In tegenstelling tot Nederland en Belgie, zijn Vespa's in Italie minder hypegevoelig. Regelmatig kregen we de vraag of niemand in de buurt van onze B&B een Vespa verhuurde. Herhaaldelijk moesten we deze mensen teleurstellen, want nee, niemand verhuurde hier scooters of Vespa's. De Italianen leken zelfs heel verrast met die vraag, wie wilde er nu zoiets huren ? Een auto ja, maar een scooter ?? Hier zijn dat nl. doodnormale vervoersmiddelen ; naast de Vespa komen ook nog talrijke andere modellen en merken voor, zonder de Chinese scooters te noemen die de laatste tijd de markt veroveren. Maar Piaggio, Melegatti en Aprilia zijn even gegeerde merken. Teveel keuze als je dan uiteindelijk op zoek gaat naar een leuke scooter....want er stonden heel veel leuke modellen.
Uiteindelijk is het dan de Aprilia scarabeo geworden, een onvergetelijke ervaring om hiermee rond te touren in de Marche , zeker als het prachtig weer is !
Geen betere manier om zijn/haar midlifecrisis te bedwingen. www.marchespecial.eu
Eriks verjaardag: De luchtfoto van de Girandola: Het houten terras aan het zwembad wordt afgebroken: Oude joodse grafstenen bij de middeleeuwse joodse begraafplaats in Ancona: Ook in Ancona de bekende hangslotjes:
Ondanks
de aprilse grillen op het einde van deze maand, konden de speciale
verjaardagen met mooi weer gevierd worden !
De
onverwachtse komst van Eriks ouders was om Eriks 50ste verjaardag te
vieren. Ondanks dit magische getal wilde hij geen groot feest, maar
liever een mooie reis: de transsiberische spoorwegreis . (Gepland
in november)
Op
de bewuste dag moest Erik toevallig naar een meeting i.v.m. de
voorstelling van een nieuw toeristisch project in Cupramontana door
de linkse kandidaten van de gemeenteraads verkiezingen. Die zouden
nl. 14 en 15 mei plaatsvinden.. Ondertussen konden Eriks ouders en
ik de Girandola versieren en mijn ouders , zus , nichtje en neefje
als verrassing aankomen. Alles werd bij de traiteur gehaald, de
heerlijk verjaardags ijstaart bij la Dolce Vita .... Een Abraham pop
gemaakt, want in Nederland wordt een 50-jarige man als Abraham
gevierd en een 50-jarige vrouw als Sara. Bij thuiskomst viel Erik
bijna omver, alles versierd, een grote Abraham pop en onverwachts
bezoek ! We konden aanschuiven aan de lekkere maaltijd en daarna was
het natuurlijk geschenken uitpakken. Een partijtje voetballen met de
kinderen, dan de kaarsjes uitblazen...Erik kon op een mooie dag
terugkijken, bovendien zijn warmste en zonnigste verjaardag ooit.
De
week erop werd mijn petekind uit Umbrië 10 jaar, het volgende feest
dat ons te wachten stond. 20 kinderen, opnieuw prachtig weer, het kon
niet mooier! Hierna volgde een BBQ verjaardag bij onze Duitse
collega's en om de maand af te sluiten het grote feest van een
40-jarige collega van ons.
Naast
het feestvieren maakten we tevens tijd voor uitstapjes en ontdekten
zo een mooi klooster, in de buurt van Fano:
http://www.eremomontegiove.it/it/comunita/storia-e-architettura.html Het
beschermde natuurpark Cardeto opende opnieuw de deuren in Ancona met
een totaal nieuwe bewegwijzering en met een mooie folder waarin
verschillende wandeltroutes beschreven werden.
De
gidsenbond van Umbrië
zorgde dit jaar voor een primeur: vanaf midden juni tot midden
augustus geven ze elke wooensdag voormiddag een Nederlandstalige
rondleiding in Perugia. Mijn zus , de Umbrische gids, zorgde voor
een proefrondleiding voor alle B&B, hotel en campingeigenaars .
Met enkele collega's uit de Marche reden we naar Perugia om die
rondleiding te volgen. Voor velen was de minimetro al een primeur,
geen problemen meer om parkeerplaats te vinden in die stad. Gewoon de
afrit stadio
nemen , warnae men een grote gratis parking bereikte. Hier vertrok de
minimetro, een soort monorail !
De
rondleding bleek enorm interessant, Perugia blijft een prachtige stad
om te bezichtigen ! Een aanrader voor onze Nederlandstalige gasten.
Als
grote klus stond nu de vervanging van ons houten teraras aan het
zwembad door een stenen. Het hout braken we af en alles werd klaar
gemaakt in afwachting van de bestelde stenen. Ook de
tuinwerkzaamheden zetten we verder en natuurlijk paasversieringen
aangebracht. Dit jaar viel paasmaandag 25 april zelfs samen met de
tweede nationale feestdag, nl. de bevrijding van Italie in de 2de
wereldoorlog. Op goede vrijdag plaatsten de vrijwilligers de metalen
stokken langs de straatrand van Poggio, om de fakkels te zetten die
de Paasprocessie zouden verlichten. Een indrukwekkende processie,
alle straatverlichting ging uit , alleen de fonkelende vlammen van
de fakkels belichtten de processiegangers.
We
waren deze maand ook een mooie foto rijker van de Girandola; Een
fotograaf nam gedurende de maanden mei en juni van vorig jaar,
luchtopnames vanuit een helikopter van bedrijven , B&B's e.d. .
De geïnteresseerden
konden dan een ingekaderde vergroting kopen. Zo prijkt nu in onze
ontbijtzaal een mooie luchtfoto van de Girandola. Te zien op de
homepage van onze site : www.lagirandola.eu
Voor
de maand mei hopen we nu op beter weer, want dan starten we met
scooterverhuur, maar dat is voor volgende keer.
