maart roerde dit jaar wel met een
extra dikke staart; op 1 nacht viel er nog bijna 40 cm sneeuw, in
Urbino stortte zelfs een dak in door het sneeuwgeweld....de ouderen
van ons dorp herinnerden zich dergelijke sneeuw in maart van 1957,
of was het 1956 ? Mijn zus die in Umbria woonde moest haar auto
beneden aan de heuvel achterlaten en de 7km lange zandweg naar haar
huis te voet afleggen , want zoveel sneeuw ineens konden de
winterbanden ook niet aan.
Onze eerste gasten maakten nog een
mooie natte sneeuwbui mee, maar dan eindelijk zette prinses
Primavera haar definitieve intrede. (op de mogelijke aprilse grillen
na ?)
We konden eindelijk snoeien,
grasmaaien, al enkele tuinmeubels buiten zetten, want 's middags aten
we al heerlijk buiten ! De tulpen volgden de narcissen op.
Dit jaar bloeiden de mimosa's dan
ook nog volop op 8 maart, de vrouwendag die hier in Italia best
gevierd wordt. Als je als vrouw boodschappen doet, krijg je die dag
gegarandeerd een takje mimosa mee.
Mooi lenteweer betekende ook deel 1
van een fotocursus , het zou niet al te technisch worden. Met Frans
de leraar reden we naar de ommuurde historische gemeente Serra San
Quirico. Hier parkeerden we en startten meteen de les. Enkele tips
ontving ik reeds via mail, maar nu de praktijk. Gewoon foto's trekken
en dan meteen bespreken, Frans maakte ook beelden op dezelfde plek
en dan vergelijken ! Er kwam een wat oudere gedistingeerde man op ons
af, hij was best nieuwsgierig, wat deden we daar ? We legden het
hem uit en geraakten wat aan de babbel. Of we ook van hem een foto
mochten nemen, want hij was echt fotogeniek. Tja maar hoe zou hij die
foto's ooit ontvangen ? We beloofden hem een exemplaar op te sturen .
Hierop gaf hij zijn adres, zijn achternaam en zijn voornaam ? ,
hierbij aarzelde hij even, niemand had zo'n voornaam als hij. We
werden wel nieuwsgierig nu....Radio, hij heette Signore Radio ! Zijn
vader had nl in de eerste wereldoorlog samen met Guglielmo Marconi (
de uitvinder van de radio) in hetzelfde regiment gezeten en als
eerbetoon noemde zijn vader zijn eerste zoon Radio ! Hij wandelde
nog even met ons mee en wees ons op een belangrijke gedenkplaat van
Serra , declameerde nog een heel gedicht van San Francesco en de
wolf van Gubbio en nam toen afscheid. Een leuke ontmoeting !
Hierna zetten we de les voort, leren
kijken was de boodschap, het apparaat mag no zo gesofisticeerd zijn,
wie niet kan kijken maakt geen mooie foto's.
Oefenen kon ik nog de volgende dag,
tijdens een uitstap naarde regio Lazio, waar Erik in juni een een
groepje Amerikanen mocht rondrijden. Zo ontdekten we nog een mooi
stukje Italia, vlak aan het meer van Bolsena, ten noorden van Rome.
Vooral Bagnoregia di Cìvita liet een enorme indruk achter. Ooit één
gemeente maar door jarenlange erosie in de tufstenen rots, ontstond
een kloof die de gemeente in 2 deelde. Een lange brug verbond de
delen met elkaar, maar de vele regenbuien en sneeuw van deze winter
hadden nog voor extra erosie gezorgd, la città che muore noemden ze
het. Impressionante. Terwijl we zo door prachtige karstlandschappen
reden, kregen we nog een telefoon van mijn zus in Umbria, ze was een
lid van de koninklijke familie uit Madagascar aan het rond leiden !
Het toeristisch seizoen was wel
degelijk gestart, we kijken er naar uit !
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
zelfs bekende mensen nemen de vlucht Brussel-Charleroi-Ancona,
mijn ma zat met Elio di Rupo in het vliegtuig !
tijdens de fotocursus schreeuwde een man in een vensteropening
ons toe : daar moesten we gaan staan , schreeuwde hij in dialect.
Wij keken hem verbaasd aan, zagen we dan de 3 bogen dan niet
?Hiervan konden we toch een prachige foto nemen ? Tja maar we zagen
ook de auto ervoor en nog andere storende elementen. Hij bleef
echter maar roepen, dan maar een kiekje genomen.
Erik ging alvast een grote auto reserveren bij een
verhuurbedrijf voor de Amerikanen die hij zou rondrijden. 2 weken
geleden hadden ze hem er een bepaalde prijs gezegd, maar Erik zag op
internet met de dag de prijs stijgen. Dus snel ernaar toe. Hij liet
de prijs van 2 weken geleden aan de bediende. Tja die prijs gold
niet meer. Wie zei u dat ? Een collega van u, ah misschien mijn
broer ? na wat telefoontjes kreeg Erik toch nog de goedkope prijs,
zelfs nog lager dan 2 weken geleden.
Een Belgisch koppel moest onverwachts naar een Italiaanse notaris
voor een aanvulling van hun koopcontract. Doch de documenten moesten
in het Nederlands vertaald worden door een beëdigde
vertaler, doch het was al laat in de avond, Mocht hun Italiaanse
vriend die mee was dat niet doen ? Hij bellen naar de notaris,
aanvankelijk ging het niet , maar plots herkende de notaris een
familiair accent. Kwam de vriend ook toevallig uit die gemeente in
het zuiden ? ja inderdaad , toen was het plots geen probleem meer.
