|
Cupramontana, 2 november 2011,
cari amici,
na een lange periode van droogte en
nazomerweer, maakten we dan toch uiteindelijk de grote onweersbui
mee, waardoor de tropische temperaturen voorgoed tot het verleden
behoorden. De natuur was in jubelstemming eindelijk weer water ! het
toeristisch seizoen liep ook langzaam af, zodat ik ook weer mooie
zaterdagwandelingen kon maken met de podisti. Tijdens de
zaterdagwandeling na de fameuze onweersbui, was het zelfs zo helder,
dat we de kust van Kroatië konden zien. Langzamerhand presenteerde
de natuur zich volledig in herfstkleuren, wat de wandelingen
natuurlijk nog mooier maakte. De abdij van Sant' Urbano in Apiro ,
onlangs gerestaureerd, vereerden we tevens met een bezoek en
Elcito het Andesdorpje (zelfs de Spaanse naam klopt) verraste ons met
een tentoonstelling van oude foto's. Zo zag men het harde en
moeilijke leven van 50 jaar terug.
Ons zwembad, dat we nog nooit zo
lang open hadden gehouden, sloten we ook tot volgend jaar. Nu weer
tijd voor enkele klussen zoals het verder afwerken van een cementen
vloer in de hooischuur, de gasten met moto's zouden voortaan
probleemloos hun moto's kunnen stallen.
In Moie bezochten we ook de
trattoria il maresciallo, dat al lang op ons lijstje stond. Een
restaurant open gehouden door 3 oma's: eentje stond aan de kassa,
eentje in de bediening en eentje zwaaide de scepter in de keuken. Men
kon er alleen door de week en 'middags gaan eten. De kwaliteit van de
keuken eenvoudig maar ottima en de prijzen zo democratisch als het
maar kon. De bediening echt hartelijk op zijn la nonna !
De olijfoliemolen waar we vroeger
onze olijven naar toe brachten, had al de klanten uitgenodigd, want
de molen was vernieuwd en verplaatst naar een andere locatie. Voor
iedereen natuurlijk gratis porchetta en wijn en als bijkomend
extraatje een olijfboompje cadeau !
Erik verheugde zich al op een
gastronomische tour met zijn gasten. Net zoals vorig jaar mocht Erik
rondtoeren met een groepje Nederlandse gastronomen, deze keer waren
ze zelfs met zijn zessen. Een busje gehuurd, waardoor de gasten
heerlijk konden dineren en zorgeloos wijn konden drinken.
In 4 dagen tijd, proefden ze van de
overheerlijke Marchigiaanse keuken in verschillende restaurants,
bezochten de pastafabriek Mancini in Monte San Giusto, proefden de
biochampagne van perruzzi met demonstratie en uitleg en maakten de
olijvenpersing mee. Want inderdaad de olijvenkoorts heerste weer in
het land . Overal werden de netten rond de bomen gespreid, de kisten
tevoorschijn gehaald en mogelijke plukkers gecontacteerd. Ook ik
werd herhaaldelijk gevraagd, gewoonlijk verdeelde ik mijn diensten
als plukster. Doch daar we dit jaar op reis vertrekken mocht ik
overal afzeggen.
Gelukkig kon ik 1 pluk meemaken,
onze eigen bomen. Dit jaar voor het eerst versterkt met een heel team
plukkers, mijn zussen, schoonbroer schoonmoeder en mijn nichtje
stonden paraat om mij te helpen. Op een halve dag plukten we dan ook
al onze bomen leeg. Niet moeilijk want door de droogte van deze
zomer, hingen er niet veel olijven aan de bomen. Amper 36 kilo. Doch
verschillende vrienden plukten ook en samen hadden we toch 208 kg.
Genoeg voor 1 pers. De afspraak bij de molen was al de week ervoor
gemaakt, dus tegen 17 uur stonden we er met zijn allen met al onze
kisten. We hadden echter dikke pech: de molen had 4 uur stilgelegen
wegens een defect aan 1 van de machines, dus enorme vertraging !!!! 2
personen offerden zich op en bleven er, om dan tegen 21 uur de keuze
te krijgen i.p.v. de nieuwe methode de oude pers te gebruiken, want
die was vrij. Dat maar gekozen, wij waren toch niet de professionele
proevers die verschil tussen de 2 manieren zouden kunnen maken. In
ieder geval, we hadden toch heerlijke geurende olijfolie.
Mijn familie was hier niet gekomen
voor de olijfpluk maar wel voor de gouden bruiloft van mijn ouders.
Die vierden we dan gezamenlijk in Umbrië. Het werd een heel leuke
dag, waarbij mijn ouders weggelokt werden door een taxichauffeur,
zodat wij in hun huis vrij spel hadden om de nieuwe tv te
installeren.
Daarna waas het eten bij mijn zus
thuis, alles van de Italiaanse traiteur met een mooie taart.
Op 1 november wuifden we iedereen
uit, behalve mijn schoonouders dan, want die zouden dan de
dogsitters zijn tijdens onze reis.
Vrijdag vertrekken we dan op
Trans-siberie en Transmongolie reis voor 3 weken. Op de volgende blog
kunnen jullie het dan volgen.(telkens als we een internetcafé zullen
vinden bloggen we dan)
www.bloggen.be/siberie_mongolie_reis
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
We
bezochten
de
biochampagneboerin
om
een
afspraak
te
maken
met
haar
voor
de
rondleiding
met
onze
gasten.
Toen
ze
hoorden
dat
we
binnenkort
een gouden
bruiloft
te
vieren
hadden,
kregen
we
zomaar
een
magnumfles
als
geschenk
!!!
|