Tanti
saluti cari
Isabelle
en Erik,
PS:
op
aanraden van vrienden bezochten we eens een ander tuincentruim voor
nieuwe planten, waar men goed en eerlijk advies kon verwachten. Een
gouden tip zou het zijn, een ruime keuze aan planten, en vooral de
betaling bleek een aangename verrassing; per plant kregen we altijd
korting en op de eindafrekening ook nog eens...
voor
de bioaankoopgroep moest ik honing halen bij onze imker. Mijn
schoonmoeder en ik beleefden er een echte Monthy Python sketch:
alleen de stokdove oma bleek aanwezig . gelukkig stond het
ingangshek open want de bel hoorde ze natuurlijk niet. Met ons
glipte een man binnen, een zwerversachtig type die nogal naar de
drank stonk. De pantomoime kon beginnen, want hoe maakte ik
duidelijk dat ik 8 kg acacia honing wenste, ｽkg
kastanje enz..Opschrijven ? Nee dat hielp niet , zonder bril zag ze
niets en met bril was het niet veel beter...Schreeuwen bleef de
enige oplossing met veel hand-en armgebaren, af en toe onderbroken
door de zwerver die maar in het Engels bleef lallen tegen ons en
door de ruimte zwalkte...Mijn schoonma en ik keken elkaar maar best
niet aan want anders waren we in een slappe lachbui blijven steken.
Uiteindelijk had ik toch nog alles ontvangen, maar nu nog betalen.
Oma had me al een paar keer toegeschreeuwd dat ik de rekening van
de grote bestelling moest maken, want zoveel tellen kon ze niet.
Geen probleem maar hoe haar uitleggen dat wij speciale tarieven
kregen bij de biogroep ? Dat bleek zeer moeilijk want oma wantrouwde
het duidelijk, zij kende andere prijzen. Uiteindelijk ondertekekende
ik een bonnetje met een speciaal bericht voor haar zoon, ik betaalde
en we verlieten de ruimte. Op de parking aangekomen , beseften we
dat oma alleen met de zwerver was overgebleven,met 90 euro zomaar
los in haar vestzak. Dan maar terug gegaan met het excuus dat we nog
honing bij wilden. Het hek bleek echter dicht en bellen had totaal
geen zin, er bleek neits anders over dan over eht hek te klimmen.
Ongegronde ongerustheid, want de zwerver bleek gewoon iets gekocht
te hebben, oma omarmde me bijna want zij had toch schrik gehad met
hem alleen. Gelukkig kwam dan de vriend des huizes aan, die oma
eventjes alleen had gelaten ...
Onze eerste gelati: 8maart: vrouwen- en mimosadag: op 17 maart 150 jaar Italia: Parijs blijft een mooie stad: Buitenwerken gestart: In de sneeuw blijven steken:
In Belgie dronken we eigenlijk voornamelijk rode wijn,maar sinds onze verhuizing naar de Marche , gaat onze voorkeur naar de witte Verdicchio wijn. (althans in de zomer) Een koele frisse wijn, uitsluitend verbouwd in een straal van 20km rond Jesi. De Verdicchio druif is tevens een wonderdruif, want naast tafelwijn en kwaliteitswijn , kan men er ook champagne van maken, grappa en dessertwijn. Cupramontana, onze woonstad, blijkt bovendien dé hoofdstad van de Verdicchio, hier en in de buurtgemeenten bevinden zich talrijke kleine wijnhandelaren waar men nog gastvrij onthaald wordt en probleemloos kan proeven.
De wijnbergen van de Verdicchio di Matelica in tegenstelling tot die van de Verdicchio di castelli di Jesi, bevinden zich in een vallei omringd door heuvels en bergen en dus zonder invloed van de zee. Dit geeft een wijn met een totaal andere smaak !
In ieder geval bij ons staat de Verdicchio altijd paraat !
Vorig jaar vloog een fotograaf gedurende 2 maanden in een helikopter boven de provincies Ancona en Macerata. Resultaat: de mooie luchtfoto van de Girandola:
Weer al roerde de maand maart met
een bijzonder dikke staart, van enorme regenbuien met 3 dodelijke
slachtoffers, koude sneeuwbuien tot zachte lente achtige
dagen....maar gelukkig dit jaar geen stormen.
8 maart was opnieuw de traditionele
vrouwendag waarop vrouwen inderdaad verwend worden, in de restaurants
alsook in de winkels, meestal verlaat je zo'n etablissement met een
mooie tak mimosa of een andere plant.
Dit jaar vierden de Italianen een
andere bijzondere verjaardag, 150 jaar Italië, net zoals België
een nog jong land dus en een
verzameling van verschillende streken . In 1861
ontstond dit land, ook net als België nogal op een
kunstmatige manier, want op de elite na , sprak
niemand Italiaans en bestond er geen nationale keuken
(iemand van Piemonte bijvoorbeeld kende geen pizza).
de kennis van de Italiaanse taal verspreidde zich pas in de
60'er jaren dankzij de televisie.
Hierdoor discussieerde begin
dit jaar het parlement hevig of 17 maart wel of niet een
officiële feestdag moest worden, althans voor anno 2011.
De leden van de Lega Nord, die absoluut onafhankelijk
van het zuiden willen worden (welk land heeft ook zoiets ?) vonden
zo'n eenmaking allesbehalve een feestelijk gebeuren. Doch
op de valreep besliste men dan uiteindelijk , 17 maart
werd nationale feestdag voor 2011 naast de 2
andere : 25 april (bevrijding van WOII) en 2
juni (toen het volk na de 2de wereld oorlog in een gelijkaardige
koningskwestie zoals België besloot dat de koning moest opstappen en
het land een republiek werd.) Zodra deze beslissing viel, kon men in
elke stad wel een feest meemaken. Zelf vierde ik deze dag samen met
mijn 2 zussen en mijn petekind in Parijs. Een 3-daagse zou het worden
met de nachttrein uit Firenze waarbij Lena zoveel
mogelijk wilde zien. Het werd een heel leuke ervaring
(voor mij na zovele jaren ) Louvre, Eiffeltoren, de bekendste
highlights dus.
