletjesaan binnen alsook onze broer, we moesten
alleen mijn zus nog langer ver van huis houden, want de film was al
lang gedaan en niet iedereen was er al. Haar wat boodschappen laten
doen en dan het langverwacht moment ! De rode loper was uit en
stomverbaasd parkeerde ze de de auto het werd een leuke namiddag
en avond met zeer lekker eten, een traiteur om u tegen te zeggen !!!!
De volgende dag vertrokken mijn
petekind en ik naar Amsterdam waar we samen op citytrip vertrokken.
Met de trein naar Waremme tot Brussel Zuid voor de Thalys. Op het
perron koos ik de hoofdroltrap uit om naar beneden te gaan naar de
inkomhal van het station. Op de roltrap bemerkte ik beneden 2 hevig
zwaaiende figuren , misschien voor de mensen achter ons ? Nee het
waren 2 vriendinnen van mij compleet met ballonnen en pralines,
speciaal voor mijn 50 ste verjaardag, weliswaar pas eind februari,
maar toch. Wat een surprise !!! aanvankelijk lag er een ander
scenario klaar, doch de algemene staking van 30 januari gooide roet
in het eten. Gelukkig bleef er nog even tijd over om nog samen
iets te drinken en te eten , maar toen moesten we toch de Thalys op
.Afscheid genomen en dan gezoefd tot in Amsterdam waar we de trein
namen tot in Alkmaar waar mijn schoonzus woonde. Zij haalde ons op
met haar zoontje en we konden dan hun verbouwde huis bewonderen en
natuurlijk het 8maanden oude dochtertje ! Daarna kreeg Lena mijn
petekind nog het Nederlandse strand te zien, duinen e.d. Ook het
avondeten was voor Lena iets speciaals: voor het eerst rookworst
gegeten, die ze heel lekker vond. Vervolgens met de trein terug naar
Amsterdam. De metro genomen naar Petra, een nicht van Erik waar we
zouden logeren. Maar dat is voor de volgende maandbrief. Hopelijk
spreken we dan van prinses Primavera....
tanti saluti cari
Isabelle enErik
PS:
we gingen te voet naar Cupramontana. Het rijden met de auto
was slechts mogelijk met sneeuwkettingen om en dat was wel veel
moeite om die om te doen. Aangekomen in de supermarkt leek het wel
oorlog: alle schappen met verse groenten , fruit, eieren waren leeg.
De rest van het assortiment was ook beperkt....
10 Jaar B&B la Girandola 20 Jaar getrouwd 30 jaar samen 40 jaar zus van Isabelle 50 jaar Isabelle
daarom plannen we elke maand iets speciaals , hou dan ook onze
website en de maandbrieven in de gaten ! Ons eerste initiatief: : wie
vòòr eind
januari tenminste 1 week een B&B kamer boekt en eenvoorschot betaalt
krijgt 10% korting.(naar gelang beschikbaarheid en niet geldig voor
boekingen tijdens juli en augustus)
prettige feestdagen !!!
Het is alweer bijna een maand
geleden dat we terugkwamen van onze fantastische
transsiberie/transmongoliereis. Voor ons meteen ook de eerste keer
Azië. Met deze brief wil ik toch een poging wagen om deze reis zo
goed mogelijk samen te vatten. Moskou verraste ons compleet, geen
oude kleurloze grijze sovjet stad maar een luxe metropool. Zoveel
geëtaleerde rijkdom zagen we hier nog niet, meterslange limousines,
de duurste en allernieuwste automerken en modellen, de duurste
kleding en juweliers....Een stad met brede rijbanen (8-baans in
hartje centrum) en brede voetpaden waarlangs het snelle en talrijke
verkeer langs raasden, een super efficiënte metro, kortom een
moderne stad met overal WIFI mogelijkheden en de gemiddelde
metrogebruiker zonder boek maar met e-reader. De Moskoviet een
cultuurliefhebber die urenlang aanschuift voor een Carvaggio
tentoonstelling .Een reusachtige stad, het duurt even voordat men die
helemaal doorkruist heeft.
De treinreis die ons van Moskou naar
Irkoetsk en het Balkajmeer moest brengen, bleek ook de moeite waard.
3 dagen lang op de trein, maar ze vlogen om. Een compartiment met 4
personen hadden we, waarbij we elke dag andere medereizigers zouden
krijgen. Het was laagseizoen, m.a.w. weinig toeristen op de trein,
maar des temeer gewone Russische passagiers. Jammer dat ze bijna of
geen Engels spraken, de communicatie verliep dan ook stroef of
helemaal niet.
Irkoetsk of de hoofdstad van Moskou
verraste ons ook. Hier troffen we in tegenstelling tot Moskou wel nog
een historische kern aan met oude huizen. (Moskou brandde ooit begin
1800 waardoor er niets meer overbleef) het gaf dan ook iets gezelligs
aan deze stad. Livstjanka aan het Balkajmeer , in het toeristisch
seizoen een ware trekpleister maar nu een beetje doods. Het bestond
uit houten huizen en het deed dan ook Scandinavisch aan.
De treinrit naar Mongolië bleek de
leukste, wel heel oude trein, doch de steeds voorbijkomende Mongolen
met al hun bagage , maakten de rit allesbehalve saai, ook de
grensovergang was nog die naam waardig. De natuur van Mongolië
overweldigde ons, weids, uitgestrekt en onbewoond. Ons tentenkamp
lag wel in een natuurpark dat in de zomer nogal toeristisch was, maar
nu bleken we op een Fins koppel na , de enige bezoekers. Het was
tevens ons koudste verblijf, -24 graden, weliswaar een droge kou,
en voor de Mongolen nog niets een echt koud.....
