Cupramontana, 30 september 2012.

Cari amici,

de maand september bracht dan eindelijk de langverwachte regen, de natuur dronk gretig van de vochtige rijkdom en de landbouwers ademden opgelucht op, het zou toch nog een beetje goed komen met de druiven...

Onze gasten namen het gelaten op, het was immers vakantie en de organisatoren van het middeleeuws spektakel in Poggio improviseerden bescherming tegen de mogelijke buien. Doch tijdens het feest bleven de weergoden ons goed gezind en kon de viering plaatsvinden onder een droge hemel. Er gingen welgeteld 3 vergaderingen aan het feest vooraf. Erik mocht edelman spelen, er bleef precies 1 kostuum over voor een lange man en ik schikte me bij het gepeupel. Dat laatste zou tijdens het festijn moeten werken en opdienen, terwijl de adel zich te goed zou doen aan het lekkere middeleeuwse banket. Van te voren waren de kaartjes al verkocht en ook onze gasten zouden het allemaal mee mogen beleven. Het werd weer een fantastisch gebeuren, ons middeleeuws dorpje Poggio leent zich dan ook 100 % voor' zo'n evenement. De trommelaars en de vendelzwaaiers vertrokken voorop in de stoet gevogld door de adel en dan het boerenvolk. De gasten mochten dan al op de piazzetta plaatsnemen aan grote tafels . Daarna kwam de adel binnen en het feest kon beginnen. Het menu bestond weer louter uit gerechten die historisch correct waren, dus geen tomaten of paprika's maar vooral vlees, kaas, bonen , fazant en varkensvlees. Dit alles afgewisseld met optredens van de vendelzwaaiers en de vuurkunstenaars. Wij van het gepeupel konden alleen de restjes opeten, gelukkig bleef er genoeg .Tegen 2 uur 's nachts was het feest afgelopen, iedereen had ervan genoten.

Hierna nam ik het vliegtuig richting belgenland, voor een miniweekend, vrijdag op en maandag terug, lang leve Ryan air.

Het was dan openmonumenten dag en het toeval wilde dat het kasteel Robiano in Tervuren dan ook de deuren zou openen. Meer dan 20 jaar geleden herbergde het nog een kinderopvangventrum waar ik er 7 jaar werkte. De firma SAS die het kasteel toen opkocht , besloot er nu een speciale dag van te maken, niet alleen de deuren openen voor kijklustigen maar ook voor ex-medewerkers en ex-kinderen. Via ex-gasten van ons die in Tervuren wonen kwam ik het te weten. Dus meteen met vroegere collega's afgesproken voor die zondag. Maar eerst de zaterdag bij vrienden in Leuven wat van het Belgische eten en leven genieten, vol au vent eten met frieten, met de fiets naar Leuven en dan na veel veel gezoek eindelijk een dame blanche kunnen eten. De volgende dag naar Tervuren gereden waar ik met 2 oud-collega's en de dochter ervan op een terrasje weer veel kon bijkletsen. Dan vol spanning naar het kasteel, dat natuurlijk omgebouwd was. Waar ooit de slaapzalen en kleien douches e.d. stonden zagen we alleen kantoren. Maar het onthaal was perfect, op verschillende plaatsen projecties van oude foto's en het ex-personeel en kinderen kregen zelfs een speciale ruimte met koffie en gebak à volonté. Hier ontmoetten we nog andere collega's, het weerzien was geweldig, zeker na al die jaren. We hadden elkaar dan ook veel te vertellen . Gelukkig dat onze ex-poetsvrouw aanwezig was, ze bleek een enorm geheugen te hebben voor gebeurtenissen en namen !!! De kokkin uit het tehuis bezorgde ons de grootste verrassing met haar aanwezigheid. In 1992 wensten we haar nog een gelukkig pensioen toe. Als 80 -jarige was ze nu nog niets veranderd !!! En wat een weer, het warmste wat ik ooit meemaakte in Belgenland ooit.

Na afloop spraken we af om toch een reunie in Italië te houden .

Terug naar la Bella Italië, want nu kwam het surprisefeest eraan dat de echtgenoot van een vriendin van mij voor haar 50 jaar had georganiseerd. Zogezegd zou ze dat weekend voor een congres mee moeten naar Milaan, maar ondertussen zouden hun vrienden en hun dochter haar opwachten op het vliegveld om bij ons te komen.