Terug in la bella Italia kwam de
lente mooi aanzetten, dus tijd voor de tuinwerken o.a.
het snoeien van de olijven.....Dit plotselinge ommekeer in het weer ,
bracht overal buitenwerkzaamheden, , zelfs de wijnboeren moesten
nog veel snoeien !
Het toeristisch seizoen startte dan
ook veel langzamer dan andere jaren, maar wie weet zouden
er nog wat last minute boekers komen
Ryan air vliegt nu al 4 keer per
week ( vrijdag ,zondag ,maandag en woensdag) naar Ancona, een lang
weekend is perfect mogelijk en zelfs naar Perugia is nu mogelijk.
Zo ontvingen we dan Juul en Marie
deze maand , een mysterieus echtpaar, althans voor Erik want het
waren zijn ouders die onverwachts afkwamen...Met een
bepaalde reden natuurlijk, die jullie volgende brief zullen vernemen
!
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
Met
Eriks ouders wilden we wel een uitstapje maken, richting de bergen.
Doch
opeens stootten we op een kleine meter sneeuw die nog op de weg
lag...wat nu ? Achter
dat stukje kon je wel rijden want
daar
was geen sneeuw meer. Dan maar proberen erdoor te rijden, geen goed
idee. We geraakten vast, muurvast !! Allemaal uitstappen en duwen,
geen beweging erin te krijgen.... hadden we iets om te graven ???
paraplu's en een deksel van de
doos van de
sneeuwkettingen (die laatsten hielpen ook niet) En zo stonden de
dames onder 1 paraplu beschut tegen de hagel en regen (want op dat
moment natuurlijk speelden
de weergoden even niet mee)
terwijl de heren verwoed aan het graven waren met hun primitief
materiaal.... en niemand in
de
omtrek te bespeuren want als echte toeristen waren we op een
verlaten grindweg terechtgekomen (iets verderop een mooie asfaltweg)
wie rijdt er nu op zo'n weg als je een mooie begaanbare in de buurt
hebt????
Gelukkig
konden we ons dan toch losmaken
en totaal verkleumd arriveerden we in het warme dal waar een
heerlijke Italiaanse maaltijd een
dikke troost bracht !
deze maand herbeleefden we de
strijd tussen Koning Winter en Principessa Primavera, met een
overwinning van de koning op dit moment. Maar gelukkig deden we al
heel wat snoei- en beitswerk .
Elke zaterdag konden we weer mee
gaan wandelen, toch zeker schrijfster dezes .... De avontuurlijke
wandeling tussen Mergo en Castiglioni vergaten we niet snel: om de
riviertjes over te steken mochten we met zijn allen bruggen bouwen !
Wonder boven wonder viel niemand in het ijskoude water ! Tijdens
onze wandelingen merkten we dikwijls mooie maar ook eigenaardige
gebouwen op, zoals het grappig postkantoor met allerlei bogen en
standbeelden.
De buurman die ernaast woonde , kwam
meteen een praatje maken met de podisti toen hij de belangstelling
zag. Zo kregen we het hele verhaal achter dit speciaal postkantoortje
te horen; Zijn vader , een metselaar, bleek vroeger een grote fan te
zijn van Carosello, de beroemde Italiaanse reklamespotjes. (te
vergelijken voor de Nederlanders onder de lezers met Loekie de Leeuw)
. Elke Italiaan ouder dan 40 jaar kende het , en, tot grote verbazing
van de Italiaanse medewandelaars, ik ook. Bij mijn Italiaanse
grootouders, kwam dat ook op de televisie en zo keek ik er ook naar
tijdens mijn jaarlijkse vakanties. De spreuk luidde dan ook: dopo
Carosello si va al letto, of na Carosello naar bed. (de kinderen
wel te verstaan) Blijkbaar bij de andere wandelaars ook.
De bioaankoop groep de Gas
organiseerde deze maand een bijeenkomst i.v.m. de etiketten op de
levensmiddelen. Een docente , specialiste omtrent de materie, ,
zou de lezing geven , daarna volgde een cena of avondmaaltijd
gemaakt met de producten die wij in de biogroep aankochten. De avond
werd een succes.
De lesgeefster legde alles heel
professioneel , duidelijk en overzichtelijk uit, zodat we de vele
knoeierijen te weten kwamen in de levensmiddelenindustrie en dat
allemaal uit pure winstbejag.
O.a. de vermelding van plantaardige oliën die men op
heel veel producten terugvond en die
altijd palmolie of kokosolie betekende. De ongezondste
vetten qua verzadigde vetten , terwijl de consumenthet
woord plantaardig met gezond associeert. Hierna volgde de
cena met natuurlijk weer veel te veel gangen, antipasti van focaccia
met spinazie en een groenten
frittata. Dan zuppa di farro en groenten gevolgd door ,
volkorenpenne met broccolisaus. De secondo
bestond uit vegetarische bouletten en
gehaktballen in een speciale tomatensaus
en gemengde sla. Als dessert, de sinaasappelcakes, tiramisù, koekjes
en fruitsalade. Buonissimo maar te veel !
Op dit avondje volgde nog een
afscheidsfeest van een Oostenrijkse opvoedster en haar pupil. Een vzw
gesteund door de Oostenrijkse staat startte een project voor
jongeren en kinderen met gedragsproblemen nl. een half jaar lang de
begeleiding van 1 kind door 1 opvoedster en dit in het buitenland
ver van de gewone omgeving . Zo belandden de 2 bij Duitse collega's
van ons . Wij leerden ze kennen tijdens enkele wandelingen met onze
honden en de olijvenpluk. Het half jaar was nu om en dus gaven ze
een feestje.
