Het was geen vergissing toen ik woensdagavond de deur open:liet. Ik hoopte echt dat het kon. Maar ze kwam niet. Ik was nog even de pc aan het afsluiten, en mijn tanden aan het poetsen, en geen Jozefien te zien.

Dus ik stapte in bed, trok de dons over mij, en voelde iets vies, plakkerigs, en toen rook ik het ook. Ze was dus op de haar eigen, onzichtbare manier rap in en uit gespurt, met achterlating van pipi en diarree kaka op de opengeslagen dons.

 

Ze geeft niet op, dacht ik. En toen viel plots alles op z’n plaats. ZIJ geeft niet op. Ik wel. In gedachten neem ik alle dagen afscheid, want ze is zo mager, en ze blijft maar diarree hebben, en ik moet er mij op voorbereiden he, ‘t kan niet lang meer duren.

GVD.

Zij is ziek, maar zij geeft niet op. En ze is boos, omdat ik dat ergens diep vanbinnen wel doe.

Deed.

Want terwijl ik dons en lakens verwijderde en naar beneden bracht en op mijn laddertje klom om de slaapzak weer van de kleerkast te halen, was er een mantra die zichzelf bleef herhalen, het was een jubel, met warme gouden liefde: we gààn ervoor. Voor nog een aantal toffe jaren samen. Voor wat extra gewicht. Voor een blinkende vacht zonder knopen. We gaan ervoor.

We gaan ervoor, we gaan ervoor.

 

Dus ik startte de pc terug op, en zocht op Zooplus naar dat veenextract waar ik ooit over las, maar dat mij door de dierenarts werd ontraden. Natuurlijk, net als de meeste klassieke artsen zijn ook veel dierenartsen bang voor wat ze niet kennen. Maar het meiske heeft al zo lang diarree, waarschijnlijk is ze ook daardoor uitgedroogd geraakt. En als die diarree blijft, gaan op de duur haar darmen geïrriteerd raken en ontsteken, misschien was dat wel die ontsteking die ze in haar bloed zagen.  Dus dat moét ophouden. En de extra pillen helpen niet, daar was ik maandag mee begonnen, die zouden instant werken, maar niet dus.

Op zoek op die website, en ik vond het: Sanofor Veendrenkstof. Volgens alle commentaren van zowel honden- als katteneigenaars: diarree instant weg, vacht weer glanzend. Het zou ook nog goed zijn voor het immuunsysteem. Dus bestel ik dat.

Maar ik ga die bestelling pas dinsdag krijgen, of zelfs later. En dan schiet het mij te binnen: groene klei. Ik heb dat altijd in huis, dat werkt direct als je maag- of darmproblemen hebt, en dat stopt diarree onmiddellijk. Als dat bij mensen werkt, zal dat bij katten ook wel werken, dus laat me dat gewoon proberen. Het is iets heel natuurlijk, heeft geen bijwerkingen. En ze heeft dat nu dus al twee keer gekregen, donderdagmorgen en vandaag. Eén keer per dag een half koffielepeltje, en ze doet er niet moeilijk over, dat smaakt een beetje natuurlijk, en dat ziet groen, maar ze smult alsof haar leven ervan afhangt, en dat is misschien ook wel zo. Na twee keer ruikt ze al minder ziek, en er hangt al twee dagen geen platte kak aan haar poep.

En omdat ze al weken diarree heeft, en ik bang ben dat ze misschien toch weer uitdroogt, want ze is duidelijk nog afgevallen, geef ik haar ook ORS. Da’s iets dat ik ooit heb gehaald bij de apotheker om mee op reis te nemen: oral rehydration system. Da’s suiker en zout en mineralen, enfin, al wat je te kort krijgt na buikgriep of toerista. Poeder om te mengen met gekookt water, om dan op te drinken. Eigenlijk bedoeld voor baby’s. Ik meng dat onder haar eten, meng er ook de groene klei in.

 

En omdat ze totaal niet warm loopt voor de goeie voeding van almo nature en consoorten, ben ik bucht van den Aldi gaan halen. daar heb ik het nog het moeilijkst mee, want ooit heeft de dierenarts mij gezegd dat ik dàt echt niet mag geven. Maar laat haar daar nu wild van zijn, ze smult en spint en is zo content. En het blik almo nature dat ik later op de dag opendoe ter compensatie, blijft onaangeroerd. De dierenarts zei dat het vooral veel te vet was. Maar haar lever- en nierwaarden waren perfect, en ze vermagert waar je bijstaat. Dus ik kan haar de hongerdood laten sterven met een perfecte lever en nieren. Of ik kan haar iets geven wat ze lekker vindt, waar ze hopelijk terug wat van aankomt. Ik heb beslist om volledig mijn intuïtie te volgen, en die zegt dat ik haar voorlopig die vette brol van den Aldi moet geven. Ik hoop stilletjes dat ze, als ze een tijdje geen diarree heeft en dus wat bijkomt, terug wat gezonder zal willen eten. Maar liever een kat die gelukkig is, eet en wat bijkomt, dan een eentje die elke dag meer op een skeletje lijkt.

 

En ik heb mij al twee dagen even aan haar vacht gezet, aan het ontwarren van klitten. Het zal nog wel een paar dagen duren voor we er helemaal door zijn, en dan ga ik haar, protest of niet, regelmatig kammen. Ik liet haar maar zoveel mogelijk met rust, het excuus was altijd dat ik haar daar toch niet meer mee moest lastig vallen, het meiske is al zo mager en ziek. Maar van dat soort gedachten wordt ze niet beter he. Niet moeilijk dat ze boos was. Ze had groot gelijk, ze moest boos zijn.  En natuurlijk reclameert ze luidruchtig en overvloedig als ik haar klitten uiteen probeer te trekken, en natuurlijk probeert ze te ontsnappen en vindt ze dat allemaal niet tof. Maar toch is het dat wat ik moet doen.

En sindsdien zijn de deuren opengebleven, en tot nog toe is er geen ongewenste pipi of kaka meer opgedoken.

 

Ik denk dat ik het eindelijk heb begrepen, en ik bedank haar omdat ze niet opgeeft. En omdat ze, zoals altijd, een manier heeft gevonden om tot mij door te dringen.