|
Donderdag 1 maart, eindelijk is het dan zover. Na een mooie voetbalmatch in Genk en het bijhorende cafebezoek dat een beetje uit de hand was gelopen ben ik in Zaventem beland. Na het inchecken van mijn rugzak en het afwimpelen van de cameraploeg van vijf tv was het tijd om met de mannen nog een pintje te drinken. Gelukkig (of niet?) was het juist happy hour in die bewuste bar waar we zaten. De eerste vlucht van Brussel naar Londen verliep zeer vlot en daar heb ik de hele tijd de oogjes dicht gehad. Na 2 uurtjes wachten werd het tijd voor de volgende vlucht. Maar die zou heel wat langer gaan duren. Alles bijeen zo n 20 uur schat ik. Ook hier heb ik onmiddellijk proberen te slapen maar dat lukte niet zo goed. Ik heb nog geprobeerd om een filmpje te kijken maar dat lukte niet omdat ik telkens in slaap sukkelde. Ik was blij dat we in Sao Paulo nog een tussenstop maakte zodat ik mijn benen nog eens kon strekken. Dit ging natuurlijk weer niet door omwille van veiligheidsmaatregelen. Ik ben dan beginnen praten met het meisje dat naast mij zat. Ervoor heb ik niet veel gezegd omdat ik me temenes mottig voelde. Uiteindelijk hebben we dan besloten om samen een taxi te nemen.
Na een rit van een half uur werd ik gedropt aan mijn guesthouse. De taxichauffeur vertelde mij al dat dit ver van het centrum ligt. Terwijl ik het opgezocht had werd het voorgesteld dat het redelijk centraal lag. Eigenlijk had ik het al moeten weten want het heet: "End of the world guesthouse". Tijdens die rit viel het mij wel al op dat Argentinie er heel westers uitziet. De wegen zijn zeer verzorgd en liggen er goed bij. En terwijl we Buenos Aires zelf inreden moest ik direct aan Spanje denken. We hebben dan de kosten gedeeld en ik heb nog vlug het adres van Lucy opgeschreven. Na het inchecken heb ik me een beetje opgefrist en een internetcafe opgezocht. Ik kreeg bij het het inchecken een kamer met dubbel bed ipv het enkel bed dat ik gereserveerd had. Gelukkig ook aan dezelfde prijs. De kamer stelt echter niet zo veel voor. Ze is heel basic maar dat stoort me niet.
Ik ben dan Lucy gaan opzoeken en zij ligt dus pal in het centrum. Het heeft me toch wat tijd gekost om er te geraken. Eerst opzoeken waar het lag en dan mijn weg nog zoeken in het metrogedeelte en de drukte van Buenos Aires.Het is duidelijk dat zij niet aan het backpacken is want dit soort hotels is ver boven mijn budget. Zij blijft hier 10 dagen en dan vliegt ze naar Santiago voor nog eens 10 dagen. Vol goede moed zijn we dan de stad beginnen verkennen. Maar dit gedeelte is zo westers en vol van winkels, restaurants en alles wat we thuis ook hebben. Terwijl we hier aan het rondwandelen waren had ik dan ook nooit het gevoel dat ik in een ander continent zat. Zoals ik al zei deed dit alles mij constant aan Spanje denken. Na een paar uurtjes Buenos Aires kwam ik tot de conclusie dat ik zo snel mogelijk Spaans moet leren. Voor zo een wereldstad te zijn kennen de meeste mensen bijna geen Engels. Hier verschoot ik toch een beetje van. Een reden te meer natuurlijk om het zo snel mogelijk te leren. In de Lonely Planet hadden we ons oog laten vallen op San Telmo. Deze buurt staat bekend om zijn gezellige restaurants en cafes. We zijn er die avond niet geraakt omdat we ergens verkeerd gelopen zijn. Het stratenplan van Buenos Aires kan je vergelijken met een dambord en is dus helemaal ingedeeld als blokken. Zoals de meeste grote Amerikaanse steden. Omdat we zo ver verkeerd gelopen waren hebben we dat plan laten varen. Hoe het komt is ons nog altijd een raadsel maar het zal wel te maken gehad hebben met de vermoeidheid en het rondgapen naar al het nieuws.