Tussen
de sneeuw- en regenbuien door, verscheen ook af en toe een zonnetje
op het toneel. Ideaal voor uitstapjes om onze website over de Marche
te vervolledigen. We kozen deze keer de 3 buurgemeentes uit:
Maiolati Spontini, Monteroberto en Castelbellino, alle 3 nog oude
ommuurde vestingsdorpjes, alle 3 nog zelfstandige gemeentes,
alhoewel hun inwonersaantal vaak de 1500 inwoners niet overschreed.
Bereikbaar via een omhoog slingerende weg, pronkten de drie met hun
vestingmuren en hun kerktorens, veelbelovend voor een mooie
panorama. Vanuit Poggio vertrekkend, bereikte men eerst Maiolati
Spontini , de geboortestad van de componist Spontini, ooit nog
hofcomponist van Napoleon. Een klein museumpje over deze componist
ontbrak dan ook niet in het dorp. De moderne deelgemeente Moie, die
beneden aan de heuvel ntstond overtrof al jaren de hsitorische kern
van de gemeente met het aantal inwoners maar het gemeentehuis
bleef in Maiolati, boven de heuvel. Volgde hierop Monteroberto met
een indrukwekkende vestingtoren om dan uiteindelijk te belanden in
Castelbellino , bekend voor de gezellige kerstmarkt en het mooie
uitzichtsterras !
Mooie
aanraders voor onze gasten en verdere bezoekers uit de Marche.
Onze
vereniging van B&B's kende w een nieuw lid: il Baco of de
zijderups. Erik als voorzitter nam er een kijkje , een originele B&B
gelegen in het historisch centrum van Cupra in een voormalig
zijderupskwekerij. Tot de jaren 20 kende de hele omgeving hier een
belangrijke zijdeindustrie. talrijke landbouwers verdienden er zo wat
bij door een aparte plaats in huis te voorzien om zijderupsen te
kweken. Aangezien het hoofdvoedsel uit de bladeren van moerbeibomen
bestond, pronken bij oude boerderijen nog vaak eeuwenoude
moerbeibomen .
Terwijl
Erik even op en af naar Belgenland reisde voor een reunie (met Ryan
air was nu zo'n korte trip best mogelijk) maakte ik de blijde
intrede mee van Prinses Primavera ! Ze werd luid verwelkomd en
bejubeld, narcissen en krokussen tooiden zich in bonte kleuren en ook
de amandelbomen zorgden voor een mooi wit kleed. De wijnboeren konden
eindelijk hun druiven snoeien, wat een achterstand om in te halen....
Doch
Koning Winter weigerde zijn alleenheerschappij zomaar prijs te geven
en de maartse buien voorspelden niet veel goeds.
Tot
volgende keer
Tanti
saluti cari
Isabelle
ed Erik
PS:
Eventjes
tolken tussen een Zwitserse huiseigenaar en de bediende van een
ramen- en deurenfabriek. De Zwitserse klant wilde graag schuifdeuren
voor zijn veranda bestellen. De bediende zou ons die laten zien met
de volgende woorden: deze zijn heel mooie deuren, doch ze
functioneren niet goed want bij heviger regens blijken ze niet
waterdicht te zijn, deze deuren daarentegen zijn niet echt mooi,
maar ze zijn efficiënt
tegen de binnenstromende regen !
Koning Winter bezocht dit jaar wel
héél Europa, ook hier mochten we 2010 instappen met sneeuw, regen,
ijskoude wind en weinig zon.
Gelukkig dat de podisti of
wandelaars uit Cupra optimistische mensen zijn, want op 6 januari,
juist op Befana of Epifania dag, organiseerden ze een uitstap naar la
Citta Eterna of Roma.
Met Epifania tutte le feste vanno
via, doch die dag maakten we er met zijn allen een mooi feest van.
De bus vertrok om 6 uur 's morgens
vanaf de piazza van Cupra. De stemming zat er meteen in ondanks het
vroege tijdstip, we voelden ons weer op schoolreis. Befana dag of de
goede heks dag, meteen hield Grazia een mister Befana verkiezing
onder de mannelijke passagiers.....ze mochten een hoofddoek omdoen,
foto getrokken en wie was nu de mooiste ????
Het weer viel echter tegen, alleen
maar regen regen tegen, de Tiber stond ook al buiten haar
oevers...doch heel in de verte waar Rome lag, zagen we warempel een
brede opening in de lucht. Miracolo of Magia per i podisti, Rome
verwelkomde ons gewoon met een stralende zon een een blauwe lucht !
Dat gaf energie voor de wandeling ! Riccardo, oorspronkelijk een
Cuprenser maar al jaren woonachtig in Rome had ons voorgesteld om
eens het alternatieve Rome te laten zien. Het zou een mooie
rondleiding worden van ca. 20km. maar zo zagen we wel heel mooie
plekjes !
De bus zette ons af aan het station
, waar hij ons 's avonds zou terug komen oppikken. Wij wachtten hier
op Riccardo, onze gids , op iemands vriendin, op iemands nicht, op
een vriend....iedereen had ervan geprofiteerd om eens met één van
zijn of haar vriend/in af te spreken. Doch eindelijk konden we dan
vertrekken. Erik als langste van de groep werd meteen gepromoveerd
tot paraplu drager, iedereen kon hem tenminste van verre zien en zo
raakte men de groep niet gemakkelijk kwijt. Toevallig een oranje
paraplu !