Hier kregen we dan het grappige
verhaal te horen i.v.m. het verkoop van hun oude jeep, beter gezegd
wrak van een jeep:
Naast een
oude Fiat panda en stationwagen telden ze nog een 10 jaar oude jeep
in hun wagenpark. Met die laatste kenden ze alleen louter miserie .
Voordat ze laatst eens naar Duitsland vertrokken, lieten ze nog een
volledige check-up uitvoeren bij de jeep met weer allerlei onkosten,
maar dan toch weer rijklaar bevestigd. Onderweg kregen ze echter pech
in Oostenrijk. De jeep viel stil en startte niet meer. Nu was de maat
vol ! de garagist zag ook niet vele mogelijkheden meer en dus
besloten ze de wagen in de Oostenrijkse garage achter te laten en
die via internet te verkopen. In Duitsland zetten ze de wagen te
koop voor 950 euro met de vermelding : af te halen in Oostenrijk en
niet meer rijvaardig. Na amper enkele minuten stroomden de
telefoontjes binnen, allemaal Oost-Europeanen die tegen elkaar
opboden. Ze wilden allemaal kost wat kost de jeep hebben. Met één
daarvan die 1800 euro bood , maakten ze een deal. Via sms werd een
akkoord gemaakt en de koper reed dan naar Oostenrijk. Doch een uur of
twee later, belde deze opnieuw, hij zag er van af omdat zijn klant de
jeep niet meer wilde hebben. Dan maar een andere geïnteresseerde
opgebeld die tevens een interessante prijs had aangeboden. Deze
woonde zelfs niet ver bij hen vandaan. Ernaar toe gereden, geld in
ontvangst genomen en de koper kreeg een papier met de vermelding dat
hij de auto gekocht had. De garagist in Oostenrijk werd verwittigd
dat de koper met een papier zou afkomen, dus alleen hij mocht de auto
krijgen. Doch een half uur later belde de garagist hen op met de
melding dat er een man voor hem stond die beweerde dat hij de auto
mocht kopen, doch hij had geen papier bij zich. Bleek dat dit de
eerste koper was die afgezegd had. Ze maakten hem dan telefonisch
duidelijk dat de auto aan iemand anders was verkocht. Ja maar
protesteerde de eerste koper, je hebt me niet meer gebeld om te
vragen of ik hem echt niet meer wilde hebben. Sprakeloosheid
natuurlijk... Die Oost-Europeaan wilde niet wijken, hij had immers
nog de bevestigende sms .... Onze vrienden belden dan de 2de koper
op om te checken hoe graag die de jeep eigenlijk wilde hebben. Tja
zei de 2de koper op dreigende toon, in Montenegro wil iemand die
jeep erg graag hebben!!! Onze vrienden begonnen het warm te
krijgen, straks belandden ze nog in een strijd tussen 2
Oost-Europese maffiaclans ??? En dit voor een schrotauto die niets
meer waard was ?
Gelukkig voor
hen zei de 2de koper dan oké ik hoef de auto niet meer, maar ik wil
mijn geld terug én 200 euro extra. Zo deden ze het dan , want
uiteindelijk had de 1ste koper meer aangeboden. De garagist en de
1ste koper werden terug opgebeld dat alles dan in orde was.
Wat een
stress voor een wrak !
Deze maand
wensten we het vernieuwde koetsenmuseum in Macerata bezoeken . Alle
koetsen bleken stijlvol tentoongesteld in een oude palazzo, overal
tweetalige uitleg en als laatste kon men plaatsnemen in een oud
rijtuig. De gordijntjes gingen dicht en met een oude postkaart kon
men dan virtueel een reis maken met een bestemming naar keuze.
Een
aanrader ! Voor
de lunch belandden
we in een
kleine
osteria waar ze in de jaren 30 de eerste radiatoren
haddenvan
de Marche ! Die stonden er nog
samen
met veel oude
historische
attributen . Het
eten was er ook lekker ! Vele specialiteiten uit
Macerata. Volgde nog
een stadswandeling waarbij we dan kennis maakten met de meest
gevierde Maceratees uit
de geschiedenis: 400 jaar geleden
stierf de jezuïet Matteo Ricci die als eerste de bijbel in het
Chinees vertaalde, die
raadgever werd van
de Chinese keizer en als enige buitenlander binnen de muren van de
Verboden
Stad in Peking werd begraven.
Aan
de buitenkant van de stadsmuren wachtte
ons nog een verrassing op, de
eerste
parkeergarage van auto's en koetsen gebouwd
begin 1900 in libertystijl.
Maar het allerbekendste
is deze stad voor
de openlucht opera's van
het
Sferisteriogebouw georganiseerd
in de zomer. Het
was een oud
stadiongebouw uit
de 19de eeuw speciaal
gemaakt voor het
balspel il Pallone al Bracciale.
Dit was
een soort kaatsspel met een
zware houten
armband. Begin
1900
verloor dit spel
aan belangstelling
en zo ging men dan
het sferisteriumgebruiken als
openlucht concertgebouw. Volgens
de kenners de
moeite waard en
een nog mooiere sfeer dan de Arena in Verona.
www.sferisterio.it
De korte
wintermaand hebben we nu achter de rug, laat de lente maar snel komen
en hiermee ook ons nieuw toeristisch seizoen !
Tot de
volgende keer.
tanti saluti
cari:
Isabelle en
Erik
PS:
Settimo
had natuurlijk op de infoavond
van de Gas weer prachtige verhalen aan tafel. De 70 er jaren
in Cupramontana
kenmerkten
zich door de hevige
strijd tussen de katholieken en de linkse/communisten. De
jeugd , natuurlijk overwegend links, die tegen mijnheer pastoor
moest opboksen die bij de ouderen nog
veel invloed had.Op
zijn trouwfoto kon
men dan ook mijnheer pastoor zien
met
zijn
gezicht ingehouden van woede toen de jeugdige vrienden allemaal
opstonden en het Internationale lied begonnen te zingen.
