Cupramontana, 18 oktober 2011, Ciao amici, We beleefden de langste en warmste nazomer ooit; onze gasten konden nog lang genieten van ons zwembad of van een dagje op het strand. Het middeleeuwse dorpsfeest in poggio Cupro, vorige brief vermeldden we nog de chaotische organisatie ervan, profiteerde van het warme weer en ontving honderden bezoekers. Een week voor het feest was het nog een groot vraagteken hoe en wat er ging gebeuren, de avond zelf verliep alles op rolletjes. Het zoveelste voorbeeld van het fantastische improvisatievermogen van de Italianen. De verlichte fakkels in de steegjes van het dorp verwelkomde iedereen sfeervol . In de gewelfde kelders stonden middeleeuwse ambachten opgesteld, de smid, de mandenvlechter. De notabelen schreden het dorpje binnen via de dorpspoort, onder begeleiding van trommels om dan plaats te nemen aan de eretafel op de piazza. Vervolgens mocht dan het gepeupel, wij dus, aan lange tafels en banken gaan zitten. De tafels bekleed met echt linnen, het aardewerken servies maakte het nog sfeervoller. De graaf las iets voor ,waarna de maaltijd kon beginnen. Terwijl er middeleeuwse muziek weerklonk bediende het personeel van het kasteel ons aan tafel, een echt middeleeuws diner, zonder tomaten of paprika's dus! 250 personen participeerden aan de maaltijd, wegens plaatsgebrek hadden ze velen moeten teleurstellen. Na elke gang moest het keukenpersoneel alles terug afwassen, ondertussen werden we dan vermaakt met vendelzwaaiers, vuurspuwers en trommelsessies. Drank en eten in overvloed en tot slot een mooi vuurwerk. het enthousiaste commentaar achteraf maakte duidelijk dat dit niet het laatste middeleeuws feest in Poggio was geweest. Wij zouden dan ook meehelpen, er hadden zelfs dit jaar al kostuums voor ons klaargelegen, ..... De volgende dag moest alles snel opgeruimd worden want Poggio stond dan in het teken van de zeepkistenrace. Het nieuwe gemeentebestuur had nog een mooi initiatief op het programma staan voor september, een wandeling van Cupra naar het grottenklooster van de witte broeders, met degustatie van typische producten en een rondleiding in het gerestaureerde klooster. Enkele gasten en ik vertrokken vanaf de piazza van Cupramontana met een grote groep voor de wandeling langs mooie binnenpaadjes. Op het binnenplein van het gerestaureerde klooster degusteerden we lekkere hapjes en konden we ook onze dorst lessen. De geometra die de restauratie leidde, opende alle deuren zodat we de mooie fresco's , kapelletje en vroegere monnikencellen konden bewonderen. De eerste witte broeders leefden ooit als kluizenaars in grotwoningen in de tufstenen heuvel. Doch rond de 17de eeuw bouwden ze dan een klooster waar tot 1920 de laatste monnik nog woonde. Tegenwoordig behoorde het gebouw aan een internationale organisatie die cursussen e.d. organiseerde i.v.m. een multiculturele therapie. Het hele klooster was nog niet helemaal gerestaureerd, hiervoor ontbraken nog de resterende financiën. Maar datgene wat klaar was, kon de bezoekers al bekoren ! Spectaculair tevens de ligging van het klooster : tegen een kloofwand, wie het niets wist, zou dit gebouw nooit vinden. Midden september sloot het VVV haar deuren, we konden tevreden terugblikken op een mooi toeristisch seizoen. Signor Tullio, de 90-jarige fan van ons kantoortje was natuurlijk triestig want zijn dagelijks doel verdween opeens. Restaurant/pizzeria Pakalù uit Cupra organiseerde elke vrijdag een speciale avond, waaronder ook een Nederlandse. Onze Nederlandse vrienden kookten en wij buitenlanders genoten eens van een niet Italiaanse maaltijd. Ook enkele Italianen waagden zich aan het Hollandse menu en vonden het ook lekker. Een echte sjoelwedstrijd met sjoelbakken sloot de avond af. September betekende de laatste jaren ook de klasreünie maand voor Erik en mij. Ik vertrok naar Nieuwpoort waarbij ik de juiste week trof: een stralendblauwe hemel en veel zon, terwijl Eriks klasgenoten hier nog volop in de zee konden zwemmen. We kregen nog bezoek van de Nederlandse consumentenbond waarbij een van hun volgende reiskranten de regio Marche zou behandelen. Het zomerweer duurde ook nog tot het einde van de maand , een gelukstreffer voor het jaarlijkse wijnfeest. Het werd één van de warmste ooit en dat merkten we aan de talrijke bezoekers; het record aantal bezoekers van de zaterdag werd gewoon verpulverd, ca. 15.000 man en dat voor een gemeente van amper 5000 personen. Keihard werken dus , want de Girandola zat vol met ook gasten die vroeg wilden ontbijten en als je om 5 uur 'morgens in bed stapt en tegen 8 uur weer ontbijt staat te serveren.......maar ons wijnfeest team werkte weer fantastisch samen, de keuken zoals elk jaar op bepaalde moment gewoon over haar toeren...de padrone die weer met stoïcijns gezicht van alles verkocht terwijl alles al bijna uitverkocht was, waarop la mamma woedend achter de kookpotten naar de kassa stoof om hem voor de zoveelste keer te vertellen dat er niets , maar dan ook niets meer te verkrijgen was....De stoet op zondag met de mooie praalwagens met versierde druiven , een daverende succes natuurlijk en een prachtig vuurwerk sloot één van de mooiste festa dell'uva af, de weergoden waren ons dit jaar uitermate goed gezind geweest. De druivenoogst loopt nu bijna op ten einde om langzaam plaats te maken voor de olijvenoogst. Wij hebben nog een week gasten en het gouden huwelijk van mijn ouders voordat we dan op 4 november de Transsiberische treinreis gaan maken.
Tanti saluti cari,
Isabelle en Erik PS: -een olijfoliemolen verhuisde van adres en investeerde in modernere machines. Iedereen was welkom op de opendeur dag. Wij gingen er naar toe, want we wisten er zou te eten en te drinken zijn. We werden niet teleurgesteld, een mooie molen was het nu geworden en iedere bezoeker kreeg bovendien nog een olijfboompje als geschenk ! -de gemeente Cupramontana organiseerde na 4 maanden bestuur, een evaluatieavond voor alle inwoners. Ze wilden samen hun 4 maanden evalueren. Om 23 uur ' avonds vertrokken Erik en ik naar huis, na 2 uur vergaderen en diskussie waren ze nog altijd met punt 1 bezig -op de luchthaven Charleroi toen ik terugvloog naar Ancona , stond ik bij de controle van de handbagage achter 3 kleine Italiaanse oudere dametjes. Alle 3 helemaal opgewonden, ze spraken slechts Italiaans en begrepen maar niet dat de broeksriemen uitgetrokken moesten worden, dat de bagage na scanning van verdachte voorwerpen ook uitgepakt moest worden, dat als het alarm af ging er gefouilleerd moest worden... grote verontwaardiging bij de 3 Italiaanse dametjes die er niets van begrepen en maar schelden en maar schreeuwen.....eventjes tolkte ik dan maar en dat bracht de gemoederen gelukkig tot bedaren en kon de grote rij wachtende passagiers tenminste weer vooruit gaan .....ik was meteen back in Italië .
