7-7-14, ik had er nog niet bij stilgestaan, maar da’s inderdaad een hele mooie datum. En Mauke op 13-11-13.

Ja hoor, er is veel om dankbaar voor te zijn, ik krijg veel steun, ik heb tijdens de nacht van dinsdag op woensdag een grote genade ontvangen, ik weet niet precies hoe dat gegaan is, de droom die ik mij herinner ging heel ergens anders over, maar ik werd woensdag wakker met zoveel troost, alsof ik ineens al een week verder was, en daar heeft zij op de een of andere manier de hand in gehad. In elk geval, plots was het alsof het verdriet al een stuk verwerkt was, ik moest niet meer de hele dag huilen, ik werd wakker, wist dat ze er niet meer was, en toch was het redelijk ok. Als dat haar manier van contact is, dan is dat ook weer iets om zeer dankbaar voor te zijn.

 

Ik krijg zondag zelfs al een ander poesje. Da’s uiteraard geen vervanging he, maar SW is zo zielig nu, hij is echt een gezelschapspoes, grootgebracht in een groep poezen, en krijgt hier in de buurt maar niet uitgelegd dat hij vriendjes wil zijn, de andere poezen blazen en grommen en krijsen naar hem, terwijl hij alleen maar nabijheid wil. Daarom heb ik  een kitten gevraagd, die is zelf nog speels en zal beter overweg kunnen met zijn ongebreideld enthousiasme. Houd dat nog efkes uit de roddelpers, want mijn ma heeft maandag (toen ik Jozefien ging begraven) nog gezegd dat ik zeker geen tweede poes meer in huis mocht nemen. Maar mijn hart breekt als ik dat manneke keer op keer zie proberen en dan komt hij naar mij gelopen terwijl hij zielige geluidjes maakt. Ik hoopte van nog even weg te kunnen dit jaar, maar hem hier alleen in huis achter laten is sowieso geen optie.  Misschien moet ik sowieso thuisblijven, dat zal van het nieuwke afhangen, en van de band die er tussen hen zal zijn.

De laatste dagen is hij zooo lief geweest voor Fien, likjes, neusjes, we hebben een keer elk aan een kant van haar gezeten en het was alsof we haar allebei energie probeerden te geven. Er zijn erg mooie momenten geweest.

 

Het is een heel andere verwerking dan bij Mauke, het was natuurlijk ook veel minder onverwacht. Ook het contact met haar, als dat er is, is minder duidelijk, maar die nacht, dat was ongelooflijk. Ik was zo gesterkt ineens, daar moet zij echt voor iets tussen zitten. Ze staat niet toe dat ik dramatiseer, dat ik sentimenteel word bij elk ding dat ik tegenkom waar zij nog op gelegen heeft of aan gelikt heeft of..... terwijl dat bij Mauke wel zo was.

 

Het is wat het is, het is mooi geweest, we hebben een zeer zeer innige band gehad, wat communicatie betreft is Fien nog altijd nummer 1, we begrepen elkaar door en door, ze wist hoe ze mij kon opvrolijken, ze wist precies hoever ze mocht gaan met deugnietenstreken, als ik echt geambeteerd werd dan stopte ze, en ook nu is het een communicatie die precies van binnenuit komt. Zonder veel poeha, het gaat vanzelf zoals dat tussen ons ging.

 

En ik realiseer me dat ik nu van SW moet genieten, en binnenkort ook van zijn vriendinnetje, want ook met hen heb ik weer een weg te gaan, een verhaal te schrijven, en ondertussen blijven Jozefien en Maurits mijn zielenmaatjes.

 

Merci voor je steun en het kaarsje, dankuwel, van mij, en van haar.