Uitgeput kwamen we terug aan in Mexico city. Terwijl Amaranta sliep keek ik de laatste afleveringen van het laatste seizoen van de Sopranos. Later op de dag bezochten we een museum en een typische oude kantine. De plaatselijke cafes zeg maar. Verder die week bezochten we ook nog de cinema om de nieuwe "X-files" film te zien. Liep een paar dagen rond in de Zocala buurt om er de kathedraal, koninklijk paleis en andere belangrijke gebouwen te bezoeken. Tijdens mijn bezoek aan de kathedraal werd ik gevraagd voor een interview door enkele studenten die een eindwerk moesten maken voor hun engelse les. De dag erop bezocht ik de templo mayor en het bijhorende museum. De tempels werden allemaal vernietigd toen de spanjaarden de stad veroverden. De kathedraal en vele andere gebouwen werden zelfs over de overblijfselen van de tempels gebouwd. Bij opgravingen vele jaren geleden werd ook de steen met de azteecse zonnekalender gevonden. 2 jaar geleden vond men een ander belangrijke steen bij opgravingen. Het museum bevat zeer veel belangrijke archeologische vondsten en geeft een goed beeld van hoe de hoofdstad honderden jaren geleden gesticht werd. De hoofdtempel werd gebouwd op de plaats waar volgens de legende een adelaar met een slang werd gezien. Dit is ook het symbool op de mexicaanse vlag. Verder die week bezocht ik nog enkele andere museums omdat die soms gratis waren ofwel zeer goedkoop waren. En ondertussen leerde ik ook nog wat van kunst, cultuur en geschiedenis.
De 2de week bezocht ik nog enkele museums omdat ze gratis waren. Ik begon terug mijn spaans te studeren. Met Amaranta spreek ik meer engels dan spaans. Dat is voor ons beiden gemakkellijker om een goede conversatie te hebben. Daarom dat ik terug ben begonnen met werkwoorden en tijden te studeren en nieuwe woorden te noteren in een klein boekje. Er is dan ook nog het probleem dat de mexicanen met veel eigen woorden spreken die buiten Mexico niet gebruikt worden. Ik heb het hier ook veel moeilijker om de mensen te verstaan als in zuid-amerika. Op woensdag bezocht ik het archeologische museum. Een van de belangrijkste en grootste museo in de wereld. Het bevat een zeer grote en indrukwekkende collectie van de Olmecen, Toltecen, Maya en Aztecen periode. Hier bevindt zich ook de grote steen met de aztecen zonnekalender. Voor mij het hoogtepunt in het museum. Liep 6 uur rond in het museum.Ik was er vooral om de bovenvermelde beschavingen te bewonderen. In de rest van het museum wandelde ik vlug door omdat het me niet zo fel interesseerde en ik vrij moe was van rond te wandelen in de andere zalen. Al bij al een bom van een museum dat iedereen die Mexico city bezoekt zeker moet aandoen. Als we de kans hadden waren Amaranta en ik ook zoveel mogelijk samen en gingen naar de film, wandelde wat rond in de stad en gingen uit eten. Op zaterdag bezochten we een mooie hotelkamer met jacuzi in de kamer. Dit na 1 maand samen te zijn. Voor mij een hele prestatie omdat ik nogal snel verandering wil en graag reis. Maar zoals ik me nu met Amaranta voel zou ik hier nog wel eens een tijdje kunnen leven in Mexico city!
s Morgens kwamen we uitgeput aan in een stadje. Vandaar moesten we nog 3x van bus wisselen. Eens in Xilitla bezochten we eerst het museum van James Edward. Deze edele excentrieke engelsman begon in de jaren 60 zijn droom te verwezelijken in Xilitla. Hij was bevriend met de surrealistische kunstenaars Dali en de belgische Magritte. Zij inspireerden hem om Las Pozas te bouwen. Dit is een paar km verderop van Xilitla gelegen in een prachtige vallei naast een waterval. In het museum zijn fotos, mallen van de bouwwerken, persoonlijke spullen en andere dingen te bezichtigen die te maken hebben met Edward James. In een museum in Oaxaca was er een tentoonstelling van hem en al snel was ik onder de indruk van zijn werk. Het museum ligt vlak naast het hotel van Edward James. In dit hotel leefde hij en nodigde hij zijn gasten uit. Na het museumbezoek namen we onze intrek in de cabañas een beetje verder van Las Pozas. Deze zijn prachtig ingericht en hebben een mooi zicht op de vallei. Omdat het al redelijk laat was besloten we Las Pozas pas de dag erop te bezoeken.