De deltavlieger boven de Girandola: De Pizza avond mèt gitaar: De scampagnata Poggiana: Het 19de eeuwse feest in Cingoli: De strijd tussen de Romeinen en de Kelten: Afscheid van ons Fiatje:
terwijl Noord en West-Europa dreigden te verdrinken in de talrijke regenbuien , genoten we hier van de zonnige en warme zomerdagen. Met een kleine uitzondering van enkele regenbuitjes tijdens het San Michele feest (zie hierover nog een PS) Zomer in Italië staat synoniem met feesten en etentjes dus ook dit jaar volgden de sagra's en pizza- avonden elkaar op. De gemeente Cupramontana organiseerde voor het eerst een notte Bianca of witte nacht van de Verdicchio. De hele nacht kon men voor hapjes en maaltijden terecht aan de verschillende kraampjes , alsook talrijke muziekoptredens bijwonen of Wijn proeven in de gewelfde kelders van het Sint Catharinaklooster. Ook het VVV bleef open tot middernacht waarbij signor Tullio, een 90-jarige inwoner van Cupramontana mij en de andere collega's gezelschap hield. Hij vertelde honderduit over de geschiedenis van de gemeente en over al zijn belevenissen in zijn jonge jaren. Bleek dat hij één van de eerste Italiaanse piloten was geweest ! De opmerkelijkste klanten die nacht in het VV: een Australisch koppel dat huizenruil had gedaan met een Italiaans koppel in de buurt. Het dorpsfeest in Poggio Cupro met de lekkerste gnocchi bleek ook dit jaar weer succesvol, Ondanks de honderden kilo's geschilde aardappelen waren vrijdag de gnocchi al op om 21 uur, veel te vroeg...De laatste avond participeerden we samen met een Duitse vriendin aan de tombola van het feest. Hoofdprijs een cruise naar Griekenland en Kroatië. Talrijke nummers werden getrokken maar aanvankelijk vielen we naast de prijzen , totdat het laatste nummer getrokken werd. hoofdprijs! Ik keek naar het lotje van onze vriendin en ja ze had het juiste nummer voor de hoofdprijs !! Verbouwereerd stapte ze naar het podium, iedereen klapte en was dolenthousiast, doch zij was compleet overdonderd en wist zelfs niet wat ze gewonnen had. De cruise schreeuwde ik tegen haar, je hebt de cruise gewonnen ! !!!! Dat kan niet, ik heb nog nooit wat gewonnen zei ze. Van alle kanten werd ze gefeliciteerd en dagen erna als ze rondliep in Cupra werd ze al herkend als de winnares van de crociera. Ook de buurtgemeente Cingoli vierde feest, de herinnering aan een finale van een historisch balspel in 1848. Wij gingen er voor het eerst naar toe en kwamen midden in de optocht terecht van de gekostumeerde inwoners van Cingoli, allemaal kleding uit de 19de eeuw, prachtig gewoon. Onze pizza -avonden waren weer gezellig , zelfs met zang en een keer zelfs met gitaar ! Maar de tropische week met temperaturen van bijna 40 graden bleek te warm voor de pizzaiolo om aan de houtoven te staan , dan maar een pasta-avond gedaan. We ontvingen weer heel veel toffe gasten, waaronder onze eerste scootergasten, die geen auto huurden maar de omgeving per scooter bezochten. Een tv regisseur die een vakantiehuis zocht, een Ducati fanaat met zijn eigen Vespa, verrassingsbezoeken van vrienden, heel veel stamgasten die zelfs meehielpen aan het verbouwen van ons zwembadterras. De sportieven onder hen wandelden ook eens mee met de podisti. De deltavlieger van 2 maanden geleden hield zijn woord en vloog boven onze Girandola. prachitge luchtfoto's van onze Girandola als resultaat. Zelf deden we ook een uitstap met de scooter naar de Romeinse feesten van Attigio of Attidium het dorp dat aanleiding zou geven tot de stichting van het huidige Fabriano. Hier speelde men de beroemde slag na tussen de Kelten en de Romeinen. Onze Fiat 500 uit 1963 , model stationwagen , verhuisde voorgoed naar de nieuwe eigenaar, onze Nieuw-Zeelandse collega, die de auto zou opknappen. In ieder geval zou ik met de maiden trip mee mogen. Met verende krachten werd de auto op een aanhanger gezet en dan nagewuifd. Het fenomeen van de buitenlanders in de Marche wordt de laatste tijd als nieuwsitem gezien. We werden door een Italiaanse journaliste geïnterviewd n.a.v. een artikel dat einde september in de Italiaanse krant zou verschijnen. Ze moest 15 personen interviewen, 12 ervan zouden uiteindelijk in een krantenartikel verschijnen. Maar dat is pas voor september alsook het middeleeuwse feest in Poggio Cupro, dat de eerste zaterdag van september zou plaatsvinden. De vergadering verliep zeer chaotisch, er zouden normaal gezien kostuums moeten gepast worden, maar die waren er niet , en niemand wist goed hoe het feest zou verlopen. veel praktische punten ontbraken er ook. En dat met nog maar 6 dagen te gaan.....doch waarschijnlijk zou de laatste minuut alles weer goed komen ? maar dat is weer voor een volgende maandbrief.
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS: elk jaar viert het gehucht San Michele zijn patroonfeesten einde maart. En elk jaar zijn de weergoden niet gunstig gestemd. Dus dit jaar maar in juli organiseren...doch helaas helaas net die dagen was het opeens heel wisselvallig en regenachtig... in sommige restaurants in Cupra spreekt men geen Engels. Maar men doet zijn best om de klanten toch duidelijk te maken wat ze kunnen eten of wat ze krijgen op hun bord. De ober wees naar het stuk vlees op het bord en zei beef, daarop kwam de volgende kelner die hetzelfde zei, het hele keukenpersoneel herhaalde dat woord nog eens met als laatste de kok. De klanten aten dus zeker geen varkensvlees of was dat het enige Engelse woord dat ze kenden ? In het zelfde restaurant volgde het dessert maar hoe aan de klanten duidelijk maken welk dessert ? volgde een hele pantomime van eieren breken, kloppen, mascarpone koekjes en koffie en en...Oh Tiramisu vroeg de Belgisch gaste van 11 jaar ? Si schreeuwden de kelners dolblij . Gelukkig de klanten kenden het !!! In Cingoli waar er nog heel ouderwetse winkels zijn, viel het oog van één van de dochters van een gast op een mooie pen in een etalage van een piepklein winkeltje. Ze stapten binnen en wezen op de pen in de etalage. De pen werd genomen en uitgeprobeerd, doch helaas deed die het niet meer. Niet getreurd een andere pen genomen, deed het ook niet. De hele bak pennen uit de etalage genomen en allen uitgeprobeerd, doch ze deden het allemaal niet meer. De doos ging toch weer terug in de etalage waarna de verkoper het magazijn inging. Een andere pen tevoorschijn gehaald, doch die beviel niet. Terug het magazijn in en dan uiteindelijk een mooie pen gevonden die het nog deed ook. op onze pizza avond met gitaar waren er ook veel Engelsen aanwezig, hun kennis van songteksten was wel enorm , zeker vergeleken met die van de Nederlandstaligen onder ons. We kenden altijd slechts enkele zinnen uit Nederlandse liedjes...Tot grote schaamte kenden de Engelsen zelfs de volledige Engelse versie van Tulpen uit Amsterdam waarbij wij slechts 1 zin ervan konden zingen... een muziekoptreden van een band bij onze Italiaans collega's werd aangekondigd om 17 uur. Een eigenaardig tijdstip , doch je wist maar nooit en ja hoor de enigen die er weer tegen 17 uur stonden waren natuurlijk alle buitenlanders. De bandleden zaten nog allemaal in het zwembad dus kom maar tegen 20 uur terug....