De tweede dag zijn we er wel geraakt. Alleen jammer dat het die avond vollebak begon te regenen. Het is een heel gezellig buurtje om iets te eten en daardoor ook redelijk prijzig. Er was ook niet zo veel volk op de been en dat vonden we wel raar voor een zaterdagavond. Zal ook zijn omdat we voor 9 uur al op restaurant zaten. De argentijnen gaan meestal pas na 9 uur op restaurant. Maar ja we moeten ons nog aanpassen aan het zuid-amerikaanse ritme.Die avond ook weer een serieus stuk vlees op mijn bord gehad. Voor vleeseters is het hier een paradijs. Het tegenovergestelde van India. Na een paar biertjes zijn we die avond vroeg gaan slapen. In de namiddag hebben we weer een beetje rondgeslenterd in het centrum en nog een paar dingetjes gekocht die nodig waren zoals teenslippers, wc-papier, zonnecreme en een rekenmachientje. Ik geraak hier een beetje in de war omdat ze de dollar en pesso als munteenheid hebben. 1 dollar is ongeveer 3 pesso en 1 dollar is weer juist iets minder dan een euro. Vrij ingewikkeld allemaal in het begin. Ook met het geld moet ik er nog volledig inkomen. En voor het vervolg van de reis leek het mij nuttig om dit aan te schaffen.
Op de derde dag hebben we een bezoekje gebracht aan de volkse wijk La Boca. Was weer even zoeken om er te geraken. eerst de metro en dan de bus. Fijn was wel dat de metro op zondag gratis is. De juiste bus vinden was dan weer een zwaardere klus als niemand je verstaat en je Spaans beperkt is. Ik moet wel zeggen dat de Argentijnen zeer vriendelijke mensen zijn en je heel goed helpen. Het eerste wat we gedaan hebben is tickets regelen voor de match Boca Juniors-San Lorenzo. Voor 50 pessos was dit geregeld. Dit is ongeveer een 12 euro. Toch veel geld als je nadien op je ticket ziet dat het normaal 14 pessos is. Dat gebeurt als je ze op straat koopt. Het gaat er hetzelfde aan toe zoals in Barcelona, Milaan enz... Dan zijn we richting Caminito gewandeld. Deze buurt staat bekend om zijn gekleurde huisjes en de tango die er overal op straat gedanst wordt. De meeste foto s (die wat later komen) heb ik hier getrokken. In feite is het puur commerce. Je vindt er niks anders als souvenir winkeltjes en restaurants. Het is wel heel gezellig en een verademing na 2 dagen het centrum gezien te hebben. Rond 3 uur zijn we richting stadion getrokken en dit heeft zeker 3 kwartier geduurd voor we aan de juiste ingang waren. Hele straten en blokken worden helemaal afgesloten en ze sturen je op en af. Zelfs de eigen supporters wisten het niet meer. Aangekomen in het stadion hadden we geen plaatsen meer. De staantribune (3x goedkoper als zittribune)zat zo volgepakt dat we vanuit de catacomben toegekeken hebben. Hier zagen we ook alles wat op het veld gebeurde en eerlijk gezegd had ik ook niet tussen die menigte willen staan. Spijtig genoeg heeft Boca verloren met 0-3. De sfeer echter voor de match maakte veel goed. Ze blijven zingen, springen en hun team aanmoedigen. Een beetje zoals in Anderlecht dus. Ik heb een paar filmpjes gemaakt en je moet ze maar eens bekijken. Na de match hebben Lucy en ik een beetje afscheid genomen. We gaan nu ieder onze eigen weg zodat zij haar ding kan doen en ik me eens bezig kan houden met de Spaanse lessen. Volgende week zaterdag zien we elkaar terug om naar een grote technoparty te gaan ergens in Buenos Aires. Als die er ook werkelijk is natuurlijk.
