We maken vooruitgang, en vooral SW verdient veel lof. ‘s Nachts kan hij gerust afkomen, maar hij doet dat niet. Toen ik opstond vond ik hem in het bureau, in zijn poezenmandje op de massagetafel. Hij komt haar niet ambeteren in de slaapkamer, al zou hij dat kunnen. Hij houdt voor het grootste deel van de tijd afstand, ik speel met hem terwijl zij toekijkt, en dan is er geen gegrom. Ook het eten heb ik nu veranderd: zij op het aanrecht, hij op de grond, maar vrij dicht bij elkaar, en er wordt gegeten, en niet geblazen of gegromd.  Naderhand, als de bakjes leeg zijn, wordt het even spannend, maar dan grijp ik in en zet ik haar weer apart. Ik had vandaag ook de indruk dat het gegrom en geblaas al wat zachter was. Tot vanavond in de living, maar dat was dan ook een close encounter, en daar kwam zelfs wat over en weer getik bij, en dan klinkt het angstaanjagend, dus heb ik haar maar weer opgepakt. Als zij dan bij mij zit, en SW van miserie maar weer op wandel trekt (hij vraagt dan echt om de deur open te doen, zodat hij weg kan), is het zeer snel over, en spint ze gelukzalig. Ondertussen heeft ze de kattenbakken alle twee al gebruikt, ze heeft dus inderdaad geen probleem met het klepje, en is telkens zeer lang in de weer met schrapen en graven. Geen geplas meer in de gang, heb ondertussen gepoetst met detol en met azijn.

Wat mij nog opvalt: buiten grommen, blazen en spinnen heb ik haar nog geen geluid horen maken. Geen enkel miauwtje, groot of klein.

Ik vind het zeer slim van SW, of hij is het echt wat beu, dat kan ook, maar hij focust op mij, in de keuken vraag hij eten, en doet alsof hij haar niet ziet zitten op het aanrecht, en als hij binnenkomt in een ruimte waar ik met haar ben, speelt hij met mij, en negeert haar. Dat was mijn idee, hen zoveel mogelijk mekaar laten zien (in dit geval zorgen dat zijn hem ziet) op een manier die haar doet inzien dat er geen gevaar is. Het zal nog wel even duren, maar na een tip heb ik eens gecheckt bij kattenkenner Jackson Galaxy, en hij vindt 15 sec samen en niet blazen al een succes, wij kunnen al over minuten spreken, dus het zal wel in orde komen zeker.

Ik ben al blij dat ze ondertussen goed eet, ze weet zowel boven als beneden de brokjes te vinden, ze speelt, ze is nieuwsgierig, ze verkent, dat stelt me gerust. En SW is meestal genoeg onder de indruk van haar gedoe om terug te keren, het komt zeer zelden (vandaag dus 1 keer) tot een beetje boxen. Ik weet niet of ze elkaar echt pijn zouden doen (vooral hij haar dan, want ze kan drie keer in hem) maar dat wacht ik uiteraard niet af. Hij is nu eenmaal een beetje woest, dus zelfs al zou hij het niet zo bedoelen, hij zou haar toch pijn kunnen doen als ik het laat duren, en dan gaat ze hem zeker met gevaar associëren.

Toen ze zich hier net midden in ‘t bureau lag te wassen, vond ik dat ook een hele stap vooruit, ze kruipt niet meer voortdurend in hoekjes, maar durft zich languit midden op de vloer te leggen.

En nu ga ik eens uitzoeken of ze al, zoals gisteren, op het bed op mij ligt te wachten.