Mijn prullen alweer eens gepakt en een bus naar Punta Sam genomen. Daar nam ik een vrachtferry die stukken goedkoper is als de toeristenferry. Soms is de informatie in Lonely Planet dan toch nuttig. Op het eiland nam ik mijn intrek in het "Poc na hostel". Onmiddellijk zag ik al dat dit een echt feesthostel was. Later op de avond was ik daar ook live getuigen van. Met een zwitserse (Claudia) die bij mij op de kamer lag bracht ik de namiddag en avond door. Besloten nog iets te drinken in de zitruimte en eindigde aan de beachbar van het hostel. Al snel leerde ik een hoop mensen kennen en zakte ik nog eens door tot s morgens 5 uur.
Vroeg parraat en al meteen kwam ik een drinkmakker van de avond ervoor tegen aan het ontbijt. s Namiddags met Claudia naar het strand getrokken en daar veel te lang in de zon gezeten. Resultaat: goed verbrand op mijn buik en in mijn gezicht. Tijdens een spelletje kaarten s avonds in het hostel kwam Jen me opzoeken. Zij zat in de feestbende van in Cartagena begin februari. Met haar en haar vriendin iets gaan eten en nagepraat in een gezellig cafeetje.
Het strandplan van de dag ervoor werd ook werkelijk uitgevoerd en we huurden 3 golfkarretjes waardoor je het hele eiland kon afrijden. Al snel hielden we het hele verkeer op omdat we tegen de richting in aan het rijden waren in de eenrichtingsstraten. Politie controleerde ons en liet ons erna verder rijden. Bij de volgende stop was het alweer prijs. Een zatte noor van onze groep was de plaatselijke fauna en flora aan het begieten terwijl een politieman voorbij reed. Resultaat: meteen opgepakt en een paar uurtjes in de cel. Aan een verlaten strandje dronken we zijn bier op en genoten van zon zee en strand. Aan de vuurtoren werden wat fotootjes genomen. Eens terug in het hostel speelden we beachvolleybal en pikten erna onze "jailbird" op. 50 dollar kostte hem het grapje.
De 3de dag op Isla Mujeres werd ik het al een beetje beu. Alweer strand en s avonds nog eens met de canadese meiden uitgeweest. s Morgens werd ik al vroeg wakker van het kabaal van de katten. Besliste om te vertrekken en nam van een paar mensen afscheid. Vlug nog een paar emails uitgewisseld en de boot op naar Cancun. Nam een ander en goedkoper hostel. Sliep in de namiddag een beetje. Kocht wat broodjes in de supermarkt en las nog wat in mijn boek.
Daar Cancun niet echt een mooie stad is en vol zit met amerikaanse toeristen hield ik me die dag alweer wat bezig met lezen en internet. Het was nu immers afwachten tot zondag om mijn vlucht naar Guatemala te nemen.
Na een goede nachtrust in mijn wel erg krap kamertje, het kleinste waar ik ooit in geslapen heb, trok ik mijn zwemshort aan en ging naar de grot van Zaci. Deze lag in het centrum op 5 minuten wandelafstand. Deze grot was niet volledig dicht. Daarom zag het water er ook niet zo zuiver uit door de bladeren en stof dat naar binnen kan waaien. Eens in het water was er niks van te merken. Toen ik een beetje opgedroogd was ging ik een fiets huren en reed naar de grotten van X-keken en Samula. Die van X-keken was de prachtigste omwille van de stalachtieten en de kleuren. Het water was lekker fris en zuiver in beide grotten. Door de zon die er telkens door een opening inscheen gaf dit speciale kleureffecten. Het was prachtig om te zien en een fijne namiddag.