Op zaterdag in de namiddag na een lange nachtrust bezochten we Las Pozas. We liepen er een 4 uur rond en ik was helemaal onder de indruk van zijn fantasie en werk. Het is onmogelijk om uit te leggen hoe het eruit ziet. Het is een beetje als een sprookje en een doolhof. Je zou het zelf moeten bezoeken om te weten hoe het eruit ziet. Ik hoop dat de 3 fotoreeksen die op mijn blog staan een beetje een beeld van het geheel kunnen geven. Na een heerlijke maaltijd later die avond in het dorpje en een fles wijn in de kamer gingen we tevreden slapen. Ook Amaranta was onder de indruk van Edward James werk en was blij dat ik haar hier mee naartoe had genomen.
We sliepen alweer lang uit en verlieten onze kamer pas om 6 uur s avonds omdat de eigenaars ons zeiden dat dit geen probleem was. Het hele weekend viel ons ook op hoe vriendelijk de mensen in Xilitla waren en hoe mooi de omgeving is. Een echte aanrader om te bezoeken voor mensen die ooit naar Mexico zouden gaan. Na een pizza namen we een bus naar ciudad de Valles en vandaar een nachtbus terug naar Mexico stad. Zo kwam er een einde aan een mooi sprookjesachtig weekend.
Na een helse busrit kwamen we s middags aan in Mexico city. Niet zozeer de busrit maar wel om het feit dat ik diarree had tijdens de rit. Veel slapen was er dus niet bij. Redelijk uitgeput rustte we eerst wat in Amarantas kamer en samen gingen we daarna de stad in. Op zondag bezochten we een museum waar een tentoonstelling was van de belgische kunstenaar James Ensor. Een knappe tentoonstelling van deze belgische surrealistische kunstenaar, waar het ook mogelijk was om iets bij te leren over de geschiedenis van Belgie. s Avonds keken we nog een dvd maar ik viel halverwegen al in slaap. Gelukkig moest Amaranta die week nog niet werken en konden we de meeste tijd samen doorbrengen. Op maandagavond ontmoette ik een paar vrienden van haar en het werd een gezellige avond. Soms was het wel moeilijk om alles in het spaans te volgen. Dinsdag bracht ik het grootste deel van de dag door met het laatste seizoen van de Sopranos te bekijken omdat Amaranta familieverplichtingen had. Woensdag gingen we weer samen de stad in en ze liet me enkele mooie plekjes en gebouwen zien die zelfs niet vermeld staan in de Lonely Planet. Op donderdag hield ik me weer zelf een beetje bezig en die avond reisden we naar Xilitla.
s Vrijdags nam ik dus afscheid van iedereen in Shambhala en ging samen met Amaranta naar Mazunte. Dit is een iets rustiger strand 5km van Zipolite. We vonden in de namiddag een zeer rustig hostel midden in de jungle aan de andere kant van het strand van Mazunte. Amaranta was de eerste 2 dagen ziek en ging zelfs een dokter bezoeken. Ze had uitdrogingsverschijnselen en moest veel drinken en rusten. We deden het dus heel rustig aan. Een van de laatste dagen was ik ook ziek. De hitte in Mazunte was veel intenser dan in Zipolite en op een morgen moest ik verschillende keren overgeven. Het strand dat kort bij ons hostel lag was zeer rustig en je kwam er nauwelijks mensen tegen. Uitstekend dus om samen te genieten van de zon, zee, zons op en-ondergangen. Verder bezochten we er ook het schildpaddencentrum. Dit was heel interessant omdat ze er verschillende soorten schildpadden hadden. En ook heel grote die ik nog nooit van mijn leven van zo kortbij gezien had. Een mooi spektakel om hen zo traag in het water te zien voorbijglijden.