De schilderscursus: Wijn proeven in een idyllisch decor! Wandelen tusen de zonnebloemen Optreden van la Macina Opening van het VVVkantoor L'infiorata in Cupramontana
Met de maand juni startte eindelijk
de zomer met s 'nachts de vuurvliegjes en de graskrekels , en de
luidruchtige cicaden overdag. De kersenpluk bij Franca beloofde dit
jaar een rijke oogst: wel 1000den kersen versierden haar 60 hoogstam
kerselaren.
Na de zoete kersen wachtten de
visciola of wilde kersen om geplukt en verwerkt te worden tot
lekkere jam voor het ontbijt.
De Girandola vulde zich langzaamaan
met gasten; een schilderscursus georganiseerd door een lerares met
een 4-tal leerlingen en partners. Terwijl de cursisten het witte doek
trachten te vullen met het mooie Marchigiaaanse landschap,
vermaakten de partners zich met het verkennen van de omgeving en het
klaarmaken van de lunch. De schildersborstels werden ook eens
neergelegd voor een wijntour. Hier verwende de wijnboerfamilie ons
met een mooie wandeling door de wijngaarden en een wijndegustatie met
zelfgemaakte taarten en vlees van het eigen varken. Dit allemaal
onder het prachtige decor van de olijfbomen, alleen het Bertollilabel
ontbrak. De moeder des huizes liet bovendien een plaatselijke fabriek
hun wijn en olijfolie verwerken tot lichaams verzorgings producten.
Natuurlijk stond ook het bezoek aan
de olijfoliemolen op het programma. Nadia legde ons enthousiast de 2
verschillende persmethodes uit, de traditionele en de moderne. Tevens
leerden we de technieken van het olijfolie proeven en mochten we weer
hapjes eten. De zomerse temperaturen lieten bovendien ook een eerste
pizza-avond toe. Het eindresultaat van de schildersweek zou niet
misgestaan hebben op bepaalde tentoonstellingen.
De gezellige schilders maakten
plaats voor West-Vlaamse gasten. Zij hadden het geluk om een
wandeling te maken met de podisti. Op het oude pad, jarenlang
gebruikt door de arbeiders van Castiglioni om naar hun werkplaats
Arcevia te gaan , 10km maar wel in stijgende lijn. De mooie
panorama's volgden elkaar op; zonnebloemen , koriandervelden en het
middeleeuwse stadje Arcevia op de achtergrond.
De terugtocht gebeurde per lijnbus,
tot grote verbazing van de buschauffeur. Normaal 1 passagier en nu
een hele invasie van 40 personen, die nog vrolijk zongen ook. De
gids van de podisti organiseerde ter nagedachtenis van zijn overleden
zoon (5 jaar geleden door een arbeidsongeval) een muzikaal concert in
de kleine abdij Beato Angelo. De groep la Macina verzamelde al jaren
volksliederen die tot nu toe uitsluitend mondeling waren
overgeleverd. Zij zetten ze nu op papier . Een deel van het
repertoire brachten ze nu tot uiting, passioneel en emotioneel. Het
publiek bedankte hen dan ook met een uitzonderlijk applaus.
Daarna volgde natuurlijk weer buffet
met drank. Een memorabele avond voor onze gasten.
De maand juni zette zijn
festiviteiten voort: de infiorata of bloementapijten op de dag van
Corpus Domini, de 2de zondag na Pinksteren. Enkele gemeentes
versierden dan hun straten met bloementapijten. De leerlingen van de
scholen ontwierpen de tekeningen, de smid maakte de mallen en bij
zonsopgang vulden de bewoners de mallen met bloemblaadjes, die ze de
dag tevoren plukten.
Voor de middag volgde de processie
met mijnheer pastoor voorop om dan te eindigen met een openluchtmis.
De tapijten konden tot 's avonds bewonderd worden, daarna werden ze
verwijderd.
Cupramontana vierde nog meer feest,
de opening van het VVV-kantoor. De nieuwe burgemeester knipte het
lint door en de leden van onze B&B vereniging zou het kantoor
bemannen via een beurtrol. Gevestigd in het gebouw van het
wijnetiketten museum, nooit gebruikt door het vorige gemeentebestuur.
Erik en ik haalde nog snel wat
infomateriaal in het magazijn van de regio Marche (nu kenden we de
weg) de auto was volgeladen.
Onze scooter bracht ons ook weer
naar mooie plekjes: o.a. een oud romaans Mariakerkje uit de 11de eeuw
boven in een grot naast een meer moderne tempel uit de 18de eeuw.
Een van onze gasten verraste ons met
een uitgebreide infomap over de regio, een mooi welkomstgeschenk
voor onze toekomstige gasten.
Er staan nog heel veel
zomerevenementen op het programma, de zomer in de Girandola: una
grande festa !
tanti saluti cari:
Isabelle en Erik
PS:
Nadia van de olijfoliemolen was nieuwsgierig naar de resultaten
van de schilderschool. Ze bleek dan ook verrast met het resultaat,
echte talenten ! Volgend jaar moesten ze hier komen en de olijfboom
als thema kiezen en dan hier ook een tentoonstelling houden. Ik zei
haar dat ik de lerares zou vragen. Nadia snelde weg en pakte een
mooie fles olijfolie in....dit zou de lerares moeten overtuigen.
4 gasten die familie van elkaar waren en zonder het van elkaar te
weten op de Girandola geboekt hadden en op het zelfde moment !
gasten gingen wijn proeven in het piepkleine gemeente
Serrapetrona. Ze kochten wijn in, wilden dan picknicken maar stelden
vast dat ze geen bekers genomen hadden. Dan maar aan de wijnboer
vragen, doch die was ondertussen toe. Een oud vrouwtje op een balkon
liet ze bij haar binnenkomen, maakte haar man wakker , hij moest
opstaan , om dan samen iets te drinken. Het huisdier werd getoond ,
een reusachtige schildpad. Volgde dan een verhaal dat ze niet bij
de oude mensen konden eten maar ze zouden naar een plek gebracht
worden waar dat wel kon. Onze gasten verstonden het niet goed en
vreesden ergens te moeten gaan eten waar ze schildpad serveerden.
De man des huizes begeleidde onze gasten naar een restaurantje dat
echter gesloten bleek. Geen probleem, De eigenaar werd opgetrommeld,
de kok ook en ze moesten of ze wilden of niet eten klaar maken voor
de 2 Belgen. Die kregen gelukkig geen schildpad te eten maar wel
heel veel andere lekkere dingen, zelfs te veel. Doch weigeren zou nu
onbeleefd zijn na al die moeite. En heel de tijd bleef het oude
mannetje toezien of alles wel naar de zin was van de Belgische
toeristen !