Ulaan Baatoor kon ons echter niet
bekoren, dit was wel een echte grijze, kleurloze sovjetstad. Zeer
chaotisch , in het verkeer heerste het recht van de sterkste , hier
liepen de meester zakkenrollers rond, doch met onze winteroutfit
maakten we het hen extra moeilijk ! 's Avonds werd er ook afgeraden
om buiten te komen, drugsbendes en wilde honden....We waren blij om
onze reis voort te zetten naar China. Het mooiste landschap passeerde
nu onze trein , heel afwissende panorama's , maar de vuilste trein.
In elke trein had tot nu toe elke wagon 2 opzichters gehad, die
altijd hun best deden om alles zo proper mogelijk te houden, de
Chinese trein helaas niet. Ook minder ijverig om de verwarming van de
trein geregeld van steenkolen te voorzien, dus af te toe best koud
aan boord. In de Russische trein was het dan eerder een sauna, 30
graden !
China verwelkomde ons de eerste dag
met 16 graden, het voelde als zomer aan . Beijing was ook een grote
metropool, daarbij zijn Parijs en Rome provinciesteden, maar gelukkig
wel nog talrijke oudere en kleinere wijken , waar men nog resten zag
van het oude Peking. De cultuur was er zo anders dat wij de eerste
dag daar dan ook louter stomverbaasd rondliepen. Zoveel nieuwe dingen
te zien die compleet anders waren. Bovendien een echt propere stad,
de hoofdwinkelstraat werd er zelfs met een boenmachine proper
gehouden...Moskou ook zo'n schone stad, in de metrostations liep
voortdurend personeel rond om al het vuil op te ruimen.
Kortom een prachtige reis, met
talrijke mooie herinneringen en indrukken en een groot compliment
aan Trans-sputnik, de Russische reisorganisatie in Nederland die het
allemaal onberispelijk organiseerde, een echte aanrader.
Mochten we een volgende reis
aanvatten dan zal dat toch wel met één of andere apparaat zijn
waarmee we ons op internet kunnen aansluiten, want overal was er wel
WIFI en de internetcafés waren echt aan het uitsterven. De blog is
dan ook verbeterd en er zijn foto's op te zien:
2 weken na onze terugkomst hebben we
helaas afscheid van onze 14-jarige labrador Pucha moeten nemen. Door
een plotselinge nierblokkade kon ze niet meer lopen, eten of drinken
, de enige oplossing was dan ook haar laten inslapen. Een grote
troost was haar toch mooie leven in la Bella Italia.
na een lange periode van droogte en
nazomerweer, maakten we dan toch uiteindelijk de grote onweersbui
mee, waardoor de tropische temperaturen voorgoed tot het verleden
behoorden. De natuur was in jubelstemming eindelijk weer water ! het
toeristisch seizoen liep ook langzaam af, zodat ik ook weer mooie
zaterdagwandelingen kon maken met de podisti. Tijdens de
zaterdagwandeling na de fameuze onweersbui, was het zelfs zo helder,
dat we de kust van Kroatië konden zien. Langzamerhand presenteerde
de natuur zich volledig in herfstkleuren, wat de wandelingen
natuurlijk nog mooier maakte. De abdij van Sant' Urbano in Apiro ,
onlangs gerestaureerd, vereerden we tevens met een bezoek en
Elcito het Andesdorpje (zelfs de Spaanse naam klopt) verraste ons met
een tentoonstelling van oude foto's. Zo zag men het harde en
moeilijke leven van 50 jaar terug.
Ons zwembad, dat we nog nooit zo
lang open hadden gehouden, sloten we ook tot volgend jaar. Nu weer
tijd voor enkele klussen zoals het verder afwerken van een cementen
vloer in de hooischuur, de gasten met moto's zouden voortaan
probleemloos hun moto's kunnen stallen.
In Moie bezochten we ook de
trattoria il maresciallo, dat al lang op ons lijstje stond. Een
restaurant open gehouden door 3 oma's: eentje stond aan de kassa,
eentje in de bediening en eentje zwaaide de scepter in de keuken. Men
kon er alleen door de week en 'middags gaan eten. De kwaliteit van de
keuken eenvoudig maar ottima en de prijzen zo democratisch als het
maar kon. De bediening echt hartelijk op zijn la nonna !
De olijfoliemolen waar we vroeger
onze olijven naar toe brachten, had al de klanten uitgenodigd, want
de molen was vernieuwd en verplaatst naar een andere locatie. Voor
iedereen natuurlijk gratis porchetta en wijn en als bijkomend
extraatje een olijfboompje cadeau !
Erik verheugde zich al op een
gastronomische tour met zijn gasten. Net zoals vorig jaar mocht Erik
rondtoeren met een groepje Nederlandse gastronomen, deze keer waren
ze zelfs met zijn zessen. Een busje gehuurd, waardoor de gasten
heerlijk konden dineren en zorgeloos wijn konden drinken.
In 4 dagen tijd, proefden ze van de
overheerlijke Marchigiaanse keuken in verschillende restaurants,
bezochten de pastafabriek Mancini in Monte San Giusto, proefden de
biochampagne van perruzzi met demonstratie en uitleg en maakten de
olijvenpersing mee. Want inderdaad de olijvenkoorts heerste weer in
het land . Overal werden de netten rond de bomen gespreid, de kisten
tevoorschijn gehaald en mogelijke plukkers gecontacteerd. Ook ik
werd herhaaldelijk gevraagd, gewoonlijk verdeelde ik mijn diensten
als plukster. Doch daar we dit jaar op reis vertrekken mocht ik
overal afzeggen.