Deze morgen was ik al om 7 uur wakker. Rond 10 uur de stad ingetrokken want ik wil nu zo snel mogelijk aan die Spaanse les beginnen. In de Loneley Planet een paar adressen opgezocht en er dan op uitgetrokken. Het ging allemaal goed tot ik het eerste adres opzocht en de nr nergens vond. Was ik weer helemaal verkeerd gewandeld. Een dik half uur voor niks gewandeld. Het eerste adres wat ik aandeed was al opgedoekt. Gelukkig was het tweede vlak in de buurt. Om 11u30 kwam ik er binnen en waar ik schrik voor had was dus waar. De lessen beginnen telkens op maandag. Gelukkig kon ik namiddag nog een les krijgen om half 2. niks aan de hand dus. Vlug het geld afhalen en eindelijk eens iets eten. Op 2 uurtjes had ik dan nog tijd genoeg. Toen begon de miserie eerst. Ik wilde 2000 pessos afhalen. Dan zou ik toekomen om de cursus(toch 250 euro) en de rest van de week te betalen. De automaat wou me dat geld niet geven. Ik ging telkens lager en lager en uiteindelijk kreeg ik maar 300 pessos. Dit nog zoeens gedaan en daarna was het gedaan. niks geld meer. Ik al schrik dat mijn rekening geplunderd was. Dit gecheckt en er staat nog genoeg op. Aan een bankier de situatie uitgelegd en die vertelde me dat hij dat nog gehoord had. Dit heeft iets te maken met een netfout. Het beste is contact op te nemen met de bank om dit op te lossen. Dus liefste ouders bij deze moeten jullie nog eens in de bres springen voor mij. Ik stuur hier nog wel een appart mailtje voor. Ik had dus geen geld genoeg om die cursus te betalen. Heb vlug een wisselkantoortje gezocht waar ze mijn euros konden wisselen. Ondertussen was de tijd aan het wegtikken en ik heb dan effe heel fel liggen stressen. Er spookte de grootste rampscenarios door mijn hoofd. Uiteindelijk heb ik alles juist op tijd gehaald. Gelukkig!!!
En toen kwam mijn eerste les Spaans. Ik kreeg die alleen van een vrouw. Dacht lekker relaxt een lesje te krijgen. Dat kon ik wel gebruiken nu. Wat bleek: die sprak dus ook geen Engels. Alles was dus constant in het Spaans en soms wist ik echt niet wat ze aan het brabbelen was. Het Argentijns Spaans is dan ook nog wat anders als het gewoon Spaans. Ze spreken bepaalde woorden en letters heel anders uit. Ik heb me volledig moeten concentreren die 3 uur. Het is meer dan 10 jaar geleden dat ik nog eens een les heb gekregen en dan nu dit. Dan begint een mens zich al eens af te vragen waar ben ik aan begonnen. Voor hun is het allemaal poepsimpel maar mijn hersenen zijn zoveel leerstof op korte periode niet meer gewoon.Je kan ook niks tegoei vragen want ze verstaat u toch niet. Ben benieuwd voor de rest van de week. Straks moet ik zelfs nog wat huiswerk maken en de rest van de avond ga ik de rest goed blokken. Ik wil daar morgen (dan in groep) geen mal figuur slaan. En hoe sneller ik er mee weg ben des te gemakkellijker het zal worden.
En hier houdt mijn verhaal voor de eerste dagen op. Al genoeg meegemaakt vind ik zo. En ik zit hier al 3 uur aan de pc om alles te doen. Verhaal typen, foto s downloaden en filmpjes op youtube zetten. En als klap op de vuurpijl is een hele groep musi musies(Israelies) mij aan het ambeteren. Constant vragen en klagen bij de internetkerel, druk op en-af lopen en luid praten. Welkom in de wondere wereld van het backpacken.
Hasta Luego!!!
05-03-2007 om 00:00
geschreven door Lago 
|