Allen op het 1mei feest: Mooie wandelingen met de podisti op de Monte Cipollara en de Monte Murano: Opening van de nieuwe bar Ruggero: Uitstap met de scooter: De palio van Cupramontana:
net zoals vorig jaar vierden we 1 mei samen met de wandelgroep in het buitenhuis van Piero en Gaia. Helaas dit jaar geen Bertollidecor onder de olijfbomen, want het weer wilde absoluut niet meedoen. In plaats daarvan eerder een reclamespot voor een Engels openluchtfeest, m.a.w. alles overdekt en grijs weer. Doch we hadden net zoveel plezier als vorig jaar, het eten was weer enorm lekker en het gezelschap de moeite waard. http://www.castiglionidiarcevia.it/cupra/ Op dit feest volgden verschillende etentjes, discussieavonden en gelegenheden georganiseerd door de linkse kandidaten van de gemeenteverkiezingen. Het beloofde dit jaar extreem spannend te worden, want de linkse partijen hadden zich deze keer allemaal verenigd onder de naam Progetto Cupra . Hiermee had de rechtse groep , die al 10 jaar aan het bewind was, geen rekening mee gehouden. Die verwachtte dat de linksen net zoals 5 jaar geleden weer hevig verdeeld zouden zijn , veel ruzie zouden maken en zo de verkiezingenoverwinning gemakkelijk aan de rechtse geven. Doch dit jaar moest er gestreden worden en hiermee startten de rechtsen veel te laat. Het bleef spannend tot aan de verkiezingsdagen, wat tot hevige discussies tussen de bewoners van Cupra leidde op straat . Wij als EU-burgers mochten ook stemmen. Hiervoor bezaten we al van de vorige verkiezingen een stemkaart en daarmee mochten we dan in ons eigen deelgemeente Poggio stemmen. In Italië bestond geen stemplicht. Maandagavond het verlossend bericht, de linksen hadden met 2/3 meerderheid gewonnen !!!! een belangrijk teken van de bewoners dat ze nu wel eens verandering wilden ! 2 weken later zou op nationaal vlak de grote steden als Milaan en Napels ook de linksen de overwinning gunnen.....de Italiaanse premier was niet gelukkig. Erik werd bijna direct hierna uitgenodigd door het gemeentebestuur om over samenwerking te spreken tussen de B&B vereniging en ene toeristisch informatiepunt in Cupra. Dit bestuur liet er blijkbaar geen gras over groeien ! In Cupra hielden de feesten niet op deze maand; bar Ruggero opende opnieuw de deuren na 2 weken gesloten te zijn geweest . Iedereen was hartelijk uitgenodigd op de opening, gratis eten en dringen. Ruggero zorgde met zijn nieuwe bar voor een grote verrassing ..wat een hippe bar kregen we nu in Cupra, deze kon probleemloos in Milaan zijn. Prachtig gewoon, iedereen met open mond naar het nieuwe interieur gekeken en bewonderd, een echte aanwinst was dit voor onze gemeente. Een 6-tal sommeliers , stijlvol in het zwart gekleed, voorzagen de mensen van wijn, aan een andere tafel kon je eten halen. Niet gemakkelijk want later zou blijken dat wel een 1000 emnsen op de opening aanwezig waren en dit op amper 5000 inwoners. Onze gemeente bleef in feeststemming, want jaarlijks hielden ze hier het feest van de patroonheilige San Eleuterio op 26 mei. De zondag had de palio plats, een wedstrijd tussen de verschillende wijken in de vorm van zo snel mogelijk een wijnton van beneden naar boven in het stadscentrum rollen. Weer heel veel volk op de been. De meimaand tevens de bloemenmaand, zeker wat de wilde flora betreft: de wilde narcissen, orchideeën, viooltjes en wilde uien, verwenden ons tijdens de prachtige wandelingen op de Monte Cipollara en Murano. Ook onze gasten konden van deze geschenken van moeder natuur genieten, gasten die hun prachtige Vespa's hadden meegenomen, een andere gespecialiseerd in de deltaplaning en andere die met Erik op wijntour trokken. Deze laatsten beleefden wel een Bertollidecor, tijdens hun rondleiding in de wijngaarden van de wijnproducent en dan wijnproeven met lekkere hapjes onder de amandelbomen !!! Onze grote aanwinst, onze Aprilia/Piaggo scooter de scarabeo. De laatste jaren kregen we geregeld de vraag van gasten om Vespa's te huren, doch dit was hier niet mogelijk. Nergens kon men dit. Voor italianen is een scooter nl. een gewoon vervoersmiddel, of het nu een Vespa of Piaggio is. Een vriend van ons kon onverwachts 2 scooters op de kop tikken, doch financieel bleek het allemaal een te grote rompslomp ook qua verzekering en verhuren aan derden , helemaal niet rendabel. Doch nu 2 jaar later, tijdens een Barbecue met vrienden bleek een collega van ons geïnteresseerd om 1 scooter aan te schaffen, wij eigenlijk ook, en er zat bij het gezelschap zelfs een scooter/Vespa mechanieker....het fantaseren werd meer en meer werkelijkheid en na informatie bij de verzekering en gemeente, bleek het nu wat gemakkelijker te zijn, en togen de mannen naar de verschillende dealers. Vespa werd snel afgeraden door de verkopers, de kleine wielen maakten het rijden op onze bochtige en vaak zandwegen niet altijd gemakkelijk. Uiteindelijk viel de keuze op de Scarabeo. Erik die nooit belangstelling had gehad voor enig bromfiets of ander 2-wielig gemotoriseerd vervoersmiddel was na een half uurtje rijden erop verkocht: dit werd zijn nieuw speelgoed ! Voor mij helaas te zwaar om erop te kunnen oefenen. Ik had ooit op super kleine bromfietsen gezeten, maar een 125 CC is wel al iets moeilijker. Om de techniek van het rijden meester te worden zou ik een kleiner voertuig moeten hebben. Doch niet getreurd , achterop zitten was ook enorm fijn. Dus nu ondernamen we al vele toertjes en samen met onze andere collega bezaten we nu 2 mooie scooters, die we ondertussen al een keer verhuurd hebben. Met mooi weer, een aanrader om hier rond te toeren ! Zeker dat nu langzaamaan de zomer in aantocht is, de krekels, nachtegalen en vuurvliegjes doen in ieder geval hun best.
tot de volgende keer.
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS: Zat ik weer bij mijn kapster, kwam de vertegenwoordiger onverwachts af. Oh zei Roberta ik had je pas volgende week verwacht. Ja zei hij, maar ik was toch in de buurt dus dacht ik,. laat ik maar naar de mooiste kapster van maiolati gaan (de enige in het dorp natuurlijk) en zo zou mijnheer de charmeur de hele tijd bezig zijn maar wel natuurlijk veel producten verkopen !
In tegenstelling tot Nederland en Belgie, zijn Vespa's in Italie minder hypegevoelig. Regelmatig kregen we de vraag of niemand in de buurt van onze B&B een Vespa verhuurde. Herhaaldelijk moesten we deze mensen teleurstellen, want nee, niemand verhuurde hier scooters of Vespa's. De Italianen leken zelfs heel verrast met die vraag, wie wilde er nu zoiets huren ? Een auto ja, maar een scooter ?? Hier zijn dat nl. doodnormale vervoersmiddelen ; naast de Vespa komen ook nog talrijke andere modellen en merken voor, zonder de Chinese scooters te noemen die de laatste tijd de markt veroveren. Maar Piaggio, Melegatti en Aprilia zijn even gegeerde merken. Teveel keuze als je dan uiteindelijk op zoek gaat naar een leuke scooter....want er stonden heel veel leuke modellen.
Uiteindelijk is het dan de Aprilia scarabeo geworden, een onvergetelijke ervaring om hiermee rond te touren in de Marche , zeker als het prachtig weer is !