Vroeger
bestond er in
Italië alleen
maar militaire dienst en geen burgerdienst. Dus als
jongen moest je wel het leger
in. Wie een
unief
diploma bezat kon meedoen aan de officier-
examens waardoor men na 3 maanden legerdienst een officiersloon
ontving. Settimo ded aan het
examen mee, dat
met een
verhandeling begon.
Hij zou er
een
groot antileger pleidooi van
maken.
Hetvolgende
deel bestond
uit
een mondelinge proef bij de psycholoog die zijn verhandeling al in
de handenhield.
Signor
Settimo , deze verhandeling bedoelde u toch
als
grap. Nee
hoor bittere ernst, ik vind het leger
maar niets enz..het examen eindigde in een grote woedeaanval
van
de psycholoog, die Settimo eruit stuurde. Hij slaagde niet voor het
officieren examen, mocht zelfs niet meedoen aan die van de
onderofficieren, maar moest
zijn legerdienst doen in een
soort strafkamp in Apulië, waar de analfabeten terecht kwamen, de
rode brigade
anarchisten en anderen anti legers
zoals hij. Ze hebben dan ook zelden een wapen mogen dragen...
wandelen met de podisti uit Cupramontana, altijd feest !
Cupramontana, 11 februari 2011,
Ciao amici,
Terwijl ik deze brief schrijf, lijkt
het alsof koning Winter het land al verlaten heeft; zon, fluitende
vogeltjes en één narcisje die het al waagde om haar gele kleed aan
te trekken....maar vermoedelijk zal de koning toch nog onverwachts
nog even op het toneel willen verschijnen, want primavera begint
hier ook pas op 21 maart.
De feestdagen zijn allemaal achter
de rug, de laatste die van de befana of epifania op 6 januari. de
goede heks schenkt dan de brave kinderen een mooi cadeau, de stoute
krijgen steenkool ..Erik ontving dit jaar ook een mooi geschenk, de
transsiberische treinreis in november : van Moskou tot Peking.
Hiervoor waren dan ook vele paperassen nodig, waaronder het verlengen
van mijn Belgisch paspoort, in de hoop dat in november dit koninkrijk
nog op de wereldkaart vermeld zou staan !!! anders was ik statenloos.
Maar er staat nog een andere reis op
het programma, althans voor de schrijfster dezer brief, een 3-daagse
in maart naar Parijs met de zussen en het petekind, vrouwen only.
Lena, het petekind mag het programma opstellen , doch zo te zien
zullen we met 3 dagen niet toekomen .
Na de feestdagen
hernamen ook de wandelingen met de podistigroep,
waarbij de verhalen die men elkaar vertelt minstens zo interessant
zijn als het gewandeld traject. Zo vertelde Settimo dat
er een vloek op zijn familie berustte ivm
het jagen. Hoeveel mannelijke familieleden
waren er niet door omstandigheden door hun geweren
verminkt of zelfs gestorven ? Zijn vader mocht dan ook
alleen maar met zijn moeder trouwen mits het stoppen met het jagen.
Want haar grootvader moest immers aan
zijn been geamputeerd worden, vanwege een wonde opgelopen met
het geweer.Dit gebeurde nog door de
overgrootvader van de huidige apotheker. De grootvader
van een andere wandelaarster bleek zelfs nog vroeger de jachtgeweren
te hebben gemaakt voor alle dorpelingen, (selfmade en
af en toe liep er wel iets mis) en een andere
grootvader van de groep maakte de kogels....
Een ander mooi verhaal kregen we te
horen tijdens een wandeling in de buurt van Poggio. We waren ent een
paadje aan het beklimmen , en natuurlijk hevig aan het zuchten en
hijgen, toen Franco vertelde dat zij dat na de oorlog wel wekelijks
deden...de bewoners van de stad Rome leden
honger na de oorlog en hier op het platteland hadden ze nog
voldoende kippen, eieren, en wijn. Die droegen dan alle
dorpelingen te voetnaar beneden tot het
station van Castelplanio. Hier stapten ze met
zijn allen op de trein naar Rome. Daar aangekomen moesten ze nog
langs ambtenaren op het perron die de koopwaar
zogezegd onderzochten. In werkelijkheid moesten ze omgekocht worden
met wat eieren of dergelijk zodat de verkoop in de stad kon beginnen.
Erik en ik wilden nog een eens het
stadje San Severino Marche bezoeken. Zo ver geraakten we echter niet
want we volgden het bordje van de Eremo di San Eustachio. Hiervoor
moesten we langer dan verwacht een wandelpad op, dat midden in het
jachtgebied lag , waar een klopjacht op de everzwijnen zou
plaatsvinden. Gelukkig hadden we nog tijd om het wonderbaarlijke
kerkje in de rotswand te bezoeken, maar dan scheurde de jeep van
guardia forestale , opzichters van het bos langs ons , of we wel
wisten dat er weldra een klopjacht ging plaatsvinden ? Ja, de
bordjes hadden we wel gezien . Het zou nu toch beter zijn, zeiden
de boswachters , om snel weg te gaan, want ze zouden zo beginnen met
schieten. He eerste schot liet niet lang op zich wachten !.
Het mooie weer liet ons toe om veel
buitenwerkjes te doen, snoeiwerk e.d.
