Cupramontana, 5 april 2010,

cari amici,

maart roerde dit jaar wel met een extra dikke staart; op 1 nacht viel er nog bijna 40 cm sneeuw, in Urbino stortte zelfs een dak in door het sneeuwgeweld....de ouderen van ons dorp herinnerden zich dergelijke sneeuw in maart van 1957, of was het 1956 ? Mijn zus die in Umbria woonde moest haar auto beneden aan de heuvel achterlaten en de 7km lange zandweg naar haar huis te voet afleggen , want zoveel sneeuw ineens konden de winterbanden ook niet aan.

Onze eerste gasten maakten nog een mooie natte sneeuwbui mee, maar dan eindelijk zette prinses Primavera haar definitieve intrede. (op de mogelijke aprilse grillen na ?)

We konden eindelijk snoeien, grasmaaien, al enkele tuinmeubels buiten zetten, want 's middags aten we al heerlijk buiten ! De tulpen volgden de narcissen op.

Dit jaar bloeiden de mimosa's dan ook nog volop op 8 maart, de vrouwendag die hier in Italia best gevierd wordt. Als je als vrouw boodschappen doet, krijg je die dag gegarandeerd een takje mimosa mee.

Mooi lenteweer betekende ook deel 1 van een fotocursus , het zou niet al te technisch worden. Met Frans de leraar reden we naar de ommuurde historische gemeente Serra San Quirico. Hier parkeerden we en startten meteen de les. Enkele tips ontving ik reeds via mail, maar nu de praktijk. Gewoon foto's trekken en dan meteen bespreken, Frans maakte ook beelden op dezelfde plek en dan vergelijken ! Er kwam een wat oudere gedistingeerde man op ons af, hij was best nieuwsgierig, wat deden we daar ? We legden het hem uit en geraakten wat aan de babbel. Of we ook van hem een foto mochten nemen, want hij was echt fotogeniek. Tja maar hoe zou hij die foto's ooit ontvangen ? We beloofden hem een exemplaar op te sturen . Hierop gaf hij zijn adres, zijn achternaam en zijn voornaam ? , hierbij aarzelde hij even, niemand had zo'n voornaam als hij. We werden wel nieuwsgierig nu....Radio, hij heette Signore Radio ! Zijn vader had nl in de eerste wereldoorlog samen met Guglielmo Marconi ( de uitvinder van de radio) in hetzelfde regiment gezeten en als eerbetoon noemde zijn vader zijn eerste zoon Radio ! Hij wandelde nog even met ons mee en wees ons op een belangrijke gedenkplaat van Serra , declameerde nog een heel gedicht van San Francesco en de wolf van Gubbio en nam toen afscheid. Een leuke ontmoeting !

Hierna zetten we de les voort, leren kijken was de boodschap, het apparaat mag no zo gesofisticeerd zijn, wie niet kan kijken maakt geen mooie foto's.

Oefenen kon ik nog de volgende dag, tijdens een uitstap naarde regio Lazio, waar Erik in juni een een groepje Amerikanen mocht rondrijden. Zo ontdekten we nog een mooi stukje Italia, vlak aan het meer van Bolsena, ten noorden van Rome. Vooral Bagnoregia di Cìvita liet een enorme indruk achter. Ooit één gemeente maar door jarenlange erosie in de tufstenen rots, ontstond een kloof die de gemeente in 2 deelde. Een lange brug verbond de delen met elkaar, maar de vele regenbuien en sneeuw van deze winter hadden nog voor extra erosie gezorgd, la città che muore noemden ze het. Impressionante. Terwijl we zo door prachtige karstlandschappen reden, kregen we nog een telefoon van mijn zus in Umbria, ze was een lid van de koninklijke familie uit Madagascar aan het rond leiden !

Het toeristisch seizoen was wel degelijk gestart, we kijken er naar uit !

Tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

• zelfs bekende mensen nemen de vlucht Brussel-Charleroi-Ancona, mijn ma zat met Elio di Rupo in het vliegtuig !

• tijdens de fotocursus schreeuwde een man in een vensteropening ons toe : daar moesten we gaan staan , schreeuwde hij in dialect. Wij keken hem verbaasd aan, zagen we dan de 3 bogen dan niet ?Hiervan konden we toch een prachige foto nemen ? Tja maar we zagen ook de auto ervoor en nog andere storende elementen. Hij bleef echter maar roepen, dan maar een kiekje genomen.

• Erik ging alvast een grote auto reserveren bij een verhuurbedrijf voor de Amerikanen die hij zou rondrijden. 2 weken geleden hadden ze hem er een bepaalde prijs gezegd, maar Erik zag op internet met de dag de prijs stijgen. Dus snel ernaar toe. Hij liet de prijs van 2 weken geleden aan de bediende. Tja die prijs gold niet meer. Wie zei u dat ? Een collega van u, ah misschien mijn broer ? na wat telefoontjes kreeg Erik toch nog de goedkope prijs, zelfs nog lager dan 2 weken geleden.

• Een Belgisch koppel moest onverwachts naar een Italiaanse notaris voor een aanvulling van hun koopcontract. Doch de documenten moesten in het Nederlands vertaald worden door een beëdigde vertaler, doch het was al laat in de avond, Mocht hun Italiaanse vriend die mee was dat niet doen ? Hij bellen naar de notaris, aanvankelijk ging het niet , maar plots herkende de notaris een familiair accent. Kwam de vriend ook toevallig uit die gemeente in het zuiden ? ja inderdaad , toen was het plots geen probleem meer.