Geen betere manier om zijn/haar midlifecrisis te bedwingen. www.marchespecial.eu
Eriks verjaardag: De luchtfoto van de Girandola: Het houten terras aan het zwembad wordt afgebroken: Oude joodse grafstenen bij de middeleeuwse joodse begraafplaats in Ancona: Ook in Ancona de bekende hangslotjes:
Ondanks
de aprilse grillen op het einde van deze maand, konden de speciale
verjaardagen met mooi weer gevierd worden !
De
onverwachtse komst van Eriks ouders was om Eriks 50ste verjaardag te
vieren. Ondanks dit magische getal wilde hij geen groot feest, maar
liever een mooie reis: de transsiberische spoorwegreis . (Gepland
in november)
Op
de bewuste dag moest Erik toevallig naar een meeting i.v.m. de
voorstelling van een nieuw toeristisch project in Cupramontana door
de linkse kandidaten van de gemeenteraads verkiezingen. Die zouden
nl. 14 en 15 mei plaatsvinden.. Ondertussen konden Eriks ouders en
ik de Girandola versieren en mijn ouders , zus , nichtje en neefje
als verrassing aankomen. Alles werd bij de traiteur gehaald, de
heerlijk verjaardags ijstaart bij la Dolce Vita .... Een Abraham pop
gemaakt, want in Nederland wordt een 50-jarige man als Abraham
gevierd en een 50-jarige vrouw als Sara. Bij thuiskomst viel Erik
bijna omver, alles versierd, een grote Abraham pop en onverwachts
bezoek ! We konden aanschuiven aan de lekkere maaltijd en daarna was
het natuurlijk geschenken uitpakken. Een partijtje voetballen met de
kinderen, dan de kaarsjes uitblazen...Erik kon op een mooie dag
terugkijken, bovendien zijn warmste en zonnigste verjaardag ooit.
De
week erop werd mijn petekind uit Umbrië 10 jaar, het volgende feest
dat ons te wachten stond. 20 kinderen, opnieuw prachtig weer, het kon
niet mooier! Hierna volgde een BBQ verjaardag bij onze Duitse
collega's en om de maand af te sluiten het grote feest van een
40-jarige collega van ons.
Naast
het feestvieren maakten we tevens tijd voor uitstapjes en ontdekten
zo een mooi klooster, in de buurt van Fano:
http://www.eremomontegiove.it/it/comunita/storia-e-architettura.html Het
beschermde natuurpark Cardeto opende opnieuw de deuren in Ancona met
een totaal nieuwe bewegwijzering en met een mooie folder waarin
verschillende wandeltroutes beschreven werden.
De
gidsenbond van Umbrië
zorgde dit jaar voor een primeur: vanaf midden juni tot midden
augustus geven ze elke wooensdag voormiddag een Nederlandstalige
rondleiding in Perugia. Mijn zus , de Umbrische gids, zorgde voor
een proefrondleiding voor alle B&B, hotel en campingeigenaars .
Met enkele collega's uit de Marche reden we naar Perugia om die
rondleiding te volgen. Voor velen was de minimetro al een primeur,
geen problemen meer om parkeerplaats te vinden in die stad. Gewoon de
afrit stadio
nemen , warnae men een grote gratis parking bereikte. Hier vertrok de
minimetro, een soort monorail !
De
rondleding bleek enorm interessant, Perugia blijft een prachtige stad
om te bezichtigen ! Een aanrader voor onze Nederlandstalige gasten.
Als
grote klus stond nu de vervanging van ons houten teraras aan het
zwembad door een stenen. Het hout braken we af en alles werd klaar
gemaakt in afwachting van de bestelde stenen. Ook de
tuinwerkzaamheden zetten we verder en natuurlijk paasversieringen
aangebracht. Dit jaar viel paasmaandag 25 april zelfs samen met de
tweede nationale feestdag, nl. de bevrijding van Italie in de 2de
wereldoorlog. Op goede vrijdag plaatsten de vrijwilligers de metalen
stokken langs de straatrand van Poggio, om de fakkels te zetten die
de Paasprocessie zouden verlichten. Een indrukwekkende processie,
alle straatverlichting ging uit , alleen de fonkelende vlammen van
de fakkels belichtten de processiegangers.
We
waren deze maand ook een mooie foto rijker van de Girandola; Een
fotograaf nam gedurende de maanden mei en juni van vorig jaar,
luchtopnames vanuit een helikopter van bedrijven , B&B's e.d. .
De geïnteresseerden
konden dan een ingekaderde vergroting kopen. Zo prijkt nu in onze
ontbijtzaal een mooie luchtfoto van de Girandola. Te zien op de
homepage van onze site : www.lagirandola.eu
Voor
de maand mei hopen we nu op beter weer, want dan starten we met
scooterverhuur, maar dat is voor volgende keer.
Tanti
saluti cari
Isabelle
en Erik,
PS:
op
aanraden van vrienden bezochten we eens een ander tuincentruim voor
nieuwe planten, waar men goed en eerlijk advies kon verwachten. Een
gouden tip zou het zijn, een ruime keuze aan planten, en vooral de
betaling bleek een aangename verrassing; per plant kregen we altijd
korting en op de eindafrekening ook nog eens...
voor
de bioaankoopgroep moest ik honing halen bij onze imker. Mijn
schoonmoeder en ik beleefden er een echte Monthy Python sketch:
alleen de stokdove oma bleek aanwezig . gelukkig stond het
ingangshek open want de bel hoorde ze natuurlijk niet. Met ons
glipte een man binnen, een zwerversachtig type die nogal naar de
drank stonk. De pantomoime kon beginnen, want hoe maakte ik
duidelijk dat ik 8 kg acacia honing wenste, ｽkg
kastanje enz..Opschrijven ? Nee dat hielp niet , zonder bril zag ze
niets en met bril was het niet veel beter...Schreeuwen bleef de
enige oplossing met veel hand-en armgebaren, af en toe onderbroken
door de zwerver die maar in het Engels bleef lallen tegen ons en
door de ruimte zwalkte...Mijn schoonma en ik keken elkaar maar best
niet aan want anders waren we in een slappe lachbui blijven steken.
Uiteindelijk had ik toch nog alles ontvangen, maar nu nog betalen.
Oma had me al een paar keer toegeschreeuwd dat ik de rekening van
de grote bestelling moest maken, want zoveel tellen kon ze niet.
Geen probleem maar hoe haar uitleggen dat wij speciale tarieven
kregen bij de biogroep ? Dat bleek zeer moeilijk want oma wantrouwde
het duidelijk, zij kende andere prijzen. Uiteindelijk ondertekekende
ik een bonnetje met een speciaal bericht voor haar zoon, ik betaalde
en we verlieten de ruimte. Op de parking aangekomen , beseften we
dat oma alleen met de zwerver was overgebleven,met 90 euro zomaar
los in haar vestzak. Dan maar terug gegaan met het excuus dat we nog
honing bij wilden. Het hek bleek echter dicht en bellen had totaal
geen zin, er bleek neits anders over dan over eht hek te klimmen.
Ongegronde ongerustheid, want de zwerver bleek gewoon iets gekocht
te hebben, oma omarmde me bijna want zij had toch schrik gehad met
hem alleen. Gelukkig kwam dan de vriend des huizes aan, die oma
eventjes alleen had gelaten ...