Gelukkig kon ik 1 pluk meemaken,
onze eigen bomen. Dit jaar voor het eerst versterkt met een heel team
plukkers, mijn zussen, schoonbroer schoonmoeder en mijn nichtje
stonden paraat om mij te helpen. Op een halve dag plukten we dan ook
al onze bomen leeg. Niet moeilijk want door de droogte van deze
zomer, hingen er niet veel olijven aan de bomen. Amper 36 kilo. Doch
verschillende vrienden plukten ook en samen hadden we toch 208 kg.
Genoeg voor 1 pers. De afspraak bij de molen was al de week ervoor
gemaakt, dus tegen 17 uur stonden we er met zijn allen met al onze
kisten. We hadden echter dikke pech: de molen had 4 uur stilgelegen
wegens een defect aan 1 van de machines, dus enorme vertraging !!!! 2
personen offerden zich op en bleven er, om dan tegen 21 uur de keuze
te krijgen i.p.v. de nieuwe methode de oude pers te gebruiken, want
die was vrij. Dat maar gekozen, wij waren toch niet de professionele
proevers die verschil tussen de 2 manieren zouden kunnen maken. In
ieder geval, we hadden toch heerlijke geurende olijfolie.
Mijn familie was hier niet gekomen
voor de olijfpluk maar wel voor de gouden bruiloft van mijn ouders.
Die vierden we dan gezamenlijk in Umbrië. Het werd een heel leuke
dag, waarbij mijn ouders weggelokt werden door een taxichauffeur,
zodat wij in hun huis vrij spel hadden om de nieuwe tv te
installeren.
Daarna waas het eten bij mijn zus
thuis, alles van de Italiaanse traiteur met een mooie taart.
Op 1 november wuifden we iedereen
uit, behalve mijn schoonouders dan, want die zouden dan de
dogsitters zijn tijdens onze reis.
Vrijdag vertrekken we dan op
Trans-siberie en Transmongolie reis voor 3 weken. Op de volgende blog
kunnen jullie het dan volgen.(telkens als we een internetcafé zullen
vinden bloggen we dan)
www.bloggen.be/siberie_mongolie_reis
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
Webezochtendebiochampagneboerinomeenafspraaktemakenmethaarvoorderondleidingmetonzegasten.
Toenzehoordendatwebinnenkort
een goudenbruilofttevierenhadden,
kregenwezomaareenmagnumflesalsgeschenk!!!
Cupramontana, 18 oktober 2011, Ciao amici, We beleefden de langste en warmste nazomer ooit; onze gasten konden nog lang genieten van ons zwembad of van een dagje op het strand. Het middeleeuwse dorpsfeest in poggio Cupro, vorige brief vermeldden we nog de chaotische organisatie ervan, profiteerde van het warme weer en ontving honderden bezoekers. Een week voor het feest was het nog een groot vraagteken hoe en wat er ging gebeuren, de avond zelf verliep alles op rolletjes. Het zoveelste voorbeeld van het fantastische improvisatievermogen van de Italianen. De verlichte fakkels in de steegjes van het dorp verwelkomde iedereen sfeervol . In de gewelfde kelders stonden middeleeuwse ambachten opgesteld, de smid, de mandenvlechter. De notabelen schreden het dorpje binnen via de dorpspoort, onder begeleiding van trommels om dan plaats te nemen aan de eretafel op de piazza. Vervolgens mocht dan het gepeupel, wij dus, aan lange tafels en banken gaan zitten. De tafels bekleed met echt linnen, het aardewerken servies maakte het nog sfeervoller. De graaf las iets voor ,waarna de maaltijd kon beginnen. Terwijl er middeleeuwse muziek weerklonk bediende het personeel van het kasteel ons aan tafel, een echt middeleeuws diner, zonder tomaten of paprika's dus! 250 personen participeerden aan de maaltijd, wegens plaatsgebrek hadden ze velen moeten teleurstellen. Na elke gang moest het keukenpersoneel alles terug afwassen, ondertussen werden we dan vermaakt met vendelzwaaiers, vuurspuwers en trommelsessies. Drank en eten in overvloed en tot slot een mooi vuurwerk. het enthousiaste commentaar achteraf maakte duidelijk dat dit niet het laatste middeleeuws feest in Poggio was geweest. Wij zouden dan ook meehelpen, er hadden zelfs dit jaar al kostuums voor ons klaargelegen, ..... De volgende dag moest alles snel opgeruimd worden want Poggio stond dan in het teken van de zeepkistenrace. Het nieuwe gemeentebestuur had nog een mooi initiatief op het programma staan voor september, een wandeling van Cupra naar het grottenklooster van de witte broeders, met degustatie van typische producten en een rondleiding in het gerestaureerde klooster. Enkele gasten en ik vertrokken vanaf de piazza van Cupramontana met een grote groep voor de wandeling langs mooie binnenpaadjes. Op het binnenplein van het gerestaureerde klooster degusteerden we lekkere hapjes en konden we ook onze