Hopelijk blijft prinses Primavera
hier nog een tijdje
Tot de volgende keer
tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
Eén van de wandelaarsters vertelde ons dat ze een kerstboom had met
wel meer dan 300 versieringen. Oh zeiden we, wat een werk om elk
jaar die boom te versieren en dan weer af te breken. Maar nee zei ze
, na de feestdagen wikkelde ze een laken rond de boom (een kunstboom
dus) en werd de boom met al zijn versieringen in de garage geplaatst
tot de volgende kerst.
Voor
mijn nieuwe paspoort hoefde ik niet naar Rome
zelf. Ik kon alles per
post regelen. Wel moest ik bij alle vereiste documenten een
enveloppe doen , aan mezelf geadresseerd en al gefrankeerd met
postzegels ter waarde van 4,40 euro. Dus ik in
het postkantoor aan het loket postzegels voor 4,40 gevraagd. Dat
ging niet , zei de bediende , wel voor meer of minder, maar het
juiste bedrag van 4,40 euro zou niet kunnen gehaald worden. Tja zei
ik, dan minstens voor 4,40. Maar de bediende bleek niet
echt de beste leerling geweest
te zijn in hoofdrekenen, want ik kreeg eerst ter waarde van 3,30,
nee zei ik , minstens 4,40euro.
Dan
4,10 en eindelijk werden de 4,60 bereikt en dan na nog een tijdje
4,45 ! Ik wilde de postzegels op de
enveloppe plakken, doch ik had er 8 en 2 ervan waren bijna groter
dan de enveloppe zelf. Dan maar een nieuwe
enveloppe gevraagd. De bediende vond
dan na laaaaaaaaaaaaaaang zoeken een
gewone
enveloppe...
Er zijn nog maar heel weinig kritische programma's op de Italiaanse
televisie sinds dat Berlusconi premier is. Eentje overleefde het
nl. Anno Zero (het jaar nul) doch de laatste keer was de kritiek op
de prenmier zo hevig dat Berlusconi verontwaardigd was dat zoiets op
de openbare tv werd uitgezonden , dus vroeg hij alle Italianen om
geen kijk-en luistergeld meer te betalen (dat bestaat in Italië nog
)
8 december is in Italië een
feestdag, die van de Immacolata. de thermometer wees vanmorgen 18
graden aan, doch morgen zullen de noordenwinden weer aanvallen en dan
zijn deze zachte temperaturen voorbije tijd !
Maar ook de maand november telde
dergelijke warme dagen, meer bepaald rond Sint Maarten, als het dan
boven de 20 graden is, dan spreken ze hier van de zomer van sint
Maarten. Olijven plukken is dan pure pret ! Dit jaar brak ik mijn
record: 13 dagen olijven plukken. Nee zelf bezitten we niet zoveel
bomen, op 2 dagen had ik hier alles geoogst, maar verschillende
vrienden konden altijd wel een helpende hand gebruiken, dus getooid
met mijn net ging ik daar waar nodig was. Allereerst kwamen onze
Duitse vrienden aan de beurt, 33 oeroude bomen, sinds jaren niet meer
gesnoeid, dus sommigen waren wel 6m hoog. Hoge ladders waren dan
ook gevraagd, en klimmers natuurlijk, maar dit jaar gebeurde toch
een ongeluk, de ladder van onze Duitse vriend klapte om, hij viel met
heel zijn gewicht op 1 voet, gevolg voet gebroken en de ligamenten,
3maanden gips. Het volgende adres waar ik ging helpen was bij een
Engelse vriendin, die wel 200 bomen bezat, gelukkig niet zo oud en
lang niet zo hoog. Maar ook hier was de olijvengod ons niet zo
gunstig gezind, want een tak brak en een vriend viel op de grond,
resultaat gekneusde ribben.....Onze bomen waren op 2 dagen geoogst en
de volgende die graag mijn hulp kregen waren Italiaanse bezitters van
een agriturismo met paarden. De olijfbomen stonden hier op schuine
hellingen , een eindje van hun huis af, het was er nogal modderig ,
een uitdaging, temeer dat Sint-Maartenszomer plaats had gemaakt voor
noordenwinden...de handen bevroren bijna tijdens het plukken ! Doch
te voet moest men nooit, Mario had ooit een zelfgemaakt karretje op
ijzeren staven gebouwd als aanhanger voor zijn oude tractor op
rupsbanden en zo schoven we van boom naar boom of van plantage naar
plantage....ik voelde me een echte boerin al zittend op het karretje
! Bovendien kreeg ik nog een heel oude plukzak als geschenk.. Rond
grote bomen legden we nl. netten neer en de olijven lieten we hierin
vallen. Doch bij kleine bomen bleek dat nogal tijdrovend, dan bond
men beter een oude plukzak rond zijn middel en liet men hierin de
olijven vallen.
Plukken met een hele bende gaf
natuurlijk veel plezier, toffe maaltijden buiten onder de zon en dan
's avonds telkens de sapnnende ogenblikken rond de weegschaal:
hoeveel plukten we vandaag ?
Een gewicht van 200-250 kg gaf de
mogelijkheid om de olijfioliemolen af te huren voor een eigen pers.
Bij kleinere hoeveelheden bracht men de olijven naar de molen om die
om te ruilen tegen de olie van de molen. Dit jaar konden we onze 60
kg olijven samenvoegen met die van Duitse vrienden. Zo hadden we
samen wel 258 kg! Het was natuurlijk druk bij de molen, iedereen kwam
af, maar we hadden gelukkig een afspraak en dat midden op de dag. Bij
pech mocht men soms midden in de nacht komen ! Er was ook een
kleuterschool op bezoek om te zien hoe olijfolie gemaakt werd. Een
leuk zich al die kleuters die smakelijk hun bruschetta met
versgeperste olijfolie aten. De volwassenen mochten ook mee eten !
Ik was met de Duitse vriendinnen
afgekomen, alleen vrouwen tussen al die mannen en met onze
fotoapparatuur de échte toeristen. We hadden veel bekijks en
herhaaldelijk werden we voor mooie foto's aangesproken: hier maak
daar een mooie foto van !