Onze eerste gelati: 8maart: vrouwen- en mimosadag: op 17 maart 150 jaar Italia: Parijs blijft een mooie stad: Buitenwerken gestart: In de sneeuw blijven steken:
In Belgie dronken we eigenlijk voornamelijk rode wijn,maar sinds onze verhuizing naar de Marche , gaat onze voorkeur naar de witte Verdicchio wijn. (althans in de zomer) Een koele frisse wijn, uitsluitend verbouwd in een straal van 20km rond Jesi. De Verdicchio druif is tevens een wonderdruif, want naast tafelwijn en kwaliteitswijn , kan men er ook champagne van maken, grappa en dessertwijn. Cupramontana, onze woonstad, blijkt bovendien dé hoofdstad van de Verdicchio, hier en in de buurtgemeenten bevinden zich talrijke kleine wijnhandelaren waar men nog gastvrij onthaald wordt en probleemloos kan proeven.
De wijnbergen van de Verdicchio di Matelica in tegenstelling tot die van de Verdicchio di castelli di Jesi, bevinden zich in een vallei omringd door heuvels en bergen en dus zonder invloed van de zee. Dit geeft een wijn met een totaal andere smaak !
In ieder geval bij ons staat de Verdicchio altijd paraat !
Vorig jaar vloog een fotograaf gedurende 2 maanden in een helikopter boven de provincies Ancona en Macerata. Resultaat: de mooie luchtfoto van de Girandola:
Weer al roerde de maand maart met
een bijzonder dikke staart, van enorme regenbuien met 3 dodelijke
slachtoffers, koude sneeuwbuien tot zachte lente achtige
dagen....maar gelukkig dit jaar geen stormen.
8 maart was opnieuw de traditionele
vrouwendag waarop vrouwen inderdaad verwend worden, in de restaurants
alsook in de winkels, meestal verlaat je zo'n etablissement met een
mooie tak mimosa of een andere plant.
Dit jaar vierden de Italianen een
andere bijzondere verjaardag, 150 jaar Italië, net zoals België
een nog jong land dus en een
verzameling van verschillende streken . In 1861
ontstond dit land, ook net als België nogal op een
kunstmatige manier, want op de elite na , sprak
niemand Italiaans en bestond er geen nationale keuken
(iemand van Piemonte bijvoorbeeld kende geen pizza).
de kennis van de Italiaanse taal verspreidde zich pas in de
60'er jaren dankzij de televisie.
Hierdoor discussieerde begin
dit jaar het parlement hevig of 17 maart wel of niet een
officiële feestdag moest worden, althans voor anno 2011.
De leden van de Lega Nord, die absoluut onafhankelijk
van het zuiden willen worden (welk land heeft ook zoiets ?) vonden
zo'n eenmaking allesbehalve een feestelijk gebeuren. Doch
op de valreep besliste men dan uiteindelijk , 17 maart
werd nationale feestdag voor 2011 naast de 2
andere : 25 april (bevrijding van WOII) en 2
juni (toen het volk na de 2de wereld oorlog in een gelijkaardige
koningskwestie zoals België besloot dat de koning moest opstappen en
het land een republiek werd.) Zodra deze beslissing viel, kon men in
elke stad wel een feest meemaken. Zelf vierde ik deze dag samen met
mijn 2 zussen en mijn petekind in Parijs. Een 3-daagse zou het worden
met de nachttrein uit Firenze waarbij Lena zoveel
mogelijk wilde zien. Het werd een heel leuke ervaring
(voor mij na zovele jaren ) Louvre, Eiffeltoren, de bekendste
highlights dus.
Terug in la bella Italia kwam de
lente mooi aanzetten, dus tijd voor de tuinwerken o.a.
het snoeien van de olijven.....Dit plotselinge ommekeer in het weer ,
bracht overal buitenwerkzaamheden, , zelfs de wijnboeren moesten
nog veel snoeien !
Het toeristisch seizoen startte dan
ook veel langzamer dan andere jaren, maar wie weet zouden
er nog wat last minute boekers komen
Ryan air vliegt nu al 4 keer per
week ( vrijdag ,zondag ,maandag en woensdag) naar Ancona, een lang
weekend is perfect mogelijk en zelfs naar Perugia is nu mogelijk.
Zo ontvingen we dan Juul en Marie
deze maand , een mysterieus echtpaar, althans voor Erik want het
waren zijn ouders die onverwachts afkwamen...Met een
bepaalde reden natuurlijk, die jullie volgende brief zullen vernemen
!
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
Met
Eriks ouders wilden we wel een uitstapje maken, richting de bergen.
Doch
opeens stootten we op een kleine meter sneeuw die nog op de weg
lag...wat nu ? Achter
dat stukje kon je wel rijden want
daar
was geen sneeuw meer. Dan maar proberen erdoor te rijden, geen goed
idee. We geraakten vast, muurvast !! Allemaal uitstappen en duwen,
geen beweging erin te krijgen.... hadden we iets om te graven ???
paraplu's en een deksel van de
doos van de
sneeuwkettingen (die laatsten hielpen ook niet) En zo stonden de
dames onder 1 paraplu beschut tegen de hagel en regen (want op dat
moment natuurlijk speelden
de weergoden even niet mee)
terwijl de heren verwoed aan het graven waren met hun primitief
materiaal.... en niemand in
de
omtrek te bespeuren want als echte toeristen waren we op een
verlaten grindweg terechtgekomen (iets verderop een mooie asfaltweg)
wie rijdt er nu op zo'n weg als je een mooie begaanbare in de buurt
hebt????
Gelukkig
konden we ons dan toch losmaken
en totaal verkleumd arriveerden we in het warme dal waar een
heerlijke Italiaanse maaltijd een
dikke troost bracht !
deze maand herbeleefden we de
strijd tussen Koning Winter en Principessa Primavera, met een
overwinning van de koning op dit moment. Maar gelukkig deden we al
heel wat snoei- en beitswerk .
Elke zaterdag konden we weer mee
gaan wandelen, toch zeker schrijfster dezes .... De avontuurlijke
wandeling tussen Mergo en Castiglioni vergaten we niet snel: om de
riviertjes over te steken mochten we met zijn allen bruggen bouwen !
Wonder boven wonder viel niemand in het ijskoude water ! Tijdens
onze wandelingen merkten we dikwijls mooie maar ook eigenaardige
gebouwen op, zoals het grappig postkantoor met allerlei bogen en
standbeelden.
De buurman die ernaast woonde , kwam
meteen een praatje maken met de podisti toen hij de belangstelling
zag. Zo kregen we het hele verhaal achter dit speciaal postkantoortje
te horen; Zijn vader , een metselaar, bleek vroeger een grote fan te
zijn van Carosello, de beroemde Italiaanse reklamespotjes. (te
vergelijken voor de Nederlanders onder de lezers met Loekie de Leeuw)
. Elke Italiaan ouder dan 40 jaar kende het , en, tot grote verbazing
van de Italiaanse medewandelaars, ik ook. Bij mijn Italiaanse
grootouders, kwam dat ook op de televisie en zo keek ik er ook naar
tijdens mijn jaarlijkse vakanties. De spreuk luidde dan ook: dopo
Carosello si va al letto, of na Carosello naar bed. (de kinderen
wel te verstaan) Blijkbaar bij de andere wandelaars ook.
De bioaankoop groep de Gas
organiseerde deze maand een bijeenkomst i.v.m. de etiketten op de
levensmiddelen. Een docente , specialiste omtrent de materie, ,
zou de lezing geven , daarna volgde een cena of avondmaaltijd
gemaakt met de producten die wij in de biogroep aankochten. De avond
werd een succes.
De lesgeefster legde alles heel
professioneel , duidelijk en overzichtelijk uit, zodat we de vele
knoeierijen te weten kwamen in de levensmiddelenindustrie en dat
allemaal uit pure winstbejag.