Zo wandelden we via het Colosseum en
het Forum Romanum naar de Janiculus heuvel, de Aventijn, keken we
door het beroemde sleutelgat, geraakten we in Trastevere, waar de
terrasjes vol waren en waar Riccardo een piepkleine pizzeria kende
met heerlijke ovenverse pizza al taglio . Buonissimo, na zo'n
wandeltocht wilde de maag ook verwend worden. Even rusten en dan weer
verder. Eigenlijk hadden we ook langs de oevers van de Tiber moeten
wandelen, doch er was zo'n hoog water, dat Riccardo een andere weg
moest volgen.
Om half zes arriveerden we dan weer
aan het station, doodop maar wat een mooie dag ! de bus stopte
onderweg nog even voor een panino maar dan was het echt terug naar
Cupra rijden. Om 23 uur konden we allemaal in onze bedden kruipen.
Zo'n uitstap zullen de podisti zeker nog eens organiseren ! Alle
foto's te zien op de website:www.castiglionidiarcevia.it/cupra
Januari 2010 zorgde voor een
ecologische verandering in de omgeving, vanaf nu zou de vuilnis apart
van huis aan huis opgehaald worden. Voor de noordelijke landen al
jaren een gewoonte, hier een echte revolutie. Tot nu toe kwam er
hier geen vuilniswagen die huis aan huis het afval ophaalde....nee om
de zoveel meters stond er aan de weg een grote grijze container waar
men dan zijn vuilnis ingooide. Er werd gevraagd om glas, plastic en
papier in aparte hiervoor bestemde containerparkjes te deponeren,
maar daar het afval in de grijze container anoniem was, gebeurde dit
niet altijd zorgvuldig. Het groot huisvuil, zoals meubels, e.d. kon
gratis 2 maal per maand thuis afgehaald worden na een telefoontje.
Italie bleek echter niet meer aan de
Europese normen te voldoen en dus veranderde hier ook van alles.
Iedereen die in de bebouwde kom woonde kreeg een aantal
containertjes, voor groene afval, voor restafval en dan om de zoveel
meters kwamen er nu plastic, papier, en glascontainers. Zij die
buiten de bebouwde kom woonden, mochten nog altijd hun restafval in
de grijze containers doen, maar moesten nu ook glas e.d. sorteren.
Wij wonen net achter het bord van
de bebouwde kom, dus kregen geen kleine container, en dus wordt het
afval bij ons thuis niet afgehaald, dus gebruiken we verder de grijze
container. Helaas zijn die fel verminderd in aantal, en gooien nog
altijd veel meer mensen dan geoorloofd hun afval in die container,
gevolg uitpuilende containers....ze worden ook veel minder vaak
leeggemaakt....
De grijze container voor onze
deur verdween jammer genoeg, dus nu maakte erik zoals ze dat hier
zo mooi zeggen een ecologisch eiland !
In het voorjaar van 2010 organiseren we samen met kunstenares Linda Blokken een cursus tekenen en schilderen in het midden van Italië.
Temidden van het prachtig Marchigiaans heuvellandschap kunt u tijdens
een week vrij werken onder individuele begeleiding en kennis maken met
verschillende materialen en technieken; acryl, aquarel,..
Van zondag 6 juni tot en met zaterdag 12 juni 2010. Wie geinteresseerd is, kan altijd een kijkej nemen op onze website: www.lagirandola.eu
In januari vertoefden we even in Nederland voor een familiefeest:
Februari:
Ravenna is niet zo ver, dus ideaal voor een daguitstap!
Maart:
Zonnige dagen dus even de top van de Monte Murano verkennen en fabriano bezoeken:
April:
Hoog tijd om de eeuwenoude olijfbomen te laten snoeien !
Mei:
Dankzij het warme weer gaan we een naar het strand van de Monte Conero en eten er een gelato. Tevens missen we de open deur dag niet van de kruidenboerderij !
Juni:
Erik knapte de pizzahoek op, want de pizzafeesten stonden weer voor de deur.
Juli:
De zonnebloemen lieten zich van hun mooiste kant zien en de pizzafeesten brachten weer veel plezier.
Augustus:
Honderden kilo's gnocchi's maakten we op de Scampagnata van Poggio en wekelijks konden onze gasten wijn proeven in de wijngaarden.
September: Het trouwfeest van mijn ex-collega bleek het hoogtepunt van de maand.
Oktober: We bleven feesten èn het wijnfeest èn een gouden bruiloft !
November:
Eindelijk konden we eens mee wandelen met de wandelgoep of de podisti van Cupra. Een plezante bende !
December:
We bezochten de leukste kerstmarkt die van Castelbellino, maakten de warmste kerstdag mee, wel 20 graden, Urbino werd bezocht en dan was het weer buon anno a tutti !
Olijven plukken en dan naar de molen met de traditionele methode Elke zaterdagmorgen wandelen emt de podisti en dan feesten emt hen: Ascoli Piceno de witte stad uit de Marche en de olive Ascolane.
Dit
jaar wisselde het aantal olijven van plaats tot plaats, onze bomen
flink teruggesnoeid leverden slechts een schamele oogst op dwz 21 kg,
net genoeg voor 2,5 kg olie. Onze vrienden daarentegen die ik hielp
met het plukken verdronken in hun olijven: 1150 kg oftewel 184kg
olie.