dorst lessen. De geometra die de restauratie leidde, opende alle deuren zodat we de mooie fresco's , kapelletje en vroegere monnikencellen konden bewonderen. De eerste witte broeders leefden ooit als kluizenaars in grotwoningen in de tufstenen heuvel. Doch rond de 17de eeuw bouwden ze dan een klooster waar tot 1920 de laatste monnik nog woonde. Tegenwoordig behoorde het gebouw aan een internationale organisatie die cursussen e.d. organiseerde i.v.m. een multiculturele therapie. Het hele klooster was nog niet helemaal gerestaureerd, hiervoor ontbraken nog de resterende financiën. Maar datgene wat klaar was, kon de bezoekers al bekoren ! Spectaculair tevens de ligging van het klooster : tegen een kloofwand, wie het niets wist, zou dit gebouw nooit vinden. Midden september sloot het VVV haar deuren, we konden tevreden terugblikken op een mooi toeristisch seizoen. Signor Tullio, de 90-jarige fan van ons kantoortje was natuurlijk triestig want zijn dagelijks doel verdween opeens. Restaurant/pizzeria Pakalù uit Cupra organiseerde elke vrijdag een speciale avond, waaronder ook een Nederlandse. Onze Nederlandse vrienden kookten en wij buitenlanders genoten eens van een niet Italiaanse maaltijd. Ook enkele Italianen waagden zich aan het Hollandse menu en vonden het ook lekker. Een echte sjoelwedstrijd met sjoelbakken sloot de avond af. September betekende de laatste jaren ook de klasreünie maand voor Erik en mij. Ik vertrok naar Nieuwpoort waarbij ik de juiste week trof: een stralendblauwe hemel en veel zon, terwijl Eriks klasgenoten hier nog volop in de zee konden zwemmen. We kregen nog bezoek van de Nederlandse consumentenbond waarbij een van hun volgende reiskranten de regio Marche zou behandelen. Het zomerweer duurde ook nog tot het einde van de maand , een gelukstreffer voor het jaarlijkse wijnfeest. Het werd één van de warmste ooit en dat merkten we aan de talrijke bezoekers; het record aantal bezoekers van de zaterdag werd gewoon verpulverd, ca. 15.000 man en dat voor een gemeente van amper 5000 personen. Keihard werken dus , want de Girandola zat vol met ook gasten die vroeg wilden ontbijten en als je om 5 uur 'morgens in bed stapt en tegen 8 uur weer ontbijt staat te serveren.......maar ons wijnfeest team werkte weer fantastisch samen, de keuken zoals elk jaar op bepaalde moment gewoon over haar toeren...de padrone die weer met stoïcijns gezicht van alles verkocht terwijl alles al bijna uitverkocht was, waarop la mamma woedend achter de kookpotten naar de kassa stoof om hem voor de zoveelste keer te vertellen dat er niets , maar dan ook niets meer te verkrijgen was....De stoet op zondag met de mooie praalwagens met versierde druiven , een daverende succes natuurlijk en een prachtig vuurwerk sloot één van de mooiste festa dell'uva af, de weergoden waren ons dit jaar uitermate goed gezind geweest. De druivenoogst loopt nu bijna op ten einde om langzaam plaats te maken voor de olijvenoogst. Wij hebben nog een week gasten en het gouden huwelijk van mijn ouders voordat we dan op 4 november de Transsiberische treinreis gaan maken.
Tanti saluti cari,
Isabelle en Erik PS: -een olijfoliemolen verhuisde van adres en investeerde in modernere machines. Iedereen was welkom op de opendeur dag. Wij gingen er naar toe, want we wisten er zou te eten en te drinken zijn. We werden niet teleurgesteld, een mooie molen was het nu geworden en iedere bezoeker kreeg bovendien nog een olijfboompje als geschenk ! -de gemeente Cupramontana organiseerde na 4 maanden bestuur, een evaluatieavond voor alle inwoners. Ze wilden samen hun 4 maanden evalueren. Om 23 uur ' avonds vertrokken Erik en ik naar huis, na 2 uur vergaderen en diskussie waren ze nog altijd met punt 1 bezig -op de luchthaven Charleroi toen ik terugvloog naar Ancona , stond ik bij de controle van de handbagage achter 3 kleine Italiaanse oudere dametjes. Alle 3 helemaal opgewonden, ze spraken slechts Italiaans en begrepen maar niet dat de broeksriemen uitgetrokken moesten worden, dat de bagage na scanning van verdachte voorwerpen ook uitgepakt moest worden, dat als het alarm af ging er gefouilleerd moest worden... grote verontwaardiging bij de 3 Italiaanse dametjes die er niets van begrepen en maar schelden en maar schreeuwen.....eventjes tolkte ik dan maar en dat bracht de gemoederen gelukkig tot bedaren en kon de grote rij wachtende passagiers tenminste weer vooruit gaan .....ik was meteen back in Italië .
