|
Na een stevig ontbijt begonnen we aan de trip naar de grens. Dit was een van de gemakkellijkste grensovergangen die ik ooit gedaan had. De beide douanekantoren lagen in hetzelfde gebouw langs elkaar. In een paar minuten was de klus geklaard en een half uurtje later zaten we in Copan. Het jongetje dat zijn vader hielp in de bus wilde me meer dan het dubbelle aanrekenen voor het kwartiertje bus. We hadden ervoor al geinformeerd naar de prijs bij de lokale mensen. Toen de vader zich boos maakte op zijn zoon gaf hij eindelijk mijn wisselgeld terug. Ook in Copan zelf probeerden ze ons meerdere malen op te lichten. Uiteindelijk bleven we er toch 4 nachten omdat we ergens nieuwjaar wilden vieren en het niet mogelijk was om op de eerste te reizen.
En de voornaamste reden dat we daar waren was om de Copan ruines te bezoeken. Ook dit was afzetterij van het hoogste niveau. Inkom 15 $, tunnels (geen originele, maar archeologische) 15$ en museum ook nog eens een 8$. We bezochten alleen de ruines zonder de tunnels en het museum te doen. De ruines op zich waren niet zo indrukwekkend maar wel de beeldhouwwerken (steleas) die er stonden. Dit zijn de best bewaarde van de Maya periode en bevatten heel veel informatie over de koningen, gebeurtenissen en het alledaagse leven.
Diezelfde dag s avonds bezochten we het Via Via hostel/restaurant voor de oud op nieuw fuif. Dit is een belgisch hostel van de Jokergroep. Het stelde me toch wel teleur. Eerst de prijs voor een 2 persoons kamer (daarom dat we ergens anders logeerden) en daarna het feit dat ze nog niet eens belgisch bier hadden. De fuif daarentegen viel goed mee en we dansten het nieuwe jaar in tot 4 uur.
De 2de januari besloten we naar een strandje te gaan aan de caraibische kust. Niet naar het eiland Utila (backpackersparadijs van Honduras) zoals de meeste feestvierende backpackers. We kozen voor een rustig strandje bij de Garifuna gemeenschap. Zoals eerder vermeld is dit de afrikaanse gemeenschap die als slaven aangevoerd werden en zich nu gevestigd hebben langs de caraibische kustlijn van Honduras, Guatemala en Belize. Het was 3 dagen relaxen, genieten van de zon en de heerlijke vis die ons werd voorgeschoteld. De mensen waren supervriendelijk en we hebben nog steeds heimwee naar de schattige kinderen van het meisje dat ons telkens zo goed bediende in haar restaurant. Ook missen we de momenten dat we samen met de andere kinderen Rummy of Uno speelden. De laatste avond kregen we zelfs een dubbelle portie vis voor dezelfde prijs. Met spijt in het hart moesten we deze plaats en fijne mensen verlaten. Daar kunnen de geldwolven in Copan nog een lesje van leren.
31-01-2009 om 20:31
geschreven door Lago 
|