Zij
brachten die jaarlijks naar een olijfoliemolen in San paolo di Jesi
waar ze tussen 2 verwerkingsmethodes konden kiezen : de moderne
eigenlijk de meest geschikte voor biologische geteelde olijven,
alles gebeurt dan volgens een gesloten systeem en met de
centrifuge. De traditionele wijze waarbij molenstenen de olijven
maalden en de persing geschiedde door middel van matten.
Deze
molen kon men het hele jaar door bezoeken met een goed Engels
sprekende eigenares ! De versgeperste olie geurde door heel de molen
heen en smaakte buonissimo op de bruschetta's die men er kon proeven.
November
betekende tevens bijna het einde van het toeristisch seizoen, en dus
ook minder gasten. We konden dan ook eens met de podisti van Cupra
wandelen, een groepje vrienden die vorig met zaterdagwandelingen
startte. Algauw ging dat van mond tot mond en groeide het groepje
wandelaars dat elke zaterdag vertrok. Het werd zelfs een
internationale wandelgroep. Wij werden ook regelmatig gevraagd, maar
ja zolang we het ontbijt verzorgden op zaterdag voor onze gasten.
Maar
nu konden we dus mee ! De meesten kenden we wel, Alberto de
echtgenoot van mijn huisarts bleek de gids, wekelijks stippelde hij
al een wandeling uit in de buurt. Gemiddeld tochten van een 16-tal
km en dat in heuvellandschap. Kurt, een Duitser, ontwierp zelfs een
website met de wekelijkse beschrijving van elke wandeling èn de
bijbehorende foto's. www.castiglionidiarcevia.it/cupra/
Elena
zorgde voor de wekelijkse mail met de uitnodiging enz....
We
merkten het meteen, een toffe groep enthousiaste mensen waarin
men onmiddellijk opgenomen werd. Feestvieren deden de podisti ook
graag en zo besloten ze om het laatste weekend van november hun
1-jarig bestaan te vieren in een piepkleine pizzeria.
Aanvankelijk zouden er 60 personen komen doch de avond zelf kon de
ober extra tafels en stoelen tevoorschijn toveren want we bleken met
70 te zijn. Allemaal wandelaars ?? Nee maar ook sympathisanten waren
welkom.
Eerst
verschenen ze met de pasta, hier at men dikwijls nog pasta vòòr de
pizza....Daarna konden we genieten van de prachtige fotomontage van
Riccardo , foto's van de verschillende wandelingen met bijbehorende
muziek. De pizza's volgden en tot onze grote verbazing verscheen
hierop Rita met een zelfgebakken taart die de diehards van de
podisti voorstelde . Smullen dus. Ivana zorgde natuurlijk voor een
emotionele speech, op héél dat jaar hadden ze slechts 2 keer regen
gehad.
Het
feest liep nog lang niet ten einde, Gea reikte nog enkele medailles
uit op een ludieke manier aan de gids, de webmaster en onze emailster
.
Geen
feest zonder muziek, dus werd er nog gedanst en gezamenlijk karaoke
gebruld. Ambiance verzekerd met deze groep.
De
volgende dag feestten wij vrouwen door: Gea nodigde ons allemaal
uit op een Aziatische kookcusus, we leerden nasi, tjap tchoi klaar
maken, loempia's...... en natuurlijk begeleid met wijn en muziek en
dansen maar !!!!
Einde
seizoen dus ook weer tijd voor uitstappen: naar Ascoli Piceno deze
keer, de zuidelijkste stad van de Marche. Hier werden de gebouwen
voornamelijk in travertijn steen opgetrokken, een wit gesteente uit
de buurt. Men merkte meteen de gezellige sfeer en één van de
mooiste piazza's van Italia . Culinair is Ascoli vooral door de
olive ascolane beroemd. Het gaat om grote eetolijven (dus minder
geschikt voor olie) die helemaal geschild worden, zodat de pit eruit
valt. Men maakt dan een vulling van verschillende soorten gehakt en
kruiden, die draait men tot een balletje en eromheen doet men
opnieuw de olijvenschil . Vervolgens in het paneermeel en frituren
en dan is het echt smullen !
Koning
Winter staat nu aan de voordeur te trappelen, de warmste
novembermaand ooit , is dan ook definitief voorbij.
Tanti
saluti cari
Isabelle
en Erik
PS:
Mijn
zus uit Umbria wilde naar de film in Perugia. Op internet had ze
gezien dat de film om 16.55 begon. Dus zij op tijd met haar kinderen
naar de bioscoop. Doch daar aangekomen zag ze dat de loketten pas
openden om 17 uur . Boven het loket kon ze in de zalen kijken en
tot haar grote verbazing zag ze dat de film wel degelijk al startte
om 16.55 !!!! Stond men in een lange rij aan het loket had je
waarschijnlijk al een heel deel gemist als je in de zaal kwam...
de
acteur Dustin Hoffmann mocht in een reclamespot over de Marche
meespelen. (de kosten van dat filmpje rond de 1,5 miljoen euro...)
Hij werd geinterviewd en één van de vragen was of hij ooit een
film zou draaien in Urbino ? Zijn antwoord in het Engels: I do'n t
think so, it would ruin the city....de Italiaanse vertaling: een
film maken zou hier tof zijn ...
Tevreden
konden we terugkijken op de waarschijnlijk nu wel allerlaatste
feesten: het wijnfeest en de gouden bruiloft van Eriks ouders !