Het spannendste moment was
natuurlijk toen onze eigen olijfolie uit de pers kwam
gestroomd.....14% opbrengst, niet slecht zei de molenares voor een
tamelijk ongunstig jaar, veel regen, dus zware olijven met veel water
en minder olie.
Tijdens de olijvenoogsten door ,
werden we nog uitgenodigd op een surpriseparty voor Gino's 60-jarige
verjaardag, de eigenaar van het restaurant il Merlo Nero , die we
vroeger zelfs Maradonnna noemden. Zijn vrouw had hem met een smoes
's avonds in hun eigen restaurant gelokt (op hun sluitingsdag) en wij
vrienden hadden voor hem gekookt ! Toen hij binnenkwam ,was het
natuurlijk pikkedonker, het licht staken we dan aan en natuurlijk
gevolgd door : tanti auguri a te Een verbouwereerde Gino !
de geschenken werden ook goed onthaald en de smulavond kon beginnen.
Het volgende feest wachtte ons al
snel op, voor alle helpers van het wijnfeest, had de familie
Cherubini een dinertje besteld bij het pas geopende restaurant Pakalu
in Cupra. Weer een gezellige avond met weer lekker eten.
Na alle oogsten kon ik weer starten
met de wandelingen, zo gingen we dan ook bij Piet op bezoek, wiens
voet in het gips zat na de val van zijn ladder. Hij zou verschillende
maanden niet kunnen meewandelen.
Enkele gasten hadden we ook, bijna
allemaal huizenbezitters die hun verbouwingswerken kwamen opvolgen en
ook nog een Italiaans koppel op vakantie.
Ondertussen levert de warme
zuidenwind een hevig gevecht met de koude noordenwinden, die laatste
zal volgens de toekomstige weerberichten helaas de strijd winnen.
Misschien hebben we dan vanavond tijdens de kerstmarkt in
Castelbellino wel meer winterstemming ?
Tot de volgende keer.
PS:
ik was weer eens aan het wandelen met onze honden. stopte er een
auto. De chauffeur stapte uit en liep enthousiast naar onze reu
Bruno. Ah zei hij zo'n hond heb ik jaren ook gehad, un petit berger
Pyrenéées nietwaar. Nou nee, antwoordde ik, het is een
bastaardhond want kijk en ik wees naar de andere hond, dat is zijn
zus en nu lijken die niet op elkaar. maar nee hoor...volgens de
signore was Bruno een kleine Pyreneeën herdershond...
bij de Italiaanse tandarts kwam men op afspraak tijdens het
spreekuur en wonder boven wonder kwam ik altijd bijna stipt op het
afgesproken uur aan de beurt. Behalve één keer, toen veranderde
het opeens in een Italiaanse chaotische wachtzaal , deze keer was
het meer van wie wilt er aan de de beurt, we lieten een ouder
vrouwtje voorgaan,want ze moest nog thuis geraken in een buurdorp
volgens een ingewikkeld bussysteem. Doch na behandeling zei de
tandarts, oh maar normaal komt er nog iemand vandaag van je dorp,
wacht even in de wachtzaal misschien kan je met die naar huis.
Inderdaad. even later kwamen ma en zoon uit hetzelfde dorp en al
kenden ze de oudere vrouw niet, een lift was graag geven.
een woensdagavond vergadering van de bioaankoop groep. Tijdens
die avonden bestelden we allerlei bioproducten in groep om die de
volgende maand bezorgd te krijgen. Doch deze keer wilde men eens een
andere pastaleverancier uitproberen. het werd dan ook de langste en
meest chaotische vergadering ooit. Want deze leverancier had enorm
vele variëteiten aan pasta: volkoren, tarwe, met kamutmeel , uit
speltmeel en dan bij al die soorten nog allerlei vormpjes:
spaghetti, penne, fusilli. Helaas ook onbekendere soorten waarbij de
Italianen onder ons (de meerderheid dus) wilden weten hoe die pasta
eruit zag enz. enz...bovendien luisterde men niet altijd, dus was de
gevraagde pasta al lang aan de beurt geweest, maar men wilde die
toch graag betellen of men kwam even later een nog lekkerdere
pasta tegen, dan maar die vorige van een uur geleden weer schrappen
en de nieuwe besteld.....
Op de festa dell'uva was er veel volk: Op de Girandola werd er weer hard gewerkt én we ontdekten weer een oude landbouwmachine in de hooischuur: Bij Fano smulden we lekker in het vissersrestaurantje, wel even aanschuiven: Met Ann en Dirk naar de boer van Bianconiglio en groenten oogsten: met de podisti weer leuke wandelingen gemaakt, waarbij we oma met 2 jachtgeweren aantroffen én ook een verdwaalde slang:
Muenchen viert in oktober haar
wereldberoemde Oktoberfest, wij in Cupramontana kennen daarentegen la
Festa dell'Uva of het wijnfeest. Als hoofdstad van de witte
Verdicchiowijn moet ze haar eer hoog houden, het is dan ook het
belangrijkste druivenfeest van heel de Marche en zelfs het op één
na oudste van Italië !
Zoals elk jaar bouwden de
plaatselijke verenigingen en enkele wijnproducenten een grote stand,
waar de bezoekers uiteraard wijn kunnen drinken maar ook iets lekkers
eten. Elke vrijwilliger is welkom, zo ook wij bij de familie
Cherubini. De helpers werden er ook niet jong op, dus haakten dit
jaar verschillende mensen af. Gelukkig kent deze familie veel mensen
en kwam er versterking opdagen enkele kinderen en jeugdigen, die het
klappen van de zweep heel snel onder de knie kregen. Maar ook de
80-jarige oma Anita werd weer opgetrommeld, onverstoorbaar hielp ze
waar nodig. Dit jaar had het feestcomité zelfs de Italiaanse
rockzangeres Irene Grandi uitgenodigd....een toevloed aan bezoekers
, zoveel dat wij voor het eerst pas tegen 4 uur 'nachts onze bedden
indoken...terwijl onze gasten uitzonderlijk vroeg hun ontbijt
wensten....