Die morgen besliste ik om naar Cancun te liften en al na 2 minuten nam een familie mij mee naar een tankstation op de snelweg. Een half uurtje later zat ik bij een trucker op weg naar Cancun. Vond uit dat deze stoere trucker getrouwd was, 2 kinderen had, en er een minares op nahield. Zoals wel ongeveer elke man in latino-amerika. Die avond sprak ik de hele tijd met de mexicaan van de bar in het hostel. Het was er vrij kalm en na 2 biertjes kroop ik in mijn bed. Ik kon niet onmiddellijk slapen omdat een canadees allerlei samenzwerigheids theorien aan het verkopen was aan een andere man. Leve de gezamelijke slaapplaatsen.
Las die dag een boek uit, ging op zoek naar eten, doodde tijd op het gratis internet in het hostel, praatte een beetje met de andere mensen en ruilde mijn boeken. Een van de backpackers was een antwerpenaar die al 15 jaar aan het reizen was. En nu was hij 60 jaar. Een speciaal figuur dat kan ik je wel zeggen. Zal ik ooit zo eindigen???
s Morgens liet ik mijn schoenen en handdoek nog even drogen alvorens te vertrekken. Ik was ook niet echt gehaast. Rond de middag nam ik samen met een australier een taxi naar het busstation en een kwartiertje later zat ik op de bus naar Ticul. Daar vond ik een goedkope kamer voor 70 pessos. Ging iets eten en verkende het dorp een beetje. Er was niet veel te beleven en s avonds las ik mijn boek uit dat ik in de bus was beginnen lezen.
Mijn wekkertje ging af en na een frisse douche stond ik al bij het busje te wachten dat mij naar Muna zou brengen. Een dik halfuur later vertrok die dan ook eindelijk. In Muna moest ik alweer een ander busje nemen naar de ruines van Uxmal. Uxmal was in 5 keer gebouwd en bevat dus Puuc, Rio Bec en Chenes stijlen. Dat in dit droge deel van het land zo n grote populatie heeft kunnen leven is allemaal te wijten aan de architecturale kennis van de Mayas. Zij bouwden reservoirs zodat het water behouden kon blijven tijdens het droogseizoen. Dat het hier gaat om een zeer belangrijke stad was ook te merken aan het aantal toeristen. Het was soms wachten om de juiste foto te trekken. Er stond er dikwijls wel eentje onder de voeten. Moest me inhouden om ze niet van de trappen naar onder te schoppen. Na een 3 uur rond gedoold te hebben in deze prachtige ruines was het maar eens tijd om terug te keren. Na een stevig maal hield ik me in mijn kamer bezig met mijn spaans tot het tijd was om te gaan slapen.
Alweer vroeg wakker omdat ik de bus terug naar Merida moest nemen. Een 2 uurtjes duurde dit. Van Merida nam ik vervolgens een bus tot Chichen Itza. Daar arriveerde ik om 1 uur s namiddags. Niet meteen het ideale uur om ruines te bezoeken omdat het dan pokkeheet is. Het eerste wat meteen opviel was de grote inkomhal en de horden toeristen. Als dit maar aangenaam ging worden. Dropte mijn rugzak bij de bewaking, kocht een ticket en ging ervoor. Na 200 meter kwam ik al meteen oog in oog te staan met El Castillo (piramide van Kukulcan). Het uithangbord van chichen Itza. En nu het een van de 7 wereldwonderen is zal het nog wel bekender zijn als het ervoor al was. Dit is de best bewaarde Maya site van het Yucutan gebied. Naast de honderden toeristen stikte het ook van de kraampjes om allerlei prularia te kopen. Ik denk dat er voor elke toerist een kraampje appart kon worden voorzien. Ik werd er niet goed van en het nam alle magie weg die de meer onbekendere ruines me gaven. Wat een hoogtepunt moest worden werd een beetje een tegenvaller. Ook al omdat je de grote piramide niet meer kan beklimmen omdat er een tijdje geleden een toerist vanaf gedonderd was en stierf. Zal de vloek van de Mayas zijn op zoveel commerce en onwetendheid. Vond de ruines van Edzna en Uxmal 10 keer beter. Teleurgesteld verliet ik Chichen Itza en zijn strandtoeristen. Vond een goedkoop kamertje in Valladolid en koelde wat af in het park.