O.a. de vermelding van plantaardige oliën die men op
heel veel producten terugvond en die
altijd palmolie of kokosolie betekende. De ongezondste
vetten qua verzadigde vetten , terwijl de consumenthet
woord plantaardig met gezond associeert. Hierna volgde de
cena met natuurlijk weer veel te veel gangen, antipasti van focaccia
met spinazie en een groenten
frittata. Dan zuppa di farro en groenten gevolgd door ,
volkorenpenne met broccolisaus. De secondo
bestond uit vegetarische bouletten en
gehaktballen in een speciale tomatensaus
en gemengde sla. Als dessert, de sinaasappelcakes, tiramisù, koekjes
en fruitsalade. Buonissimo maar te veel !
Op dit avondje volgde nog een
afscheidsfeest van een Oostenrijkse opvoedster en haar pupil. Een vzw
gesteund door de Oostenrijkse staat startte een project voor
jongeren en kinderen met gedragsproblemen nl. een half jaar lang de
begeleiding van 1 kind door 1 opvoedster en dit in het buitenland
ver van de gewone omgeving . Zo belandden de 2 bij Duitse collega's
van ons . Wij leerden ze kennen tijdens enkele wandelingen met onze
honden en de olijvenpluk. Het half jaar was nu om en dus gaven ze
een feestje.
Hier kregen we dan het grappige
verhaal te horen i.v.m. het verkoop van hun oude jeep, beter gezegd
wrak van een jeep:
Naast een
oude Fiat panda en stationwagen telden ze nog een 10 jaar oude jeep
in hun wagenpark. Met die laatste kenden ze alleen louter miserie .
Voordat ze laatst eens naar Duitsland vertrokken, lieten ze nog een
volledige check-up uitvoeren bij de jeep met weer allerlei onkosten,
maar dan toch weer rijklaar bevestigd. Onderweg kregen ze echter pech
in Oostenrijk. De jeep viel stil en startte niet meer. Nu was de maat
vol ! de garagist zag ook niet vele mogelijkheden meer en dus
besloten ze de wagen in de Oostenrijkse garage achter te laten en
die via internet te verkopen. In Duitsland zetten ze de wagen te
koop voor 950 euro met de vermelding : af te halen in Oostenrijk en
niet meer rijvaardig. Na amper enkele minuten stroomden de
telefoontjes binnen, allemaal Oost-Europeanen die tegen elkaar
opboden. Ze wilden allemaal kost wat kost de jeep hebben. Met één
daarvan die 1800 euro bood , maakten ze een deal. Via sms werd een
akkoord gemaakt en de koper reed dan naar Oostenrijk. Doch een uur of
twee later, belde deze opnieuw, hij zag er van af omdat zijn klant de
jeep niet meer wilde hebben. Dan maar een andere geïnteresseerde
opgebeld die tevens een interessante prijs had aangeboden. Deze
woonde zelfs niet ver bij hen vandaan. Ernaar toe gereden, geld in
ontvangst genomen en de koper kreeg een papier met de vermelding dat
hij de auto gekocht had. De garagist in Oostenrijk werd verwittigd
dat de koper met een papier zou afkomen, dus alleen hij mocht de auto
krijgen. Doch een half uur later belde de garagist hen op met de
melding dat er een man voor hem stond die beweerde dat hij de auto
mocht kopen, doch hij had geen papier bij zich. Bleek dat dit de
eerste koper was die afgezegd had. Ze maakten hem dan telefonisch
duidelijk dat de auto aan iemand anders was verkocht. Ja maar
protesteerde de eerste koper, je hebt me niet meer gebeld om te
vragen of ik hem echt niet meer wilde hebben. Sprakeloosheid
natuurlijk... Die Oost-Europeaan wilde niet wijken, hij had immers
nog de bevestigende sms .... Onze vrienden belden dan de 2de koper
op om te checken hoe graag die de jeep eigenlijk wilde hebben. Tja
zei de 2de koper op dreigende toon, in Montenegro wil iemand die
jeep erg graag hebben!!! Onze vrienden begonnen het warm te
krijgen, straks belandden ze nog in een strijd tussen 2
Oost-Europese maffiaclans ??? En dit voor een schrotauto die niets
meer waard was ?
Gelukkig voor
hen zei de 2de koper dan oké ik hoef de auto niet meer, maar ik wil
mijn geld terug én 200 euro extra. Zo deden ze het dan , want
uiteindelijk had de 1ste koper meer aangeboden. De garagist en de
1ste koper werden terug opgebeld dat alles dan in orde was.
Wat een
stress voor een wrak !
Deze maand
wensten we het vernieuwde koetsenmuseum in Macerata bezoeken . Alle
koetsen bleken stijlvol tentoongesteld in een oude palazzo, overal
tweetalige uitleg en als laatste kon men plaatsnemen in een oud
rijtuig. De gordijntjes gingen dicht en met een oude postkaart kon
men dan virtueel een reis maken met een bestemming naar keuze.
Een
aanrader ! Voor
de lunch belandden
we in een
kleine
osteria waar ze in de jaren 30 de eerste radiatoren
haddenvan
de Marche ! Die stonden er nog
samen
met veel oude
historische
attributen . Het
eten was er ook lekker ! Vele specialiteiten uit
Macerata. Volgde nog
een stadswandeling waarbij we dan kennis maakten met de meest
gevierde Maceratees uit
de geschiedenis: 400 jaar geleden
stierf de jezuïet Matteo Ricci die als eerste de bijbel in het
Chinees vertaalde, die
raadgever werd van
de Chinese keizer en als enige buitenlander binnen de muren van de
Verboden
Stad in Peking werd begraven.
Aan
de buitenkant van de stadsmuren wachtte
ons nog een verrassing op, de
eerste
parkeergarage van auto's en koetsen gebouwd
begin 1900 in libertystijl.
Maar het allerbekendste
is deze stad voor
de openlucht opera's van
het
Sferisteriogebouw georganiseerd
in de zomer. Het
was een oud
stadiongebouw uit
de 19de eeuw speciaal
gemaakt voor het
balspel il Pallone al Bracciale.
Dit was
een soort kaatsspel met een
zware houten
armband. Begin
1900
verloor dit spel
aan belangstelling
en zo ging men dan
het sferisteriumgebruiken als
openlucht concertgebouw. Volgens
de kenners de
moeite waard en
een nog mooiere sfeer dan de Arena in Verona.
www.sferisterio.it
De korte
wintermaand hebben we nu achter de rug, laat de lente maar snel komen
en hiermee ook ons nieuw toeristisch seizoen !
Tot de
volgende keer.
tanti saluti
cari:
Isabelle en
Erik
PS:
Settimo
had natuurlijk op de infoavond
van de Gas weer prachtige verhalen aan tafel. De 70 er jaren
in Cupramontana
kenmerkten
zich door de hevige
strijd tussen de katholieken en de linkse/communisten. De
jeugd , natuurlijk overwegend links, die tegen mijnheer pastoor
moest opboksen die bij de ouderen nog
veel invloed had.Op
zijn trouwfoto kon
men dan ook mijnheer pastoor zien
met
zijn
gezicht ingehouden van woede toen de jeugdige vrienden allemaal
opstonden en het Internationale lied begonnen te zingen.
Vroeger
bestond er in
Italië alleen
maar militaire dienst en geen burgerdienst. Dus als
jongen moest je wel het leger
in. Wie een
unief
diploma bezat kon meedoen aan de officier-
examens waardoor men na 3 maanden legerdienst een officiersloon
ontving. Settimo ded aan het
examen mee, dat
met een
verhandeling begon.
