Cupramontana, 6 februari 2012

Cari amici,

Deze brief kon een kopie zijn van het jaar 2005, l'annata della grande nevicata, of het jaar van de grote sneeuw. Toen was het 40 jaar geleden, nu amper 7 jaren na de fameuze sneeuwbuien. We zitten nu met een meter sneeuw, Cupra meet al bijna anderhalf en de neerslag blijft maar duren!!!

Tot nu toe bleef Koning Winter tijdens december en januari gewoon afwezig , maar verstopte zich waarschijnlijk op een heel goede plek om dan onverwachts toen iedereen al de lente zag, meedogenloos toe te slaan.

Gelukkig genoten we de voorbije maanden van ononderbroken zonnige dagen met cielo azzurro zoals we dat in la Bella Italia gewend waren. De wekelijkse wandelingen overtroffen zichzelf dan ook. Zo wandelden we met Dante , een gids die normaliter wandelingen leidt in Patagonië, op de Kilimanjaro e.d. ,naar de Monte Conero, onze prachtige kliffenkust. We zouden op zeeniveua vertrekken om dan de 500 meter hoge klif te beklimmen. Weliswaar langs de paden met niet al te moeilijke hellingsgraad, want zijn dagelijkse training bestond eruit om van een buurdorp hier in de buurt naar de top van de Monte San Vicino te lopen (1500m hoog) en terug. We kozen bovendien een stralende winterdag uit en genoten zo van prachtige panorama's op de blauwe Adriatische kust.

Januari waren we gesloten en om ons toch bezig te houden organiseerde ik samen met een Duitse collega een baknamiddag Duitse taarten. Het werd een internationale samenkomst met o.a. een Finse vrouw, Nederlandse, Engelse, en natuurlijk ook Italiaanse vrouwen. Zelfs 2 mannen waren van de partij. De gebakken taarten konden we dan met zijn allen lekker oppeuzelen.

Het jaar startten we tevens met een belangrijke aankoop ; een minibus met 9 plaatsen. We kregen nl. meer en meer aanvragen om tours te organiseren. Tot nu toe huurde Erik altijd een bus , doch daar men die ruim van tevoren moest reserveren, konden we niet altijd flexibel zijn. We ontdekten een goede tweedehands Fiat Ducato in Fabriano die we onmiddellijk kochten.. Een week later maakte ik al met enkele vriendinnen een surprise bezoek bij een vriendin die jarig was. Samen reden we dan verder om heerlijk te aperitieven; in het busje groeide al snel het schoolreisgevoel. Voortaan konden we ook onze gasten dagtours aanbieden.

Eind januari vertrokken mijn moeder , ik, mijn zus uit Umbrië en haar 2 kinderen naar België voor een surpriseparty voor mijn zus in België die 40 jaar jong werd. De hele organisatie verliep in het grootste geheim met mijn schoonbroer in het complot. We arriveerden 's avonds laat in Charleroi waar we in een hotel overnachtten. S 'anderendaags haalde onze schoonbroer ons op , om dan hun huis , meer bepaald de living in een discotent te veranderen, compleet met discobal. (voor dat laatste attribuut hadden we wel een extra bagage moeten inchecken ) We verkleedden ons , verstopten ons en dan was het wachten geblazen op mijn zus die niets vermoedend haar huis zou binnen stappen met de 2 zoons na een werkdag. De verrassing was compleet, ze merkten niet meteen iets op totdat ze verklede figuren zagen die een dansje opvoerden op Dancing Queen !!!! Daarna deden we ons tegoed aan het buffet !

Wij vertelden haar dat wij de babysitters waren die onze zwager had besteld voor een etentje in een restaurant morgen avond. Natuurlijk weer een smoes, want morgennamiddag was een verrassingsfeest gepland met allerlei vrienden. We moesten haar wel eerst het huis uitkrijgen, maar ze stelde plots voor om een kinderfilm te gaan bekijken. Zo gezegd zo gedaan, mijn 2 zussen en de kinderen de deur uit, zodat mijn schoonbroer, mijn moeder en ik het huis konden klaarmaken. Een traiteur was ook besteld, dus die kwam ook alles versieren e.d. De vrienden kwamen stilletjesaan binnen alsook onze broer, we moesten alleen mijn zus nog langer ver van huis houden, want de film was al lang gedaan en niet iedereen was er al. Haar wat boodschappen laten doen en dan het langverwacht moment ! De rode loper was uit en stomverbaasd parkeerde ze de de auto… het werd een leuke namiddag en avond met zeer lekker eten, een traiteur om u tegen te zeggen !!!!

De volgende dag vertrokken mijn petekind en ik naar Amsterdam waar we samen op citytrip vertrokken. Met de trein naar Waremme tot Brussel Zuid voor de Thalys. Op het perron koos ik de hoofdroltrap uit om naar beneden te gaan naar de inkomhal van het station. Op de roltrap bemerkte ik beneden 2 hevig zwaaiende figuren , misschien voor de mensen achter ons ? Nee het waren 2 vriendinnen van mij compleet met ballonnen en pralines, speciaal voor mijn 50 ste verjaardag, weliswaar pas eind februari, maar toch. Wat een surprise !!! aanvankelijk lag er een ander scenario klaar, doch de algemene staking van 30 januari gooide roet in het eten. Gelukkig bleef er nog even tijd over om nog samen iets te drinken en te eten , maar toen moesten we toch de Thalys op ….Afscheid genomen en dan gezoefd tot in Amsterdam waar we de trein namen tot in Alkmaar waar mijn schoonzus woonde. Zij haalde ons op met haar zoontje en we konden dan hun verbouwde huis bewonderen en natuurlijk het 8maanden oude dochtertje ! Daarna kreeg Lena mijn petekind nog het Nederlandse strand te zien, duinen e.d. Ook het avondeten was voor Lena iets speciaals: voor het eerst rookworst gegeten, die ze heel lekker vond. Vervolgens met de trein terug naar Amsterdam. De metro genomen naar Petra, een nicht van Erik waar we zouden logeren. Maar dat is voor de volgende maandbrief. Hopelijk spreken we dan van prinses Primavera....

tanti saluti cari

Isabelle enErik

PS:

– we gingen te voet naar Cupramontana. Het rijden met de auto was slechts mogelijk met sneeuwkettingen om en dat was wel veel moeite om die om te doen. Aangekomen in de supermarkt leek het wel oorlog: alle schappen met verse groenten , fruit, eieren waren leeg. De rest van het assortiment was ook beperkt....