Het
op één na oudste wijnfeest van heel Italia stond dit jaar gelukkig
goed aangeschreven bij de weergoden, warm en zonnig betekende meteen
meer bezoekers, dit gecombineerd met het optreden van een populaire
groep (althans bij de Italiaanse jeugd) Zero Assoluto kregen we in
Cupra zelfs files van beneden aan de heuvel tot boven !!!!! De bakker
van Cupra sloot zich zelfs 3 dagen op in de bakkerij en bakte zomaar
8000 broodjes, voor het eerst maakte hij het feest zelf niet eens
mee. Op zondagavond had ons kraampje bijna geen eten meer om te
verkopen....kortom tevredenheid bij de standhouders.
We
waren nog niet uitgerust of het volgende feest kondigde zich al aan,
50 jaar trouwfeest van Eriks ouders. Om alles te versieren kwamen de
ouders al wat op voorhand af. Onze capanna , of bijschuurtje
onderging weliswaar deze lente een verfraaiing met de pizzaoven,
doch de zijkanten en voorkant staken nu eventjes pover af. Die dan
ook even mooi gevoegd, ijzeren deur eruit voorlopige oude ramen erin
gezet en ons Fiatje 500, het stationwagen model mocht er na 8 jaar
weer uit. Met de hulp van de Fiat Doblò, trokken we en duwden we
het autootje in de nieuwe verblijfplaats, de hooischuur.
Uitstapjes
maakten we natuurlijk ook, midden oktober wees de thermometer nog 26
graden aan !
Het
Nationale Natuurpark Il Gran Sasso in de regio Abbruzzo stond op ons
programma. Meer bepaald de hoogvlakte van Campo Imperatore, waar
Mussolini ooit gevangen werd gehouden en dmv een spectaculaire
ontsnapping door Duitse piloten kon ontvluchten. Hier konden we
zelfs bergen van 3000m en hoger aanschouwen. Al rijdend tussen de
geitenkuddes genoten we van de prachtige landschappen èn de
besneeuwde toppen. Op de bewuste plek had het net gesneeuwd en waaide
een ijzige noorderwind, eventjes wat foto's maken en dan toch gauw
rechtsomkeer, naar het meer zonnige dal, richting Aquila, waar in
april de aardbeving vele slachtoffers maakte. We wilden er geen
ramptoeristische tocht van maken, dus reden we aan de rand van de
stad, maar de tenten stonden er wel ! En enkele beschadigde gebouwen
ook, blij dat we dat zelf niet moesten meemaken.
De
volgende uitstap lag dichter bij huis, in Chiaravalle, waar ze 180
jaar tabaksfabriek vierden. Ooit één van de grootste werkgevers,
tegenwoordig bood het nog slechts werk aan tientallen. De opendeur
dag was interessant, jammer dat de fabriek niet functioneerde, we
kregen de uitleg van één van de personeelsleden. Aan de ingang
stond de Guardia della Finanza , de belastingpolitie, goed wakend
dat niemand sigaretten mee smokkelde. Je mocht aan het einde wèl
de verschillende merken proberen, doch als niet rokers.....
Dè
feestweek brak dan toch aan, de familieleden, broer, zussen, oom en
tantes en nicht sijpelden langzaam in de Girandola binnen, mèt auto
of per vliegtuig. De woensdag maakten we ons allemaal piekfijn in
orde, maar eerst werden Erik en ik nog onverwachts in de bloemetjes
gezet door de familie, voor het 10 jaar Italiaans avontuur. Een
mooie sorpresa.
Marina
en Gino van het restaurant in Mergo wachtten ons op. De tafel
feestelijk gedekt en de feestmaaltijd kon beginnen, heerlijke
antipasti, 2 soorten primi waarbij de verse ravioli's met
truffelsaus de kroon spanden ! Dan een pauze waarbij we samen een
Hollands lied mochten zingen,met aangepaste en dan de
trouwplechtigheid overdoen van 50 jaar geleden in een ludieke context
!
Kado's
uitgedeeld en we konden verder naar de secondo en de huwelijkstaart
en dan alles verteren met de zelfgemaakte grappa della casa.
's
Avonds aten we uiteraard niets meer ! Het fest eindigde eventjes met
een klein staartje, één van de tantes viel, waardoor we de volgende
dag de spoeddienst in Jesi uitprobeerden, weliswaar in zeer oude
gebouwen , maar de zorg op zich mocht er wel zijn en iedereen
uitermate vriendelijk. De terugtocht naar Nederland van de tantes
verliep dan ook met ambulance en lijnvlucht.
Voor
de rest eindigde gelukkig alles positief en konden we na enkele
dagen afscheid nemen van iedereen.
Het
weer veranderde ook helemaal, de herfst trok ook de Marche binnen !
Doch de eerstvolgende zonnige dagen zouden we niet op onze lauweren
kunnen rusten, doch aan de olijvenoogst beginnen.
Tot
de volgende keer
tanti
saluti cari
Isabelle
en Erik
PS:
de
wekelijkse markt vond , vòòr en nèt na het wijnfeest op een
andere plek plaats dan de officiële.
Dus eindelijk op een illegale plek. Tijdens die dagen stonden dan
ook niet de politieagenten de standplaatsen toe te kennen aan de
kraamhouders, doch de gemeente werkers, de politie had die dagen nèt
altijd verlof.
