Elvira klinkt goed, heeft iets stevigs, heeft
vuur in zich, heeft ook vier in zich en zij is mijn vierde poes. Ik vind het goed bij haar
passen.
En we maken vooruitgang, ze zijn nu alle twee in t
bureautje met mij, zij voor mij op tafel, hij ligt zich op de grond te wassen.
Er wordt niet gegromd, ze ligt zelfs heel ontspannen.
Hij wordt het af en toe beu en gaat dan op
wandel, en dat geeft haar tijd om te kalmeren, met mij een band op te bouwen, en
te laten zien dat ze echt een kitten is, nieuwsgierig, soms wat onhandig (die
houdingen, dingen waar ze op wil zitten waarvan je tevoren weet dat het haar niet gaat
houden of gaat omvallen, dat speelse, ....) En het was nog maar dag twee, dus
het komt wel, maar ik vind het vooral ook voor SW zo erg, die beproeving, dat
manneke moet zijn geduld maar oefenen terwijl hij gewoon zo graag een
poezenvriendje wil. Heb daarnet kaarsjes gebrand en wierook, om vrede en
harmonie in huis te vragen, negativiteit te verjagen, hulp en bescherming te
vragen. Ze vond het geweldig, lichtjes en rook. SW kijkt daar
ondertussen niet meer van op, eigenlijk heeft hij dat nooit gedaan.
Ik blijf haar vertellen dat ze veilig is, dat ze verder kan, dat ze eventuele slechte ervaringen achter zich kan laten.
Je kan het verleden echt achter je laten
en terug durven, voor haar is dat een andere kat vertrouwen, voor mij een man. Want het
hangt altijd samen he, zoals ik in Jozefien en Maurits dingen van en over mezelf
zag en leerde, zo is het met deze twee ook.
Ondertussen blijf ik het jammer vinden voor SW, hij wil zooo graag, en nu komt er eentje bij ons
wonen, is het toch weer een grol-mie zeker.