De verrassing was geslaagd, alleen het weer speelde absoluut niet mee, waarschijnlijk konden de weergoden de hemelsluizen niet meer toe houden, want de neerslag viel met bakken naar beneden en dan nog de mist erbij. De Italian experience zoals het project gedoopt was startte al aan de luchthaven met het programmablad. Bij aankomst wachtte er naast het Fiatbusje ook nog een Cinquecento op de jarige.

In elke kamer een flesje olijfolie als welkom en dan meteen aan de Italiaanse lunch, binnen weliswaar. Daarna met de heel bende gewapend met paraplu's naar Fabriano om er het grappige fietsmuseum te bezoeken en dan op zoek naar schoenen voor mijn vriendin want haar Milano outfit was niet echt geschikt voor het onitaliaanse weer.

's Avonds kon de avond met zelfgemaakte pizza's niet doorgaan wegens het koppige verzet van de goden hierboven om de sluizen maar weer te sluiten....Dan maar pizza's afgehaald en op de Girandola verder gevierd.

's Anderendaags scheen de zon gelukkig weer en wandelden we met zijn allen naar een zeer mooi klooster tegen een kloofwand aangebouwd ! Na dit sportieve uitje reden we richting kust , de mooie kliffenkust , waar een heerlijke lunch op ons wachtte en dat op het strand !

Na een sportieve klim terug naar de auto's om in Ancona te shoppen. De dames shoppen de mannen droppen op een terrasje.

Mijn vriendin slaagde opnieuw in haar winkeltje en we konden terug naar de Girandola. We veranderden van outfit voor het gastronomische diner in een naburig dorp. Hier stak de echtgenoot een mooie speech af, opgelucht dat alle geheimdoenerij achter de rug was en er kwam nog een mooier ring als geschenk.

Zondagmorgen namen ze ontbijt op terras, genietend van het mooie uitzicht , maar daarna was het weer naar de luchthaven, einde Italian experience.

Nu werd het wat rustiger qua gasten, het gewone leven begon weer langzaam aan, de yoga startte terug en de wandelingen op zaterdag kon ik ook weer terug oppakken. De podisti hadden alweer veel leuke plannen : op zondag 21 oktober een wandeling in Firenze door iemand van Cupra die er woonde en de stad goed kende. Een twede plan: een reis naar Finland volgend jaar in januari, georganiseerd door Finse wandelaars en een Fins koppel dat een vakantieresort bezat in Finland en hier een vakantiehuis ! Weer veel om naar uit te kijken.

Wij konden zelf ook nog een dagje strand meepikken met een bezoek aan de oude vissershuisjes in de rotswand van Ancona.

September oogstmaand, de vijgen, de noten maar ook kilo's appels die ik tijdens de wandelingen met onze honden plukte. Tevens oogstte ik druiven van 3 verwaarloosde wijngaarden.

De wijnboeren startten ook hun oogst, sommigen waren einde maan zelfs al klaar door de hitte en de droogte waren ze veel vroeger begonnen dan andere jaren.

Het wijnfeest van volgende week zal dan ook eerder het einde van de wijnoogst dan het begin inluiden. Het einde van de maand oktober zal dan weer de olijvenpluk aankondigen. Maar eerst nog het oktoberfest georganiseerd door onze Nieuw-Zeelandse vrienden !

Tot volgende keer.

Tanti cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

• tijdens het middeleeuwse feest werd het gepeupel even meegenomen naar een broodjes kraam waar we even mochten pauzeren, de organisatrice zei: - geef die mensen maar een panino en water- water ? Wij wilden wijn !! dus begonnen we vino vino te roepen en we kregen het ook meteen want stel je voor, oproer van het gepeupel dat konden ze niet hebben...

• de 1ste bijeenkomst voor de Finlandreis was gepland in een bepaald lokaal. We kwamen elkaar allemaal tegen op straat, en aangezien we elkaar al al lang niet meer gezien hadden, was er veel bij te kletsen. Zo stonden we daar , de groep werd steeds groter , de straat steeds kleiner, tot grote onvrede van de automobilisten. De bijeenkomst dan toch maar binnen laten doorgaan...