De weergoden waren gelukkig het
feest goed gezind, geen geruzie of gerommel maar louter zonnige en
droge dagen. Na het feest ontstond er om één of andere reden
gekrakeel hierboven en maakten we , uiterst zelden voor oktober ,
talrijke regendagen mee. Het zwembad dan maar gesloten, en onze
gasten goede moed toegesproken. Ma en pa kwamen ook af om, ondanks
het slechte weer, toch wat klussen op te knappen; de cabanna of het
bijhuisje kreeg een betonvloer, om de tuinmeubels beter op te
bergen, de hooischuur kende een ruime opruimactie....Vele oude
landbouw werktuigen kwamen zo tevoorschijn en de oude druivenkisten
sierden nu mijn tuinwerkhoek .
Doch in Italië werkt men niet
alleen, goed eten hoort er ook bij. Zoals heerlijk aperitieven met
lekkere hapjes bij la Dolce Vita en opnieuw eens aanschuiven bij de
selfservice visrestaurant in Fano aan de kust. Hier stichtten de
plaatselijke vissers een coöperatief restaurant waar ze de dagverse
vis op eenvoudige wijze bereidden en serveerden !
Een uitnodiging voor een curryavond
georganiseerd door een Engelse vriend sloegen we uiteraard niet af.
Curryavond in Italië ?, tja een welkome afwisseling voor ons
buitenlanders hier.... ondanks de overheerlijke Marchigiaanse keuken
misten we af en toe de internationale keuken. De Chinese restaurants
hier serveren ook pizza's.
Nog meer afwisseling op ons menu ,
kregen we door het bezoek van een goede vriendin van mij Ann met
haar vriend Dirk. Al enkele jaren hadden we elkaar niet meer gezien,
gelukkig bracht hun mobilhome hen op hun Italië reis eens naar ons
toe. Zij bezaten al een tijdje een biodynamische groentenbedrijf in
de buurt van Gent (www.bieselenberg.be)
en wilden eventuele collega's hier ontmoeten. Zo reden we dan op 1
dag rond naar de chaotische boerderij van il Bianconiglio in Cupra,
hier oogstten we dan onze groenten naar keuze voor een vegetarische
maaltijd . Vervolgens bezochten we een oliemolen die jammer genoeg
nog niet draaide. Door het slechte weer was heel de wijnoogst al
vertraagd, laat staan de olijven.
Honing bij de plaatselijke imker
werd geproefd en ingeslagen om de dag te eindigen bij de biologische
kaasboerin Chessa, ook nogal rommelig en chaotisch bedrijf, maar de
kazen die ze er maakten: nog meer dan buonissimo !
Ann en Dirk vertrokken dan verder op
Italiareis en ik kon de wandelingen met de groep podisti terug
opstarten, het weer viel telkens mee en de herfstkleuren in de
natuur deden ons echt genieten.
De wandelingen zullen toch weer
worden opgeschort daar de olijvenoogst eindelijk kan beginnen, maar
dat is voor het volgende verhaal
tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
de eerste dag van het wijnfeest was dé dag voor de plaatselijke
inwoners. 2 oude vrouwtjes kwamen aan onze stand staan, hevig
roddelend over iedereen die ze zagen. Maar Erik konden ze nergens
plaatsen: van wie zou hij de zoon zijn ? Dan maar de stoute
schoenen aangetrokken en het direct aan Erik zelf gevraagd: van
wie in Cupra ben jij eigenlijk de zoon ? Voordat Erik erop kon
antwoorden, kwam er een derde vrouw bijstaan die Erik wel kende...de
2 overvielen haar meteen : wie is hij? Gelsomina kon hen dan
alles haarfijn uitleggen.
Nonna Anita, ben je nog niet moe ?, vroeg ik haar op het
wijnfeest. Het was al middernacht en onvermoeibaar stond ze daar
vlees te bakken. Eén van haar wenkbrauwen ging omhoog : No, dit
is niet hard werken. Vroeger toen we op het land moesten helpen, dat
was pas zwoegen
Ik ging naar de tandarts van de ziekenkas, want één van mijn
voortanden dreigde elk moment uit te vallen. Doch de tandartsen van
de ziekenkas doen dit niet, ja eventueel de tand trekken, maar voor
een nieuwe tand moest ik privé gaan. Op fluistertoon werd ik
echter ik werd apart genomen en ik kreeg te horen dat één van de
collega's van de ziekenkas tevens een privépraktijk bezat. De
tandartsassistente zou dit wel even regelen. En ja de volgende dag
mocht ik toch even plaatsnemen bij de tandarts van de ziekenkas ,
fotootje werd gemaakt en dan samen met hem naar zijn privépraktijk
wat verderop , voor een afdruk.....
Heerlijk voorgerecht hebben ze bij Da Maria in Pierosara: Het dessert mag er ook zijn: Deze keer waren er 3 klasgenoten vna Erik naar de Girandola gekomen: Het vrouwenweekend begon met ontbijt op het terras: Nutella op de jaarmarkt in jesi: En eindigde met een heerlijk vismenu in La Torre in Numana:
In 2000 verhuisden we naar de Marche, het best bewaarde geheim van Italie. Het thuisfront hielden we door maandbrieven op de hoogte van onze avonturen. Via deze weblog kunnen voortaan ook niet-familieleden onze belevenissen meevolgen. De eerdere maandbrieven kunnen via de link geraadpleegd worden. Veel leesplezier !
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
januari: de Rome city trip met de wandelgroep.