De deltavlieger boven de Girandola: De Pizza avond mèt gitaar: De scampagnata Poggiana: Het 19de eeuwse feest in Cingoli: De strijd tussen de Romeinen en de Kelten: Afscheid van ons Fiatje:
terwijl Noord en West-Europa dreigden te verdrinken in de talrijke regenbuien , genoten we hier van de zonnige en warme zomerdagen. Met een kleine uitzondering van enkele regenbuitjes tijdens het San Michele feest (zie hierover nog een PS) Zomer in Italië staat synoniem met feesten en etentjes dus ook dit jaar volgden de sagra's en pizza- avonden elkaar op. De gemeente Cupramontana organiseerde voor het eerst een notte Bianca of witte nacht van de Verdicchio. De hele nacht kon men voor hapjes en maaltijden terecht aan de verschillende kraampjes , alsook talrijke muziekoptredens bijwonen of Wijn proeven in de gewelfde kelders van het Sint Catharinaklooster. Ook het VVV bleef open tot middernacht waarbij signor Tullio, een 90-jarige inwoner van Cupramontana mij en de andere collega's gezelschap hield. Hij vertelde honderduit over de geschiedenis van de gemeente en over al zijn belevenissen in zijn jonge jaren. Bleek dat hij één van de eerste Italiaanse piloten was geweest ! De opmerkelijkste klanten die nacht in het VV: een Australisch koppel dat huizenruil had gedaan met een Italiaans koppel in de buurt. Het dorpsfeest in Poggio Cupro met de lekkerste gnocchi bleek ook dit jaar weer succesvol, Ondanks de honderden kilo's geschilde aardappelen waren vrijdag de gnocchi al op om 21 uur, veel te vroeg...De laatste avond participeerden we samen met een Duitse vriendin aan de tombola van het feest. Hoofdprijs een cruise naar Griekenland en Kroatië. Talrijke nummers werden getrokken maar aanvankelijk vielen we naast de prijzen , totdat het laatste nummer getrokken werd. hoofdprijs! Ik keek naar het lotje van onze vriendin en ja ze had het juiste nummer voor de hoofdprijs !! Verbouwereerd stapte ze naar het podium, iedereen klapte en was dolenthousiast, doch zij was compleet overdonderd en wist zelfs niet wat ze gewonnen had. De cruise schreeuwde ik tegen haar, je hebt de cruise gewonnen ! !!!! Dat kan niet, ik heb nog nooit wat gewonnen zei ze. Van alle kanten werd ze gefeliciteerd en dagen erna als ze rondliep in Cupra werd ze al herkend als de winnares van de crociera. Ook de buurtgemeente Cingoli vierde feest, de herinnering aan een finale van een historisch balspel in 1848. Wij gingen er voor het eerst naar toe en kwamen midden in de optocht terecht van de gekostumeerde inwoners van Cingoli, allemaal kleding uit de 19de eeuw, prachtig gewoon. Onze pizza -avonden waren weer gezellig , zelfs met zang en een keer zelfs met gitaar ! Maar de tropische week met temperaturen van bijna 40 graden bleek te warm voor de pizzaiolo om aan de houtoven te staan , dan maar een pasta-avond gedaan. We ontvingen weer heel veel toffe gasten, waaronder onze eerste scootergasten, die geen auto huurden maar de omgeving per scooter bezochten. Een tv regisseur die een vakantiehuis zocht, een Ducati fanaat met zijn eigen Vespa, verrassingsbezoeken van vrienden, heel veel stamgasten die zelfs meehielpen aan het verbouwen van ons zwembadterras. De sportieven onder hen wandelden ook eens mee met de podisti. De deltavlieger van 2 maanden geleden hield zijn woord en vloog boven onze Girandola. prachitge luchtfoto's van onze Girandola als resultaat. Zelf deden we ook een uitstap met de scooter naar de Romeinse feesten van Attigio of Attidium het dorp dat aanleiding zou geven tot de stichting van het huidige Fabriano. Hier speelde men de beroemde slag na tussen de Kelten en de Romeinen. Onze Fiat 500 uit 1963 , model stationwagen , verhuisde voorgoed naar de nieuwe eigenaar, onze Nieuw-Zeelandse collega, die de auto zou opknappen. In ieder geval zou ik met de maiden trip mee mogen. Met verende krachten werd de auto op een aanhanger gezet en dan nagewuifd. Het fenomeen van de buitenlanders in de Marche wordt de laatste tijd als nieuwsitem gezien. We werden door een Italiaanse journaliste geïnterviewd n.a.v. een artikel dat einde september in de Italiaanse krant zou verschijnen. Ze moest 15 personen interviewen, 12 ervan zouden uiteindelijk in een krantenartikel verschijnen. Maar dat is pas voor september alsook het middeleeuwse feest in Poggio Cupro, dat de eerste zaterdag van september zou plaatsvinden. De vergadering verliep zeer chaotisch, er zouden normaal gezien kostuums moeten gepast worden, maar die waren er niet , en niemand wist goed hoe het feest zou verlopen. veel praktische punten ontbraken er ook. En dat met nog maar 6 dagen te gaan.....doch waarschijnlijk zou de laatste minuut alles weer goed komen ? maar dat is weer voor een volgende maandbrief.
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS: elk jaar viert het gehucht San Michele zijn patroonfeesten einde maart. En elk jaar zijn de weergoden niet gunstig gestemd. Dus dit jaar maar in juli organiseren...doch helaas helaas net die dagen was het opeens heel wisselvallig en regenachtig... in sommige restaurants in Cupra spreekt men geen Engels. Maar men doet zijn best om de klanten toch duidelijk te maken wat ze kunnen eten of wat ze krijgen op hun bord. De ober wees naar het stuk vlees op het bord en zei beef, daarop kwam de volgende kelner die hetzelfde zei, het hele keukenpersoneel herhaalde dat woord nog eens met als laatste de kok. De klanten aten dus zeker geen varkensvlees of was dat het enige Engelse woord dat ze kenden ? In het zelfde restaurant volgde het dessert maar hoe aan de klanten duidelijk maken welk dessert ? volgde een hele pantomime van eieren breken, kloppen, mascarpone koekjes en koffie en en...Oh Tiramisu vroeg de Belgisch gaste van 11 jaar ? Si schreeuwden de kelners dolblij . Gelukkig de klanten kenden het !!! In Cingoli waar er nog heel ouderwetse winkels zijn, viel het oog van één van de dochters van een gast op een mooie pen in een etalage van een piepklein winkeltje. Ze stapten binnen en wezen op de pen in de etalage. De pen werd genomen en uitgeprobeerd, doch helaas deed die het niet meer. Niet getreurd een andere pen genomen, deed het ook niet. De hele bak pennen uit de etalage genomen en allen uitgeprobeerd, doch ze deden het allemaal niet meer. De doos ging toch weer terug in de etalage waarna de verkoper het magazijn inging. Een andere pen tevoorschijn gehaald, doch die beviel niet. Terug het magazijn in en dan uiteindelijk een mooie pen gevonden die het nog deed ook. op onze pizza avond met gitaar waren er ook veel Engelsen aanwezig, hun kennis van songteksten was wel enorm , zeker vergeleken met die van de Nederlandstaligen onder ons. We kenden altijd slechts enkele zinnen uit Nederlandse liedjes...Tot grote schaamte kenden de Engelsen zelfs de volledige Engelse versie van Tulpen uit Amsterdam waarbij wij slechts 1 zin ervan konden zingen... een muziekoptreden van een band bij onze Italiaans collega's werd aangekondigd om 17 uur. Een eigenaardig tijdstip , doch je wist maar nooit en ja hoor de enigen die er weer tegen 17 uur stonden waren natuurlijk alle buitenlanders. De bandleden zaten nog allemaal in het zwembad dus kom maar tegen 20 uur terug....