Op
de loterij van het wijnfeest konden weer allerlei prijzen gewonnen
worden. Deze keer stond de dag erna iemand aan ons hek, ze had een
ganzenbord gewonnen doch de spelregels stonden uitsluitend in het
Nederlands geschreven...
de
tante en oom van Erik hadden tijdens elk verblijf hier problemen
met de banken. Deze keer accepteerde de bankautomaat de kaart niet
en slikte het meteen in, ondanks de juiste code en en de reeds
begonnen verrichtingen. Attendere prego verscheen op het
scherm, even wachten, tja dat werden 5 minuten, 10 minuten, dan toch
even in de bank gaan, doch daar wilde men eerst niet geloven, nee
wacht u maar hoor, maar ja een half uur, nog langer, uiteindelijk
opende de bankbediende de automaat maar vond eerst niets, nee hoor
geen kaart, doch ze had die toch ingestoken ??? attendere prego
stond nog altijd op het scherm, tja dan toch maar weer de
automaat openen en gelukkig de kaart werd nu wel gevonden !!!!
Tijdens
onze uitstap naar de Abbruzzo hield de politie onze auto staande.
Of we onze passen even konden tonen ? Had de agent beter niet kunnen
vragen, Erik had zijn Nederlandse pas bij, Eriks ouders de
Nederlandse identiteitskaart en ik een Italiaanse, de computer op
het politiekantoor kon overuren draaien !!!
September
herfstmaand, daarvan merkten we niet veel; nog altijd héél veel zon
en ook wel warme temperaturen. De jacht was weliswaar begonnen, de
vijgen konden rijkelijk geoogst en verwerkt worden tot jam !
Uitstapjes
deden we naar Osimo met een bezoek aan de onderaardse gangen , het
gemeentehuis gevestigd in een middeleeuws palazzo met allemaal
Romeinse beelden zonder hoofd., De bewoners van deze stad noemde
men dan ook niet voor niets de onthoofden. Niet ver van deze stad
bevond zich de plaats Castelfidardo, dè Italiaanse stad van de
accordeons, hier exporteerden ze wereldwijd met hand gemaakte
accordeons, waarbij die van Soprani de meest begeerde waren.
Na
zo'n toer belandden we tenslotte in Ancona, waar we de gratis
rondleiding door het stadmuseum konden meepikken en dan het
nachtleven van Ancona : overal aanschuiven bij de kleine pizzeria's
waar men pizza al taglio kon bestellen .
September
, in tegenstelling tot Belgie en Nederland , was tevens dè
Italiaanse trouwmaand. Een ex-collega van Kind en Gezin wenste dan
ook deze traditie in ere te houden en besloot om hier in Cupra te
trouwen. Onze gemeente voelde zich natuurlijk vereerd , dat
buitenlanders uitgerekend in hun gemeente huwden. Het paperassenwerk
bleek wat ingewikkelder dan bij mijn zus, maar lukte uiteindelijk
wel. Een plek vinden om met al de genodigden te gaan eten , viel
wat tegen; hèt restaurant waar ik mijn zinnen op had gezet zou
juist die week sluiten....operatie van dochter tja kon gebeuren,
misschien restaurant Orietta, ook gezellig op de piazza van Cupra
doch toevallig die week ook dicht voor de voorbereiding van een
communiefeest met 100 personen . Nu begon het wat problematischer
te worden...maar nog niet panikeren, 3de keer goede keer, bij Rosina
lukte het gelukkig wel, ook een lokatie met een mooi kader. Het
toekomstig trouwpaar arriveerde enkele dagen vòòr de plechtigheid,
zodat we ook de ondertrouw konden doen. Even wat papierwerk op de
gemeente waarbij ik officieel als tolk werd geaccepteerd. Dan nog de
zaal bekijken, een mooie historische plek in het 18de eeuwse palazzo
.
De
2 zussen van de bruidegom hadden een mooie verrassing in petto ,
ze zouden toch kunnen afkomen en in het geheim werd hun komst
geregeld. Jammer genoeg kon ik ze die dag niet aan het station
afhalen, hun broer werd niets vermoedend naar het station
gestuurd. Doch het vliegtuig had vertraging, de trein ook en ik zat
in een vergadering waar geen GSM bereik was....toen ik buiten kwam
regende het Sms-en, maar vooral David was wanhopig : WAT STOND
HIJ HIER IN HEMELSNAAM al een uur te wachten waarbij al 2 treinen
gepasseerd waren maar er gebeurde niets. Ondertussen was ik op de
hoogte van de opgelopen vertragingen en kon ik hem geruststellen
nog eventjes geduld. De verrassing was dan ook compleet !
De
dag van de trouw mooi weer, de ca. 500 gevouwde kraanvogels konden
mooi opgehangen worden in de hazelaar. De rest van de familieleden
zou vandaag afkomen, de ouders van David kregen nog autopech onderweg
en kwamen niet meer vooruit met de caravan...ze zouden de trouw
toch niet missen ?? Er op af en de caravna oppikken en de ouders
geraakten gelukkig nog tot hier. De kapster kwam af om de bruid te
kappen, de schminkster verscheen , ja nu begon eht wel spannend te
worden. Iedereen was compleet, alleen nog de bruid die naar buiten
moest komen. Een mooie stralende bruid !!
In
colonne naar de gemeente. De mooie trap op en dan in de zaal. Ik
mocht naast de viceburgemeester staan, want zou alles
waarheidsgetrouw moeten vertalen, dat moest ik immers op voorhand
zweren ! Adria, onze ambtenaar bleek ook over een grote dosis humor
te beschikken en de plechtigheid verliep op een leuke wijze ! De
rest van het gemeentepersoneel kwam af en toe even binnen loeren,
want ze waren doodnieuwsgierig ! De bruid zorgde voor een duidelijke
ja en voordat we het wisten was het al voorbij. Het bruidspaar
vertrok voor de foto's naar het meer van Cingoli, wij gingen
aperitieven bij bar Ruggero. Na zonsondergang reden we dan naar het
restaurant waar het bruidspaar ook net aankwam, we konden naar
binnen ! De tafel was mooi versierd en het eten werd dan opgediend,
antipasti met verschillende gerechtjes, versgemaakte pasta, dan een
grote vleesschotel met allerlei groenten en dan de mooie
bruidstaart.