Rond de middag stapte ik op de 2de klasse bus en dat was te merken. De bus stopte in elk klein pietleuterig dorpje en daardoor duurde de busrit 4 uur in plaats van 2 uur. Het was natuurlijk wel goedkoper. Bij het binnengaan van "hostel Nomadas" kwam ik een bekende tegen aan de receptie. Het was een engels meisje van in het hostel in Playa del carmen. Al meteen die avond leerde ik een heleboel mensen kennen en we gingen samen naar een voorstelling van folklorische dansen. Dit wist ik toen nog niet. Met mijn short, slippers en pet op mijn hoofd werden we een prachtige teatherzaal binnengeleid. We zaten op een balkonnetje en hadden een prachtig uitzicht op de hele zaal en het toneel. De dansen en muziek waren niet echt mijn ding maar ik genoot gewoon van het feit om eens gratis in zo n immense en mooie zaal te zitten. De luster die in het midden hing was immens. Spijtig dat ik mijn camera niet bijhad. we keken niet de hele voorstelling uit en keerden terug naar het hostel.
Daar ik meteen al goed opschoot met patrick (duitser) brachten we de hele dag samen door. Veel nuttigs deden we niet echt. We gingen naar Wal mart om te winkelen. Kochten er ons eten voor de hele dag. Dat was de activiteit van de dag. Het was ook zo heet die dag dat je gewoonweg geen zin had om iets actiefs te doen. En soms is het eens fijn om gewoon wat rond te hangen en plezier te maken met de andere backpackers. Had ook al genoeg bezocht de laatste dagen. s Avonds speelden we poker. Spijtig genoeg bij de laatste all-in verloren.
De dag erop was helemaal luilekkerdag. We kwamen het hostel niet uit tot s avonds toen we Nicky haar verjaardag gingen vieren. Deed wel mijn was nog zelf die dag en ik regelde de pizza die ze brachten voor ons. Jawel zo lui waren we die dag.
s Morgens al vroeg wakker door de krampen in mijn buik. Denk dat mijn laatste koud stuk pizza wat ik die nacht op at me niet zo goed bevallen was. Kon niet meer slapen en stond dan maar op. Las een beetje en voelde me vermoeid omdat ik de afgelopen nachten niet veel slaap had gehad. Telkens heel vroeg wakker door het voorbijrazende verkeer dat vlak langs mijn kamer passeerde. Ging met Patrick nog mee om zijn klassieke Plymouth Chrysler (1956), Rolf genaamd, uit de garage op te halen. Daar gaat deze gekke duitser helemaal mee tot Californie rijden. Bracht erna een paar uurtjes door in de internetshop en wandelde wat rond in het centrum. Las mijn boek uit in het park op een bankje en keerde juist op tijd terug om de rest te treffen. Zij gingen uit eten omwille van Nickys verjaardag.
Zondagmorgen werd ik gewekt uit mijn dromen door Patrick. We gingen namelijk bijna vertrekken om ergens in de buurt grotten te bezoeken. Het duurde een eeuwigheid eer we daar aankwamen. Rolf startte niet en had een nieuwe batterij nodig, kochten eten en drinken, moesten nog andere mensen oppikken, reden verkeerd en Rolf was niet van de snelste. Om 4 uur in de namiddag zaten we eindelijk in de grotten. Daar werden we rondgeleid door een gids en het was er stikdonker. We kregen allemaal een lampje op het hoofd en kropen en wandelden een heel eind zo n 10 meter diep. We daalden ook af langs koorden of schoven simpelweg op ons gat naar onder. De grot bevatte veel stalachmieten en stalachtieten. De Mayas wandelden hier vroeger ook al in rond en we zagen stukken beenderen (offers) en een paar potten. Hoe later het werd en hoe dieper we gingen kwamen we steeds meer vleermuizen tegen. Die fladerden er met hopen rond en vlogen rakelings langs je door. Na 3 uurtjes was het meer dan genoeg geweest. We aten en dronken nog wat buiten aan de autos. Toen was het tijd om afscheid te nemen van Rolf en de Merida-crew.