De schilderscursus: Wijn proeven in een idyllisch decor! Wandelen tusen de zonnebloemen Optreden van la Macina Opening van het VVVkantoor L'infiorata in Cupramontana
Met de maand juni startte eindelijk
de zomer met s 'nachts de vuurvliegjes en de graskrekels , en de
luidruchtige cicaden overdag. De kersenpluk bij Franca beloofde dit
jaar een rijke oogst: wel 1000den kersen versierden haar 60 hoogstam
kerselaren.
Na de zoete kersen wachtten de
visciola of wilde kersen om geplukt en verwerkt te worden tot
lekkere jam voor het ontbijt.
De Girandola vulde zich langzaamaan
met gasten; een schilderscursus georganiseerd door een lerares met
een 4-tal leerlingen en partners. Terwijl de cursisten het witte doek
trachten te vullen met het mooie Marchigiaaanse landschap,
vermaakten de partners zich met het verkennen van de omgeving en het
klaarmaken van de lunch. De schildersborstels werden ook eens
neergelegd voor een wijntour. Hier verwende de wijnboerfamilie ons
met een mooie wandeling door de wijngaarden en een wijndegustatie met
zelfgemaakte taarten en vlees van het eigen varken. Dit allemaal
onder het prachtige decor van de olijfbomen, alleen het Bertollilabel
ontbrak. De moeder des huizes liet bovendien een plaatselijke fabriek
hun wijn en olijfolie verwerken tot lichaams verzorgings producten.
Natuurlijk stond ook het bezoek aan
de olijfoliemolen op het programma. Nadia legde ons enthousiast de 2
verschillende persmethodes uit, de traditionele en de moderne. Tevens
leerden we de technieken van het olijfolie proeven en mochten we weer
hapjes eten. De zomerse temperaturen lieten bovendien ook een eerste
pizza-avond toe. Het eindresultaat van de schildersweek zou niet
misgestaan hebben op bepaalde tentoonstellingen.
De gezellige schilders maakten
plaats voor West-Vlaamse gasten. Zij hadden het geluk om een
wandeling te maken met de podisti. Op het oude pad, jarenlang
gebruikt door de arbeiders van Castiglioni om naar hun werkplaats
Arcevia te gaan , 10km maar wel in stijgende lijn. De mooie
panorama's volgden elkaar op; zonnebloemen , koriandervelden en het
middeleeuwse stadje Arcevia op de achtergrond.
De terugtocht gebeurde per lijnbus,
tot grote verbazing van de buschauffeur. Normaal 1 passagier en nu
een hele invasie van 40 personen, die nog vrolijk zongen ook. De
gids van de podisti organiseerde ter nagedachtenis van zijn overleden
zoon (5 jaar geleden door een arbeidsongeval) een muzikaal concert in
de kleine abdij Beato Angelo. De groep la Macina verzamelde al jaren
volksliederen die tot nu toe uitsluitend mondeling waren
overgeleverd. Zij zetten ze nu op papier . Een deel van het
repertoire brachten ze nu tot uiting, passioneel en emotioneel. Het
publiek bedankte hen dan ook met een uitzonderlijk applaus.
Daarna volgde natuurlijk weer buffet
met drank. Een memorabele avond voor onze gasten.
De maand juni zette zijn
festiviteiten voort: de infiorata of bloementapijten op de dag van
Corpus Domini, de 2de zondag na Pinksteren. Enkele gemeentes
versierden dan hun straten met bloementapijten. De leerlingen van de
scholen ontwierpen de tekeningen, de smid maakte de mallen en bij
zonsopgang vulden de bewoners de mallen met bloemblaadjes, die ze de
dag tevoren plukten.
Voor de middag volgde de processie
met mijnheer pastoor voorop om dan te eindigen met een openluchtmis.
De tapijten konden tot 's avonds bewonderd worden, daarna werden ze
verwijderd.
Cupramontana vierde nog meer feest,
de opening van het VVV-kantoor. De nieuwe burgemeester knipte het
lint door en de leden van onze B&B vereniging zou het kantoor
bemannen via een beurtrol. Gevestigd in het gebouw van het
wijnetiketten museum, nooit gebruikt door het vorige gemeentebestuur.
Erik en ik haalde nog snel wat
infomateriaal in het magazijn van de regio Marche (nu kenden we de
weg) de auto was volgeladen.
