|
Cupramontana, 18 december 2011,
Ciao amici,
Het is alweer bijna een maand
geleden dat we terugkwamen van onze fantastische
transsiberie/transmongoliereis. Voor ons meteen ook de eerste keer
Azië. Met deze brief wil ik toch een poging wagen om deze reis zo
goed mogelijk samen te vatten. Moskou verraste ons compleet, geen
oude kleurloze grijze sovjet stad maar een luxe metropool. Zoveel
geëtaleerde rijkdom zagen we hier nog niet, meterslange limousines,
de duurste en allernieuwste automerken en modellen, de duurste
kleding en juweliers....Een stad met brede rijbanen (8-baans in
hartje centrum) en brede voetpaden waarlangs het snelle en talrijke
verkeer langs raasden, een super efficiënte metro, kortom een
moderne stad met overal WIFI mogelijkheden en de gemiddelde
metrogebruiker zonder boek maar met e-reader. De Moskoviet een
cultuurliefhebber die urenlang aanschuift voor een Carvaggio
tentoonstelling .Een reusachtige stad, het duurt even voordat men die
helemaal doorkruist heeft.
De treinreis die ons van Moskou naar
Irkoetsk en het Balkajmeer moest brengen, bleek ook de moeite waard.
3 dagen lang op de trein, maar ze vlogen om. Een compartiment met 4
personen hadden we, waarbij we elke dag andere medereizigers zouden
krijgen. Het was laagseizoen, m.a.w. weinig toeristen op de trein,
maar des temeer gewone Russische passagiers. Jammer dat ze bijna of
geen Engels spraken, de communicatie verliep dan ook stroef of
helemaal niet.
Irkoetsk of de hoofdstad van Moskou
verraste ons ook. Hier troffen we in tegenstelling tot Moskou wel nog
een historische kern aan met oude huizen. (Moskou brandde ooit begin
1800 waardoor er niets meer overbleef) het gaf dan ook iets gezelligs
aan deze stad. Livstjanka aan het Balkajmeer , in het toeristisch
seizoen een ware trekpleister maar nu een beetje doods. Het bestond
uit houten huizen en het deed dan ook Scandinavisch aan.
De treinrit naar Mongolië bleek de
leukste, wel heel oude trein, doch de steeds voorbijkomende Mongolen
met al hun bagage , maakten de rit allesbehalve saai, ook de
grensovergang was nog die naam waardig. De natuur van Mongolië
overweldigde ons, weids, uitgestrekt en onbewoond. Ons tentenkamp
lag wel in een natuurpark dat in de zomer nogal toeristisch was, maar
nu bleken we op een Fins koppel na , de enige bezoekers. Het was
tevens ons koudste verblijf, -24 graden, weliswaar een droge kou,
en voor de Mongolen nog niets een echt koud.....
Ulaan Baatoor kon ons echter niet
bekoren, dit was wel een echte grijze, kleurloze sovjetstad. Zeer
chaotisch , in het verkeer heerste het recht van de sterkste , hier
liepen de meester zakkenrollers rond, doch met onze winteroutfit
maakten we het hen extra moeilijk ! 's Avonds werd er ook afgeraden
om buiten te komen, drugsbendes en wilde honden....We waren blij om
onze reis voort te zetten naar China. Het mooiste landschap passeerde
nu onze trein , heel afwissende panorama's , maar de vuilste trein.
In elke trein had tot nu toe elke wagon 2 opzichters gehad, die
altijd hun best deden om alles zo proper mogelijk te houden, de
Chinese trein helaas niet. Ook minder ijverig om de verwarming van de
trein geregeld van steenkolen te voorzien, dus af te toe best koud
aan boord. In de Russische trein was het dan eerder een sauna, 30
graden !
China verwelkomde ons de eerste dag
met 16 graden, het voelde als zomer aan . Beijing was ook een grote
metropool, daarbij zijn Parijs en Rome provinciesteden, maar gelukkig
wel nog talrijke oudere en kleinere wijken , waar men nog resten zag
van het oude Peking. De cultuur was er zo anders dat wij de eerste
dag daar dan ook louter stomverbaasd rondliepen. Zoveel nieuwe dingen
te zien die compleet anders waren. Bovendien een echt propere stad,
de hoofdwinkelstraat werd er zelfs met een boenmachine proper
gehouden...Moskou ook zo'n schone stad, in de metrostations liep
voortdurend personeel rond om al het vuil op te ruimen.
Kortom een prachtige reis, met
talrijke mooie herinneringen en indrukken en een groot compliment
aan Trans-sputnik, de Russische reisorganisatie in Nederland die het
allemaal onberispelijk organiseerde, een echte aanrader.
Mochten we een volgende reis
aanvatten dan zal dat toch wel met één of andere apparaat zijn
waarmee we ons op internet kunnen aansluiten, want overal was er wel
WIFI en de internetcafés waren echt aan het uitsterven. De blog is
dan ook verbeterd en er zijn foto's op te zien:
www.bloggen.be/siberie_mongolie_reis.
2 weken na onze terugkomst hebben we
helaas afscheid van onze 14-jarige labrador Pucha moeten nemen. Door
een plotselinge nierblokkade kon ze niet meer lopen, eten of drinken
, de enige oplossing was dan ook haar laten inslapen. Een grote
troost was haar toch mooie leven in la Bella Italia.
Tot de volgende keer.
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
|