Die morgen aan het ontbijt een praatje gemaakt met een belg en zijn nederlandse vriendin. Mijn smerige was gedaan van de dag ervoor. De grotten waren modderrig en vochtig. Mijn blog nog eens bijgewerkt. Toen ik de internetshop buitenwandelde was het stevig aan het regenen. Dat werd ook eens tijd. Het was de eerste keer tijdens mijn verblijf in Mexico. Gelukkig was ook iemand zo vriendelijk geweest om mijn was uit de regen te halen.
In de vroege morgen stond ik al gereed om te liften. Ik had echter weinig geluk. Een taxi stopte en hij nam me mee naar Escarcega voor 40 pessos. Eens daar moest ik een dik half uur wachten tot ik een lift beet had tot Campeche. De vriendelijke man reed zelfs nog verder tot Merida. Hij vertelde over zijn job, familie en zijn leven. Ik denk dat hij gewoon gezelschap wilde voor tijdens zijn rit. Hij stopte langs de golf van Mexico om iets te eten en bood mij ook iets aan. Omdat ik wist dat hij het niet al te breed had dronk ik gewoon een Pepsi op zijn kosten. Een half uurtje later stopte hij aan een strand vlak voor Campeche. Wandelde er even rond maar zo geweldig was het niet. In Campeche ging ik naar het "Monkey hostel" dat een mooi uitzicht heeft over de plaza. s Nachts ging ik naar een disco met een paar mensen van het hostel. Dronk er 2 biertjes en hield het voor bekeken.
Na het ontbijt ging ik met een nederlands meisje de stad een beetje verkennen. Dat viel een beetje tegen omdat al de museums die we wilden bezoeken niet gratis waren zoals de Lonely planet vermeldde. We deden er dus maar een paar. Het eerste was een cultureel huis zodat je een beetje een beeld had hoe de rijke mensen vroeger een beetje leefden. Niks speciaals en een beetje een tegenvaller. Ondertussen passeerden we wel de mooie en kleurijke typisch koloniale huisjes in het centrum. We namen ook een kijkje op de muren van het fort dat omheen het historisch centrum van Campeche gebouwd was. In de namiddag hield ik een siesta omdat het veel te warm was. s Avonds begon ik een boek te lezen.
Maandags was het tijd om een van de belangrijkste steden in westelijk Campeche te bezoeken. Edzna was een pre-colombiaanse stad opgericht in 600 V.C. die bleef bestaan tot de 15de eeuw. De stad was zo n 25 vierkante kilometer groot en er woonden duizenden mensen. Dit was een indrukwekkende stad en de gebouwen zijn in een vrij goed staat. Boven op de 36 meter hoge acropolis was het uitzicht adembenemend. Je kon kilometers ver zien rondom Edzna. Ook omdat het die dag bloedheet was en er geen wolkje aan de lucht hing. Blij dat ik terug in Campeche een fris colaatje kon drinken. Wat later vond ik een gezellig oud cafeetje in het centrum waar ik me wat verfriste met enkele Coronas. De oude man achter de toog voorzag me goed met nachos en sausjes. Later op de avond ging ik nog tacos eten juist buiten het centrum. Lekker en goedkoop. Het eten hier in Mexico is heerlijk en pikant en er is veel variatie.
Mijn laatste dag in Campeche wandelde ik langs de zee naar het fort van San Miguel. Dit is een klein fort 4,5 km buiten het centrum. Het heeft een museum met allerlei voorwerpen uit de Maya periode gevonden in verschillende ruines in de buurt. De voormiddag was goed gevuld en in de namiddag zette ik me neer in een parkje onder een boom om mijn boek uit te lezen. s Avonds speelde ik nog even kaart met het nederlands meisje totdat zij haar bus moest nemen.