De laatste dag in Mazunte hoorde Amaranta op de radio dat op een strand een half uurtje verder de schildpadden hun eieren aan het leggen waren. Diezelfde namiddag nog gingen we naar het strand en zagen dit spektakel. Alleen jammer dat het zowat de laatste dag was zodat er nu maar een paar schildpadden waren. De dagen ervoor waren er duizenden schildpadden. En dat moet adembenemend zijn om dit natuurlijk fenomeen te kunnen bewonderen. 7 tot 8 keer per jaar komen de schildpadden naar dit strand om hun eieren te leggen. Sommigen van hun hebben er lange reizen opzitten van enkele duizenden kilometers. Ze komen zelfs van Peru tot hier. Per beurt gooien ze zo n 50 tot 80 eieren. En die floepen eruit als ping pong balletjes. Erna bedekken ze alles goed en het lijkt alsof ze een vreemd dansje doen. En dan gaan ze terug de zee in. De dag erop gingen we naar Puerto Escondido, het surfparadijs, omdat Amaranta er nog spullen had in een hostel en we vandaar de bus naar Mexico city konden nemen. We brachten er de namiddag door en dat was voor mij meer dan genoeg.
Zondag s'morgens kwam ik aan in Zipolite en ging onmiddellijk naar hostel "Shambhala". Die hadden namelijk een hangmattenruimte. Ik kon hem jammer genoeg niet gebruiken omdat het dak van deze ruimte lekte. Nam mijn intrek dus maar in een dorm. Gelukkig was er niet zo veel volk in de kamer. Die week hield ik me vooral bezig met lezen, luieren, zonnen en zwemmen. Ik leerde ook Juan, Francesco en Chillo kennen. Deze gasten werkten in het hostel. Juan is de verantwoordelijke en Francesco en Chillo werken er als vrijwilligers voor gratis eten en een slaapplaats. Ik kon het onmiddellijk goed vinden met deze 2 gasten. Francesco is een 42 jarige mexicaan die vollebak van het leven geniet en met Jan en alleman praat. Chillo is een 30 jarige griek die al een 5 tal maanden in Shambala werkt. Hij leeft en denkt als een hippie en leefde zo ook voor enkele jaren ergens op een eiland dichtbij Kreta. Hij leerde zij gebrekkig engels en spaans tijdens deze trip. Een toffe en rustige kerel.
Mijn 2de week werkte ik ook als vrijwilliger samen met Francesco en Chillo omdat ze mij gevraagd hadden om dit te doen. De dag ervoor was ik met Amaranta (mexicaanse) en Panda (engelse) naar Pachutla gegaan om geld af te halen. Vooral met Amaranta had ik een hoop lol. Ze heeft een goed gevoel voor humor waar ik wel van hou. En ze is nog knap en lief tegelijk. Toen we terug in Zipolite waren gingen we in de late namiddag samen zwemmen in de zee. Omdat het een paar dagen na volle maan was was de zee vrij ruw met stevige golven. Ik kon me naar hartelust uitleven in de zee. De rest van de week na mij werk brachten Amaranta en ik altijd samen door en ik liet haar alle mooie plekjes zien die ik de eerste week ontdekt had. Zipolite had onmiddellijk een geweldige indruk op mij gemaakt de eerste dagen dat ik er was. Dit heeft ook te maken met de knappe lokatie van hostel "Shambhala". Het ligt aan de uiterste rechterkant van het strand schuin tegen de helling van de heuvel. Deze plaats deed onmiddellijk iets bij mij en is tot zover het prachtigste strand dat ik tot nu toe in latino-amerika gezien heb.
Op mij eerste werkdag zat het al meteen tegen. We moesten een hoop tuinafval verplaatsen en opstoken. Vlakbij de hoop die we moesten verplaatsen logeerden een amerikaans ouder stel waarvan de dochter die vrijdag zou trouwen in Shambhala. Daarom dat alles een grondige opknapbeurt kreeg op vraag van de amerikanen. In de helft van de hoop tuinafval zaten veel takken met doorns. Dus vonden Chillo en ik er niks anders op als die ter plaatsen in de fik te steken. Door de vele palmtakken ontstond er een grote rookontwikkeling die ook in de kamer van de amerikanen binnendrong. Al hun kleren hingen onder het roet en stonken naar de rook. Zij waren dus vrij lastig maar na mijn verontschuldigingen was het al weer vergeten. De rest van de week hielden we ons bezig met onkruid en wildernis weg te hakken met de machette. Ik verheugde me echter telkens op de vrije tijd na mijn werk die ik altijd met Amaranta doorbracht. En van het een kwam het ander natuurlijk. We werden verliefd op elkaar en besloten op vrijdag naar Mazunte te gaan, 5km verder.