Na
de maaltijd danste het bruidspaar nog even maar toen was het
definitief voorbij : een mooie dag maar wat vloog dat toch om !
De
volgende gasten beleefden nog veel plezier aan de kraanvogels !
Opnieuw een ex-collega van Kind en Gezin, Nederlandse gasten die een
huis zochten en een toevallig passerende motorrijder. Ze maakten
allen 's morgens vroeg hun eerste aardbeving (4.6 op de schaal van
Richter ) mee, 'waarbij het epicentrum slechts een 40-tal km van ons
lag, maar gelukkig was de beving zo diep dat er nergens schade was.
Ondertussen
verscheen het artikel over onze Girandola in het reistijdschrift
Grande Italia, naar de reacties te horen een mooi artikel, wij zouden
het een een paar weken later lezen.
Einde
september kon ik de nieuwe lijn Ancona -Brussel-Charleroi
uitproberen met Ryan air, wat een luxe ! In Belgenland zou mijn zus
me komen ophalen. Het werd een toffe week, met een daguitstap naar
Maastricht (dropjes kopen ), de Thalys nemen in het gloednieuwe
station van Luik naar Keulen voor mijn klasreunie. Als ex- BSD 'er
moest ik hiervoor naar Duitsland. Het werd een fantastisch weekend,
mooi weer, onze vroegere school (een barok kasteel) omgebouwd tot één
van de grootste luxe hotels uit Duitsland. We konden overal binnen
daar er een tentoonstelling liep van luxe oldtimers !! Samen ijs eten
dan , samen uit eten in een Duits restaurantje in de meer
alternatieve buurt van Keulen met als afsluiter de Koelsche Kneipe
!!!
De
volgende dag ging de nostalgietour verder in Weiden waar ik ooit
gewoond had. Een Duits architectenbureau vormde nu de hele militaire
wijk tot residentiële
woningen, wauw, doch even binnekijken door een venster in onze
vroegere woning (er woonde toch niemand in ) was te verdacht voor
de Duitse buurman ...was machen Sie denn da ????klonk het bars
. Ik legde het even uit doch die vond het maar verdacht,
nochtans azgen mijn vriendin en ik er niet als terroristen uit.....
Ondertussen
feestte Erik ook goed in de Girandola, want zìjn klasgenoten waren
in la bella Italia gekomen, 8 ervan waren erin geslaagd om een lang
weekend naar hier te komen, zij maakten ècht zomers weer mee, naar
het strand, naar Ancona , hier aan het zwembad , en telkens
heerlijk uit eten met een waarachtig watergevecht in maffiastijl...
( kleine kinderen hadden deze zomer watermitrailleurs achtergelaten,
dat kwam altijd goed van pas )
Allebei
keken we terug op een fantastisch weerziens met onze klasgenoten,
doch veel tijd om na te denken was er niet....de wijnfeesten
startten weer en deze keer met hogere temperaturen dan vorig jaar,
maar dat is voor de vològende maandbrief
Tanti
saluti cari
Isabelle
en Erik
PS:
de
plaatselijke bevolking sprak niet veel talen, soms wat moeilijk voor
onze gasten die geen Italiaans kenden. De menukaart klonk dan ook
zeer exotisch: tagliatelle all'anatra ??? de ober probeerde het
beest uit te beelden doch tevergeefs, dan haalde ze een mooi
voorwerp erbij: een badeendje ! Ja dat verstond men : pasta met
eendensaus !
In de
bouwmarkt aan een kassa stond een man met een grote doos aan te
schuiven. Op de doos een afbeelding van een buitendouche waaronder
een mooie jonge vrouw stond. Die man maar staren naar die
afbeelding. Tja zei de kassierster tegen hem, de douche
zit er in, maar die jonge vrouw krijgt u er niet bij. Ik
weet het , ik weet het
zuchtte
de man , die heeft Berlusconi er al uitgehaald !
vanmorgen tegen 6 uur uit mijn diepe slaap gewekt, dacht eerst dat er iemand in ons huis rondliep met héél zware schoenen, maar het was het gerommel diep uit de aarde afkosmtig ...alle kasten aan het schudden en toen was het al gedaan. Onze gasten hebben in ieder geval iets om te vertellen want iedereen werd wakker en schudde mooi heen en weer in het bed. Het epicentrum lag ca. 40 km van hier, gelukkig weinig schade omdat de beving nogal diep in de grond was. (4.6 op de schaal van Richter)
even tussendoor vermelden dat vandaag een artikel over onze B&B la Girandola verscheen in het reistijdschrift Grande Italie. De reacties zijn héél positief.
al 2
maanden geen regen gezien, al 2 maanden temperaturen boven de 30
graden en meer. Onze ligstoelen, zwembad en hangmatten kenden dan ook
een groot succes, in tegenstelling tot het doen van uitstapjes
doen in de zinderende hitte.....