Onze scooter bracht ons ook weer
naar mooie plekjes: o.a. een oud romaans Mariakerkje uit de 11de eeuw
boven in een grot naast een meer moderne tempel uit de 18de eeuw.
Een van onze gasten verraste ons met
een uitgebreide infomap over de regio, een mooi welkomstgeschenk
voor onze toekomstige gasten.
Er staan nog heel veel
zomerevenementen op het programma, de zomer in de Girandola: una
grande festa !
tanti saluti cari:
Isabelle en Erik
PS:
Nadia van de olijfoliemolen was nieuwsgierig naar de resultaten
van de schilderschool. Ze bleek dan ook verrast met het resultaat,
echte talenten ! Volgend jaar moesten ze hier komen en de olijfboom
als thema kiezen en dan hier ook een tentoonstelling houden. Ik zei
haar dat ik de lerares zou vragen. Nadia snelde weg en pakte een
mooie fles olijfolie in....dit zou de lerares moeten overtuigen.
4 gasten die familie van elkaar waren en zonder het van elkaar te
weten op de Girandola geboekt hadden en op het zelfde moment !
gasten gingen wijn proeven in het piepkleine gemeente
Serrapetrona. Ze kochten wijn in, wilden dan picknicken maar stelden
vast dat ze geen bekers genomen hadden. Dan maar aan de wijnboer
vragen, doch die was ondertussen toe. Een oud vrouwtje op een balkon
liet ze bij haar binnenkomen, maakte haar man wakker , hij moest
opstaan , om dan samen iets te drinken. Het huisdier werd getoond ,
een reusachtige schildpad. Volgde dan een verhaal dat ze niet bij
de oude mensen konden eten maar ze zouden naar een plek gebracht
worden waar dat wel kon. Onze gasten verstonden het niet goed en
vreesden ergens te moeten gaan eten waar ze schildpad serveerden.
De man des huizes begeleidde onze gasten naar een restaurantje dat
echter gesloten bleek. Geen probleem, De eigenaar werd opgetrommeld,
de kok ook en ze moesten of ze wilden of niet eten klaar maken voor
de 2 Belgen. Die kregen gelukkig geen schildpad te eten maar wel
heel veel andere lekkere dingen, zelfs te veel. Doch weigeren zou nu
onbeleefd zijn na al die moeite. En heel de tijd bleef het oude
mannetje toezien of alles wel naar de zin was van de Belgische
toeristen !
Allen op het 1mei feest: Mooie wandelingen met de podisti op de Monte Cipollara en de Monte Murano: Opening van de nieuwe bar Ruggero: Uitstap met de scooter: De palio van Cupramontana:
net zoals vorig jaar vierden we 1 mei samen met de wandelgroep in het buitenhuis van Piero en Gaia. Helaas dit jaar geen Bertollidecor onder de olijfbomen, want het weer wilde absoluut niet meedoen. In plaats daarvan eerder een reclamespot voor een Engels openluchtfeest, m.a.w. alles overdekt en grijs weer. Doch we hadden net zoveel plezier als vorig jaar, het eten was weer enorm lekker en het gezelschap de moeite waard. http://www.castiglionidiarcevia.it/cupra/ Op dit feest volgden verschillende etentjes, discussieavonden en gelegenheden georganiseerd door de linkse kandidaten van de gemeenteverkiezingen. Het beloofde dit jaar extreem spannend te worden, want de linkse partijen hadden zich deze keer allemaal verenigd onder de naam Progetto Cupra . Hiermee had de rechtse groep , die al 10 jaar aan het bewind was, geen rekening mee gehouden. Die verwachtte dat de linksen net zoals 5 jaar geleden weer hevig verdeeld zouden zijn , veel ruzie zouden maken en zo de verkiezingenoverwinning gemakkelijk aan de rechtse geven. Doch dit jaar moest er gestreden worden en hiermee startten de rechtsen veel te laat. Het bleef spannend tot aan de verkiezingsdagen, wat tot hevige discussies tussen de bewoners van Cupra leidde op straat . Wij als EU-burgers mochten ook stemmen. Hiervoor bezaten we al van de vorige verkiezingen een stemkaart en daarmee mochten we dan in ons eigen deelgemeente Poggio stemmen. In Italië bestond geen stemplicht. Maandagavond het verlossend bericht, de linksen hadden met 2/3 meerderheid gewonnen !!!! een belangrijk teken van de bewoners dat ze nu wel eens verandering wilden ! 2 weken later zou op nationaal vlak de grote steden als Milaan en Napels ook de linksen de overwinning gunnen.....de Italiaanse premier was niet gelukkig. Erik werd bijna direct hierna uitgenodigd door het gemeentebestuur om over samenwerking te spreken tussen de B&B vereniging en ene toeristisch informatiepunt in Cupra. Dit bestuur liet er blijkbaar geen gras over groeien ! In Cupra hielden de feesten niet op deze maand; bar Ruggero opende opnieuw de deuren na 2 weken gesloten te zijn geweest . Iedereen was hartelijk uitgenodigd op de opening, gratis eten en dringen. Ruggero zorgde met zijn nieuwe bar voor een grote verrassing ..wat een hippe bar kregen we nu in Cupra, deze kon probleemloos in Milaan zijn. Prachtig gewoon, iedereen met open mond naar het nieuwe interieur gekeken en bewonderd, een echte aanwinst was dit voor onze gemeente. Een 6-tal sommeliers , stijlvol in het zwart gekleed, voorzagen de mensen van wijn, aan een andere tafel kon je eten halen. Niet gemakkelijk want later zou blijken