Hij zou er
een
groot antileger pleidooi van
maken.
Hetvolgende
deel bestond
uit
een mondelinge proef bij de psycholoog die zijn verhandeling al in
de handenhield.
Signor
Settimo , deze verhandeling bedoelde u toch
als
grap. Nee
hoor bittere ernst, ik vind het leger
maar niets enz..het examen eindigde in een grote woedeaanval
van
de psycholoog, die Settimo eruit stuurde. Hij slaagde niet voor het
officieren examen, mocht zelfs niet meedoen aan die van de
onderofficieren, maar moest
zijn legerdienst doen in een
soort strafkamp in Apulië, waar de analfabeten terecht kwamen, de
rode brigade
anarchisten en anderen anti legers
zoals hij. Ze hebben dan ook zelden een wapen mogen dragen...
wandelen met de podisti uit Cupramontana, altijd feest !
Cupramontana, 11 februari 2011,
Ciao amici,
Terwijl ik deze brief schrijf, lijkt
het alsof koning Winter het land al verlaten heeft; zon, fluitende
vogeltjes en één narcisje die het al waagde om haar gele kleed aan
te trekken....maar vermoedelijk zal de koning toch nog onverwachts
nog even op het toneel willen verschijnen, want primavera begint
hier ook pas op 21 maart.
De feestdagen zijn allemaal achter
de rug, de laatste die van de befana of epifania op 6 januari. de
goede heks schenkt dan de brave kinderen een mooi cadeau, de stoute
krijgen steenkool ..Erik ontving dit jaar ook een mooi geschenk, de
transsiberische treinreis in november : van Moskou tot Peking.
Hiervoor waren dan ook vele paperassen nodig, waaronder het verlengen
van mijn Belgisch paspoort, in de hoop dat in november dit koninkrijk
nog op de wereldkaart vermeld zou staan !!! anders was ik statenloos.
Maar er staat nog een andere reis op
het programma, althans voor de schrijfster dezer brief, een 3-daagse
in maart naar Parijs met de zussen en het petekind, vrouwen only.
Lena, het petekind mag het programma opstellen , doch zo te zien
zullen we met 3 dagen niet toekomen .
Na de feestdagen
hernamen ook de wandelingen met de podistigroep,
waarbij de verhalen die men elkaar vertelt minstens zo interessant
zijn als het gewandeld traject. Zo vertelde Settimo dat
er een vloek op zijn familie berustte ivm
het jagen. Hoeveel mannelijke familieleden
waren er niet door omstandigheden door hun geweren
verminkt of zelfs gestorven ? Zijn vader mocht dan ook
alleen maar met zijn moeder trouwen mits het stoppen met het jagen.
Want haar grootvader moest immers aan
zijn been geamputeerd worden, vanwege een wonde opgelopen met
het geweer.Dit gebeurde nog door de
overgrootvader van de huidige apotheker. De grootvader
van een andere wandelaarster bleek zelfs nog vroeger de jachtgeweren
te hebben gemaakt voor alle dorpelingen, (selfmade en
af en toe liep er wel iets mis) en een andere
grootvader van de groep maakte de kogels....
Een ander mooi verhaal kregen we te
horen tijdens een wandeling in de buurt van Poggio. We waren ent een
paadje aan het beklimmen , en natuurlijk hevig aan het zuchten en
hijgen, toen Franco vertelde dat zij dat na de oorlog wel wekelijks
deden...de bewoners van de stad Rome leden
honger na de oorlog en hier op het platteland hadden ze nog
voldoende kippen, eieren, en wijn. Die droegen dan alle
dorpelingen te voetnaar beneden tot het
station van Castelplanio. Hier stapten ze met
zijn allen op de trein naar Rome. Daar aangekomen moesten ze nog
langs ambtenaren op het perron die de koopwaar
zogezegd onderzochten. In werkelijkheid moesten ze omgekocht worden
met wat eieren of dergelijk zodat de verkoop in de stad kon beginnen.
Erik en ik wilden nog een eens het
stadje San Severino Marche bezoeken. Zo ver geraakten we echter niet
want we volgden het bordje van de Eremo di San Eustachio. Hiervoor
moesten we langer dan verwacht een wandelpad op, dat midden in het
jachtgebied lag , waar een klopjacht op de everzwijnen zou
plaatsvinden. Gelukkig hadden we nog tijd om het wonderbaarlijke
kerkje in de rotswand te bezoeken, maar dan scheurde de jeep van
guardia forestale , opzichters van het bos langs ons , of we wel
wisten dat er weldra een klopjacht ging plaatsvinden ? Ja, de
bordjes hadden we wel gezien . Het zou nu toch beter zijn, zeiden
de boswachters , om snel weg te gaan, want ze zouden zo beginnen met
schieten. He eerste schot liet niet lang op zich wachten !.
Het mooie weer liet ons toe om veel
buitenwerkjes te doen, snoeiwerk e.d.
Hopelijk blijft prinses Primavera
hier nog een tijdje
Tot de volgende keer
tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
Eén van de wandelaarsters vertelde ons dat ze een kerstboom had met
wel meer dan 300 versieringen. Oh zeiden we, wat een werk om elk
jaar die boom te versieren en dan weer af te breken. Maar nee zei ze
, na de feestdagen wikkelde ze een laken rond de boom (een kunstboom
dus) en werd de boom met al zijn versieringen in de garage geplaatst
tot de volgende kerst.
Voor
mijn nieuwe paspoort hoefde ik niet naar Rome
zelf. Ik kon alles per
post regelen. Wel moest ik bij alle vereiste documenten een
enveloppe doen , aan mezelf geadresseerd en al gefrankeerd met
postzegels ter waarde van 4,40 euro. Dus ik in
het postkantoor aan het loket postzegels voor 4,40 gevraagd. Dat
ging niet , zei de bediende , wel voor meer of minder, maar het
juiste bedrag van 4,40 euro zou niet kunnen gehaald worden. Tja zei
ik, dan minstens voor 4,40. Maar de bediende bleek niet
echt de beste leerling geweest
te zijn in hoofdrekenen, want ik kreeg eerst ter waarde van 3,30,
nee zei ik , minstens 4,40euro.
Dan
4,10 en eindelijk werden de 4,60 bereikt en dan na nog een tijdje
4,45 ! Ik wilde de postzegels op de
enveloppe plakken, doch ik had er 8 en 2 ervan waren bijna groter
dan de enveloppe zelf. Dan maar een nieuwe
enveloppe gevraagd. De bediende vond
dan na laaaaaaaaaaaaaaang zoeken een
gewone
enveloppe...
Er zijn nog maar heel weinig kritische programma's op de Italiaanse
televisie sinds dat Berlusconi premier is. Eentje overleefde het
nl. Anno Zero (het jaar nul) doch de laatste keer was de kritiek op
de prenmier zo hevig dat Berlusconi verontwaardigd was dat zoiets op
de openbare tv werd uitgezonden , dus vroeg hij alle Italianen om
geen kijk-en luistergeld meer te betalen (dat bestaat in Italië nog
)
In 2000 verhuisden we naar de Marche, het best bewaarde geheim van Italie. Het thuisfront hielden we door maandbrieven op de hoogte van onze avonturen. Via deze weblog kunnen voortaan ook niet-familieleden onze belevenissen meevolgen. De eerdere maandbrieven kunnen via de link geraadpleegd worden. Veel leesplezier !
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