La
scampagnata, of straatfeest ontving heel veel bezoekers, 's avonds
was het immers nog heerlijk warm. Bovendien maakten de grootmoeders
van Poggio Cupro weer verse gnocchi's. Le nonne of grootmoeders
werden elk jaar wat ouder, dus ontbraken er al enkele op het appel .
Maar de jonge versterking (een kokkin uit de schoolkantine en ik)
werd dan ook enorm geapprecieerd. Hoeveel mensen speciaal de
gnocchivrouwen complimtenteerden ?Niet te tellen ! Door de grote
toeloop kookten we bijna 200kg aardappelen gedurende die 3 avonden
en maar zweten in de ijzeren container !
2
weken later werden alle vrijwilligers getrakteerd op een etentje in
het clubhuis van het dorp, hadden wij ons eigen feest..
De
maand augustus noemden we bijna een reuniemaand wat de gasten betrof
; een ex-collega van Kind en Gezin met zijn familie, al 10 jaar
niet meer gezien, Engelse ex-gasten van ons, al 4 jaar uit het oog
verloren, een vriendin van Erik uit de jeugdbeweging, hiervoor moest
hij 25 jaar terug in de tijd en dan een heel aangename verrassing ,
bezoek van het dierenarts- koppel waarmee we ooit samen in de
dansvereniging waren...
's
Anderendaags zouden ze de boot naar Montenegro nemen in Ancona. Maar
eerst nog even samen uit eten en als geschenk hadden ze de
overheerlijke Belgische Leopold druiven. (mijn eigen druivenoogst
viel dit jaar opnieuw tegen, te nat in het voorjaar en nu te
droog...)
Een
telefoontje van het Belgische reistijdschrift Grande vroeg of we een
artikel in hun blad zagen zitten ? Hierop zeggen we nooit nee. In
september prijken we dus in Grande Italia !
Een
minpunt tijdens de vakantiemaanden: een verwaarloosde hond als
waakhond bij een schrijnwerkerij. Toevallig reed ik er voorbij en zag
een hond zonder hok , zonder eten en zonder drinken en dat bij deze
hitte. Verschrikkelijk. Eerst wat eten en drinken gekocht en dan zo
goed en zo kwaad als het ging onder het hek doorgeschoven, zodat
het beestje wat reserve kon opdoen. Op het telefoonnummer van de
schrijnwerkerij reageerde niemand. Dan de dierenbescherming opgebeld,
een kordate vrouw antwoordde dat ze er werk van zou maken .
Inderdaad, een paar dagen later was de hond weg, hopelijk op een
meer gelukkige plaats.
10
augustus, San Lorenzo of de nacht van de vallende sterren, dit jaar
enkele dagen later. Toevallig op één van onze pizza-avonden. Onder
onze gasten bevond zich zelfs een amateur jongleur, zodat we genoten
èn van een jongleurshow èn van de pizza's èn van de vele vallende
sterren.
Op
de allerlaatste pizza-avond, want in september worden de avonden
toch korter en koeler, nodigden we 37 personen uit. Gelukkig had
ik telkens wat personeel onder de gasten dat een handje wilden
toesteken, vooral de jeugd deed enorm goed mee !
De
zomer vloog voorbij, maar in september vieren we gewoon verder, een
trouwfeest en een klasreunie.....
Tanti
cari saluti
Isabelle
en Erik
PS:
vanaf 8 augustus werden de
verkeersboetes serieus duurder, maar de Italiaanse staat gaf
korting . Men zou voortaan meer moeten betalen, maar er zouden
minder punten van het rijbewijs worden afgetrokken.
Dan heb je een luxe auto, de deur
valt in het slot, de sleutel in de auto, idem de GSM, maar gelukkig
gebeurde het in de bewoonde wereld, bij de imker waar je honing
wilde kopen. Noodnummer werd gebeld, binnen een uur kwam de
technieker aan alsook de overbuurman, de zoon, de grootvader
enz...en dan tot grote verbijstering kon die auto nog altijd met
een gewone ijzerdraad geopend worden.
De porties in de restaurants van
Cupra zijn nog altijd uit de tijd van de het harde labeur op de
velden. Onze gasten hadden dan meer dan genoeg aan hun
pastamaaltijd. De ober kwam vragen : basta ? de gasten
verstonden pasta ? nee schudden ze , geen pasta meer , ze
ontploften bijna, doch de ober verstond dat het nog niet basta of
genoeg was, dus kwam ze met de volgende pastaschotel aan.....
je
bent professionele organist, je hoort dat er in een dorp een
historisch orgel gerestaureerd is, dus wil je daar eens op spelen.
Doch waar was het VVV ? Een zaaltje met allemaal babbelende mensen
bood uitkomst, zij beweerden immers het VVV te zijn en aan de
sleutel van de kerk konden ze ook geraken, in optocht door het dorp
de sleutel halen, in optocht naar de kerk, in optocht het trapje op
naar het orgel en dan genieten van het concert en een mooi applaus
bieden !!!
je restaurant ligt een beetje
moeilijk in een steegje, hoe laat je dan klanten naar toe gaan ?
Onderweg allemaal oude mensen op een bank neer laten zitten die de
klanten langzaam naar je toe loodsen.
In 2000 verhuisden we naar de Marche, het best bewaarde geheim van Italie. Het thuisfront hielden we door maandbrieven op de hoogte van onze avonturen. Via deze weblog kunnen voortaan ook niet-familieleden onze belevenissen meevolgen. De eerdere maandbrieven kunnen via de link geraadpleegd worden. Veel leesplezier !
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
 "Very Happy"){kind=icon}
){kind=link}