dat wel een 1000 emnsen op de opening aanwezig waren en dit op amper 5000 inwoners. Onze gemeente bleef in feeststemming, want jaarlijks hielden ze hier het feest van de patroonheilige San Eleuterio op 26 mei. De zondag had de palio plats, een wedstrijd tussen de verschillende wijken in de vorm van zo snel mogelijk een wijnton van beneden naar boven in het stadscentrum rollen. Weer heel veel volk op de been. De meimaand tevens de bloemenmaand, zeker wat de wilde flora betreft: de wilde narcissen, orchideeën, viooltjes en wilde uien, verwenden ons tijdens de prachtige wandelingen op de Monte Cipollara en Murano. Ook onze gasten konden van deze geschenken van moeder natuur genieten, gasten die hun prachtige Vespa's hadden meegenomen, een andere gespecialiseerd in de deltaplaning en andere die met Erik op wijntour trokken. Deze laatsten beleefden wel een Bertollidecor, tijdens hun rondleiding in de wijngaarden van de wijnproducent en dan wijnproeven met lekkere hapjes onder de amandelbomen !!! Onze grote aanwinst, onze Aprilia/Piaggo scooter de scarabeo. De laatste jaren kregen we geregeld de vraag van gasten om Vespa's te huren, doch dit was hier niet mogelijk. Nergens kon men dit. Voor italianen is een scooter nl. een gewoon vervoersmiddel, of het nu een Vespa of Piaggio is. Een vriend van ons kon onverwachts 2 scooters op de kop tikken, doch financieel bleek het allemaal een te grote rompslomp ook qua verzekering en verhuren aan derden , helemaal niet rendabel. Doch nu 2 jaar later, tijdens een Barbecue met vrienden bleek een collega van ons geïnteresseerd om 1 scooter aan te schaffen, wij eigenlijk ook, en er zat bij het gezelschap zelfs een scooter/Vespa mechanieker....het fantaseren werd meer en meer werkelijkheid en na informatie bij de verzekering en gemeente, bleek het nu wat gemakkelijker te zijn, en togen de mannen naar de verschillende dealers. Vespa werd snel afgeraden door de verkopers, de kleine wielen maakten het rijden op onze bochtige en vaak zandwegen niet altijd gemakkelijk. Uiteindelijk viel de keuze op de Scarabeo. Erik die nooit belangstelling had gehad voor enig bromfiets of ander 2-wielig gemotoriseerd vervoersmiddel was na een half uurtje rijden erop verkocht: dit werd zijn nieuw speelgoed ! Voor mij helaas te zwaar om erop te kunnen oefenen. Ik had ooit op super kleine bromfietsen gezeten, maar een 125 CC is wel al iets moeilijker. Om de techniek van het rijden meester te worden zou ik een kleiner voertuig moeten hebben. Doch niet getreurd , achterop zitten was ook enorm fijn. Dus nu ondernamen we al vele toertjes en samen met onze andere collega bezaten we nu 2 mooie scooters, die we ondertussen al een keer verhuurd hebben. Met mooi weer, een aanrader om hier rond te toeren ! Zeker dat nu langzaamaan de zomer in aantocht is, de krekels, nachtegalen en vuurvliegjes doen in ieder geval hun best.
tot de volgende keer.
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS: Zat ik weer bij mijn kapster, kwam de vertegenwoordiger onverwachts af. Oh zei Roberta ik had je pas volgende week verwacht. Ja zei hij, maar ik was toch in de buurt dus dacht ik,. laat ik maar naar de mooiste kapster van maiolati gaan (de enige in het dorp natuurlijk) en zo zou mijnheer de charmeur de hele tijd bezig zijn maar wel natuurlijk veel producten verkopen !
In tegenstelling tot Nederland en Belgie, zijn Vespa's in Italie minder hypegevoelig. Regelmatig kregen we de vraag of niemand in de buurt van onze B&B een Vespa verhuurde. Herhaaldelijk moesten we deze mensen teleurstellen, want nee, niemand verhuurde hier scooters of Vespa's. De Italianen leken zelfs heel verrast met die vraag, wie wilde er nu zoiets huren ? Een auto ja, maar een scooter ?? Hier zijn dat nl. doodnormale vervoersmiddelen ; naast de Vespa komen ook nog talrijke andere modellen en merken voor, zonder de Chinese scooters te noemen die de laatste tijd de markt veroveren. Maar Piaggio, Melegatti en Aprilia zijn even gegeerde merken. Teveel keuze als je dan uiteindelijk op zoek gaat naar een leuke scooter....want er stonden heel veel leuke modellen.
Uiteindelijk is het dan de Aprilia scarabeo geworden, een onvergetelijke ervaring om hiermee rond te touren in de Marche , zeker als het prachtig weer is !
Geen betere manier om zijn/haar midlifecrisis te bedwingen. www.marchespecial.eu
Eriks verjaardag: De luchtfoto van de Girandola: Het houten terras aan het zwembad wordt afgebroken: Oude joodse grafstenen bij de middeleeuwse joodse begraafplaats in Ancona: Ook in Ancona de bekende hangslotjes:
In 2000 verhuisden we naar de Marche, het best bewaarde geheim van Italie. Het thuisfront hielden we door maandbrieven op de hoogte van onze avonturen. Via deze weblog kunnen voortaan ook niet-familieleden onze belevenissen meevolgen. De eerdere maandbrieven kunnen via de link geraadpleegd worden. Veel leesplezier !
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
