Omdat ik nu terug een alledaags leven heb in Mexico stad ,zonder werk wel te verstaan, valt er niet zo veel boeiends meer te beleven. Maar toch gebeurde er vanalles wat het vermelden waard is. Hield me bezig met vooral Amaranta natuurlijk want dat is de reden dat ik nog altijd hier ben. Keek veel films, speelde veel poker op facebook, keek de geweldige serie "Carnivale" (spijtig genoeg maar 2 seizoenen) en begon Sudoku te spelen. Dit is vrij verslavend en tijddodend en ondertussen werkten mijn hersenen ook nog wat.
Elke dinsdagmorgen was ik op msn om met mijn ouders, Eva en Michelle en Myriam te praten. Een week was er zelfs een special guest en had ik Marie-Claire aan het woord. Veel gemakkellijker dan altijd die emails sturen. Kreeg wel een dinsdag minder goed nieuws terwijl mama mijn Visa-afschrift aan het voorlezen was. Ze hadden me 4000 pesos (230 euro) afgehouden die nooit uit een geldautomaat gekomen waren. Ondertussen zijn ze dat aan het regelen voor mij en is het bang afwachten of ik het geld ooit nog terug ga zien.
Mijn ouders verrasten me ook heel dikwijls met hun pakjes die ze me opstuurden. Het was telkens heerlijk smullen van de zelfgebakken speculoos en wafels. Amaranta was dan weer heel blij met onze wereldberoemde belgische chocolade. En met reden. Maar wat toch nog altijd het mooiste is was het moment dat ze bekend maakten dat ze me hier zouden komen bezoeken.
Ik was hier in Mexico stad getuigen van Dia del Muerte. Allerheiligen bij ons. Hier in heel Mexico is dat een groot feest en wordt alles kleurrijk versierd. Heel wat anders als bij ons. Ik herinner me Allerheiligen altijd als een triestige, grijze en miezerige dag die je zo snel mogelijk wilt vergeten. Het feit dat ik hier op die dag in t-shirt rondliep helpt ook natuurlijk. Op die dag en een week later werd ik opgebeld door mijn collegas (en tevens vrienden) Gino en Rachid. Heel fijn om die 2 nog eens te horen.
Ik bezocht in een weekend ook nog Valle de Bravo samen met Amaranta en haar moeder. Dit is een klein rustig, koloniaal dorpje aan een meer in de bergen zo n 2 uur van de stad. De ligging en natuur was prachtig maar niet echt een backpackers locatie en dus vrij saai. Het viel ook op dat hier vooral de rijkere burgers van Mexico stad hun weekend doorbrachten. Niet echt mijn stijl dus.
Verder verraste ik Amaranta met onze Sinterklaas traditie. Dat vond ze wel plezant maar het was wat verwarrend omdat ze dacht dat ik het over de kerstman had. Ik maakte ook nog een kalender voor haar die aftelde naar het moment dat we samen kunnen gaan reizen (nog 1 dag terwijl ik dit schreef). En van onze belevenissen in Mexico, Honduras en Guatemala krijgen jullie de volgende weken een verslag.
